Een Hondenleven

Nee, een reu zou ik ook niet vlot castreren, integendeel.
Bij een teef van een ras waarbij je van tevoren weet dat het de vacht ruïneert zou ik ook ernstig twijfelen. Het zou voor mij eigenlijk een reden zijn om dan maar voor een ander ras te kiezen waar die optie niet speelt.

Over incontinentie hoorde ik het pas wel van die gecoupeerde Boxer. En die vachtverandering bij een heel aantal rassen hoef je niet eens te vragen, dat zie je zo ook wel.

Ik weet niet hoe de conditie van het hondje was voor de bmo maar ik denk zeker wel dat als die goed was, ze veel langer had meegekund. Pyometra’s hebben wel vaker de neiging fataal af te lopen als je er te laat bij bent. En het is een verrekt lastige diagnose om te stellen. Niet van ‘als ze dat heeft laat ik dr effe opereren’. Kom er eerst maar achter. En tegen de tijd dat zo’n met pus gevulde baarmoederhoorn PANG zegt is je hond dood. Ik zeuk het nie.

Rozi wordt dit jaar 13. Een gezonde fitte hond die vanmiddag nog twee uur meewandelde en speelde.
Moet er niet aan denken dat ik haar moet afgeven vanwege een pyometra. Ze kan makkelijk 16 of 17 worden, net als mijn eerste Puli. Die overigens ook gecastreerd was.
De afweging castratie is deels gemakzucht, ja. Geen zin in loopsheden en schijnzwangerschappen. Maar ook geen zin in de kans van 1 op 4 op een baarmoederontsteking of gillende borstkankers.
Hun vacht verandert er niet door en het lijntje blijft slank. Ze zijn energiek en speels. Geen vreetzakkerij.
Een volgende teef wordt dus weer net zo vlot bij oom dierenarts afgegeven om ‘te laten helpen’ als ze 1 of 2 keer loops geweest is.

Als je die leeftijd hebt en dan nog een sfeervolle pyometra oploopt dan slinken je kansen al met de minuut. En dan ook nog op je ouwe dag een narcose eroverheen is voldoende om je door de Grote Groene Deur te duwen.

Incontinentie na castratie zag je vooral bij gecoupeerde teven, gek genoeg.
Het magere Boxerteefje Desty was ook gecastreerd en was al gecoupeerd. En yep, plassen lagen zomaar in huis. baasje is nog altijd blij met mijn opmerking dat daar wat aan te doen is. Ga naar de dierenarts en vraag om Enurace. Het is nu over.

Daarom vind ik reuen castreren ook zonde. Jammer van dat hengstige uiterlijk met die smalle taille en meer bespiering. Het zich presenteren van ‘hier ben ik’. Jasje goed, dasje goed.

Ik denk dat angstgedrag veel meer gerelateerd is aan inteelt dan aan castratie.
Sommige rassen, zoals de Lagotto, Spaanse waterhond of Saarloos zijn vaak schijtende bang. Gecastreerd of niet.

Vier gecastreerde teven hier. Geen jeuk, geen wegtrekkers, geen angst. Allemaal slank.
Wat nu.
Maar ook geen borstkankers of pyometra’s.
Het zijn allemaal afwegingen. Ik snap het genijdas niet. Laat iedereen zelf een keus maken voor de eigen hond.

En een hengst is voor een kenner. Ik vind zelf de doorsnee hengst een bijterige lijer. Een ruin is natuurlijk minder spectaculair maar mits goed gevoerd in getraind een prima paardje hoor.
Dit is een ruin.

Wat moet je in vredesnaam met Welshhengstjes

Vlooienzut ook niet. Af en toe wat tea tree olie verdund. Spriets sproei. Nooit een vlo.
Verder wordt de hele zooi door alle wateren gewassen met alle troep waar ze doorheen banjeren, bosworteltjes die ze opvreten, kauwen op dooie muizen. Iedere dag pens.
Dus afgezien van de modificatie aan de eileiders gebeurt er niks artificieels met ze. En worden ze ouder dan 15. Dikke prima wmb

O jee ja. Ik heem op andere vlakken weer ‘risico’s’. In ent ze never nooit in, ontworm nooit.

EchoMira schreef: ↑19 feb 2024, 23:06 Ik vertrouw er liever op dat een gezonde hond met bacterien om kan gaan. Het is een inschatting.

Dat mag. Iedereen moet het zelf weten. Ik laat mn dames wel castreren omdat ik meer voor- dan nadelen zie.

