Een Hondenleven

Ik denk dat in principe alle diersoorten met een groot aanpassingsvermogen opportunistisch zijn. De mens, en de hond dus ook. Maar opportunistisch kan wel een negatieve bijklank hebben, omdat er soms ook mee gesuggereerd wordt dat een dier of mens daarin ook egoïstisch, niet loyaal en niets ontziend kan zijn. Een rasopportunist stelt een mogelijkheid grijpen voor zichzelf altijd boven normen en waarden. En dat geldt voor honden natuurlijk niet, ze mogen dan opportunistisch zijn, maar ze zijn ook ontzettend loyaal. Als ze moeten kiezen tussen door een dode vis rollen en zelf ongeschonden blijven, of een roedellid verdedigen tegen een opdringerige kothond, dan doen ze heel vaak toch het laatste, met risico voor zichzelf. Dus in enge zin vind ik de term wel kloppen, maar ook weer niet helemaal, iig niet zoals hij vaak negatief wordt bedoeld of opgevat.

Wordt er niet gewoon bedoeld dat een hond niet per se luistert puur omdat jij het wil, maar dat ze liever eerst nog even door een dooie vis rollen als ze die mogelijkheid zien? Ik heb het inderdaad ook een aantal keer gelezen en toen heb ik het zo opgevat.