Een Hondenleven

Inge O schreef: ↑26 jul 2022, 14:12 En dat is dan weer een voorbeeld van waarom ik bij opvoeding geen snoep wil, dan verdwijnt die communicatie grotendeels en laat ik die nu juist van cruciaal belang vinden.

Is dat echt zo? Ik heb Oor in de opvoeding overladen met snoep, en toch had ze vaak aan een blik van mij al voldoende. Hoefde ik niet eens stil te gaan staan met mijn arm in mijn zij, zeg maar. Wij hadden echt aan een trillende wenkbrauw genoeg van elkaar en ik heb echt letterlijk nog nooit het gevoel gehad dat ze minder braaf was of minder zin had of minder goed getraind was om naar mij te luisteren dan als ik geen snoep had gebruikt.

Dat snelle switchen is denk ik inderdaad vooral bij pups echt wel heel belangrijk ja. Toen ik laatst een ferme hier plaatste switchte ik ook de secónde dat ze besloot toch naar mij te komen accuut naar ohhh wat goed wat knap wat een brave pup yadda yadda. Niet pas toen ze er was. Dat lees ik wel vaak, dat je gedrag pas moet belonen als ze het helemaal goed hebben uitgevoerd, maar ik denk dat je dan een essentieel stuk mist. Ik heb zelf het gevoel dat zowel beloningen als correcties vaak veel krachtiger zijn als je niet het gedrag beloont, maar de gedachte. Het moment dat je een hond ziet denken "hey, een eend..." corrigeer ik al, ik wacht niet tot ze er daadwerkelijk achteraan gaan. En andersom dus ook, het moment dat ik ze zie besluiten om wel braaf te zijn wordt er uitgebreid beloond. Daarvoor moet je hondengedrag natuurlijk wel een beetje kunnen lezen en je hond vooral goed kennen, dus dat is - vooral in het begin - echt niet altijd mogelijk. Maar ik denk wel dat dat de meest efficiënte aansturingen zijn. Ik ben wel benieuwd of anderen dat ook zien, of of dat ook voor alle honden geldt, want ik heb dit enkel en alleen bij Oor zo toegepast, dus ik heb geen idee hoe generiek dit is.

_Tiny_ schreef: ↑24 jul 2022, 22:46 Ja dat gaat inderdaad te ver. De hondenschool waar ik trainde had speciaal voor dat doel kleedjes liggen zodat puppen/honden niet met hun kale buikjes in nat lang gras hoeven liggen als ze dat onaangenaam vinden. Dan mochten ze af op het kleedje en dan lukte het opeens wel.
Altijd met de hond meebewegen. Dan krijg je veel meer van ze gedaan.

Ja precies. Het mag voor de hond toch ook nog een beetje leuk blijven. Nouja die hondenschool was sowieso nogal ouderwets, met bijbehorende correcties. Verplicht trainen met een slipketting, gooien met sleutelbossen, er werd veel afgedwongen ipv op een leuke manier gevraagd. In die zin snap ik wel dat correcties tegenwoordig soms een nare bijklank hebben.

Marc schreef: ↑24 jul 2022, 21:53 Plus soms snapt een hond prima iets in de ene situatie terwijl datzelfde in een andere situatie onmogelijk is om te begrijpen voor de hond. Bas loopt niet door hoog gras. Je kan op je kop gaan staan. Boos worden etc ze rent hoe dan ook om over de weg. Ze kan en wil het niet.

Guus gaat hoe dan ook niet zitten in water. Hij kan zit op commando maar alleen in de keuken bij ons. Niet in water. Niet buiten en niet in een andere context.

Dus aannemen dat je hond iets kan en begrijpt en dan doorzetten kan prima zijn maar overschat je hond niet. Soms ga je dan te ver en wordt alles vaag voor de hond en dan met name het vertrouwen in jou als baas.

