Haha, de DECEPTIE hè . Lais vond het najagen in de open ruimte geen zak aan met Raaf, maar als ze hem dan achter het huis kreeg werd het wel interessant want daar zijn allemaal obstakels (afgezette stukjes, heggen, tafels) en dan stond ze hem op te wachten . Prachtig gezicht, Raaf wist vaak tenauwernood langs haar opengesperde bek te sjezen maar soms had ze beet een daar deed ze het voor . Nagejaagd worden door Raaf voorkwam ze door gewoon niet te rennen als hij achter haar was want hij deed haar dan pijn door in/op haar rug te happen, dat was wel jammer.Lothian schreef: ↑22 feb 2022, 20:09heel herkenbaar, Dalí vond zichzelf ook helemaal de renkoning tot we Taro kregen nu is het helemaal niet leuk meer voor hem om voorop te rennen want dat lukt hem nooit langer dan 2 passen, dan heeft hij weer een terriër in zijn nek hangen gelukkig vindt hij het ook leuk om de jager te zijn en Taro dan het haasje.Zamunda schreef: ↑22 feb 2022, 19:39 Lais vond het qua spelen in de tuin met Mister het leukst denk ik, die liet zich immer opjutten tot najagen en was lang niet zo snel als zij dus dan had ze het hélémaal naar haar zin met een boze Mister achter haar aan, de draak . Met Raaf de windhond werkte dat niet, heel gek...
Maar laat Taro zich ook weleens pakken als hij het haasje is of blijft Dalí het gewoon leuk vinden ook al trekt Taro even een (moeiteloos) sprintje als Dalí denkt dat hij bijna bij Taro is?