Een Hondenleven

Dank voor de lieve reacties

Nog even een updateje. We zijn ruim een half jaar verder, bijna twee jaar na de Guillain-Barré. Het is eigenlijk heel goed gegaan de afgelopen tijd. Ik heb het echter wel heel voorspelbaar gehouden en zo min mogelijk druk erop gelegd. Ingezet op ontspanning. De lange wandeling niet langer dan een minuut of 40 en altijd in ons ´territorium´, dat is hemelsbreed zo´n kilometer van huis af, omdat hij voorheen aangaf niet voorbij de grens te willen.
Nu is hier echter het knallen weer langzaamaan begonnen (23 en 24 juni zijn dé vuurwerkdagen, en dan heb ik het over heel heftig knalspul). De afgelopen dagen doe ik daarom alleen ´s ochtends een lange wandeling met Alfil (dat wil hij weer nu het ´s ochtends zo vroeg licht wordt) en de rest van de dag mag hij in de tuin.
Vanochtend kreeg ik het idee om eens een extra lange wandeling te maken, ons territorium uit en flink wat klauterstukken over rotsige paadjes (daar had hij het eerste jaar na zijn aandoening moeite mee). Het ging wonderwel . Hij bleef niet aan de territoriumgrens stilstaan zoals voorheen en liep de hellingen prima op. Aan het eind van de wandeling sprintte hij zelfs een stuk omhoog en had nog energie om even euforisch op Lily te rijden . Die liep inmiddels met haar tong op haar knieen en vond het wel best.
Ook al kan ik het niet aantonen, ik heb het idee dat het herstel van de zenuwen toch nog doorgegaan is tijdens de afgelopen maanden. Hij blokkeert nog wel steeds snel bij angst en schrikken (zoals nu het vuurwerk), wat deels in zijn karakter zit en misschien versterkt is door die ervaring van de GBS waarbij hij opeens zijn kracht verloor. Maar ik ben blij met deze ontwikkeling.

Even een updateje: het gaat goed! Ik ga ´s ochtends standaard de wijk in, en ik weet niet of dat hem vertrouwen geeft, maar hij geeft nooit meer aan niet mee te willen (*klopt af*). Regelmatig geeft hij zelfs aan van daaruit het bos in te willen, dus dan doen we een langere ronde.
Bovendien is Lily nu loops en dat geeft Alfil altijd een positieve boost. Hij is nu extra vrolijk en ondernemender .
Ik hoop dat deze lijn doorzet.

@Persistence en @Gudrun : Ik zal ´s ochtends een tijdje standaard het rondje door de wijk doen. Kijken of dat verschil maakt. Wel een beetje lullig voor Lily, want dan mist ze een deel van haar lange wandeling door het bos, maar het zij zo.
Op de vraag van Persistence: ik had met de da/fysio die Alfil afgelopen jaar behandeld heeft overlegd welke pijnstiller ik kon gebruiken. Vervolgens de da hier in het dorp gebeld of ik daar previcox kon kopen en dat was geen probleem. De assistentie vroeg wel of dat op aanraden was van een da.

Gudrun schreef: ↑24 okt 2021, 22:22 Hmmm... bij mensen kan herstel tot ene jaar duren en er kunnen restverschijnselen zijn zoals vermoeidheid en gevoelsstoornissen in de benen.
Als je dat bekijkt in combinatie met de ondergrond dan zou ik ook denken aan iets als tintelingen in de voetjes of zo.
En 's morgens is dus minst goed, misschien toch wat stijver of opstartproblemen?

Misschien eens kijken wat hij doet met standaard 's morgens een echt klein P en P rondje?
Lastig he.. konden ze maar praten.

Ja, echt, konden ze maar praten...
Standaard een klein rondje ´s ochtends omdat hij er dan op kan vertrouwen dat hij geen lange wandeling ´hoeft´? Of stel je dat om een andere reden voor?

Iets van gevoelsstoornissen heb ik ook aan gedacht. Het valt me ook op dat als ik tussen zijn kussentjes duw met mijn vinger, hij vaak nauwelijks reageert. Lily daarentegen, trekt direct haar poot weg. Vindt ze geen lekker gevoel. Hoe zit dat bij jouw honden?

