Een Hondenleven

Goed bezig zeg

Zo doe ik het ook Marc. Lucca wil gezelligheid en samen op pad maar het hoeft allemaal niet vol actie. Dalí wil beweging en kroelen en niet teveel moeilijke prikkels. Taro wil actie, avontuur, nieuwe dingen zien en op schoot liggen. De hele lol van honden hebben is voor mij om aan die behoeftes te voldoen en mijn dag zo te plannen dat we 's avonds allemaal tevreden op en rond de bank hangen.

Dat is iets anders dan ingaan op elke neusfluit; het is meer anticiperen op de behoeftes en daar aan voldoen.

Ik heb vannacht gedroomd dat ik met Mattie ging wandelen en dat hij superlief was.
Meest nutteloze bijdrage tot nu toe in dit topic, sorry

Inge O schreef: ↑03 aug 2022, 21:15 - als je de clicker (altijd hetzelfde geluid) wil vervangen door een clickerwoord is natuurlijk het eerste dat van belang is het het feit dat je hond dat woord op z'n minst als hetzelfde herkent, en daar kan (zeker in het begin) het verschil tussen een vrolijk piepstemmetje en een sombere grafstem wel eens roet in het eten gooien.

- als je een hond iets NIEUW aanleert waarbij je dus wil dat hij vlot de link legt tussen wat je vraagt en wat hij doet kan (kan, kán!) gejuich en gejubel zo intens binnenkomen dat het link-leggen daardoor helemaal op de achtergrond verdwijnt.
Eens hij weet waarover het gaat kan het gejubel niet luid genoeg zijn. En bij het hierkomen sowieso.

Ja, dat ben ik helemaal met je eens

Handtouch is een nogal saaie oefening. Maak 'm dus wat spannender zodra Mattie de basis doorheeft de hand komt van opzij! Van boven! Hij beweegt! Tussen twee benen door! Linkerhand, rechterhand! Pingpongen tussen de twee handen!

Het kan ook helpen je beloning weg te gooien. Dan komt Mattie even in beweging en "reset" weer in positie.

Als ik mijn zittende hond zou vragen dezelfde hand 10 keer achter elkaar te touchen zou hij ook na 3x een beetje klaar ermee zijn

Zamunda schreef: ↑03 aug 2022, 20:34

Inge O schreef: ↑03 aug 2022, 20:29

Zamunda schreef: ↑03 aug 2022, 20:27 Ik vind dat dus echt heel lastig.

Ik ook .

Daarom ben ik me ook zo bewust van die valkuil.

Yes. Yés. YES. Yes. Yesssss.

Ik vind het emotieloze zwaar overrated. Als mijn hond na 10 minuten eindelijk hierkomt en ik kokend van frustratie op mijn clicker druk is dat voor de hond helemaal niet een neutrale beloning. Of wanneer de hond iets onverwacht geniaal goed doet. Dan is die click misschien neutraal maar ondertussen.... Mijn hele lichaamstaal, mimiek en wie weet zelfs adempatroon en feromonen laten allang aan de hond zien of ik blij ben of niet.

Natuurlijk moet je je clickwoord nooit boos uitspreken maar ik heb nog nooit gemerkt dat het erg is dat mijn yes de ene keer nogal droog en de andere keer half jubelend is. Een uitstekende uitvoering maakt een blije baas en dat horen ze ook aan het clickwoord, boeiend.

Isabel schreef: ↑23 jul 2022, 16:32 Zijn lichaamstaal is overduidelijk en ik ben blij dat er iemand met me mee heeft gekeken die dit bevestigd.
Ik was zelf al begonnen te geloven dat hij een boze hond was.

Wat fijn zeg. Heel goed dat je die stap hebt gezet.

Ik denk dat in dit soort gevallen het altijd een goed idee is om een kundig iemand mee te laten kijken. En dan maar hopen dat de persoon die je gevonden hebt ook kundig ís maar dat is zo te horen gelukt hier. Echt heel fijn!

Inge O schreef: ↑21 jul 2022, 16:53 Daar heb je helemaal gelijk in, doe ik ook vaak. In mijn geval (en ik denk bij wel ruim de helft van de mensen die dat hier (op het forum) doen) heeft dat weinig of niks te maken met het feit dat er dan daadwerkelijk iets zwaait, maar wel met alles wat eraan vooraf is gegaan tijdens de opvoeding, en dat omschrijf je niet zomaar eventjes.

ik snap wat je bedoelt.

Het zal niet helpen dat beschrijvingen van handelen hier op het forum en elders op het internet vaak nogal vaag zijn. "Dat accepteer ik niet van mijn hond en dan zwaait er wat." Vaak wordt niet concreet gemaakt wat er dan zwaait. Maakt de baas zich groot, loopt hij in op de hond, zegt hij NEE!, krijgt de hond anderhalf uur later geen koekje bij de koffie, volgt er een stroomklap, een draai om de oren, pruilt de baas, gaat de hond aan de lange lijn? Het kan zomaar gebeuren dat 3 mensen dit schrijven en het helemaal met elkaar eens zijn terwijl nummer 1 een schop bedoelt en nummer 2 een HEY! *boze frons*, maar dat wordt 9 van de 10 keer niet concreet geschreven.

Inge_O heeft dat op het vorige forum wel echt heel duidelijk beschreven en ik herinner me dat topic goed. Ik gebruik die tips nog vaak, al zal ik niet hier pogen het opnieuw te beschrijven, want dan komt er een Lothiansausje overheen en ik heb helaas geen 100% betrouwbare loslopers Maar daar kwam geen enkele pijnprikkel bij kijken. Dat vind ik ook 1000 keer niks voor mijn omgang met honden en zou ook misselijk zijn als iemand me daar van betichtte.

Maar dat er hier op het forum toch wel een aantal "perfect luisterende" honden zijn met een gezellige zakdoek om als ze loslopen geloof ik ook wel. Prima, maar ik luister liever naar tips van mensen die dat niet nodig hebben want een tt past niet bij me en wil ik niet.

Klinkt alsof je al verantwoordelijk bezig bent en goede oplossingen zoekt. Voor een cane corso is het geen bijzonder afwijkend gedrag trouwens.

Ik zou je nog als tip willen geven hem gewoon altijd, zonder uitzondering, met muilkorf uit te laten. Voor je hond wordt het dan net zo normaal als een halsband om doen (en dus zelfs leuk, teken dat jullie gaan wandelen). Hij kan dan geen mensen meer bijten en daarmee bescherm je zowel andere mensen als je hond zelf. En mensen nemen je waarschuwing dan een stuk serieuzer.

Voor jezelf misschien een drempel want het ziet er niet leuk en lief uit maar hij is ook niet altijd leuk en lief. (Ik heb zelf ook een hond die heel vaak met muilkorf loopt.)

Let wel op, een halti werkt niet, daar kan hij nog net zo goed mee bijten natuurlijk. En pak wel echt een muilkorf, dus zo'n hard ding van plastic of metaal, niet een zacht snuitje. Daar kunnen honden niet in hijgen of drinken. Waarschijnlijk weet je dat allang maar even voor de zekerheid.