Een Hondenleven

Johnny Jones schreef: ↑12 jul 2024, 17:21 Na een tijdje afwezig ben ik aan het bijlezen en zie je bericht over je knapperd Farah. Hartstikke leuk, maar huh?? Even doorlezen en het werd snel duidelijk dat er iets helemaal mis was.
Wat een enorm verdriet, compleet onverwacht en veel en veel te vroeg is Quin gestorven. Het is onverteerbaar, maar je moet het ermee doen.
Sterkte..

Dankjewel.

Jordy schreef: ↑24 jun 2024, 18:18 Ik lees het nu pas...wegens gezinssituatie poosje amper op forum gekeken. Wat afschuwelijk voor jullie ( ongelooflijk dat het nu weer zo eindigt.
Heel veel sterkte met het verlies van mooie Quin!

Gelukkig las ik ook dat er weer een ander hondje bij jullie gelukkig mag worden, heel veel geluk met Farah!

Dankjewel.

HillieS schreef: ↑20 jun 2024, 12:50 Ik lees het nu net pas. Wat schrikken zeg!
Heel veel sterkte. Hoe gaat het nu?

De ene dag beter dan de andere. We missen Quin enorm en verheugen ons tegelijkertijd ook op de komst van Farah. En dat voelt best erg dubbel.

Noor schreef: ↑14 jun 2024, 23:58 Ik las het topic van farrah en dacht huh? 2 honden, dat wilde ze toch niet... en toen zag ik dit topic.
Geen woorden voor, wat afschuwelijk dat jullie wederom zo plotseling afscheid moesten nemen. Wat oneerlijk
Ontzettend veel sterkte voor jullie... potverdorie...die mooie, leuke Quinn

Dankjewel.

nevache schreef: ↑12 jun 2024, 10:25 Hoe is 't, Thom?

Laat ik zeggen, "z'n gangetje".

Quin op z'n best. Op de hei met z'n bal.

ranetje schreef: ↑11 jun 2024, 14:43 Heel naar dat je dat nu ook nog moet regelen

Het is inderdaad geen feestje en flink vermoeiend die hypo's en hypers die elkaar steeds opvolgen. Heb het er maar gewoon mee te doen.

Poeh, emotie doet rare dingen met je bloedsuikers, die gaan als een jojo tekeer.

CatnDog schreef: ↑10 jun 2024, 15:26 Dat was zeker een leuke cursus geweest. Ik wist niet dat zulk soort cursussen bestonden.

Dat organiseert de hondenschool.
Ach, we hadden nog zoveel plannen met Quin...

Vanmorgen zouden Ria en Quin een extra cursus gaan doen, hond en paard.
Wel zo handig als je zoveel paarden op de hei tegenkomt.
Ria had er enorm veel zin in. Maar helaas...

EchoMira schreef: ↑08 jun 2024, 23:57

thom schreef: ↑08 jun 2024, 18:06 Het zal even wat tijd kosten, maar we er komen er wel. (uiteindelijk)

De vraag is niet of je het aan kunt. Dat heb je al vaker gedaan en komt best goed.
Maar dat je taai bent betekent niet dat je verdriet verkleint.

Dat is zeker zo, daar heb je helemaal gelijk in.

EchoMira schreef: ↑08 jun 2024, 23:46 Hoe gaat het?
Heb je geslapen?

Afgelopen nacht wel wat beter geslapen dan de nacht ervoor, was ook wel even nodig hoor.
Eerlijkheidshalve zullen de glazen Irish Coffee ook vast wel geholpen hebben.

Nogmaals bedankt allemaal.
Zo ontzettend lief en het doet ons goed.
Ook fijn om te lezen dat velen van jullie Quin ook zo leuk vonden !

Het gaat nog niet echt lekker, maar het lijkt wel iets beter te gaan dan gisteren, klein stukkie maar hoor.
Dat is niet erg, het heeft gewoon tijd nodig en die tijd nemen we ook.

Vanmorgen belde het crematorium om onze wensen te bespreken. Maar erg veel of rare wensen hebben we niet, een individuele crematie en daarna zijn as uitstrooien. Dat is dan weer best bizar, het ging wel over onze pas 2.5 jarige vriend.

Het zal even wat tijd kosten, maar we er komen er wel. (uiteindelijk)

EchoMira schreef: ↑08 jun 2024, 00:04 Het is altijd moeilijk om je hond te laten gaan maar de manier waarop je ze verliest maakt wel uit.

