Een Hondenleven

Hier staan ze met z’n vieren te dringen achter het raam van de voordeur. Imp en Djinn snuivend door het kattenluik. Dan roep ik al met hoge stem: Hondjes!!!!

Eenmaal binnen wil Fitz achtjes tussen mijn benen lopen en me even in de ogen kijken met z’n poten op mijn schouders, Djinn springt, piept en stuitert en roept Ikikikikikikkkk ben het leukst, aai mij, Imp wil opgetild worden en wie is mijn liefste hondje horen, en Maddie wil zoenen.
Oh, en uiteraard moet iedereen weten waar ik geweest bent, waarom en of ik wat lekkers meegenomen heb.

Bezoek wordt niet zo begroet.
Fitz en Maddie vinden bezoek gezellig, maar wachten af totdat iemand ze aanhaalt. Dan volgt bovenstaand pas.
Djinn vindt bezoek spannend en blaft en wil ruiken en Imp haat bezoek en zit vuil te kijken in de vensterbank.

Als je het zo willen ombuigen zou ik in eerste instantie gewoon een hand koekjes laten vallen bij binnenkomst.
Dag lieverds, zoek! Vanuit daar een nieuwe, gewenste routine opbouwen.