Een Hondenleven

Wat jammer. Ik kan me voorstellen dat je het leuk had gevonden als hij had kunnen dekken.
Ergens is het ook irritant: als hij niet ingezet zou zijn voor de fok, had je hem waarschijnlijk niet laten testen en had je dus niet geweten dat hij die 8e wervel heeft. Nu ga je zijn bewegingspatroon misschien aanpassen terwijl hij wellicht nooit last gehad zou hebben. (Nou moet ik zeggen dat ik niet weet hoe ernstig die aandoening is, maar ik begrijp dat niet alle honden spondylose krijgen).
Ter voorbeeld: in mijn pilateslessen heb ik mensen met verschillende rughernia´s die toch de meest ingewikkelde en belastende oefeningen doen (die iemand met een hernia in theorie niet zou moeten doen) zonder daar last van te hebben omdat hun bespiering en techniek heel goed zijn. En dan heb je de mensen die nauwelijks een beginnende hernia hebben en al pijn ervaren bij de meest elementaire oefeningen. Daar is zeker wel verbetering bij te behalen door eerst de spieren te versterken, maar op het niveau van de eerste zullen ze waarschijnlijk nooit komen.
Wat ik wil zeggen: hij ligt zo aan het individu wat iemand wel of niet kan doen met eenzelfde aandoening.

Wat een heerlijk beest. Helemaal jou op het lijf geschreven

Laagvliegend gestreepte .
Wat een geweldig leuke ervaring voor jullie!

Manuma schreef: ↑26 mar 2022, 12:55

mijke schreef: ↑23 mar 2022, 21:02 Oh jakkes manuma, wat is er met manu aan de hand?

Hij is lusteloos. Ik weet niet zo goed te beschrijven wat er precies is maar het voelt niet goed. Laatst kwam de uitlaat, zijn favoriete persoon momenteel, en ging hij in zijn mand liggen. Ik kwam thuis na een weekend weg en kreeg alleen een kwispel. Het is niet hoe hij is en ik maak me zorgen.
Gelukkig hebben we een dierenarts die heel goed mee denkt. We zijn nu bij een specialist en ik hoop dat we iets vinden wat opgelost kan worden.

Hmm, nee, dat klint niet goed.
Heb je al geprobeerd om hem een paar weekjes op pijnstilling te zetten? Simpelweg om uit te sluiten dat er pijn speelt. Ik heb dat met Alfil ook geprobeerd. In het begin leek het wat te doen, maar uiteindelijk toch niet echt. Toch was het handig om uit te kunnen sluiten.

Echt een hond die op jouw lijf geschreven is. Zo fijn.

Je schreef al een paar keer dat Manu rustig/sloom was. Hebben jullie enig idee in welke richting je moet denken? Heel veel sterkte.

Wat een prachtige intense blik heeft hij toch. En die strepen op zijn kop zijn zo mooi. Als een soort tijgeroogsteen of zo.
Maar jouw zoontje mag er ook zijn. Wat ontzettend schattig en dat brilletje staat hem leuk

Wat een leuk filmpje! Heerlijke honden allebei .

Ik moest lachen want jij roept op een gegeven Mááánu! En mijn jongste zoon kijkt om: wat??? Hij heet Manuel, voor ingewijden Manu

Wat ontzettend lief zo met je zoontje. Ik kan me voorstelleb dat je daar emotioneel van wordt. En zo herkenbaar, geen diazepam kan op tegen een hond die zich tegen je oprolt en dan met een zucht en een paar smakken in slaap valt

Zeker geen zeikverhaal. Het is overduidelijk hoe gek je op Meeko bent.

Ik pik deze er even tussenuit, ook al klinkt het zo wat negatief, maar om wat je eerder geschreven hebt, denk ik dat je een hele lieve vriend hebt hoor. :

"Vriend bemoeit zich niet veel met Meeko. Hij vindt het vooral heel veel werk en het zit in mijn aard om dan alles op mijzelf te nemen en hem te ontlasten. Het was tenslotte vooral mijn keuze....Vriend is absoluut niet naar tegen Meeko hoor! Hij uit het vooral naar mij "

Dit is zo ontzettend herkenbaar. Ik reageer precies zo en raad je aan: doe het niet, althans zo min mogelijk. Je probeert iedereen (vriend, Manu, Meeko) te ontlasten ten koste van jezelf. Heb je het nodig om er eens alleen op uit te gaan? Doe het, iedereen leeft nog als je weer thuis komt. Meeko gaat niet dood als jij er even niet bent en je vriend evenmin. En Manu is best mans genoeg om Meeko af en toe op zijn plaats te zetten, toch? Ik denk dat dat puppenkrediet bijna op is . Misschien voel je je schuldig als je de bende aan zijn lot over laat, maar dat is dan iets waar jij even doorheen moet.

En verder, lekker genieten van de kleine draak. Het wordt steeds makkelijker, net als met kinderen

Zo begrijpelijk. Jank af en toe maar gewoon. Zo gaat het verwerken van verdriet toch meestal: eerst ontkenning, dan boosheid, dan verdriet en dan berusting. Je zult er toch doorheen moeten.

Yvette schreef: ↑12 nov 2021, 23:19 Ik heb dat ook wel een beetje op die cursus van mij maar ik kan daar dus niet zo goed tegen.
Barrie is daar onzeker (in het donker op een parkeerplaats aan de rand van het bos tussen veel andere honden, niet zo heel gek)
maar ik weet zeker dat ik dat versterk daar omdat ik het met zoveel dingen niet eens ben, maar ook teveel druk voel om meein de pas te lopen. Spelen mag eigenlijk ook niet... klinkt eigenlijk heel kinderachtig wel, alsof ik daar als zestienjarige sta

Knap dat jij gewoon je eigen plan trekt

Niet leuk. Waarom ga je nog? Zo te lezen is het niet jullie plek.

