Training, intervalbeloning bij iets nieuws aanleren?

[Zamunda]

Vorige week hoorde ik een advies op de hondenschool wat ik niet echt kan plaatsen. Het ging om een hond die snel leert en heel erg gefocust is op de voerbeloning (bijv. bij het teruglopen naar de hond tijdens de blijf-oefening keek de hond steeds snel van de linker- naar de rechterhand om te zien waar het voer uit zou komen), dat zou een reden zijn om over te stappen op intervalbeloning. De ene keer zeg je alleen maar 'goed zo' en de andere keer click en beloning.

Ik heb gekeken of hier een theorie achterzit maar ik kan alleen maar vinden dat je intervalbeloning toepast om, als de hond de oefening eenmaal kent, je beloningen af te kunnen bouwen en tegelijkertijd de motivatie hoog te houden (want onvoorspelbaar wanneer je wel of niet die beloning krijgt). Maar nergens kom ik tegen dat je het al toe zou passen tijdens het aanleren van een oefening/gedrag. Het klinkt mij heel onlogisch en lijkt me ook heel onduidelijk voor de hond in die fase.

Wat denken jullie en wat passen jullie toe tijdens de aanleerfase?

[Pendrag]

De theorie van intervalbeloning is inderdaad voor oefeningen die beheerst worden. Wat je omschrijft klinkt niet als strikte intervalbeloning maar als belonen met iets anders dan voer. Wat bij een extreem voergerichte hond best een goed idee is. Maar dat is echt heel wat anders dan intervalbeloning.

Zeker van een hondenschool mag je toch verwachten dat ze termen goed gebruiken en uitleggen.

[Mizzsylver]

Tijdens het aanleren gebruik ik een continue bekrachtigingsschema. Zodra de hond begrijpt wat ik wil, bvb de zit, ga ik kijken wat beter kan en wat ik dus wil trainen. Wil ik een rechte zit, of een snelle zit, en dat is dan wat ik beloon. De scheve zit niet, en de langzame zit niet. Dit doe ik apart, als ik kies voor een rechte zit, beloon ik ook een langzame rechte zit.

In het geval van je voorbeeld zie ik geen probleem eigenlijk, het is toch super handig zo’n voergerichte hond iets aan te leren en ik zou bij aanleren gewoon continue blijven belonen. Als de hond de oefening goed kan uitvoeren tenminste. Als hij te hectisch wordt en moeilijker kan nadenken omdat hij alleen maar voer wil kun je ipv interval ook eerst proberen met een speeltje te belonen.

[Zamunda]

De theorie van intervalbeloning is inderdaad voor oefeningen die beheerst worden. Wat je omschrijft klinkt niet als strikte intervalbeloning maar als belonen met iets anders dan voer.

Klopt, bij het opzoeken van info over intervalbeloning (om het voer af te bouwen) kwam ik dat wel steeds (of vaak?) tegen, dat afbouwen van het voer gecombineerd met wel een beloning in de vorm van goed zo of een aai.

Wat je omschrijft klinkt niet als strikte intervalbeloning maar als belonen met iets anders dan voer. Wat bij een extreem voergerichte hond best een goed idee is. Maar dat is echt heel wat anders dan intervalbeloning.

Maar zou jij het dan combineren met click-voer? Het lijkt mij zo onduidelijk voor de hond, de ene keer krijg je een click (met voer) en de andere keer alleen een goed zo. Was het dan minder goed dat er geen click was? Of raakt een hond daar niet verward door?

En waarom vind jij het bij een extreem voergerichte hond een goed idee om het af te afwisselen eigenlijk? Is dat dan om de (extreme) focus van het voer iets meer te verleggen naar de oefening?

[Zamunda]

Tijdens het aanleren gebruik ik een continue bekrachtigingsschema. Zodra de hond begrijpt wat ik wil, bvb de zit, ga ik kijken wat beter kan en wat ik dus wil trainen. Wil ik een rechte zit, of een snelle zit, en dat is dan wat ik beloon. De scheve zit niet, en de langzame zit niet. Dit doe ik apart, als ik kies voor een rechte zit, beloon ik ook een langzame rechte zit.

