Een Hondenleven

Smoushond schreef: ↑10 jul 2024, 08:00 Ik merk ook bij Heavy nu ze ouder is dat die neus extra werkt logisch ook als je niet meer helemaal op je oren en ogen kunt vertrouwen

Soms denk ik ook dat haar oren wat minder worden, totdat ze vandeweek ineens een mol of muis stond "te beluisteren" die hoort ze nog als ze onder de grond zitten

annnie schreef: ↑10 jul 2024, 00:36 Haha ja mooi is dat toch. Ik weet niet of het te veel invullen is. Voor mij voelt het als een inkijkje in de beleving van de wereld door een hond. Ik liep pas voorbij de auto van een vriendin en zag Ronja's neus als een magneet die kant opgaan. Ze was denk ik wel een beetje teleurgesteld dat de bijbehorende mens en hond er niet waren

Dat is het he. Zo kan ik ook genieten als het gesneeuwd heeft en je ziet dan ineens de spoortjes die ze volgt, kan ik ineens zien of daar een knijntje heeft gelopen of een vogeltje.
Mo kan ook hier op de parkeerplaats ineens resoluut anaar een auto lopen en aan de achterbak snuffelen..meestal zijn dat wel auto's van haar "favorieten buurtjes" dus die hebben dan waarschijnlijk pas iets uit de achterbak gehaald, moet ze toch even checken

Gisteren wandelde ik met een buuf en vier katten rond ons bos ( klooster ), heel gezellig, doen we vaker..even rondje lopen met de katten. Met 1 kat was ik af en toe met een dennenappel aan het spelen, ik gooien, kat erachteraan. Later liep ik met Mo-yi hetzelfde rondje, ze stopte bij de dennenappel, ruikt eraan, loopt naar mij en ruikt aan mn handen, kijkt me even vragend aan, en hobbelt weer door.
Het zijn die kleine momentjes waar ik serieus gelukkig van word, klinkt wat gek misschien maar ik geniet zo als je die radartjes ziet draaien, dat ze linkjes leggen. Of ik vul teveel in, maar ik zweer dat ze doorhad dat ik dat ding in mn handen had gehad.