Een Hondenleven

_Tiny_ schreef: ↑04 jun 2022, 09:26 Poedels hebben wel vaker de neiging een beetje een eenmanshond te worden. Niet allemaal maar toch. Ze zijn inderdaad (over)gevoelig wat hun soms gewoon in de weg zit. Zeker Jente. Die hond is gevoeliger dan goed voor haar is. Ik weet ook bijna zeker dat haar slechte eten wordt veroorzaakt door een overgevoeligheid voor de dingen die in haarzelf gebeuren. Zij is wel meteen de hond die het meeste met de andere gezinsleden heeft wat waarschijnlijk komt doordat ik haar in een andere tijd kreeg. Het is inderdaad een goed idee om de kinderen wat vaker de honden te laten voeren. Wanneer ze nu de bak op de grond zetten wordt er niet begrepemd op gereageerd. "Voor ons? klopt dat wel? nee dat kan niet, dit hoort niet." Haha en dan naar mij kijken of het wel goed is.

Jaap is ook zo'n zieltje. Hij is dol op mij en m'n ex en wij zaten heel goed op een lijn, maar twee bazen destijds vond ie maar verwarrend.
M'n vriend is er alleen voor de gezelligheid, die heeft niks te vertellen. Honden aaien en voeren vindt ie leuk, meer ook niet haha. Dat werkt prima.
Jaap hangt enorm aan me en is hier de enige die me aanvoelt, met een (over)bezorgde insteek. Sjaak en Zus zal het allemaal worst wezen, als ze maar aandacht, een rondje en lekker eten krijgen gaat het goed met ze. Lekker makkelijk
Met m'n vader en ex kan Jaap mee zonder paniek, maar hij is dan wel erg druk en luistert niet. Of hij het niet kan omdat het op dat moment te veel is, of niet nodig vindt, weet ik niet.
Als ik weg ben ligt ie met z'n snack onder z'n kop in de vensterbank te wachten. Hij houdt z'n snuit omdat het moet, maar zou het liefst zitten huilen.
Hij vindt het wel fijn dat Zus strak tegen hem aan blijft liggen, dat scheelt in het alleen zijn.

Tamara schreef: ↑30 mei 2022, 08:55 Ik ga nooit meer zo'n mensenvriend als Lanai krijgen; zij is echt de allergrootste fan van de homo sapiens ooit.
Ze heeft een keer een test gedaan voor een soort hulphondencertificaat en de examinatoren hadden nog nooit zulk gedrag gezien als dat van Lanai (op schoot springen bij de eerste de beste die in een rolstoel binnen kwam, situaties goed inschatten en daarna handelen).

Ze weigert pertinent om trekspelletjes met kinderen te doen en is heel voorzichtig en zacht in de bek als ze met kinderen aan het spelen is.
Ze wordt door vreemden op schoot genomen, achter de bar gezet, de keuken ingenomen van een restaurant, en ze vindt dit allemaal geweldig.

Zus is haar zielsverwant op dat gebied denk ik. Dat hondje is zó goed. Met andere honden staat ze met haar mini formaat altijd als een huis, mensen spiegelt ze. Als pup al. Nam ik haar mee naar een eenzame oma waarvan op korte tijd de man en hond overleden waren. Die kon geen drukte meer aan en maakte zich daar vooraf een beetje ongerust over.
Dan was de drukke pup opeens verdwenen en thuis tevreden en moe van het inhouden.
Een klein pupje in het nauw zag haar direct als veilige haven. Die stond veilig onder haar terwijl zij voor bliksemafleider speelde met een grote, onbeholpen herder teef. De ruziënde mensen er omheen deerden haar niets. Dan ben ik zo trots. Groot, klein, reu, teef, onderdanig of dominant, vriendelijk of niet, ze is niet van haar stuk te brengen.
Laatst zaten er vijf uitgelaten mensen in hun tuin en mocht ze even komen buurten. Dan lacht en roept ze net zo vrolijk mee en had binnen een minuut bij alle vijf op schoot gezeten Het middelpunt van het feestje.
Ze heeft twee favoriete kinderen, een tweeling. Zulke lieve jongens. Als ze die heeft gezien, is haar dag gemaakt. Pas kwamen we er een tegen, die gooide meteen z'n fietsje aan de kant en maakte rustig contact. Daar gaat ze helemaal in op. Kalm met haar kopje in z'n handen gedrukt staan genieten, een pootje tegen z'n been om hem aan te sporen.
Toen ze verder wilde zei ik "zo, was het weer leuk?" tegen haar en het kind gaf stralend antwoord. "Ja!" Om op te vreten.
Thuis moest ze op de bank rollen omdat ze zo'n plezier had gehad.

De mannen zijn ook heel sociaal, maar voor het mooie naar mensen vaak wat te enthousiast. Ook geen punt, alleen moet ik daar wel sturen en Zus past zich zelf perfect aan.