Ja herkenbaar, dat zie ik meer als het 'shapen'/perfectioneren van de oefening. De basis van de zit zit erin en dan ga je meer eisen en alleen belonen voor de (steeds) betere versie.
En dat continue bekrachtigingsschema gebruik ik inderdaad ook.

In het geval van je voorbeeld zie ik geen probleem eigenlijk, het is toch super handig zo’n voergerichte hond iets aan te leren en ik zou bij aanleren gewoon continue blijven belonen. Als de hond de oefening goed kan uitvoeren tenminste. Als hij te hectisch wordt en moeilijker kan nadenken omdat hij alleen maar voer wil kun je ipv interval ook eerst proberen met een speeltje te belonen.

Dat is tot nog toe ook mijn idee erbij. De hond werd helemaal niet hectisch, bleef gewoon netjes zitten in de blijf, alleen dat hoofd ging heen en weer alsof de hond naar een tenniswedstrijd zat de kijken als de baas terugliep . Eigenlijk juist extra knap denk ik dan, dat die hond bleef zitten. Maar misschien kun je het ook zien als ongewenst.

[Inge O]

Wat was eigenlijk de uitleg van die betreffende instructeur(s)?

[ranetje]

Bij een hond die nog aan het leren is zou ik geen intervalbeloning toepassen want dan krijg je inderdaad onduidelijkheid of de ene opdracht misschien beter was dan de andere terwijl ze misschien wel even goed waren.
Het naar handen kijken om te gissen uit welke hand het voertje komt vind ik wel een reden om het voer niet (meer) in mijn hand te houden.
Dat komt wel ergens uit een jaszak o.i.d. vandaan na de klik of de goed zo .

[Zamunda]

Wat was eigenlijk de uitleg van die betreffende instructeur(s)?

Heel beperkt, niet veel meer dan dat het handig is om het bij zo'n voergerichte hond zo te doen . Nou hoor ik normaal gesproken zelden iets nieuws in de les terwijl ik dat juist wel leuk zou vinden, maar dit 'nieuwe' kon en kan ik dus niet echt volgen.

En dan niet eens per sé het afwisselen van beloning, dát kan ik nog best volgen (ik wissel in het voer ook af dus dat is al afwisseling an sich), maar dat je dat zou combineren met de clicker (de ene keer wel click en de andere keer niet voor dezelfde uitvoering), dat lijkt mij dus heel onduidelijk en niet constructief.
En dan ook het 'lukrake', dus niet een minder hoge beloning voor een mindere uitvoering en een hoge beloning voor een superuitvoering. Ik heb het idee dat er voor de hond dan geen touw aan vast te knopen is.

[Diana]

In het geval van je voorbeeld zie ik geen probleem eigenlijk, het is toch super handig zo’n voergerichte hond iets aan te leren en ik zou bij aanleren gewoon continue blijven belonen. Als de hond de oefening goed kan uitvoeren tenminste. Als hij te hectisch wordt en moeilijker kan nadenken omdat hij alleen maar voer wil kun je ipv interval ook eerst proberen met een speeltje te belonen.

Dat is tot nog toe ook mijn idee erbij. De hond werd helemaal niet hectisch, bleef gewoon netjes zitten in de blijf, alleen dat hoofd ging heen en weer alsof de hond naar een tenniswedstrijd zat de kijken als de baas terugliep . Eigenlijk juist extra knap denk ik dan, dat die hond bleef zitten. Maar misschien kun je het ook zien als ongewenst.

Ja, als je dat als ongewenst ziet, omdat je bijvoorbeeld vindt dat de hond stokstijf stil moet blijven zitten, dan snap ik dat je eventueel gaat kijken naar een andere vorm van beloning, maar dat is inderdaad niet het principe van intervalbeloning. Misschien is het uit gemak even zo verwoord door de instructeur? Als de bedoeling is om soms wel en soms niet te belonen, klopt de term heel sec gezien natuurlijk wel, alleen is de gedachte erachter en het gebruik ervan normaal gesproken anders.

Bij te hectisch worden door een voerbeloning vind ik intervalbeloning vaak juist niet zo goed werken, ik krijg het idee dat ze dan alleen maar happiger worden op dat voer en onrustiger: krijg ik het wel of krijg ik het niet? Bij mijn honden haalt dan vaker belonen voor tussenstapjes juist druk van de ketel, waardoor ze meer rust in de oefening krijgen. Maar dat was bij deze hond dus op zich niet aan de orde, hoewel je de kopbewegingen misschien ook zo zou kunnen beschouwen.

