Een Hondenleven

Inge O schreef: ↑19 dec 2021, 08:26

Kayltje schreef: ↑18 dec 2021, 21:02

Inge O schreef: ↑20 nov 2021, 17:58 Kan absoluut toeval zijn hoor, maar ik zou het toch de poging waard vinden om eens een tijdje een klein joodsupplement bij te geven.

Hier op terugkomend. Het is de poging zeker waard
Imp krijgt nu zo’n 3 week jodium extra, 150 mcg, en ze is actiever, vrolijker. En lijkt ietsjes minder angstig.
Nu ga ik haar weer even niet geven, om met een maand haar bloedwaarden te laten bepalen.
Ik wil wel zeker weten dat ze nog niet op medicatieniveau zit, want er is natuurlijk meer ellende aan de schildklier dan alleen angst.

Betreft het -geen schildkliertype- zijn van Cato, trouwens, dat was Imp eerst ook niet. Pas vanaf 2.5 werd ze echt slomer en voller. Toen begonnen haar allergieën ook serieus op te spelen. De angst was ver daarvoor al aanwezig

Dit supplement krijgt ze.
https://www.deonlinedrogist.nl/drogist/ ... s-60ml.htm

Goed dat het iets lijkt te doen, maar een rustpauze qua jodium is denk ik inderdaad zeker wel aan te raden, ik vind 150mcg wel erg ruim voor zo'n klein ukkie .

Wat is de juiste dosering voor een hond? Ik kon het werkelijk nergens vinden.
Mijn hoeveelheid is wel met enig overleg tot stand gekomen, maar niemand had een helder antwoord.

Inge O schreef: ↑20 nov 2021, 17:58 Kan absoluut toeval zijn hoor, maar ik zou het toch de poging waard vinden om eens een tijdje een klein joodsupplement bij te geven.

Hier op terugkomend. Het is de poging zeker waard
Imp krijgt nu zo’n 3 week jodium extra, 150 mcg, en ze is actiever, vrolijker. En lijkt ietsjes minder angstig.
Nu ga ik haar weer even niet geven, om met een maand haar bloedwaarden te laten bepalen.
Ik wil wel zeker weten dat ze nog niet op medicatieniveau zit, want er is natuurlijk meer ellende aan de schildklier dan alleen angst.

Betreft het -geen schildkliertype- zijn van Cato, trouwens, dat was Imp eerst ook niet. Pas vanaf 2.5 werd ze echt slomer en voller. Toen begonnen haar allergieën ook serieus op te spelen. De angst was ver daarvoor al aanwezig

Dit supplement krijgt ze.
https://www.deonlinedrogist.nl/drogist/ ... s-60ml.htm

Persistence schreef: ↑20 nov 2021, 12:56
Was er maar een chemische castratie voor teven om te zien hoe het gedrag dan zou zijn.
Is Cato nog intact? En Imp? Bella wel.

Ik vraag me af of angst versterkt wordt bij teven na castratie. Heb wel gelezen dat ze feller, reactievermogen kunnen worden als dat er al een beetje inzit. Maar zou dat dan komen omdat ze nog onzekerder, of misschien wel juist zelfverzekerder zijn geworden?

Imp is (jong) gecastreerd. Na de eerste loopsheid.
Helaas kan ik dus niets zeggen over beter/minder.

Fijn dat het bij Mafje wel verbeterd is.
Bij Imp (3.5) heb ik het idee dat het aan blijft trekken.
Maar Imp is ook wel een “schildklier-typje”, dus ik “hoop” dat de oorzaak daar zit.

Persistence schreef: ↑19 nov 2021, 23:11 In het algemeen, ik snap dat van een industrieterrein niet zo goed. Dat is toch oersaai (en minder prikkels, oke) maar ook alleen maar beton, geen gras. Die van mij poepen echt niet op een stoep. Voor een hond is er toch ook weinig te snuffelen?

Hier zijn de industrieterreinen wel groen hoor, Imp vindt het trouwens fantastisch dat ze op de weg kan lopen.
En Fitz vindt het heerlijk dat hij hele einden vooruit mag lopen. In het donker is de boel mooi verlicht.

Voor Fitz en Djinn zijn er te weinig prikkels, die worden vervelend van onderprikkeling, maar voor Maddie en Imp ideaal.

Wel opvallend dat Cato ook een minder grote bewegingsbehoefte heeft dan je zou verwachten.
Imp ook.

Ik denk niet dat je echt iets fout gedaan hebt, al ken ik dat gevoel maar al te goed
Ik heb dat met Imp ook uitgebreid geanalyseerd, maar kan gewoon niets verzinnen. Vooral omdat ik het gewoon niet zag aankomen

Het is (bij Imp) ook geen standaard angst. Angst waar training zin heeft. Er valt wel bij te schaven, maar dan verschuift het gewoon.

