Een Hondenleven

Ik heb heel veel tijd en energie in Dívka gestoken, bloed zweet en tranen zegmaar om haar mentaal weer op de rit te krijgen.
Ze is veel verder gekomen dan ik toen durfde te hopen en maakt nog regelmatig kleine stapjes vooruit.
Apetrots en knettergek ben ik op haar, maar als ik toen ten volle had beseft waar ik aan begon had ik een andere keuze gemaakt.
Ik weet ook heel goed dat we elkaar soms flink tegenwerken en dat ze bij een ander veel verder had kunnen komen in veel minder tijd.
Geen spijt van hoor, absoluut niet maar dit nog eens doen gaat niet gebeuren.

Ik heb veel meer eisen nu, iig qua karakter/stabiliteit en gezondheid.
Met een fysieke kneus en een mentale kneus heb ik de jackpot wel te pakken natuurlijk.
Maar haar bouw en gezondheid met zijn karakter (of iig stabiliteit en humor) zou ik zo voor tekenen, al helemaal als er een vleugje van haar will to please bij zit.

En ivm de Middellandse zeeziektes kies ik niet zo gauw voor een Zuid Europese herplaatser, vind dat toch wel eng dat ze negatief kunnen testen en dat de ziekte dan in ruste aanwezig kan zijn.
Maar hé, mss eindig ik juist wel met een onooglijk mixje met 3 poten en 1 oog ofzo uit verweggistan, ik kan niet in de toekomst kijken.
Maar het kan net zo goed een rashond worden die uitgefokt is of om wat voor reden niet geschikt bleek te zijn.
Ik heb vorig jaar ofzo nog contact gehad met een fokker van middenslag keesjes of die weleens oudere honden uitplaatsen en of ik ze mag benaderen wanneer ik er een hond bij wil (ooit, nadat minstens 1 vd huidige wegvalt).

Ik ben van mening dat een dier dat dusdanig ziek of gehandicapt is of ontzettend angst of andere gedragsproblemen heeft beter daar kan blijven of ingeslapen kan worden.
Er zijn immers ontzettend veel gezonde dieren zonder ziektes, handicaps, gedragsproblematiek etc die ook een huisje zoeken.
En je bespaart daar als stichting een hoop dierenartskosten mee die je weer in de zorg en het adoptieproces van meerdere gezonde honden kunt steken.
En dan heb ik het niet over een missende poot ofzo, al zou ik daar bij grote/zware honden ook niet om staan springen ivm de belasting op de rest vh lijf.

Overigens heb ik weleens een opmerking gehad over oppashond Joep toen die achterhandsverlamming had en een luier droeg ivm verminderde blaascontrole.
Ze vonden dat dat maar rekken was en sneu voor hem.
Maar wat die mensen niet zagen was dat hij bijna dagelijks een beetje verbeterde en dat als het zou stagneren of hij definitief terug zou vallen het alsnog einde verhaal zou zijn.
Tegenwoordig loopt hij nog ietsje wankel als hij onder zijn tempo gedwongen wordt te lopen of als hij een slechtere dag heeft (vaak na een aantal fysiek pittige dagen), maar er is geenszins sprake van slepen oid.
Enkel een ietsje mindere balans, blaascontrole is ook weer perfect.

Anyway, ik zou zelf niet kiezen voor een hond met een mankement wat hem beperkt in zijn functioneren.
Zo één heb ik nu al rondlopen (Shih Tzu) en wil ik niet herhalen.
Uiteraard kan een hond later alsnog wat gaan mankeren, maar mijn keuze hierna zal een in de basis gezonde hond worden.
Gezonde functionele bouw, goede gezondheid, geen kortpoot/krompoot, kortsnuit, bolle ogen etc.
Ik zie met Mahdutje en Dívka wat een enorm verschil er zit tussen een functioneel gebouwde hond en een wandelende kneus.