Een Hondenleven

Dagmar schreef: ↑13 mei 2022, 14:12

Kruimel schreef: ↑13 mei 2022, 14:10Ik zie Brimi ook langzamerhand opklaren na alle stress en spanning.

Ja, daar merk je het pas echt aan he. Niks missen, maar een zucht van opluchting en een paar dagen bijtanken.

Precies. Hij moet best wennen maar hij is helemaal niet van de rit of ontdaan. Zonder de papa de reis naar Terschelling was spannend maar eenmaal op het strand ging hij helemaal los.

Nanna schreef: ↑13 mei 2022, 12:44 En wat dan nog.
Als ik een oude zieke hond had die duidelijk aan zijn eindje was nam ik hem ook niet mee op vakantie. Daar hebben we allebei niks aan.
In een pension? Geen denken aan.
Dan schoof ik de euthanasie die er toch al aan zit te komen ook twee weken naar voren hoor.

Dat is ook zo. Die paar weken voegen niks meer toe aan een voltooid leven.
We hadden de vakantie om hem heen gepland met alle ruimte om in te kakken. Bekende reis, weliswaar ander huisje maar dat maakte hem niks uit. Maar dit is beter, voor iedereen. Ik zie Brimi ook langzamerhand opklaren na alle stress en spanning.

Rami schreef: ↑13 mei 2022, 11:11

Inge O schreef: ↑13 mei 2022, 10:54 Ik vind zoiets eerlijk gezegd niet 'netjes' van die da. Zal best een beste man zijn hoor maar potver, vindt hij het dan normaal om te wachten tot hij kermt van de pijn en niet meer op zijn poten kan staan?
Ik wil het niet meemaken dat ik me ooit moet verantwoorden over het waarom van het gevraagde einde.

Nu goed, jij hebt er vrede mee hoe het gegaan is en dat is het belangrijkste .

Mee eens. Daarbij moet een beetje dierenarts toch ook weten dat een oude, zieke hond echt nog wel een koekje aan kan nemen en ook heus nog wel kan kwispelen. Zeker als het een mensgerichte hond is die dol is op aandacht (dus óók van de dierenarts ).
Alsof je je als eigenaar al niet rot genoeg voelt om de beslissing te moeten nemen wanneer het echt op is en het leven lijden wordt..

Oh en uiteraard heel veel sterkte voor jou, @Kruimel.

Dat is ook zo en dat hebben we ook later uitgesproken en hij heeft zijn excuses aangeboden. Hij bedoelde het niet verkeerd, hij was echt verknocht aan Logi en dan kan ik er vrede mee hebben

Marc schreef: ↑12 mei 2022, 22:41

Kruimel schreef: ↑12 mei 2022, 21:27 Ik was er vandaag met Brimi (vergrote prostaat, duimen dat dat niet kwaadaardig is) en toen hebben we het er nog even over gehad. Ik dacht dat hij dacht dat ik van de hond af wilde omdat we met vakantie gaan, kan ik ook nog snappen. Maar dat was het niet, hij zag ook wel dat ik het er heel moeilijk mee had en dat ik het echt voor Logi zelf deed. Hij had het er gewoon moeilijk mee omdat hij nog helemaal in het spoor van pijnstillen en ontsteking remmen zat want dan zou het nog wel een paar weken kunnen. Dat dat niks zinnigs toevoegde, daar moest hij even aan wennen. Maar dat deed hij netjes.

Weet je wat de pest is. Ook de dierenarts kan niet in de hond kijken. Een hond van een vriend van mij is gewoon heel naar doodgegaan omdat een tumor in de buik ging lekken. Die hond lag in een afschuwelijke houding dood in de kamer. Ik wil dat dus niet. Als er nog maar even is dan stopt het net als bij jou zodra IK zie dat de hond niet meer zichzelf kan zijn.

Als Bas blind en stram door het huis sloft vind ik dat prima als ze gelukkig is. Maar als ze pijn heeft of raar gaat doen en ik zie dat ze last heeft is het tijd. Dus ze mag 20 worden maar ze mag niet kermen als ze beweegt of andere ellende.

Dat heb ik dus ook meegemaakt met Tara. Ik wist niet dat ze kanker had een ineens was ze dood en doodziek. Tumor in de lever die was ham bloeden. Afschuwelijk was dat en dat wilde ik koste wat kost voorkomen vooral omdat deze praktijk geen nachtdiensten doet. Mijn nachtmerrie was midden in de nacht 25km verderop naar een wildvreemde da te moeten met een hond in shock.

Ik was er vandaag met Brimi (vergrote prostaat, duimen dat dat niet kwaadaardig is) en toen hebben we het er nog even over gehad. Ik dacht dat hij dacht dat ik van de hond af wilde omdat we met vakantie gaan, kan ik ook nog snappen. Maar dat was het niet, hij zag ook wel dat ik het er heel moeilijk mee had en dat ik het echt voor Logi zelf deed. Hij had het er gewoon moeilijk mee omdat hij nog helemaal in het spoor van pijnstillen en ontsteking remmen zat want dan zou het nog wel een paar weken kunnen. Dat dat niks zinnigs toevoegde, daar moest hij even aan wennen. Maar dat deed hij netjes.

Het was op. Het is goed zo.
Ik ben kapot van verdriet.

Allemaal heel erg bedankt voor het medeleven.
Het ging inderdaad de laatste weken heel snel. Hij was sneller moe, trok zich meer in zichzelf terug, zijn bespiering verdween in rap tempo. Zijn buik werd snel dikker door de tumoren zodat hij niet lekker meer kon liggen en moeilijk diep slapen. Hij had geen lol genoeg meer, hij onderging het allemaal maar hij vond het niet meer leuk genoeg. Even blij en daarna weer klaar. Niet meer een Logi-waardig leven.

Voor alles wilde ik voorkomen dat hij in zou storten, echt een wrak zou worden. Dat vergde enige overreding van de dierenarts want ja, daar kreeg hij koekjes en die pakte hij nog graag aan, en hij vond de mensen daar aardig. Hij vond sowieso alle mensen aardig, alleen niet meer met het oude enthousiasme. Dan leek het nog heel wat. Gelukkig nam de da wel aan wat ik zei.

Ik dubde er natuurlijk al een tijd over, met medicijnen had hij nog een leuk genoeg leven maar dat zou een keer ophouden en wanneer dan. Nou, afgelopen weekend dus. Toen was me heel duidelijk dat we niet verder moesten. En dan ook maar snel, afscheid nemen had ik allang gedaan.
Brimi ook trouwens. Die heeft nog even aan hem gesnuffeld toen hij dood was, en toen was hij er klaar mee. Stapte naar buiten en de auto in, keek niet om waar de ouwe heer bleef. Kwam op schoot zitten als ik moest huilen maar vond het wel vreemd. Stapte thuis naar binnen alsof hij altijd al enigst hond was. Alleen met eten geven keek hij even zoekend om zich heen. En toen hij door een plas gebaggerd had vanochtend en een rondje wilde racen en Logi in zijn staart hangen.

Het is goed zo, voor ons allebei. En natuurlijk mis ik hem enorm en ben ik intens verdrietig. Maar ik mis niet de Logi van de laatste week maar de Logi van een jaar geleden. Die blij en energiek was, ondernemend en vrolijk. Die Logi was er niet meer.