Een Hondenleven

Kruimel schreef: ↑13 mei 2022, 14:10Ik zie Brimi ook langzamerhand opklaren na alle stress en spanning.

Ja, daar merk je het pas echt aan he. Niks missen, maar een zucht van opluchting en een paar dagen bijtanken.

Inge O schreef: ↑13 mei 2022, 10:54 Ik vind zoiets eerlijk gezegd niet 'netjes' van die da. Zal best een beste man zijn hoor maar potver, vindt hij het dan normaal om te wachten tot hij kermt van de pijn en niet meer op zijn poten kan staan?
Ik wil het niet meemaken dat ik me ooit moet verantwoorden over het waarom van het gevraagde einde.

Nu goed, jij hebt er vrede mee hoe het gegaan is en dat is het belangrijkste .

Ik kon brullend door naar de volgende omdat mijn hond die dag toevallig een beetje vrolijker was en daar werd nog even aan toegevoegd dat ze hoopte dat hij de zorg zou krijgen die hij verdiende en dat ik hem anders maar moest herplaatsen. Hij verdiende het op een zo goed mogelijke manier dood te gaan en dat is even later alsnog geregeld. "Gelukkig" was er met Niko geen echt intense band mogelijk en heeft hij niks meegekregen van mijn stress. Hij vond het allemaal erg gezellig. Met mijn huidige honden of Charlie had ik haar denk ik zelf geëuthanaseerd. Desnoods met een stoeptegel.
Dus toch wel fijn dat de dierenarts van Kruimel zich op tijd herpakt heeft.