Een Hondenleven

Ahhhh, Toosje…

“Goedemiddag, mag ik van u een koffie en een appelpunt zonder slagroom want ik moet afvallen. En voor Pipo hier graag een bak wa..”GEEN HONDEN OP HET TERRAS!” “Maar Pipo is schoon en lief, kijk maar”


“WAT ZEG IK NOU! GEEN HONDEN OP HET TERRAS!”
“Stik dan maar in je koffie. Kom Pipo, we gaan”

Op Terschelling ooit een tent gefrequenteerd met Charles. Tachtig kilo hound die geen zin had om te liggen maar boven de tafel uit torenend sfeervol naar buiten keek.
Het personeel lachte zich rot. Nog nooit zo’n groot beest gezien. Hij werd volgedouwd met snoep en ze moesten er mee op de foto. Mijn hele appeltaart kwam erdoor in het gedrang
En de Puli’s kent iedereen inmiddels ook op het eiland. “He daar zijn de dreadlocks weer! Zelfde tafeltje?”.
Nou scheelt het wel dat op dat eiland geen bijtende klapkaken zijn en eigenlijk iedereen die daar komt gewoon gezellige leuke honden heeft. De enige kuthond die ik ooit heb gezien was van een strandtenthouder zèlf, op Midsland. Die had een kwaaie Rottweiler. Dat gaf denk ik toch teveel gedoe met de klandizie want het jaar er op was ie weg.

Vliegveld Hilversum restaurant.
Wat een stelletje muggenzifters. Maar vier snottebellende krijskoters die af en aan rennen is zeker geen enkel probleem?
Nou heb ik vier honden dus ik val met mijn klaarblijkelijke asokop sowieso al af. Haha!
Maar al had ik geen hond, frequenteerde ik zo’n zeikzaak nog niet.