Een Hondenleven

Mo-yi kan soms tweeledig reageren op vreemden buiten als die naar haar toe willen komen. Eerste en meeste reactie is; heee leuk, interessant! of ze doet of ze die persoon goed kent en heel lang niet gezien heeft.
Tweede reactie is maar af en toe, en dan is ze wat schuchter, die mensen denken dan dat ze eenkennig is ( wat niet zo het geval is ). Sommigen - grote- mensen willen net iets TE graag hallo zeggen, of spreken met harde stem, of houden hun hand boven dr hoofd, ietwat te opdringerig denk ik.
Als ze mn buuf van de ene kant ziet, dan gaan dr oortjes plat, liedjes zingen ( oehwoewwoehh) en kruipt ze zo tegen haar aan. Buurman van de andere kant wil wel graag steeds even aaien, maar daar is Mo toch een stuk voorzichtiger.
Het is niet dat ze dat standaard bij mannen heeft, dat zie je weleens van honden, het is toch de manier van benaderen/praten/houding, denk ik.
Oh en kinderen is ze gek op. Hoewel ikzelf bijna geen kinderen zie, als we er 1 tegen komen ohhh dan smelt ze zowat. Jaaaaren geen kind gezien, en hier iets verderop werd een knulletje geboren, twee jaar later was dat jochie luid aanwezig, gillen ook enzo. Als ik langs hun tuin liep met Mo-yi en hij stond daar, begon ie al te gillen en te wijzen. En Mo wilde er maar wat graag heen, zo voorzichtig als ze met m was. Vorig jaar stond ie hier op t gazon te schreeuwen van plezier van de sneeuw, glijden en sneeuwballen gooien en Mo vond dat aandoenlijk ofzo, zo'n blik had ze wel. Uiteindelijk butste hij tegen haar aan en hield zich aan haar vast en ze liet dat allemaal toe, ze genoot ervan leek wel.