Nou, dat vind ik achteraf ook wel een troost. Niet zo'n gesukkel richting het einde, maar echt maar heel kort dat het niet leuk voor hem was.
Inderdaad ja. Ergens wil ik er niet teveel over nadenken. Weer tranen enzo. Maar ja, het is wat het is en nu staat het hier.
Ja, hondloos. Geen hond meer in mijn leven, dat kan helemaal niet
Kuno had niet alleen een vriendelijke uitstraling, hij was ook vriendelijke, gemoedelijke hond, echt geen kutkooiker. Hij was wel zelfbewust. Hij had veel hondenvriendinnetjes en liet opvallend vaak hondjes ontdooien waarvan de eigenaar verbaasd was dat Kuno dat voor elkaar kreeg.Random schreef: ↑06 apr 2022, 12:38 Wat een mooi kooikertje was hij en wat een vriendelijke uitstraling. Mooie leeftijd, mooi kooikerleven. Maar verdrietig dat het afscheid er nu geweest is. Ik denk dat we elkaar wel een keer gekruist zijn tijdens een kooikerweekend op de Veluwe. Murdog was van 2010
Sterkte met dit verlies.
Jazeker, dat kooikerweekend waar jij en Murdog bij waren herinner ik me nog wel. Toch wel grappig om elkaar hier dan nog weer 'tegen te komen'.
Dat was hij zeker. Wilde het graag goed doen en overal bij zijn. Een herderkooiker noemde ik hem altijd. En ik heb nog nooit een hond gehad die zo met zijn mensen communiceerde. Hij kon je echt iets 'vertellen', al was het soms even puzzelen om te begrijpen wat het was.Heleboelie schreef: ↑06 apr 2022, 13:11 Sterkte met het moeten missen van je kameraadje, want zo op de foto's te zien was hij dat echt voor jou...