Een Hondenleven

Gretha schreef: ↑24 jun 2024, 16:51
Laat hem dan heel erg goed op karakters letten.
Dat is bij de huidige (show) Welsh dramatisch.

Django wordt volgende maand drie, dus hopelijk ligt dat nog erg ver weg

Nee, zoon en Django is echt een bromance. Django geeft geen zak om schoondochter, die leeft voor Paul.
En Django komt vaak erg goed uit Als de misjpoge weer eens aanzit moet Django opeens wandelen. En tsja, minstens anderhalf uur want dat heeft ie nodig

CatnDog schreef: ↑24 jun 2024, 16:33 Denk je niet, achteraf gezien, dat je je zoon beter een ander ras had kunnen aanraden? Aangezien je beschrijft dat hij het ook 'wat veel' vindt?
Actief en sociaal zou je wellicht ook kunnen vinden in een poedel ofzo?

Hij wilde echt een hoog level. Veel mee doen. En sociaal.
Hij doet er ook heel veel mee hoor. Die hond komt niks tekort. En ja, je hebt dagen dat je er niet aan toe komt maar eigenlijk altijd wel.
Hierna komt er ws een Welsh Springer. Even wat kalmer aan

@Diana Ja, maar het is mijn hond niet Zoon vindt het daadwerkelijk leuk om zoveel met hem bezig te zijn, het ontspant hem. Ik kan moeilijk zeggen dat hij dat moet afbouwen omdat wij er niet aan tegemoet kunnen komen
Maar goed, zo is het prima opgelost. Django komt gewoon iedere donderdag met kleindochter mee en heel soms een weekend. Dat gaat perfect.
Alleen voor langere periodes gaat ie dan naar een mevrouw die er ook zoveel mee schijnt te doen. Bon.

Het is niet dat Django hier loopt te piepen en te doen. Hij kan prima relaxen. Het is niet eens dat ik de zenuwen van hém krijg maar van mezelf. Omdat ik naar die hond toe tekort schiet naar mijn idee.
Ik WEET wat hij gewend is, en ik kan daar niet aan tegemoet komen. En dat is voor een weekend best te doen, dan doet ie maar twee dagen rustiger aan en daarna kan ie weer volle bak. En hij schikt zich hoor.
Piept of zeurt nooit.
Maar als ie hier langere tijd is dan zie je dat ie steeds gretiger naar die deur schiet als er gewandeld gaat worden. Zal wellicht ook wel afnemen als ie ouder wordt want hij zit nu natuurlijk op de toppen van zijn kunnen. Met zijn gespierde billen

Nou ja, Django is natuurlijk gewend aan een bepaald regime. Zoon kan dat bieden want die is ZZP’er en bepaalt zelf wanneer hij werkt. Plus dat ie het leuk vindt
Maar ja, wij zijn halverwege de zestig. En een leuke wandeling met de Puli’s zit er prima in. Haal makkelijk de 7000 stappen.
Maar 20.000???? En wat er dan verder nog bij komt? Nee. Das war einmal.

Als ie binnen is zeurt ie niet. Hij ligt op de bank met zn poten omhoog. Maar als ie éven denkt dat er gewandeld gaat worden vliegt ie als een pijl uit een boog naar de deur.
Meneer Nanna ging nog wel met hem fietsen, door het bos. Richting Mierlo. Fietstochtje van tien km. maar Django legde daar een veelvoud van af. Wit met bruine flits her en der. Een normale hond heeft daar ruim genoeg aan maar zo niet Django. Er moet ook gespeurd worden en dan nog een beste wandeling. Pffffff…..

Het is verder een schijtmakkelijke hond hoor. Kan prima loslopen, loopt niet weg al had je het graag, sociaal, binnen rustig.
Maar die enorme en bizarre behoefte aan werk en beweging…godallemachtig. Dat is voor een gewone sterveling haast niet bij te benen

Dat is iets om bij voorbaat bij stil te staan. Wat is het gemiddelde energielevel van de hond van je dromen.
Zoon wou graag een sociale hond met een zeer hoog level. Dus raadde ik hem een Engelse Springer uit een werklijn aan
Dus nu is het minstens 20.000 stappen per dag, fietsen en speuren. En zoon vindt het veel maar wel enig.
Maar voor ons is het teveel. We kunnen er niet aan tegemoet komen. Dus voor een dagje of een weekendje is ie welkom maar geen twee of drie weken meer.
Nou hebben ze woensdag een intake bij een mevrouw die particulier oppast en er enorm veel mee doet. Ze heeft zelf een Drent.

Dat is dus ook een consequentie..