‘Naarmate de jaren verstrijken ontstaan er bij iedere niet gesteriliseerde (intacte) teef cystes op de baarmoeder. Een cyste is een holte gevuld met vocht. Indien deze cystes zich in de baarmoeder van bevinden ontstaat Cysteuze Endometrium Hyperplasie (CEH) genoemd. Hierbij zijn meerdere cystes in het slijmvlies van de baarmoeder aanwezig. Dit verschijnsel is in principe onschuldig. Zolang er geen bacteriën aanwezig zijn, vormt dit geen probleem. Wanneer de loopsheid start staat echter de baarmoeder open. Daarnaast is de baarmoeder sterk doorbloed. Hierdoor kruipen bacteriën vanuit de omgeving richting de baarmoeder. Ze verstoppen zich achter en onder de cystes. Hier produceren zij gifstoffen en veroorzaken dan ook een forse ontsteking.’

Bij andere dieren speelt dit lang niet zo. Bij katten bijvoorbeeld amper. Maar teven zijn er dermate gevoelig voor dat 25% ertegenaan loopt. En meestal op die oudere leeftijd dus, jonge teven hebben het zelden. Ik vind het risico van 1 op 4 zelf te groot om te laten gaan. Ik laat liever een jonge gezonde teef fiksen dan een oude doodzieke hond opereren. Het is een afweging.

‘ Een niet gesteriliseerd teefje ondergaat tijdens haar leven een heleboel loopsheden (gemiddeld zo’n 2 maal per jaar). Tijdens de loopsheid vindt er een verandering in de hormoonhuishouding plaats. Tijdens de groei van de follikels (waarin zich de eicellen ontwikkelen) is oestrogeen het dominante hormoon. Door deze oestrogeeninvloed gaat ook de baarmoeder mond iets open staan waardoor bacteriën makkelijker naar binnen kunnen. In het vervolg van de loopsheid is progesteron het hoofdhormoon welke de baarmoeder gevoeliger maakt voor infecties. Onder invloed van deze hormonen produceren de klieren in de baarmoeder vocht, welke uiteindelijk cystes vormen die geïnfecteerd kunnen raken met bacteriën en uiteindelijk een baarmoederontsteking ontstaat.’

Geen uitgewassen kommen en scheurbuik dus

Kells schreef: ↑18 feb 2024, 22:39 Maar teven hebben dat volgens mij ook. Ik ken er een paar die (vroeg) gecastreerd waren en er echt oud uit zien. Rottige vacht, dik en amper bespiering meer hebben.

Definieer vroeg. Mijn teven worden altijd een keer loops. Met zes maanden castreren zou ik nooit doen.
Rozi is nu een olde tut maar die liep vanmorgen tijdens de wandeling nog te vliegen en te spelen. En ze is mooi slank. Nou heb ik wel geluk dat hun vachten niks lijden van castratie want bij een Ierse setter zou ik me ook achter mn oren krabben.

Hier zit je natuurlijk niet op te wachten

Toen ik nog fokte castreerde ik natuurlijk niet. En nee, geen bmo’s meegemaakt maar wel borstkankers.
Ach gunst, bij mijn arme Barée twee melklijsten verwijderd. Beestje heeft afgezien. Ik wil het gewoon niet meer.
Reuen hebben geen voordeel van castratie dus daar doe ik het niet. Plus dat reuen veel van hun uiterlijk ontlenen aan het hebben van testosteron.
Als ik weer een teef zou kopen ging de boel er geheid na een loopsheid weer uit.

Nou ja, iedereen moet het voor zich maar uitmaken. Een reu zou ik inderdaad niet ‘preventief’ castreren maar bij teven doe ik dat wel. Shoot me.

Ik wel. Één op de vier teven krijgt een baarmoederontsteking. Of kanker aan de tepels.
Met een castratie coupeer je dat.
Ik heb mijn teven altijd laten castreren en bij geen van hen nadelige gevolgen whatsoever van ondervonden. Alles bleef en blijft slank en actief.
Tien jaar werken bij een da en dit net even te vaak gezien, compleet met teven die er wel aan dood gingen. Het is een heel lastige diagnose om te stellen.

Ik ben de overgang al ruim gepasseerd en vind het een zegen hoor. Nooit meer die smerige ongesteldheden met bijbehorende moodswings. Ideaal. Kan me niet voorstellen dat de gemiddelde teef er allemaal op zit te wachten. Als ik even de zaak mag vermenselijken.

Bij de dierenarts teveel teven gezien met geweldige pyometra’s.
Dus intact schmintact.
Eruit met die boel. En ja, bij sommige rassen is dat geweldig zonde van de vacht. Ik laat de dames 1 of 2 x loops worden en dan is het op je rug op de operatietafel. Bevalt perfect. Alles is kerngezond, slank en actief.
Rozi is nu een oud hondje, moet er toch niet aan denken dat ze een spoedoperatie moet doorstaan.
En yep, ik hoef die vieze loopsheden niet. Dat is ook een punt.