Eindelijk heb ik de moed gevonden om dit op te schrijven en foto's uit te zoeken.
Vorige week woensdag is hij ingeslapen. Die lieve, stoere, brave Kuno.
Zoals ik al een keer had geschreven was hij in september voor de tweede keer geopereerd aan een tumor aan zijn lip, zijn longen waren toen schoon. Het ging al die tijd goed met hem, hij was vrolijk, at goed, liep lekker mee. Was Kuno.
Maar het begon de laatste tijd wat te rommelen: meer drinken (en plassen), zomaar een oogontsteking. En hij leek wat afgevallen terwijl hij hetzelfde kreeg als anders. Hij hijgde soms op momenten dat hij dat anders nooit deed en was wel heel erg tuk op eten ineens. Het waren kleine dingen, maar ik stopte ze weg.
Ineens was het mis: hij begon te gillen en kon niet meer goed lopen. Met spoed naar de dierenkliniek waar hij zware pijnstilling kreeg en met kruiken warm moest worden gehouden. Uit onderzoek bleek dat hij een tumor bij zijn milt had, uitgezaaid naar de lever. Het was tijd om afscheid te nemen en vervolgens is hij rustig ingeslapen.
Ik had al zo’n onderbuikgevoel dat hij niet meer lang bij ons zou zijn, en toch was het nog onverwacht. Zo loop je nog op flink tempo je rondje met hem, zo staat hij nog te trappelen om te eten, en zo is hij er niet meer. Gelukkig voor hem is het heel snel gegaan, maar het is nauwelijks te bevatten dat hij voor altijd weg is.
Wat foto's.
3 weken
6 weken
8 weken, net thuis
Al snel had Kenya hem geaccepteerd
Samen spelen bleven ze lang doen, tot Kenya echt oud werd
Contact met andere honden vond hij heel belangrijk.
Spelen tijdens kooikerforumwandelingen
Spelen tijdens Hondenforumwandelingen
1 jaar
K2 tijdens een fotoshoot (Kuno vond het een beetje spannend)
Samen met zijn mensen bezig zijn deed hij ook graag.
Behendigheid
Apporteertraining
En vorig jaar nog tijdens de Escape Games in Delft
K2 op het Kootwijkerzand
En rennend op het strand
Nog eens een fotoshoot, 4 jaar later
Samen met een vriendinnetje als 1-jarigen
En als bejaarden afgelopen december tijdens een sneeuwdag
Februari, tijdens een zonnige boswandeling
Een paar dagen voor zijn dood, genietend van het zonnetje
Je was een geweldige hond. Ik mis je ventje
Wat een schok toch nog als het op het eind opeens zo snel gaat. Maar voor hem fantastisch dat hij tot op het laatst heeft kunnen genieten van de dingen die hij graag deed.
?
