Een Hondenleven

Josefien schreef: ↑13 apr 2023, 23:10 Ja, ze ging wel haar activiteiten heel economisch plannen, maar tot het overlijden van de hond heeft ze dit ritueel uitgevoerd. Ik vond het creatief bedacht en heel empathisch naar de hond.

Ach

Vond deze hier wel passen

Sterre schreef: ↑03 apr 2023, 19:48 Fijn dat het werkt. Met dat optillen zou je juist denken dat hij dan los gaat met reageren. Leuk dat het bij hem juist wel goed werkt.

Kwam er ook min of meer bij toeval achter. Loslopende hond waar dat niet mocht die niet luisterde en Dalí had zijn muilkorf niet om, dus ik tilde hem op. (Dalí zal geen dierenartswaardige wonden maken ofzo maar wel gemeen sneppen.)

EchoMira schreef: ↑03 apr 2023, 20:52 Ik ben aartslui en heb meestal geen riemen bij me. Ik pak er dus ook weleens een op zodat de andere de helft van het comisch duo wordt en dus voor andere honden net iets beter te pruimen is.

Het is ook wel een erg tilbaar formaat. Dalí ziet er altijd net wat vreemder uit in mijn armen dan Taro

Persistence schreef: ↑03 apr 2023, 21:51 Wat je niet ziet is er niet toch?

Bella kan uitvallen naar bussen en die rijden altijd langs de weg naar het park dus elke dag wel raak.
Eerst op veilige afstand koekjes gestrooid maar daar is ze op zo’n moment niet geïnteresseerd in.
Als de bus aankomt en ze spot hem dan stop ik en zeg: wat goed gezien van jouuuu, bussie komt zooooo
Als ze maar op mij focust dan valt ze niet uit.

Haha, wat goed dat dat werkt! Koekjes strooien werkt bij Dalí ook niet, ik moet ze echt tussen zijn voortanden duwen en dan knabbelt hij ze heel venijnig weg

Josefien schreef: ↑03 apr 2023, 23:39 Bij de Hema heeft hij eens een rookworst meegenomen, we werden betrapt bij het verlaten van de winkel, het poortje ging af. Het koppie en de expressie van Javier op dat moment, zo intens tevreden met zijn buit ..

Oh heerlijk soms komt het op gevoel aan en buiten de standaard denken. Jouw voorbeeld is wel extra mooi.

Hebben jullie gekke manieren van omgaan met je hond die wel gewoon werken?

Dalí is een angstuitvaller naar vreemde honden. Counter conditioning en een prikkelarm leven hebben enorm geholpen. Als er nu tijdens het wandelen een hond passeert parkeer ik hem tussen mijn benen en geef ik hem een stroom koekjes. Dan gaat hij wel zwaar ademen maar hij blaft hij nog zelden.

Dat is niet gek maar soms heb ik geen koekjes (meer). Dan parkeer ik hem ook tussen mijn benen en dek ik zijn ogen af ook dan ademt hij zwaar maar geen uitvalgedrag.

En als ik degene ben die moet passeren (niet mijn voorkeur) til ik hem op en draag ik hem voorbij de andere hond. Ook weer: zwaar ademen maar geen uitvalleritis

Staat nergens in de boekjes, ik zou het ook niet direct als tip meegeven maar Dalí voelt zich veilig en daarom werkt het.