Mo-yi is mn eerste pupje, daarvoor asielhond gehad. Ik was ook best gebrand op alles goed doen en ook goed socialiseren. Wel eerste weken hier thuis wat laten wennen, korte wandelingetjes. Met 12 weken dacht ik er goed aan te doen om dr mee te nemen naar de markt. Niet dat ik daar ooit kom ( te druk, voor mij is het al snel te druk ). Dus we gingen, en ze deed enorm haar best maar de straatjes, verkeer, veel oma's met rollators..ze vond t echt vre-se-lijk ( me too ) , ik dacht om dan alleen naar de dierenwinkeltje te gaan, koekjes enzo, dan wordt t wel leuk. teveel mensen vonden een ohh en ahhh, teveel druk gewoon. En dierenwinkel meneer kwam gelijk koekjes brengen want ohhh zo'n mooi pupke..ze pakte het aan en tufte t uit, gewoon geen tijd ervoor. De radartjes draaide overuren.
En ik dacht; Ik begrijp jou volkomen!
Ik ben met haar verderop op een bankje gaan zitten, Mo ging tussen mn voeten zitten en toen was t goed, afstand, observeren, jaaa zo was t wel leuk!
En daar dacht ik; ohhh wat begrip ik jou!
Klinkt misschien heel suf dit, maar goed, het was een "klik"moment voor mij en haar en voor mij tegelijk een leermoment.
Al gaat dat bij veel pups weer van een leien dakje, er is niks mis met goed kijken en aanpassen, ze geven echt goed aan wat wel en wat niet of teveel is.
