Dívka vindt ze leuk maar ook wat spannend, wat zich uit in hysterisch stuiteren en tetteren waardoor de kinderen haar weer niet leuk vinden.
Mahdu is bomproof maar als 'gezonde' kindjes hem aan zijn haar trekken waarschuwt hij met een blik en door weg te stappen, herhalen ze dat een paar keer dan hapt hij.
Op zich keurig gedrag, hij bijt niet door, raakt ze bijna niet en zo wel hebben ze nog geen krasje/rood plekje oid.
Wat hij doet als ze daarna nog doorgaan durf ik niet te zeggen, het hierboven beschreven gedrag is wat hij standaard doet en wat ik achteraf hoorde toen hij een jong kind (1,5-2 jaar toen) gehapt had bij een logeeradres, waarop ik best pissig was dat ze hem de kans hadden gegeven om Mahdu meerdere keren aan zijn haren te trekken terwijl ze er volgens eigen zeggen naast zaten.
Maar zet hem tussen kinderen met een verstandelijke beperking en hij laat zich nog net niet in de knoop leggen, dubbelvouwen.
Qua verdere socialisatie ben ik vooral met Dívka nog bezig, ze is al een heel eind gekomen en we doen het rustig aan.
Waar ik toen ik haar kreeg nog niet eens durfde te dromen van haar meenemen naar een tuincentrum, is dat iets wat we nu gewoon doen.
Op rustige tijden en met pauzes tussendoor wanneer nodig, maar ik ben supertrots dat we dat soort dingen kunnen ondernemen met haar zonder dat ze flipt van overprikkeling of achteraf nog dagen van slag is.