[Zamunda]

Bij een hond die nog aan het leren is zou ik geen intervalbeloning toepassen want dan krijg je inderdaad onduidelijkheid of de ene opdracht misschien beter was dan de andere terwijl ze misschien wel even goed waren.

Ja precies.

Het naar handen kijken om te gissen uit welke hand het voertje komt vind ik wel een reden om het voer niet (meer) in mijn hand te houden.
Dat komt wel ergens uit een jaszak o.i.d. vandaan na de klik of de goed zo .

Het voer zat niet in de hand . Ene hand clicker, andere hand niks. Pas na de click een voertje uit het tasje. Zou jij dan nog proberen om er iets mee te doen, om die focus te veranderen? Het speelde eigenlijk alleen bij de blijfoefening, verder geen onwijze focus op de handen.

[Inge O]

Ik heb het idee dat er voor de hond dan geen touw aan vast te knopen is.

Lijkt me ook, vandaar dat ik benieuwd was wat hun verklaring hiervoor dan was. Geen dus - typisch.

Bij mij is de blijfoefening wel de enige waarvoor ik nooit met voer beloon maar met een rustige knuffel terwijl ze nog liggen, gewoon omdat ik er rust in wil houden en niet een hond wil die denkt 'snoepje-snoepje-snoepjuhhhhh!!!' en daardoor niet kan blijven liggen.

Maar intervalbeloning? Nee.

[Zamunda]

Ja, als je dat als ongewenst ziet, omdat je bijvoorbeeld vindt dat de hond stokstijf stil moet blijven zitten, dan snap ik dat je eventueel gaat kijken naar een andere vorm van beloning, maar dat is inderdaad niet het principe van intervalbeloning. Misschien is het uit gemak even zo verwoord door de instructeur? Als de bedoeling is om soms wel en soms niet te belonen, klopt de term heel sec gezien natuurlijk wel, alleen is de gedachte erachter en het gebruik ervan normaal gesproken anders.

Ik denk niet dat dat de achterliggende gedachte was, het is geen GG (of hoe dat ook heet), het is meer praktisch gericht, gewoon niveau huishond en lekker mee leren draaien zeg maar.

Bij te hectisch worden door een voerbeloning vind ik intervalbeloning vaak juist niet zo goed werken, ik krijg het idee dat ze dan alleen maar happiger worden op dat voer en onrustiger: krijg ik het wel of krijg ik het niet? Bij mijn honden haalt dan vaker belonen voor tussenstapjes juist druk van de ketel, waardoor ze meer rust in de oefening krijgen. Maar dat was bij deze hond dus op zich niet aan de orde, hoewel je de kopbewegingen misschien ook zo zou kunnen beschouwen.

Dat klinkt logisch want dat is eigenlijk ook de achterliggende gedachte bij intervalbeloning (bij het afbouwen van voer voor een gekend commando): elke keer het commando gemotiveerd uit blijven voer want misschien straks dat voertje, je weet nooit wanneer het komt.

Hm, ik had niet het idee dat er druk op de ketel zat, ga ik nog eens over nadenken!

[Zamunda]

Ik heb het idee dat er voor de hond dan geen touw aan vast te knopen is.

Lijkt me ook, vandaar dat ik benieuwd was wat hun verklaring hiervoor dan was. Geen dus - typisch.

Ik zal volgende week nog eens kijken of er tijd is om er nog wat over te vragen, maar na erover te denken, lezen en sparren ga ik ervan uit dat ik er alvast niet iets mee ga doen.

Bij mij is de blijfoefening wel de enige waarvoor ik nooit met voer beloon maar met een rustige knuffel terwijl ze nog liggen, gewoon omdat ik er rust in wil houden en niet een hond wil die denkt 'snoepje-snoepje-snoepjuhhhhh!!!' en daardoor niet kan blijven liggen.

Maar intervalbeloning? Nee.

