Een Hondenleven

Susam schreef: ↑26 feb 2024, 08:40

Alfilillo schreef: ↑26 feb 2024, 08:21

Susam schreef: ↑25 feb 2024, 10:23
Gisteren in Duitsland stond er een vrouw met andere vrouw te praten, haar hond los (reu) dus Sambal en ik bleven staan, duurde 6 minuten voordat ze door had dat wij midden op de weg stil stonden om te passeren. Zegt ze kom jetzt Polo, Polo dacht fuck you, vrouw ach Polo bitte, Polo middelvinger, ik meer dan oranje op de anger management schaal, uiteindelijk keek de vrouw mijn boos aan, er tut nichts. Grrrrrrrrr. Mensen.

Waarom blijf je dan precies stil staan?

omdat Sambal aangelijnd is, andere honden spannend vind en ik ze niet kennis laat maken of bij elkaar laat? Hij weet nu dat hij als hij andere honden tegenkomt er niks mee moet en dat zorgt voor veel rust bij hem tijdens wandelingen.

Ik denk eerlijk gezegd dat als je in die situatie gewoon doorgelopen was, er veel minder spanning ontstaan was. Nu heb je 6 minuten staan wachten, en stilstaan creeert gewoon spanning itt doorlopen. Bovendien is jouw boosheid opgelopen, wat de hond ook voelt dus weer meer spanning. En blijkbaar deed Polo inderdaad niks.

Dit is eigenlijk precies het soort situaties waarvan ik bedoel dat men er hier relaxter mee omgaat. Er wordt ook niet verwacht dat anderen aanvoelen of in de gaten hebben wat je nodig hebt. Als je iets nodig hebt, vraag je het gewoon en dat is dan geen probleem.

Susam schreef: ↑25 feb 2024, 10:23
Gisteren in Duitsland stond er een vrouw met andere vrouw te praten, haar hond los (reu) dus Sambal en ik bleven staan, duurde 6 minuten voordat ze door had dat wij midden op de weg stil stonden om te passeren. Zegt ze kom jetzt Polo, Polo dacht fuck you, vrouw ach Polo bitte, Polo middelvinger, ik meer dan oranje op de anger management schaal, uiteindelijk keek de vrouw mijn boos aan, er tut nichts. Grrrrrrrrr. Mensen.

Waarom blijf je dan precies stil staan?

Het scheelt ook dat er in Spanje niet zulke duidelijk afgebakende losloop- en aanlijngebieden zijn. Ik denk dat niemand echt weet wat de regels zijn, maar in de praktijk is alles losloopgebied als er geen verkeer rijdt. Het is dus ook een stuk makkelijker om lekker los te wandelen overal.

Mijn ervaring is niet dat Spanjaarden over het algemeen meer dan één hond hebben, dus dat is het niet.

Het positieve van op een minder gemanagde manier contact maken met andere honden is naar mijn mening niet alleen dat ze op eigen pootjes leren staan en soms een veeg uit de pan krijgen en leren dat dat dan niet meteen een ramp is, maar juist ook de positieve ervaringen die honden daarbij opdoen. Ik bedoel de ontmoetingen die goed, fijn en leuk verlopen. Zo belangrijk voor (jonge) honden.

Mijn honden zijn supermakkelijk in het contact. Alfil voorheen wat minder bij kleine opgefokte ongecastreerde reutjes (type pincher), maar dat gaat met de jaren steeds beter. En Lily, makkelijker krijg je ze niet. Ze leest honden feilloos. Ze is socialer naar andere honden dan Alfil, in de zin van dat ze meer behoefte heeft aan contact (ligt ook een beetje aan waar ze in haar cyclus zit). Bij bange honden is ze subtiel, bij vriendjes enthousiast, en honden die niet te vertrouwen zijn gaat ze uit de weg en negeert ze. Ik hoef ze daarom ook niet aan te lijnen, want ze gaan toch niet op honden af die agressief zouden kunnen reageren.

Marc schreef: ↑23 feb 2024, 18:35 veel teveel opgevoed en gemicromanaged worden.

Ik heb het ook gemerkt en denk dat het met bovenstaande te maken heeft. Meteen puppycursus (waar op zich niks mis mee is) en dan netjes naast moeten lopen, heel georganiseerd kennis moeten maken enz. En vaak in de bench zitten (is hier ongebruikelijk).

Niet dat hier nooit bijtincidenten zijn hoor, maar over het algemeen gaat het contact een stuk ontspannender dan in Nederland.