Dit klinkt ontzettend als hoe Oortje was in haar jonge jaren. Het is spanning. En daarom werken correcties niet, en allerhande stilstaan trainingen of afleiden of wat dan ook ook niet, want dat voegt allemaal spanning tóe, in plaats van dat het het weg neemt. Tel daar je eigen frustratie bij op en je snapt waarom niks werkt. Je moet dus volop inzetten op ontspanning. Bij Oor betekende dat dat ik elke wandeling hetzelfde rondje liep. Dat klinkt vreselijk saai maar voor een hond die zo met alle spannende (negatief of positief maakt daarin niet uit) dingen bezig is, is dat na een poosje juist een enorme opluchting. Want ze weten precies welke kant op gaan, op welke plek er veel honden zijn, op welke plek er geen honden zijn, waar ze los mogen, waar ze weer aan de lijn gaan, waar ze iets leuks gaan doen, waar ze rustig bij een bankje brokjes mogen snuffelen, etc. Ook moet je zorgen dat je voorspelbaar reageert op prikkels. Je hebt zo te horen uitstekend door waar ze allemaal op reageert, dus het is jouw taak om die dingen allemaal ruimschoots van tevoren aan te zien komen, en jouw hond daar zo ver mogelijk vandaan te loodsen. Oversteken, omdraaien, of in ieder geval met een hele ruime boog er omheen. Ze moet ook weten dat ze er op kan vertrouwen dat jij dingen die op jullie af komen (mensen, honden, maakt niet uit) afweert. Zo zal ze steeds meer kunnen ontspannen, omdat ze leert dat ze het bezig zijn met de omgeving steeds meer aan jou kan overlaten. Tenminste, bij Oor was dat denk ik een van de belangrijkste dingen die ik voor haar heb gedaan op dat gebied.
Verder heb ik een antitrektuig gekocht. Dat is omstreden, sommige mensen zijn er van overtuigd dat dat de hond ontzettend veel pijn doet, maar ik zie dat zelf absoluut niet. Het is gewoon een H tuig met een bevestiging aan de voorkant die een beetje naar links of rechts schuift. Daardoor raken ze uit balans als ze trekken en dat is irritant. Ik had dat ding eigenlijk niet eens gekocht met het idee dat het echt tegen het trekken zou helpen. Maar ik had van al het trekken een blessure in m'n schouder, ik ging op vakantie, dan trok ze altijd extra hard, en het idee van dat tuig was dat ik haar dan in ieder geval wat beter kon houden zonder dat het te veel druk op mijn zere schouder zette. Dat werkte inderdaad goed daarvoor, maar na verloop van tijd merkte ik verdomd, ze gaat daadwerkelijk minder trekken! En als ze niet trekt, dan zit het tuig gewoon als een normaal H tuig. Dus ze heeft hem ongeveer een jaar gedragen en daarna kon ik haar aan mijn pink uitlaten en heeft ze hem nooit meer nodig gehad. Wel was ik al die tijd ook - buiten het wandelen - blijven inzetten op ontspanning, en voorspelbaarheid tijdens het wandelen, dus dat zal zeker ook hebben bijgedragen. Maar mijn theorie is dat zo'n tuig gewoon preciezer en consequenter corrigeert dan een mens ooit zou kunnen doen. Een tuig wordt nooit moe, een tuig brengt geen frustratie over. Het is iets volkomen neutraals en betrouwbaars. Daardoor haalt het niet alleen bij de hond maar ook bij jou de druk er af, je hoeft er niet meer mee bezig te zijn want het gaat vanzelf. Dus jij kunt gewoon genieten van de wandeling. En dat voelt zo'n hond ook absoluut, ik denk dat dat misschien zelfs wel het allerbelangrijkste is. Dus hoe omstreden ook, voor mij was het een wondermiddel en ik weet absoluut 100% zeker dat mijn hond er geen pijn of frustratie door ondervonden heeft. Het gaf geen schuurplekken, ze wilde hem graag aan, deed nog gewoon alles wat ze zonder tuig ook deed, was gewoon vrolijk tijdens het wandelen etc. En ik denk als je zo vastloopt bij het trekken, dat het jullie allebei veel spanning en frustratie oplevert, dan kan zo'n hulpmiddel dat er weer lucht in brengt van grote waarde zijn.