Waarom eigenlijk niet loslaten trouwens? Ik heb het bij Lily wel gedaan. Als ze zo jong zijn hobbelen ze nog lekker achter de andere hond aan en kunnen ze mooi afkijken hoe ze de baas in de gaten moeten houden. Nou kan ik zeker niet zeggen dat Lily altijd aan de voet loopt, het blijft een podenco, maar ze kan wel fijn los in het bos.

Wat ontzettend leuk! Heel goed, dat houdt Manu jong .
Zo mooi hoe Meeko even onderdanigheid laat zien na het spel. Hij heeft gróót respect voor zijn held, dat zie je wel.

Oh, dat heerlijke speelgegrom . Meeko past goed bij jullie interieur trouwens.

Wat is het toch een leukerd. Heb je een filmpje van spelende Meeko en Manu?
Rot maar begrijpelijk dat je nu niet helemaal onbezorgd van Meeko's puppystreken kan genieten. Maar ja, het is niet anders. Ergens denk ik dat het wel goed is hoor, dat hij nu is gekomen.

Inge O schreef: ↑28 okt 2021, 08:41 Klinkt als een heerlijk mannetje .

Manuma schreef: ↑27 okt 2021, 23:00 Ik moet Meeko wel vaker alleen mee gaan nemen merk ik, want hij begint zich meer met Manu bezig te houden dan met mij.

Daar zou ik me niet te druk om maken. Natuurlijk is het fijn als jullie af en toe alleen voor elkaar tijd hebben, maar maak er je - vooral bij een driekwart herder - maar geen zorgen in dat Meeko door zo aan Manu te hangen in zijn jeugd op termijn minder met jullie zou hebben.

Ik maak dat hier al pup na pup na pup mee : ik heb een grote roedel, dus mezelf belangrijker maken dan hen is compleet roeien tegen de stroom in, al helemaal omdat bij een groot deel van de pups die hier zijn opgegroeid ook de moeder aanwezig wa/is.
En toch zie ik dus bij elke hond hetzelfde patroon : in hun prille jeugd ben ik duidelijker minder interessant dan de rest van de roedel, maar dan zit ik al wat inwendig te grijnzen omdat ik weet wat er gehéid aankomt naarmate ze ouder worden : de andere honden blijven natuurlijk heel belangrijk, maar op een gegeven moment stijg ik daar toch echt automatisch bovenuit hoor .

Bijzonder. Bij Lily was dat net zo. Die was zo op Alfil gericht in het begin als pup. Ze was sowieso niet echt mensen gewend natuurlijk. Als ik dan terug kwam van de wandeling met Alfil werd hij eerst met een heel kusjessalvo onthaald, voor mij amper een blik. Maar dat veranderde mettertijd. Nu sta ik toch duidelijk op plek 1 . En dan is Lily een podenco...

Wat leuk dat filmpje! Het is wel een wervelwind, die Meeko. Ook mooi om de verschillen tussen Murphy en Meeko te zien. Het zijn allebei actieve, open en beweeglijke pups zoals een gezonde hond betaamt, maar Murphy is toch net iets terughoudender en behoedzamer dan Meeko. Meeko, gaat gewoon voor de volle 100% voorwaarts. Daar ga je een heerlijke canicrosshond aan hebben, verwacht ik.
Ik vind trouwens zowel Murphy als Meeko prachthondjes om te zien (net als hun broertjes en zusjes trouwens) met dan wildkleurtje en nu al ranke lijfje

Wat leuk om te lezen Manuma. Ik denk dat Manu op een gegeven moment wel wat meer op zijn strepen gaat staan, maar nu heeft Meeko nog puppenkrediet.

Inge O schreef: ↑04 okt 2021, 12:58 Heerlijk dat het deze keer wél doorgaat !

En dat je het sowieso al druk hebt met vanalles en nog wat heeft ook een groot voordeel : juist als je het erg druk hebt maakt zo'n 'klein beetje extra' (vergeleken met het geheel ) amper nog uit, én jullie zullen zeker geen tijd hebben om je suf te piekeren over alles wat pup wel doet of niet doet of had moeten doen of niet mocht doen of raar doet of of of . Niet dat jij nu meteen zo iemand bent, maar het is wel de ziekte van deze tijd, dus daar ontsnap jij mooi aan en voor je drie keer met je ogen hebt kunnen knipperen is pup 'tussen de soep en de patatten' opgevoed en wel .

Precies! En jouw zoon en pup leren allebei iets heel belangrijks: flexibiliteit.

Ten eerste: wat een leuke vriend heb je!

Deze pup gaat jou passen als een handschoen. Ergens schreef je wat je zou zoeken in een hond als er één bij zou komen, en volgens mij schreef ik toen direct: een pup van Sirene.

Als ik je één ding mee mag geven: maak je niet druk als de dingen niet perfect gaan. Doet de pup een plasje binnen, omdat je je zoontje aan het verschonen was? Wat geeft het? Elke ochtend een emmer met sop klaar zetten en klaar is kees. Laat het maar een keer een huishouden-van-Jan-Steen worden, daar gaat niemand dood van.
Ik ben echt ontzettend blij voor jullie en wens jullie al het plezier van de wereld toe.