Het niet kunnen blijven liggen door het snoepje heb ik zelf nog niet gehad (en deze hond bleef ook ondanks de 'tenniswedstrijd' keurig op de plek), maar ik snap dat je een knuffel gebruikt als ze dan rustig blijven en het als fijne beloning zien.

[Gudrun]

Bij deze hond zou ik gewoon zoals bij elke hond in de aanleerfase wel elke keer click-voer belonen maar op voorwaarde dat de hond bij de oefening zelf terwijl ik klik me aankijkt en niet dan al naar mijn handen, en ik zou het voer niet uit de hand geven maar op de grond voor hem tussen de voorpoten.
Daarnaast zou ik dus wel gaan trainen met voer zichtbaar in mijn hand en dan nog pas klikken als ik aangekeken wordt en niet de voerhand.
Ik heb altijd hele handen vol voertjes omdat ik vaak en soms snel na elkaar wil belonen maar ze weten perfect (nou ja, Do probeert nog wel eens) dat het de oefening is die telt en mij aankijken voor er een beloning volgt, voer in de handen of niet.

[Inge O]

Bij deze hond zou ik gewoon zoals bij elke hond in de aanleerfase wel elke keer click-voer belonen maar op voorwaarde dat de hond bij de oefening zelf terwijl ik klik me aankijkt en niet dan al naar mijn handen, en ik zou het voer niet uit de hand geven maar op de grond voor hem tussen de voorpoten.
Daarnaast zou ik dus wel gaan trainen met voer zichtbaar in mijn hand en dan nog pas klikken als ik aangekeken wordt en niet de voerhand.
Ik heb altijd hele handen vol voertjes omdat ik vaak en soms snel na elkaar wil belonen maar ze weten perfect (nou ja, Do probeert nog wel eens) dat het de oefening is die telt en mij aankijken voor er een beloning volgt, voer in de handen of niet.

Maakt dat nu voor de hond echt uit? Waar hij heen moet kijken is dan toch gwoon een 'drilletje'? Ik betwijfel of dat naar het gezicht kijken ipv. naar de handen op zo'n momenen ook maar iets met echte focus en echte aandacht te maken heeft.

[Gudrun]

Bij deze hond zou ik gewoon zoals bij elke hond in de aanleerfase wel elke keer click-voer belonen maar op voorwaarde dat de hond bij de oefening zelf terwijl ik klik me aankijkt en niet dan al naar mijn handen, en ik zou het voer niet uit de hand geven maar op de grond voor hem tussen de voorpoten.
Daarnaast zou ik dus wel gaan trainen met voer zichtbaar in mijn hand en dan nog pas klikken als ik aangekeken wordt en niet de voerhand.
Ik heb altijd hele handen vol voertjes omdat ik vaak en soms snel na elkaar wil belonen maar ze weten perfect (nou ja, Do probeert nog wel eens) dat het de oefening is die telt en mij aankijken voor er een beloning volgt, voer in de handen of niet.

Maakt dat nu voor de hond echt uit? Waar hij heen moet kijken is dan toch gwoon een 'drilletje'? Ik betwijfel of dat naar het gezicht kijken ipv. naar de handen op zo'n momenen ook maar iets met echte focus en echte aandacht te maken heeft.

Ik verleg dat naar agility dus voor mij wel denk ik.
Kijken naar speeltje of snoep in mijn hand terwijl we lopen op training is ook uit de focus/lijn komen. Niet dat ze dus perse naar mij moeten kijken maar eerder NIET naar het snoep.
Ik wil de focus bij de oefening zelf.
En bij pups is een van de belangrijke dingen aandacht voor de baas dus daarom kijken naar mij.
Volgende stappen dan (veel) later:
Kijken naar sprong om het even waar ik sta is na de release die sprong ook echt nemen.
Kijken naar mij of snoep is vaak er langs lopen.

[Pendrag]

De theorie van intervalbeloning is inderdaad voor oefeningen die beheerst worden. Wat je omschrijft klinkt niet als strikte intervalbeloning maar als belonen met iets anders dan voer.

Klopt, bij het opzoeken van info over intervalbeloning (om het voer af te bouwen) kwam ik dat wel steeds (of vaak?) tegen, dat afbouwen van het voer gecombineerd met wel een beloning in de vorm van goed zo of een aai.