Eva was bij mij van het een op het andere moment dood. Savonds een rondje door de tuin. Ze is mijn aandacht ontsnapt en ze is op de weg voor mijn huis doodgereden.
Er was een duidelijk gevoel van schuld. En terecht.
Maar wat moeilijker was was de abruptheid. Het zomaar kwijt zijn. Zonder aanloop. Gewoon weg.

Ik had nog zoveel willen doen. We waren niet klaar.

Gisterenavond laat heb ik de stichting waar Quin (toen nog Pintos) vandaan kwam op de hoogte gebracht van zijn overlijden en zojuist kreeg ik het volgende bericht.

Beste Thom en Ria,
Wat een afschuwelijk verdrietig bericht. Potver, dat is toch niet wat je in gedachten had toen jullie knappe Pintos adopteerden. Je gunt de dieren met zulke nare verledens het aller, aller maar dan ook het allerbeste en nog heel veel gelukkige hondenjaren. Gelukkig heeft hij bij jullie tenminste nog een paar maanden kunnen beleven hoe een echt hondenleven er hoort uit te zien. Ik vond hem zo mega knap. Samen met nog een paar collega vrijwilligers hebben we hem vorig jaar in de zomer uit een vreselijk naar, kil en koud asiel gehaald in Alentejo en naar de Quinta van onze partnerorganisatie gebracht. Wat was hij blij en wat genoot hij van de vrijheid die hij daar al kreeg.
Ik wil jullie namens ons hele team enorm veel sterkte toewensen met dit grote verlies. Pintos laat een enorme leegte bij jullie achter en ook wij zullen hem nooit vergeten.
Met vriendelijke groet,

Persistence schreef: ↑07 jun 2024, 17:13 Hoe gaat het nu met jullie?

Zo oneerlijk, jullie goede zorgen voor hem en dan glipt ie zo tussen je handen vandaan. Echt heel verdrietig.

Dank voor het vragen.
Momenteel gaat het nog niet echt goed. Dat kan ook nog niet en hoeft ook nog niet.
Na een bijzonder slechte nacht zitten we echt samen in zak en as, het verdriet en het gemis is nog zo ontzettend groot.
Maar het is gewoon rauw en eerlijk verdriet en daar zullen we doorheen moeten. Maar wij komen er wel weer hoor, alleen nu nog even niet.
Quin was zo ontzettend gewenst en was hier zo goed op z'n plek, we hebben werkelijk van elke minuut met hem genoten, altijd vrolijk, blij en ondeugend. Onze gekke Portugese straatboef. We waren echt een 3-eenheid geworden en dat is er ineens niet meer.

nevache schreef: ↑07 jun 2024, 12:12 Het slaat nergens op, maar als ik naar Sem hier kijk, denk 'gvd, je illegale broer is er niet meer'.
Zelfs alleen maar digitaal was er iets in Quin dat raakte, zoals Sem dat vanuit Spanje deed voor hij bij ons kwam.
Als ik er op die afstand al triest van wordt, hoe verdrietig moeten jij en Ria dan zijn...

Teckeltoos schreef: ↑07 jun 2024, 11:41

Dankjewel.

Mo-yi schreef: ↑07 jun 2024, 10:56

thom schreef: ↑07 jun 2024, 09:40 Ria en ik willen jullie bedanken voor de vele vele lieve berichten en berichtjes.
We zullen nu verder moeten zonder ons Portugese straatschoffie Quin...

Nou, en zo staat je leven ineens op zn kop

Nou inderdaad zeg.

Ria en ik willen jullie bedanken voor de vele vele lieve berichten en berichtjes.
We zullen nu verder moeten zonder ons Portugese straatschoffie Quin...

Ben maar weer opgestaan, want kan totaal niet in slaap vallen. Misschien straks.
Ons gekke Portugese straatschoffie is er gewoon niet meer. Hoe dan, waarom dan...
Het is zo verdomde stil en leeg in huis.

EchoMira schreef: ↑06 jun 2024, 22:11

thom schreef: ↑06 jun 2024, 21:59 Noem het flauw, zwak of kinderachtig, maar we hebben wel een pakje sigaretten gekocht.
Dat gebruiken we vanavond nog, wel met mate hoor en dan is het weer klaar en gaat de rest van het pakje naar de buurvrouw.

Heel goed. Je hebt groot gelijk. Alles wat maar iets aan troost kan geven is prima.

Ik rook er een mee.