Ja dat is een balans die je steeds moet blijven inschatten en dat is wel een lastige denk ik. Ik heb bij Oor op de hondenschool een keer gehad dat ze niet af wilde. Het gras was lang en het had geregeld en ze wou. Echt. Niet.
Volgens de hondenschool moest ik toen juist doorzetten dus boos worden, correcties, ze kwam zelfs helpen, aan die hond staan sjorren. Ze. Wou. Niet. Ik ben niet veel later ook opgestapt bij die hondenschool. Ik dacht echt bij mezelf, waarom zou je om zoiets zo'n punt maken. Ga je echt hierom een soort dominantiestrijd uitvechten? Die hond wil niet in nat gras, is dat echt heel gek? Nouja, ik vond dat dus een voorbeeld van een moment waarop je inderdaad te ver gaat bij zo'n pup (want dat was ze toen nog).

pioenroos schreef: ↑24 jul 2022, 19:47

mijke schreef: ↑24 jul 2022, 19:26

pioenroos schreef: ↑24 jul 2022, 16:46 Maar bij Danu werkt dat nog niet. Die ziet alles nog als een leuke optie en geen moetje. Ik denk niet dat ze harder is dat een 'zeg!' bij haar niet binnenkomt maar ze snapt het simpelweg nog niet dat iets ook een verplichting kan zijn ook al heeft ze er geen zin in.
Ik zet dus vol in op ombuigen, afleiden, goed gedrag uitlokken en belonen.

Heel herkenbaar dat eerste en dat doe ik met Ranja inderdaad ook. Maar omdat dit mijn eerste echte pup is vraag ik me af en toe toch af of dit daadwerkelijk op termijn genoeg is om uiteindelijk ook een corrigeerbare hond te krijgen. Ik heb zelf het idee dat Ranja inmiddels al best wel vaak echt een middelvinger opsteekt als ik haar vraag hier te komen, dan zie ik haar echt denken van 'hm, ze wil dat ik kom.... nehh!' en weer omdraaien Vanmiddag heb ik dus wel even mezelf ferm neergezet, handen om m'n mond gedaan (ik heb van mezelf niet echt een indrukwekkende stem ) en vastberaden en iets streng "HIERRRR!" geroepen en verdomd, het kwam binnen! Daarna was ze de knapste puppy ooit natuurlijk
Verder weet ik niet wat ik hier precies mee wil zeggen, ik heb nog niet echt een helder gevormde mening denk ik over hoe je zorgt dat een hond correcties ook begrijpt

Veel pups heb ik niet gehad, maar wel een Diem. En Diem was een volstrekt onmogelijke lamlul, zeker als pup. Ook als volwassen hond kon hij regelmatig een hufter zijn als ik hem zelf liet aanklooien.
Ik heb hem uit wanhoop en voor zijn en mijn veiligheid ook echt fors en fysiek moeten corrigeren de eerste jaren. Riem om boom slaan als hij een konijn zag zodat meerdere keren achterover over de kop sloeg. Met handen vol zijn wangen naar achter trekken zodat hij de kat van de buren losliet
En toch en toch kon ik hem uiteindelijk toen hij kalmeerde én hij en ik elkaar beter begrepen met mijn pink en op fluistertoon sturen.
Ranja klinkt in de verste verte niet als een Diem (en Danu is dat ook nog geen onsje). Dus heb vertrouwen dat met inzetten op succes en belonen en doorzetten op opvolgen van gevraagde dat haar bekend is, je over 2 a 3 jaar een hond heb waar je mee kan lezen en schrijven

Bedenk je wel dat een hond heel sterk context gebonden leert. Het commando hier kan ze thuis en buiten perfect kennen. Maar dat wil niet zeggen dat ze het óók kent op moment dat er afleiding is. Hierkomen als ze achter je kinderen, auto, andere hond of wat dan ook aan wil, is weer een andere context. Je zou dat met een lange lijn kunnen oefenen: kinderen of andere verleiding in beeld en dan roepen en binnenhalen/belonen.

Ja dat begrijp ik zeker, er zijn best vaak situaties waarin ik zie 'dit weet/kun/begrijp je nog niet' òf 'je weet het wel, maar hebt nog niet de zelfcontrole en impulsbeheersing om het daadwerkelijk te doen', en dat is natuurlijk zeker bij een sterke afleiding zo. Maar toch was er de laatste paar keren iets, ik kan er niet de vinger op leggen, in haar blik en/of gedrag dat ik het toch anders ervaarde en nu wél dacht van hoho, je weet het én kunt het, maar hebt er gewoon geen zin in". Nouja dat bleek ook wel toen ik vanmiddag met mijn houding en stem minder ruimte liet want ze deed het direct perfect. Dat verwacht ik niet als er sprake zou zijn van nog niet weten, kunnen of begrijpen. Dat is denk ik dat inzetten op opvolgen van het gevraagde, dat had je in je vorige post niet genoemd maar is denk ik wel cruciaal om het plaatje compleet te maken. Niet alleen de wortel maar ook de stok gebruiken. Ik ben zelf alleen dus nog zoekende naar hoe ik de juiste knopjes voor de stok kan vinden, of dat ik ze zelf moet installeren, of allebei.

pioenroos schreef: ↑24 jul 2022, 16:46 Maar bij Danu werkt dat nog niet. Die ziet alles nog als een leuke optie en geen moetje. Ik denk niet dat ze harder is dat een 'zeg!' bij haar niet binnenkomt maar ze snapt het simpelweg nog niet dat iets ook een verplichting kan zijn ook al heeft ze er geen zin in.
Ik zet dus vol in op ombuigen, afleiden, goed gedrag uitlokken en belonen.