Nee, zeker niet altijd. Voor die Guillain-Barré had hij nergens last van.

Gaat het nog steeds goed met Lou op de pijnstilling?

Diana schreef: ↑24 okt 2021, 19:32 Wat opvallend dat hij inderdaad zo sterk reageert op de ondergrond. Misschien dat daarin toch een clou zit? Loop je op die drie tijdstippen steeds dezelfde wandelingen of elke keer/dag andere wandelingen?

´s Avonds altijd een rondje door de wijk en dat wil hij bijna altijd. Dat is dus over asfalt. ´s Ochtends en ´s middags doen we een langere wandeling in het berg/bosgebied hier voor de deur. Die wandelingen zijn niet altijd hetzelfde, maar wel allemaal bekend voor hem. Tenzij hij aangeeft dat hij die kant niet op wil, en dan lopen we dus over asfalt aan de rand van het dorp, waarna hij soms ´opgewarmd´ is en wel gewoon het bos in wil. Een keer wilde ik trouwens een wat andere wandeling maken (hij ging heel goed) en een pad vervolgen waar we normaal een bocht naar huis maken, en toen stond hij direct stil. Dat heeft dan dus niks met pijn te maken. Bij bosgebied moet je overigens niet denken aan zachte zandpaden of paden bedekt met zachte dennenaalden, maar over het algemeen aan stenige grindpaadjes.

Ik heb Alfil inmiddels 10 dagen pijnstilling gegeven (previcox). Sinds woendag krijgt hij niks meer. Ik heb een overzichtje bijgehouden van of hij wil wandelen en wanneer. We wandelen drie keer per dag en elke wandeling heeft een kleur: rood = wil niet, oranje = komt wel maar wil maar kort of niet oevr alle oppervlakten, groen = is enthousiast en loopt goed

maandag 11 okt:
´s avonds eerste pil

dinsdag 12 okt:
-lange wandeling naar en op strand, eerst heel goed, maar na het strand wil hij niet meer naar huis. Ik heb hem de trap (om op strand te komen) opgedragen en daarna loopt hij aarzelend naar huis
-nee
-goed

woensdag 13 okt
-lange wandeling. Eerst wil hij alleen over asfalt, maar daarna goed
-goed
-goed

donderdag 14 okt
-zin om te wandelen. Aan het begin van de wandeling schrikt hij van geweerschoten, wil niet het bos in, maar verder wandeling door de wijk goed
-goed
-goed

vrijdag 15 okt
-niet veel zin om te gaan. Wil alleen over asfalt en na qo minuten naar huis. Pil bijna uitgewerkt? Nog bang voor knallen?
-goed (net van tevoren pil gegeven)
-goed

zaterdag 16 okt
-nee. Pil uitgewerkt? Bang voor knallen?
-eerst niet veel zin om te gaan, daarna heel goed
-goed

zondag 17 okt
-wil over asfalt maar dat kon niet, klein stukje grindpad richting bos, maar wil meteen naar huis
-eerst niet veel zin, daarna heel goed
.goed

maandag 18 okt
-wil alleen over asfalt, wil na 10 minuten en veel snuffelen naar huis
-goed
-nee

dinsdag 19 okt
-goed, wel eerst wat aarzelend op weg naar het bos
-goed´
-goed

woendag 20 okt
-nee
laatste pil....
-goed
-goed

donderdag 21 okt
-niet veel zin, wil alleen over asfalt en na 10 minuten naar huis
-goed
-goed

vrijdag 22 okt
-nee
-heel goed
-goed

zaterdag 23 okt
-wil eerst alleen over asfalt, daarna wel het bos in, maar bij een stenig moeilijker pad wil hij naar huis
-nee
-goed

zondag 24 okt
-nee
-heel goed

Zo naar de kleurtjes kijkend, denk ik dat de pijnstilling wel iéts heeft gedaan, maar het maakt ook geen wereld van verschil. Het is me nu nog meer opgevallen dat de ondergrond waarop hij loopt heel veel uitmaakt op de momenten dat hij minder enthousiast is. Wellicht toch nog minder gevoel in de voeten? Verder is het bijna altijd ´s ochtends dat hij niet wil of aarzelend is.

