Een Hondenleven

Manuma schreef: ↑09 dec 2021, 23:25 Ik herken altijd zoveel in jouw posts over Jaap, Dagmar. Manu is precies zo, alleen is Jaap minder lui
Ik vind het ook altijd lastig hem te beschrijven aan mensen die hem niet kennen. Als je hem ziet weet je al wat hij is, denk ik. Hij maakt ook eigenlijk altijd wel indruk.
Hij is superkalm. Zeker nu op zijn oudere dag heeft hij totaal geen trek in gezeur en weet altijd zonder gezichtsverlies confrontaties uit de weg te gaan. Hij leest alles al van verre afstand. Hij is ontzettend moedig en heeft heel veel zelfrespect en dat zie je aan hem.
Het mooie aan hem vind ik dat het lijkt alsof hij compleet schijt aan een baas heeft, doet hij gewoon niet aan. Maar hij wil ook zo graag braaf gevonden worden en ik weet zeker dat hij mij tussen een hele kudde mensen weer terug wil vinden om me verder te volgen. Het is een heel speciale band. Zo’n hond die niets van je wil of nodig heeft en dan toch graag naast je loopt.
Wij willen geen poolhond meer hierna, zeggen we. Ze zullen nooit zo bijzonder zijn als onze Manu. Die hond moet echt 20 worden want hij is mijn rots in de branding. Als je Manu bij je hebt, kun je alles.

Precies. Hij heeft me niet nodig, maar hij is vanaf dat ie vijf weken was dól op me.
Ik ben uitverkoren om met hem op deze aarde te lopen en dat voelt iedere dag als een eer.

Hier komt ook geen malamute x husky meer. Jaap is waarschijnlijk een halfje. Zus is een hartstikke leuke concessie qua grootte, maar niet hetzelfde.
Jaap zit in m'n hoofd. Ik stuur hem meer met m'n gedachten en lichaam dan met woorden, hij leest de kleinste details.
Dat overbezorgde is gelukkig wel van hem af gevallen ondertussen, hij zit heel lekker in z'n vel. Maar hij is bij lange na niet zo stoer als Manu haha.

Zus zal het worst wezen hoe het met mij gaat, dat snapt en voelt ze helemaal niet.
Als ze maar vreten en aai krijgt en met d'r dikke pens op de bank kan liggen

Nanna schreef: ↑08 dec 2021, 18:52 Ik snap de aantrekkingskracht hoor. Het zijn ontegenzeggelijk mooie honden. En als pup natuurlijk onweerstaanbaar.
Maar als het je eerste hond is en je je bovendien ook nog een neppe aan laat smeren dan zie ik het scenario somber in. Hij heeft nu ondervonden dat hij agressie prima in kan zetten en dat gaat ie zeker nog eens doen. We hebben het niet over een Cavaliertje he.

Nou, die kruising trekt me voor geen meter. Hij mist het zachte.

Papa Jaap komt van een beruchte broodfokker, mama is als pup tig keer herplaatst, beiden verkocht als husky. En toen werden ze veertig kilo
En dan is Jaap een oepskind van een kijvend tienerstel. Allemaal betrouwbare, lieve honden. De rest van het nest ook.
Ervaring kun je bijna wegstrepen als het ervaring is vanuit een andere hoek. Jaap heeft mij opnieuw afgericht
Het verhaal van de rasvereniging vind ik helemaal niet negatief, alleen slaan ze inmiddels de plank goed mis met dat achterhaalde dominantiegezemel.
Een krachtig karakter en invloed hebben op anderen heeft niets te maken met overheersing of agressie. Ze draaien op wederzijds respect en begrip, politieagentje spelen kun je vergeten als je het een beetje leuk wilt hebben.
Mensen die voor Jaap heilig zijn pakt ie bij hun strot. Met chirurgische precisie. Dan moet je vereerd blijven zitten tot ie klaar is.
Ik denk dat je hem met wantrouwen heel snel tegen je hebt.

Als herders je liggen vind ik het geen aanrader

Nanna schreef: ↑07 dec 2021, 19:35 Dat is hem trouwens

Poolhond x berghond. Sterkte meid

Nanna schreef: ↑07 dec 2021, 17:31

Persistence schreef: ↑07 dec 2021, 17:22 Is het geen fluffy uitgevallen akita?

Nee, hij heeft ook echt Malamute kleuren. Alleen hangoren. En vergis je niet, de mallen zijn ook dominante flikkers.

Dominant, geen flikkers. Maar dat worden het wel ja, als je en die hond tekort doet, en zelf debiele machtsstrijdjes gaat voeren.