Ik geloof dat ik in de 7 jaar dat hij hier is mss 2x heb meegemaakt dat hij wat langer nodig had om te herstellen, 1x toen we in de straat liepen terwijl de kerkklokken heel hard galmden (dreunde ook echt door je lijf heen zegmaar) en 1x toen hij naast zo'n graafmachine liep terwijl ze met die arm aan het scheppen waren.
Tegelijkertijd kunnen we middenin vuurwerkgeweld lopen waarvan je denkt dat de wereld om je heen bijna vergaat en hij kijkt hooguit ff waar die herrie vandaan komt en stapt ondertussen stoer door.
Zijn eerste jaarwisseling vond hij ff heel spannend, klom op schoot om steun te zoeken en is vanaf daar rustig gaan kijken.
Hij is wat betreft schrik & herstel de ideale hond, zit gewoon al in zijn karakter.
Dívka is een heel ander verhaal, zij is ontzettend gevoelig en spiegelt heel erg.
Als ik merk dat ik niet adequaat kan reageren en ik loop met iemand anders die wel rustig en kalm is dan geef ik haar ook gerust even aan diegene.
Ze heeft geleerd dat ze altijd naar me toe mag komen om steun te zoeken, mede hierdoor zou ze theoretisch rond de jaarwisseling gewoon los kunnen lopen.
Doen we uiteraard niet, stel dat ze toch net in blinde paniek wegrent ipv naar me toe.
Ze ziet ook aan Mahdu, Joep en vaak ook aan mij dat veel dingen helemaal zo eng niet zijn waardoor ze nu alsnog wel schrikt maar ook redelijk snel weer hersteld terwijl ze voorheen echt in die angst kon blijven hangen en hysterisch ging doen.
Bij het eerder genoemde vuurwerkgeweld heeft ze een combinatie gedaan van freeze en faint, toen heb ik Mahdu aan onze meeloper overgedragen, haar opgetild en ben zo snel mogelijk naar binnen gelopen.
Eenmaal binnen herstelde ze binnen een minuut weer.