Een Hondenleven

Ik heb hier de deur afgeplakt met vuilniszakken omdat Joep erop bleef fixeren en aansloeg op alle bewegingen.
Fantastisch, ik heb geen voortuin dus iedereen komt op pak hem beet een meter voor mijn deur langs.
Inmiddels is zijn fixatie op de voordeur een heel stuk geminderd, dus ik ga de bovenkant weer vrijmaken en kijken hoe dat gaat, desnoods dat ik de onderste helft ervan afplak als het gehele raam nog teveel is.
Raamfolie blijft er helaas niet vastplakken, dat probeerde ik eerst maar ondanks correct bevestigen lag het 's morgens op de deurmat.
Is ook zo'n ribbelig/bobbelig semi-transparant raam zegmaar.

Met Dívka heb ik een vergelijkbare fase doorgemaakt maar dan met het woonkamerraam, ze ging wanneer ik even weg was rechtop staan om boven het raamfolie te kunnen kijken en sloeg overal op aan, zelfs een dwarrelend blaadje was aanleiding om volledig uit haar plaat te gaan.
Bij haar heb ik het opgelost door haar in de slaapkamer weg te sluiten wanneer ik de deur uit ga.
Das voor haar haar veilige ruimte, redelijk prikkelvrij en ze weet dat ze niets hoeft met de meeste geluiden.
En wanneer ik er ben zit ik er strak bovenop, er wordt niet getetterd en al helemaal niet om het tetteren.

Met uitlaten neem ik Mahdu en Joep mee naar de andere kant vh hekje in de gang, daar moet Joep stil staan/zitten en hang ik zijn tuig om, Mahdu vang ik en hang zijn tuig om.
Hekje dicht (niet op de grendel), Dívka rustig in haar bench (deurtje open), voordeur open en dan fluit ik.
Dívka komt eraan geracet, duwt het hekje open en gaat op commando net buiten de voordeur zitten, ik hang haar riem eraan (evt tuig om), sluit de voordeur, pak de riemen op gewenste lengte en Dívka gaat naast me aan een korte lengte, de mannen voor me met wat langere lengte en mogen het eind vd riem zoeken maar niet trekken/sleuren.
Bij het poepveld krijgen ze meer riem, maar we gaan niet elke meter stilstaan om te snuffelen, niet alle kanten op rennen of wat dan ook.
Rondrennen doen ze maar wanneer ze loslopen.
Andere honden zijn nog een aandachtspunt, maar het doel is gewoon passeren zonder gekloot.
Een op een lukt dat prima, met 2 ook, met 3 naaien ze elkaar nog net wat teveel op.
Wordt er wel gekloot dan krijgen ze een 'doorrrrlopen! ' en evt een hollewipper, dat punt probeer ik voor te zijn door ze al eerder korter te pakken en met een ruime boog om de andere hond heen te gaan.

Ik heb tijdens de cursus meer stilgestaan en achteruit gelopen dan dat we vooruit liepen omdat Mahdutje vól in de lijn ging hangen, naar de andere honden wilde, 0,0 aandacht voor mij had etc ongeacht hoeveel afstand er was tussen mij en de combinaties voor mij.
Verschrikkelijk frustrerend was dat gewoon en andere tips dan stilstaan tot hij ontspannen was, afbuigen of achteruit lopen tot hij zijn aandacht bij mij had kreeg ik niet.
En dat ging ook prima tot ik weer een stap vooruit deed, dan vloog hij gelijk weer knalhard in de lijn.
Totdat ik het op een dag zo verschrikkelijk zat was dat ik eerst een stevige lijncorrectie gaf bij het in de lijn knallen en daarna voorop in de rij ben gaan lopen.
Vooorop lopen bleek een deel vd oplossing (al moest ik hem in het begin vooral meesleuren omdat hij zich constant omdraaide en naar zijn klasgenootjes wilde ), alleen oefenen, mijn eigen spanning bewust laten afvloeien en met een zelfverzekerde houding rondlopen deed de rest.

Hier ging het trekken er pas uit toen ik opmerkte dat ik gespannen de deur uit stapte omdat ik van te voren al dacht 'zemogenniettrekkenzemogenniettrekkenzemogenniettrekken'.
Ik ben heel bewust een aantal keer goed gaan in- en uitademen, rug recht, schouders naar achteren en bewust gaan denken 'we gaan gezellig wandelen'.
Doordat ik veel meer zelfzeker en ontspannen de deur uit stapte waren de honden een stuk rustiger.
Ze zoeken het einde vd lijn nog wel op maar gaan er niet in hangen, lopen elkaar niet op te naaien etc.
Het verschil is duidelijk: van voortgesleurd worden terwijl ik beide honden apart vast had naar 2-3 honden (oppashond erbij inmiddels) met 1 hand vasthouden, redelijk netjes doorlopen, weinig tot geen gesleur, hooguit wat spanning wanneer we andere honden passeren maar stevig doorlopen en het commando 'doorrrlopen! ' zorgt dat ze daar ook weinig uitspoken.

Maar zogauw ik even minder lekker in mijn vel zit en sneller spanning opbouw is het weer bingo.
Gelukkig weet ik waar dat vandaan komt en zodra ik dat doorheb sta ik mijn ademhaling weer op orde te brengen, let ik op mijn houding en maak ik de wandeling korter zodat we op een positieve manier kunnen afsluiten zonder teveel van elkaar te vragen, de rest vd dag worden dan ff korte rondjes en thuis lekker kluiven.
De volgende dag pakken we het weer goed op.