Een Hondenleven

Mahdu zou zich er alvast geen hol van aangetrokken hebben en vrolijk met de eerste die hem aandacht geeft mee naar huis gaan.

Mahdu was net geen 10 maanden oud toen hij hier kwam en wat een überpuber was hij zeg.
Maar hij was me ook standaard 3 stappen voor in het uitvreten van rottigheid, vond (en vindt) zichzelf ontzettend grappig en was herplaatst wegens 'vals en onhandelbaar' (wat hij absoluut niet is).
Hij was énorm aan het uittesten hoe ver hij kon gaan qua ondeugendheid etc.
Ik geloof dat ik hem dagelijks 1-2x een uurtje in de bench heb gestoken met een knaagje om even op adem te kunnen komen en te bedenken hoe ik hem voor kon zijn ipv constant achter de feiten aan te hollen.
Na een week of drie was de ergste ellende over, raakten we meer op elkaar ingespeeld en voor het laatste stukje en een frisse blik zijn we later cursus gaan doen.
De zin 'het is een fase, het gaat echt over' heeft in die eerste periode meerdere malen per dag geklonken hier.

Zijn poot optillen bij het plassen deed hij rond de 12 maanden en enkel als hij ergens tegenaan kon plassen.
Op gras/de straat plast hij nog steeds met 4 pootjes op de grond en hij is inmiddels bijna 5 jaar.