Een Hondenleven

Geslacht is voor mij ook geen item bij een eerste hond of bij gecastreerde honden zonder issues met een bepaald geslacht.
Nu met intacte Dívka zou ik geen intacte reu erbij willen, geen zin in scheiden etc.
Maar als er na Dívka weer een nieuwe hond komt zou het niet van belang zijn of een evt reu intact is, Mahdu kan met alles dus daar hoef ik überhaupt geen rekening mee te houden, hooguit dat ik geen ieniemini hondjes erbij zet omdat Mahdutje daar net wat te lomp voor is en Dívka kan een sekreet zijn dus ook daar plaats ik geen heel kleine kwetsbare hondjes bij.
Maar dan heb je het over ±2,5kg ofzo en kleiner.

Bij Mahdu had ik een hele eisenlijst waarvan gezegd werd dat daar nooit aan voldaan kon worden.
Op de leeftijd na vond ik wat ik op dat moment zocht en dat terwijl ik hem ongezien opgehaald heb.
Voor een tweede hond heb ik de eisenlijst iets aangepast en op de leeftijd, wat sportiever/meer will to please en het klikken met Mahdu na voldeed Dívka eigenlijk niet echt aan wat ik zocht.

Voor mij zijn een bij mij passend karakter en goede gezondheid in de basis de grootste eisen, verder dat het goed moet gaan met andere honden ivm familiebezoek met honden, weekenden naar mijn ouders etc.
En absoluut geen agressie naar bezoek en mijn hulpverleners, ze hoeven geen allemansvriendjes te zijn of het leuk te vinden dat er bezoek komt maar mijn bezoek en hulpverleners moeten wel veilig binnen kunnen komen.

Mahdutje past qua karakter bijna als een handschoen, ik kan aan zijn blik zien wanneer hij rottigheid aan het verzinnen is en vertel dan 'doe maar niet ventje ' waarop hij gelijk stopt.
Voor het perfecte had hij wat minder will to please himself mogen zijn, maar met creativiteit krijg ik hem vaak waar ik hem wil hebben.
Helaas is zijn gezondheid niet goed, maar als hij zo blijft doorgaan zoals hij nu is mag hij heel oud worden.

Dívka is anders, veel pittiger door haar gevoeligheid waarbij ze mij ontzettend spiegelt, haar hyperactiviteit en haar extremen in gedrag.
Als er een conflict ontstaat tussen ons is dat vrijwel altijd doordat ik niet lekker in mijn vel zit en zij daar op reageert.
Ze is ontzettend lief en wil alles doen om mij gelukkig te houden, maar doordat ze zo sterk reageert op mijn emoties lukt dat niet altijd waardoor er dus botsingen ontstaan.
Gelukkig hebben we hierin een middenweg gevonden doordat ik haar volledig met rust laat wanneer mijn hoofd niet meewerkt en met uitlaten niets van haar vraag wat niet nodig is.
Ook ervaart ze het minste al als enorme druk waardoor training binnenshuis niet lukt, buitenshuis mondjesmaat en op de hondenschool beter maar dan is ze zó hysterisch blij dat ze lastiger bereikbaar is.
Ik ben knettergek met haar maar anders dan met Mahdu.
Mahdu is echt mijn hartehondje waarbij veel automatisch gaat terwijl ik met haar veel meer heb moeten werken aan onze band zegmaar en dat een langlopend project blijft.