Pitbull in een colliejasje...
:
Nee, effe zonder gein: hij viel uit naar alles en iedereen die in een straal van een meter in zijn buurt kwam. Dat gold voor andere honden (reu of teef), mensen en kinderen. En dan ook nog de ene keer wel, de andere keer niet. Meestal was het omdat hij ergens van schrok of iets niet begreep (en helaas begreep hij heel veel dingen niet
) en dan was zijn default modus bijten. Zijn onvoorspelbaarheid was het moeilijkst. Zo kon hij lief slapen en ineens opschrikken en zijn tanden zetten in het eerste wat 'm voor de bek kwam. Dat kon een tafelpoot zijn, het been van mijn toen nog kleine zoon of mijn hand.
Hij kon niet tegen drukte of lawaai en dan beet-ie ook.
Kortom, een zéér lastig jongetje.