Ik ben vandaag beginnen met previcox. Heel benieuwd of het effect heeft.

Ybbihs schreef: ↑10 okt 2021, 20:00

Alfilillo schreef: ↑10 okt 2021, 10:24

Ybbihs schreef: ↑09 okt 2021, 21:06 Lou krijgt op dit moment 3 weken rimadyl maximale dosering om uit te kunnen sluiten of haar gedrag door pijn komt. Het alternatief is namelijk een vrij snel verslechterend dementieel beeld.

We zijn nu een week bezig en ik vind het lastig om er iets van te zeggen omdat we de afgelopen 5 dagen in Luxemburg hebben gezeten.

Nog 2 weken om te kijken of het verbeterd dus en ik hoop het heel hard. Want dan kunnen we tenminste wat.

Wat sneu voor Lou . Wat voor gedragsverandering zie je bij haar? Is dacht dat ze nog niet zo oud was....

Ze is geschat op 9,5 jaar, maarja het is een schatting.
Het begon een tijd terug met een beetje staren en onrustig zijn met bedtijd. Daar heeft ze toen vitofylin voor gekregen wat wel heeft geholpen daar tegen. Vlak na de verhuizing werd ze ineens agressief naar mannelijk bezoek, maargoed dat kon nog aan de verhuizing liggen. Maar 2 weken terug wou ze ineens niet meer met vriend mee wandelen en is ze buiten 'uit het niets' een man aangevlogen met een hap jas als resultaat. Ze vreet ineens ook de prullenbak leeg en springt op de eettafel.
Het is allemaal wat vaag, maar wel alarmerend. Dus ik hoop dat ze de komende 2 weken meer positief gedrag laat zien en heel voorzichtig ben ik optimistisch nadat ze vandaag 2 rondes vrolijk met vriend heeft gewandeld.

Hopelijk zet deze lijn zich voort.

Ja, ik ga er een belletje aan wagen naar de da. Er zijn verschillende medicijnen genoemd en ik zou niet weten welke te kiezen. Liever één met zo min mogelijk bijwerkingen als misselijkheid en waarschijnlijk moet er ook een maagbeschermer bij. Wel fijn om alvast wat opties in mijn hoofd te hebben en door te spreken met de da. Dank!!

Ybbihs schreef: ↑09 okt 2021, 21:06 Lou krijgt op dit moment 3 weken rimadyl maximale dosering om uit te kunnen sluiten of haar gedrag door pijn komt. Het alternatief is namelijk een vrij snel verslechterend dementieel beeld.

We zijn nu een week bezig en ik vind het lastig om er iets van te zeggen omdat we de afgelopen 5 dagen in Luxemburg hebben gezeten.

Nog 2 weken om te kijken of het verbeterd dus en ik hoop het heel hard. Want dan kunnen we tenminste wat.

Wat sneu voor Lou . Wat voor gedragsverandering zie je bij haar? Is dacht dat ze nog niet zo oud was....

Ok, jullie zijn unaniem. Welke medicatie is het meest geschikt hiervoor?

Hebben jullie wel eens pijnstilling gegeven simpelweg om uit te sluiten dát er pijn is?

Alfil is hersteld van de Guillain-Barré, maar helemaal de oude is hij niet. Ik laat de honden drie keer per dag uit, maar meestal slaat hij één van de eerste twee wandelingen over. Dan wil hij gewoon niet mee. De andere wandeling loopt hij dan wel gewoon goed (rent, snuffelt en speelt), hoewel hij soms aangeeft alleen op verhard terrein te willen lopen.
Daarbij, voor de GBS had hij soms al dingetjes waar ik de vinger niet op kon leggen.
Ik ben niet zo van het geven medicatie zonder noodzaak, maar ik vraag me nu af of het zinnig zou zijn om hem een tijdje op pijnstilling te zetten, om uit te sluiten dat het gaat om pijn, of om dat juist te bevestigen. Wat is jullie mening daarover?