Wat je omschrijft klinkt niet als strikte intervalbeloning maar als belonen met iets anders dan voer. Wat bij een extreem voergerichte hond best een goed idee is. Maar dat is echt heel wat anders dan intervalbeloning.

Maar zou jij het dan combineren met click-voer? Het lijkt mij zo onduidelijk voor de hond, de ene keer krijg je een click (met voer) en de andere keer alleen een goed zo. Was het dan minder goed dat er geen click was? Of raakt een hond daar niet verward door?

En waarom vind jij het bij een extreem voergerichte hond een goed idee om het af te afwisselen eigenlijk? Is dat dan om de (extreme) focus van het voer iets meer te verleggen naar de oefening?

Ik zou die combinatie zeker niet doen. Als je kiest voor clicker training om iets aan te leren, is consequente uitvoering juist zo belangrijk. Er is heel veel onderzoek gedaan na hoe clickertraining werkt en hoe niet. Een belangrijk argument voor mij om daarvoor te kiezen is de duidelijkheid

Wat je later omschrijft, vind ik trouwens geen extreem voergerichte hond. Ik zou met die motivatie juist m'n voordeel doen. Pas als een hond zo gefocust is op z'n voerbeloning dat het het leren in de weg zit, zou ik voor een andere beloning kiezen.

[Zamunda]

Bij deze hond zou ik gewoon zoals bij elke hond in de aanleerfase wel elke keer click-voer belonen maar op voorwaarde dat de hond bij de oefening zelf terwijl ik klik me aankijkt en niet dan al naar mijn handen, en ik zou het voer niet uit de hand geven maar op de grond voor hem tussen de voorpoten.

Dat aankijken vind ik zelf dus niet handig, want de oefening is blijf en niet 'blijf en kijk me aan als ik terugkom'. Als ik dat al zou willen zou ik het doen als perfectionering (waar Misszylver het al over had) en zeker niet bij het eerste aanleren van de blijf want dan heeft die hond geen idee wat nou precies de bedoeling is. Of je moet altijd alleen maar belonen tijdens aankijken, maar dan nog is dat iets wat je er mijns inziens bij elke nieuwe oefening later aan vastplakt. Maar ik zou er zelf niet voor kiezen, zie er niet erg het nut van in.
En tussen de voorpoten pas ik ook wel toe, maar bij een (grote) hond die een zit-blijf oefening doet zou ik daar niet voor kiezen want dan komt de hond meteen uit de houding en die houding wil ik juist tijdens het belonen nog kunnen bevestigen.

Daarnaast zou ik dus wel gaan trainen met voer zichtbaar in mijn hand en dan nog pas klikken als ik aangekeken wordt en niet de voerhand.
Ik heb altijd hele handen vol voertjes omdat ik vaak en soms snel na elkaar wil belonen maar ze weten perfect (nou ja, Do probeert nog wel eens) dat het de oefening is die telt en mij aankijken voor er een beloning volgt, voer in de handen of niet.

Daar oefen ik zelf ook mee, de 'kijk' met voertjes in de hand. Ik vind ook dat voertjes in de hand niet moet betekenen dat er geen aandacht meer is voor wat ik vraag, maar dat oefen ik geleidelijk.

Ik verleg dat naar agility dus voor mij wel denk ik.
Kijken naar speeltje of snoep in mijn hand terwijl we lopen op training is ook uit de focus/lijn komen. Niet dat ze dus perse naar mij moeten kijken maar eerder NIET naar het snoep.
Ik wil de focus bij de oefening zelf.
En bij pups is een van de belangrijke dingen aandacht voor de baas dus daarom kijken naar mij.
Volgende stappen dan (veel) later:
Kijken naar sprong om het even waar ik sta is na de release die sprong ook echt nemen.
Kijken naar mij of snoep is vaak er langs lopen.

Ik loop nooit met voer of speel in mijn hand in het parcours, juist omdat dat inderdaad af kan leiden. Toch vind ik het zelf logischer om niet met voer of speel in de hand te lopen dan altijd maar naar me te laten kijken voor een beloning om te ondervangen dat de hond de focus verkeerd zou leggen. Je kunt dan toch net zo goed hebben dat de hond steeds oogcontact gaat zoeken in het parcours om die beloning te krijgen?
Maar goed, ik heb geen ervaring met hoog niveau waar het heel precies komt, dus misschien is jouw methode daar wel nodig voor. Doen veel mensen op hoog niveau het op die manier, alleen belonen als de hond eerst naar je kijkt?

