Een Hondenleven

In het geval van Lily, als ik het over opvoeden heb, of waar ik meer aandacht aan had willen besteden tijdens de puppyfase, is simpele gehoorzaamheid. Een iets betere 'hier', 'los' en het aanraken en vervolgens knippen of poetsen van nagels en tanden. Ze is geen losgeslagen projectiel hoor, en houdt me prima in de gaten, maar gewoon iets strakker qua gehoorzaamheid.

@Zinodo : dat gniffelen om dingen die anderen niet zouden toestaan herken ik. Het ultieme geluk voor Lily is een lekker hapje vinden in het bos en dat oppeuzelen. Het hele proces: de geur van een broodje ham in de neus krijgen, opsporen, een helling afglijden op je billen en het uit de bramenstruiken vissen, het verscholen verorberen in de schaduw van een boom, nog even terug om te kijken of er nog meer is. Dat laat ik meestal gaan, want daar geniet ze zo van.

Nanna schreef: ↑13 mei 2023, 12:39 Vergeet het maar. Aangeboren jachtdrift kun je niet ‘weg opvoeden’.
Als je dat gejaag vervelend vindt kun je beter voor een type kiezen dat dezulks niet al generaties lang in de genen heeft

Heb je het tegen mij? Lily heeft 0 jachtdrift . Nou ja, als ze een eekhoorn of een konijn ziet, gaat ze er wel achteraan, net als Alfil, maar ze gaat nooit actief op zoek en ze blijft er ook niet in hangen. Vangen doen ze overigens nooit.

Zinodo schreef: ↑11 mei 2023, 22:09

Alfilillo schreef: ↑11 mei 2023, 21:57 Het niet verder willen lopen, vind ik een interesante, omdat Lily er, gelukkig maar heel af en toe, een handje van heeft. Ik ben benieuwd hoe men dat hier aan zou pakken. Lily is nu loops en als ze in de verte een hond denkt te ontwaren, dan móet ze die ontmoeten. Ze gaat eventueel gewoon zitten, of desnoods liggen: 'sleep me hier maar weg'. En nee, de baas is niet leuker op dat moment.

Nomi flikte dat ook een keer. Zichzelf tegen de grond gegooid omdat ze terug naar die knappe man wilde en Nomi zou anders nooit de grond aanraken, ieuw. Mijn man liep met haar en hij was pissig maar hij kon er wel de humor van inzien. Hij pakte haar gewoon op en liep door. tot zover de opvoedkundige aanpak haha.

Hahaha, daar heb ik wat aan! Maar goed, dat doe ik dus ook, maar dat beest is massief hoor. Nomi is vooral poot, Lily is vooral lijf zeg maar. Loop je 20 meter te puffen met die hond over je schouder (die zich dan natuurlijk extra zwaar maakt) om vervolgens een minuut te staan uithijgen, waardoor die andere hond je inmiddels ingehaald heeft. Heeft madam uiteindelijk toch haar zin .

Maar zonder gekheid. Slepen zit niet in mijn aard en waarschijnlijk weet Lily dat. Ik kan mijn hond gewoon niet wurgen, ook al weet je dat ze niet echt de pijp uitgaat. Bovendien zou ik de halsband heel strak moeten doen, wil ze er niet uitschieten.

Bij een volgende hond, ook al is het type podenco, ga ik meer aan opvoeding doen vanaf puppy. Ik besef nu dat ik iets teveel vrije scholerig geweest ben.

Het niet verder willen lopen, vind ik een interesante, omdat Lily er, gelukkig maar heel af en toe, een handje van heeft. Ik ben benieuwd hoe men dat hier aan zou pakken. Lily is nu loops en als ze in de verte een hond denkt te ontwaren, dan móet ze die ontmoeten. Ze gaat eventueel gewoon zitten, of desnoods liggen: 'sleep me hier maar weg'. En nee, de baas is niet leuker op dat moment.

Maart schreef: ↑10 mei 2023, 14:48 domweg maar wat in het wilde te slaan, schoppen, schreeuwen, trekken, duwen,...

Letterlijk niemand zegt dat dat een goede aanpak is.

Gretha schreef: ↑10 mei 2023, 11:05 Niemand heeft gezegd dat je niet mag corrigeren, tuurlijk wel.
Er wordt alleen advies gegeven voor de manier waarop.

Ik ben helemaal geen voorstander van het overdreven positief opvoeden. Ik heb nog nooit zoveel onopgevoede losgeslagen honden gezien als de afgelopen jaren.

Maar ik merk dat Cash duidelijk een andere aanpak vraagt dan mijn vorige honden. En dat, als ik dat niet doe, ik mijn hond verknal. Voorgoed

Welke manier bedoel je dan?

Ik snap wel wat er bedoeld wordt. Het gaat er ook niet om dat je je hond op zijn flikker geeft omdat hij geen zin heeft om een kunstje uit te voeren. Integendeel.
Maar bepaald gedrag, zoals een hond van 40 kilo die tegen je opspringt of hapt omdat hij niet naar huis wil, is gewoon ontoelaatbaar. Je kunt het altijd beter voor zijn, maar soms gaat dat niet. En dan vind ik een duidelijk correctie best op zijn plaats. Niet vanuit frustratie of woede, maar een berekenend vijf vingers in de zij, simpelweg voor het schrikeffect (het hoeft echt geen pijn te doen), zou hij van mij waarschijnlijk wel krijgen. En daarna vrolijk door, nergens in blijven hangen. Een hond heeft er recht op om grenzen aangeboden te krijgen, zodat hij niet gaat zwemmen.