Het enige waar Imp iets aan heeft, qua ondersteuning, is cbd olie. Dat ben ik gaan geven vanwege mogelijke anti-allergie eigenschappen, maar ze is er ook iets flexibeler van geworden.

Inge O schreef: ↑19 nov 2021, 20:42

Kayltje schreef: ↑19 nov 2021, 20:35 Nou heeft Imp wel de eerste 4 week met haar moeder in een varikennel gezeten. En ze was de enige pup in het nest.

Ja, maar ik heb dat topic toendertijd gevolgd en het was nou niet dat ze het slecht had, én ze had ook ruim voldoende contact met mensen, allemaal eigenlijk niet zoveel anders als bij de doorsnee pup.

Nee inderdaad.
Ik kan het ook niet rijmen aan haar “slechte jeugd” hoor
Maar voor de volledigheid wou ik het wel even aanhalen. Van Cato en Mafje weet je letterlijk alles. Dat maakt het denk ik als eigenaar nog ongrijpbaarder.
Maar Imp was zeker geen getraumatiseerde pup of zo iets. Dikke Hollands welvaart met een brutale mond, dat was ze

Industrieterrein doe ik ook heel veel.
Ik woon buiten, maar rustig wandelen is voor Imp toch belangrijk.

Inge O schreef: ↑19 nov 2021, 20:11

Kayltje schreef: ↑19 nov 2021, 19:57 Wat rot.
Vooral omdat je in de stad niet prikkelarm kunt bieden, hoe graag je ook wilt.

Imp is ook angstig. Voor bijzondere dingen. Haar halsband gaat. Een tuig kan ze niet dealen. Jasje gaat weer redelijk. Vreemde honden zijn eng.
Aanraking is soms ineens eng.
Buiten spelen is op het moment eng. Meer dan 5 bomen waar je tussendoor moet ook. Op het gras lopen is altijd een dingetje.
Soms wil ze niet wandelen, maar ze wil altijd bij me zijn, dus wel mee. Dan gaat ze in de draagzak.
Ze rilt ook echt van angst/stress.

Ik denk dat het bij haar ook tussen half jaar en jaar oud begonnen is, ze was een open en vrije pup. En heeft altijd het goede voorbeeld van de roedel gehad.

Wat raar, terwijl ze (net zoals Cato en Mafje) ook zo'n supergoede start heeft gehad en haar eerste maanden normaal verliepen.
Ik vrees dat hormonen daar toch ergens een rol moeten in spelen, het is zó onverklaarbaar : niet door genetica, niet door imprenting (gebrek aan) en socialisatie, niet door ervaringen als pup....

Nou heeft Imp wel de eerste 4 week met haar moeder in een varikennel gezeten. En ze was de enige pup in het nest.
Maar daarna is ze naar hakunamatata gegaan en daar heeft ze verder fantastische zorg en aandacht gehad.
En de eerste periode was ze een brutale en open pup.

Ik denk ook dat er iets fout gaat in de hormonen, ik wil inderdaad schildklier laten testen, daar was mijn verdenking ook al op gevallen.
Eerst verdacht ik haar allergieën, want jeuk doet ook geen goed, maar ik heb het gevoel dat er meer speelt.

Inge O schreef: ↑19 nov 2021, 19:49

Doyaquba schreef: ↑19 nov 2021, 19:39 en dan denk ik weer... fijn dat ze mij wel vertrouwd

Ja, dat heeft Mafje ook heel erg, ik ben haar steun en toeverlaat en ze luistert ook héél erg goed, veel te bang om te missen dat ik 5 stappen in een andere richting zou zetten zonder haar .

Ze hangt zo manisch aan mij dat ik echt denk dat inslapen het beste zou zijn als mij iets zou overkomen, ergens anders wennen zou een vreselijke crime zijn voor haar.

Poeh. Herkenning.
Ik dacht dat ik met herders wist hoe een hond aan je kan hangen. Maar dit is een heel nieuw niveau.
Ik denk oprecht dat Imp doodongelukkig zou worden zonder mij. Dat is iets heel anders dan een Fitz die graag achter me aandraaft.

Wat rot.
Vooral omdat je in de stad niet prikkelarm kunt bieden, hoe graag je ook wilt.

Imp is ook angstig. Voor bijzondere dingen. Haar halsband gaat. Een tuig kan ze niet dealen. Jasje gaat weer redelijk. Vreemde honden zijn eng.
Aanraking is soms ineens eng.
Buiten spelen is op het moment eng. Meer dan 5 bomen waar je tussendoor moet ook. Op het gras lopen is altijd een dingetje.
Soms wil ze niet wandelen, maar ze wil altijd bij me zijn, dus wel mee. Dan gaat ze in de draagzak.
Ze rilt ook echt van angst/stress.

Ik denk dat het bij haar ook tussen half jaar en jaar oud begonnen is, ze was een open en vrije pup. En heeft altijd het goede voorbeeld van de roedel gehad.