Een Hondenleven

Dagmar schreef: ↑01 jan 2022, 18:17 Binnen een apporteerras dan? Want die poolhonden apporteren als ze echt klein zijn ook heel best omdat ze bezig zijn met hun invloed op voorwerpen. Daarna 1 of 2 x voor je hem zelf op mag halen
Zijn er retrievers zonder apporteeraanleg? Of wordt degene die toch geen nimrod-materiaal is ook niet/minder gestimuleerd?

Volgens mij wel binnen alle rassen maar poolhonden zijn natuurlijk wel een beetje buitencategorie

Ik heb een opleiding bij Hans Schnock gevolgd en hij zei dat het enige wat écht voorspellend is voor later gedrag bij een puppytest de apporteertest is. Als je iets weggooit en de pup pakt het vanzelf op en komt het vanzelf een stukje je kant op brengen is dat een redelijke voorspeller van apporteeraanleg op latere leeftijd. Een pup die dat nooit pakt en brengt wordt waarschijnlijk ook niet dé apporteerster van de Nimrod. Al het andere geeft best wat informatie maar kan met 2 jaar totaal anders zijn.

Ik wil het samen doen. Ik weet wat bij mij, mijn man, mijn roedel en mijn situatie past en ik heb een indruk van wat voor types de pups zijn. Maar het is heel fijn als de fokker dat dan aanvult met zijn/haar blik op de pups want ik heb ze niet wekenlang elke dag meegemaakt.

Zegt ze met 20 jaar hondenervaring maar slechts één pup

Ik heb ook genoten van jouw socialisatiepraktijken Sirene, maar het helpt natuurlijk dat jij in mijn ogen enorm veel verstand van hondengedrag hebt en je het gedoseerd en gestructureerd hebt aangeboden. Niet zo van "huppa nu naar de kinderboerderij want dat is zo leuk voor de kids van de pupkopers".

Inge O schreef: ↑30 dec 2021, 19:58 En niet alleen vermoeit het (dat op zich overleven ze nog wel) maar je komt héél snel in de zone waar pup het niét meer ervaart als 'ik kan de wereld aan' maar juist als 'ik vind het niet meer leuk, alles is enggg', en dan riskeer je dat dát hetgeen is wat hij eruit haalt : drie stappen achteruit ipv. één vooruit dus.

Wat een pup ziet of meemaakt maakt eigenlijk zo weinig uit, wel dat hij bij elke ervaring het gevoel krijgt de boel aan te kunnen, zelfs al liggen die ervaringen dagen (of langer) uit elkaar.

Ik denk dat dit heel belangrijk is en momenteel inderdaad ondergesneeuwd raakt.
Bij de puppycursus doen we altijd socialisatieonderdelen maar daarbij vind ik het benoemen van de lichaamstaal altijd 1000x belangrijker dan dat ze een trommel hebben gehoord of op een kussen hebben gestaan. Hoe reageert je pup, wat kan of moet je dan doen, en welk effect heeft dat? Het belang van socialisatie uitleggen is eigenlijk niet meer nodig maar wel benadrukken dat ze dan dus niet van a tot z over het parcoursje hoeven te lopen, maar een goede ervaring moeten opdoen.

Heel goede boodschap.

Het gaat om veel verschillende types prikkels meemaken op een positieve of neutrale manier. En met "veel verschillende" bedoel ik níet allemaal tegelijk je hebt weken de tijd! Maar wel dat je denkt aan geluid, beweging, geuren, ondergronden, en er dus ook van bewust bent dat dat allemaal prikkels zijn. Een dag naar de kinderboerderij is een aanslag op de zintuigen voor een kleine pup. Éen konijn in een weitje langs het fietspad kan alweer genoeg zijn om een succesvolle ervaring op te doen, het hoeft niet allemaal zo heftig.

Toen ik puppy Taro had merkte ik pas echt hoe weinig je nodig hebt voor een groot deel van de socialisatie. Zeker in die eerste weken. Een wiebelende ondergrond en een nieuw bospad en dan had ik al meer dan genoeg gedaan voor die dag. We hebben een keer een tijdje naar auto's gekeken en toen was hij doodmoe.