Ik kan zo genieten van die kleine signaaltjes die ze geeft en ze kan mij er perfect mee leiden, voor kleine dingen dan he, ho..
Ik merk dat ze wat ouder begint te worden en softie als ik ben maak ik me daar soms zorgen over. Niet dat ze wat mankeert ( gelukkig niet ), maar ; wat als..
Maar goed, die kleine dingen zijn zo intens heerlijk. Dat ze dr Fantje op tafel legt en me geduldig en vol verwachting aankijkt. Als ik dan op de grond ga zitten voor dr dat ze dan gelijk al dr knuffels even wil afgeven want alles even checken. Zo ook haar wortel, dat vindt ze wel een leuk idee als ik die door de kamer heen smijt
Maar nu heeft ze iets nieuws. Ik heb een doos koekjes in de keukenkast, eigenlijk heel sporadisch, een koekje is niet echt standaard hier. Al weken niet aan die doos gekomen. En ineens, na de avondwandeling staat madame in de keuken als ik mn jas daar uit doe, en kijkt ze van mij naar dat kastje. Ik dacht even, wow..serieus..zou ze dat bedoelen ja? en ja, mijn blik naar het kastje is voor haar de jackpot, mensenkind snapt t, kwispel!
Nahhh wat sweeeet, oke, nou jij een koekje dan.
Gaat nu de hele week zo
Ik houd er zo van, geen gedram , geen gejengel, maar een stiekeme verwachtingsvolle hint
.
. Alleen begint ze er de laatste tijd erg in te overdrijven, en heel vaak als ik teken doe (ze is doof) dat ze niks krijgt loopt ze eerst 10 meter door, stopt dan weer abrupt en staat me alsnog even hard hard aan te staren 'weet je het héél zeker dat ik écht niks krijg
?' waarop mijn antwoord doorsnee een 'nee' is.
