Een Hondenleven

Ja, die medicatie tegen misselijkheid zou ik zeker ook eerst proberen!

Ik snap je frustratie zo goed Zinodo. Je wil weten wat er speelt, maar kan er soms gewoon niet achter komen. Dan zou je zo graag willen dat ze konden praten. Het gaat nu wat beter, maar Alfil blokkeert nog steeds regelmatig tijdens de wandeling. Dan wil hij opeens maar één richting uit, of hij wil maar een klein stukje en dan wil hij alleen nog maar naar huis. Soms wil hij helemaal niet wandelen, en dan is hij weer de vrolijkheid zelve en doet de hele wandeling zonder enige spanning. Ik denk dat er niet één specifiek iets is waar hij gespannen door wordt. Het is meer een veralgemeniseerde angst die soms de kop op steekt. Hij is gewoon een ontzettend gevoelige hond en jouw Nomi waarschijnlijk ook. Er is vast iets gebeurd in het verleden (bij Alfil natuurlijk duidelijk die Guillain-Barré, maar ook vuurwerk) of een samenloop van dingen, maar die doen er nu eigenlijk niet meer toe. Het is geen kwestie van die elementen weghalen en dan is de hond weer ontspannen.
Ik zou dan ook nog steeds inzetten op een tijdje algemene rust om die stress af te laten vloeien. En dan na een tijd weer heel langzaam opbouwen. Dus eerst een paar minuutjes alleen maar in de auto zitten en dan weer eruit, tijdje later 5 minuutjes rijden naar bekende plek, wandelen en weer terug. Etc.

Misschien is het emmertje nu gewoon overgelopen. Het is natuurlijk ook veel geweest de laatste tijd: heen en terug naar Zweden, verhuisperikelen, weer naar Zweden, nieuw huis, nieuwe omgeving, verschillende uitjes.

Ik vind het altijd fijn om een tijdje time-out te nemen en dan vanuit echte rust weer heel langzaam op te bouwen. Is het een optie om haar de komende 4 weken niet in de auto te doen en alleen vanuit huis te wandelen?