Een Hondenleven

Dívka heeft inmiddels geleerd dat een speelse tik tegen de bips geen straf is maar spel en komt zelf ook uitdagen door met haar poten te maaien, te wèfwèfwèffen en happen en als ze dan een tikje tegen d'r dij/bips krijgt gaat ze stuiteren en gooit er nog een schepje bovenop.
Mahdu bijt me gewoon in mijn handen of pakt al grauwend een knuffel en duwt die in mijn gezicht.

Jup, zowel in uiterlijk als karakter.

Mahdu is klein, heeft korte dikke stampertjes, een korte snuit, flaporen, is ondeugend, superstabiel, relaxed en een bankaardappel.
Dívka is wat groter, heeft lange spillepoten, een lange(re) neus, staande oortjes, is snel nerveus, hyperdepieper, een spring in het veld.

Waar hij totaal niet bezig is met wie wat bepaalt is zij een behoorlijke heks die zonder bijsturen alles wel ff regelt en bepaalt.
Het is qua opvoeding, bijsturen etc soms ff puzzelen want wat voor de een te streng is is voor de ander niet streng genoeg en waar de ene beter reageert op volzinnen en rustig vragen heeft de ander korte duidelijke commando's nodig, letterlijk 'Mahdu, ga eens naar je mand' versus 'Dívka, mand, nu!'
Tegelijkertijd kan het voor Mahdu niet vrolijk en gek genoeg terwijl je bij Dívka het beste vanuit rust kunt werken omdat zij in no time ontzettend hoog in de opwinding schiet.

Hoewel het soms echt een flinke uitdaging kan zijn om ze beide hun uitdaging te geven en op de juiste manier te sturen zijn ze samen ook ontzettend leuk.
Het speelt samen, loopt elkaars oren uit te soppen, slaapt tegen elkaar aan, daagt elkaar uit en ze zijn gewoon knettergek op elkaar.