Heel herkenbaar dat eerste en dat doe ik met Ranja inderdaad ook. Maar omdat dit mijn eerste echte pup is vraag ik me af en toe toch af of dit daadwerkelijk op termijn genoeg is om uiteindelijk ook een corrigeerbare hond te krijgen. Ik heb zelf het idee dat Ranja inmiddels al best wel vaak echt een middelvinger opsteekt als ik haar vraag hier te komen, dan zie ik haar echt denken van 'hm, ze wil dat ik kom.... nehh!' en weer omdraaien Vanmiddag heb ik dus wel even mezelf ferm neergezet, handen om m'n mond gedaan (ik heb van mezelf niet echt een indrukwekkende stem ) en vastberaden en iets streng "HIERRRR!" geroepen en verdomd, het kwam binnen! Daarna was ze de knapste puppy ooit natuurlijk
Verder weet ik niet wat ik hier precies mee wil zeggen, ik heb nog niet echt een helder gevormde mening denk ik over hoe je zorgt dat een hond correcties ook begrijpt

Daar zijn dingen over de doen op het forum de laatste tijd, dus laten we het er eens in het algemeen over hebben: correcties. Wat valt voor jou onder een correctie? Wat is volgens jou een correctie? Wanneer gebruik je ze, welke gebuik je, waarom je gebruik je ze, in welke situatie? Zijn er correcties die je te ver vindt gaan?

Op het vorige forum heb ik hier ook al eens een topic over gestart, met de vraag 'wat zit er eigenlijk onder in die zak?'. Want mensen schrijven vaak 'dan krijgen ze onder uit de zak' of 'dan zwaait er wat', maar meestal wordt er niet concreet genoemd wat daar dan precies mee word bedoeld. Dus ik ben benieuwd, hoe kijken jullie er tegenaan, wat doen jullie dan precies?

Voor mij is de theorie denk ik simpel. Ik vind alles waarbij je het gedrag van de hond bijstuurt door iets te begrenzen, of af te keuren, een correctie. Je hebt de wortel en de stok, de stok is de correctie. Ik zie opvoeden een beetje als blindemannetje spelen; je rent als een kip zonder kop door de wereld en daar krijg je positieve en negatieve feedback op; warm (goed) en koud (fout). Correcties zijn alle signalen die zeggen dat dit dus niet de bedoeling is. Daar valt "nuhuh" zeggen dus wel onder, maar afleiden bijvoorbeeld niet, al stuurt het het gedrag wel bij, omdat het wel aangeeft wat wel goed is, maar niet dat het andere niet goed is.

Bij Oor had ik eigenlijk weinig correcties nodig. Ze wilde zo graag luisteren, dat ze aan 'nuhuh' vaak voldoende had, of gewoon een aanwijzing van wat ze dan wel moest doen. Natuurlijk werd ik wel eens boos , dan riep ik hard 'foei!' en liep in dominante houding op haar af om haar in haar nekvel te grijpen, of een por te geven, of fysiek weg te sturen. Of soms gew heel boos kijken en wijzen van 'wegwezen!'. Daar dacht ik verder niet echt over na, daar was gewoon wat instinctief in mij op kwam, en dat kwam denk ik meestal wel over. Bij Ranja ben ik nog enorm zoekende naar wat bij haar werkt als correctie. Ze reageert niet zoals ik van Oor gewend was en daardoor ben ik soms een beetje van mijn apropos Vooral stemcorrecties werken (nog) niet goed, ik moet bijvoorbeeld echt fysiek tussen haar en Samson in gaan staan em haar meerdere keren blocken, als ik duidelijk wil maken dat ze de kat met rust moet laten. Vermoeiend Ik ben dus benieuwd wat voor voorbeelden er in dit topic voorbij gaan komen. En ook hoe jullie hebben gezorgd dat correcties werken voor jullie honden.