En waarom vind jij het bij een extreem voergerichte hond een goed idee om het af te afwisselen eigenlijk? Is dat dan om de (extreme) focus van het voer iets meer te verleggen naar de oefening?

Ik zou die combinatie zeker niet doen. Als je kiest voor clicker training om iets aan te leren, is consequente uitvoering juist zo belangrijk. Er is heel veel onderzoek gedaan na hoe clickertraining werkt en hoe niet. Een belangrijk argument voor mij om daarvoor te kiezen is de duidelijkheid

Ja ik kon er de logica ook niet in ontdekken, fijn om die bevestiging te hebben.

Wat je later omschrijft, vind ik trouwens geen extreem voergerichte hond. Ik zou met die motivatie juist m'n voordeel doen. Pas als een hond zo gefocust is op z'n voerbeloning dat het het leren in de weg zit, zou ik voor een andere beloning kiezen.

Ah dan begreep ik je verkeerd, ik dacht dat jij dat bij de hond uit de OP zou toepassen/aanraden. Inderdaad, als het het leren in de weg zou zitten zou ik zelf ook voor andere beloningen kiezen, waarbij ik dan eerst zou kijken of minder lekker voer goed genoeg zou werken.

[Diana]

Ja, als je dat als ongewenst ziet, omdat je bijvoorbeeld vindt dat de hond stokstijf stil moet blijven zitten, dan snap ik dat je eventueel gaat kijken naar een andere vorm van beloning, maar dat is inderdaad niet het principe van intervalbeloning. Misschien is het uit gemak even zo verwoord door de instructeur? Als de bedoeling is om soms wel en soms niet te belonen, klopt de term heel sec gezien natuurlijk wel, alleen is de gedachte erachter en het gebruik ervan normaal gesproken anders.

Ik denk niet dat dat de achterliggende gedachte was, het is geen GG (of hoe dat ook heet), het is meer praktisch gericht, gewoon niveau huishond en lekker mee leren draaien zeg maar.

Bij te hectisch worden door een voerbeloning vind ik intervalbeloning vaak juist niet zo goed werken, ik krijg het idee dat ze dan alleen maar happiger worden op dat voer en onrustiger: krijg ik het wel of krijg ik het niet? Bij mijn honden haalt dan vaker belonen voor tussenstapjes juist druk van de ketel, waardoor ze meer rust in de oefening krijgen. Maar dat was bij deze hond dus op zich niet aan de orde, hoewel je de kopbewegingen misschien ook zo zou kunnen beschouwen.

Dat klinkt logisch want dat is eigenlijk ook de achterliggende gedachte bij intervalbeloning (bij het afbouwen van voer voor een gekend commando): elke keer het commando gemotiveerd uit blijven voer want misschien straks dat voertje, je weet nooit wanneer het komt.

Hm, ik had niet het idee dat er druk op de ketel zat, ga ik nog eens over nadenken!

De druk is denk ik voor een heel voergerichte hond het moeten blijven zitten terwijl hij eigenlijk wel naar dat voer toe wil. Bij Amy was dat bijvoorbeeld een issue bij het aanleren van de blijf, ze wilde het graag goed doen, maar ze wilde ook heel graag naar het voer toe, het was voor haar een tweestrijd. Het is makkelijker om dan twintig kunstjes te doen (maar ook niet de bedoeling natuurlijk) dan om dan stil en beheerst te blijven zitten.
Maar misschien heeft deze hond veel meer beheersing rond voer en dan speelt dat probleem natuurlijk veel minder of niet.

[Zamunda]

De druk is denk ik voor een heel voergerichte hond het moeten blijven zitten terwijl hij eigenlijk wel naar dat voer toe wil. Bij Amy was dat bijvoorbeeld een issue bij het aanleren van de blijf, ze wilde het graag goed doen, maar ze wilde ook heel graag naar het voer toe, het was voor haar een tweestrijd. Het is makkelijker om dan twintig kunstjes te doen (maar ook niet de bedoeling natuurlijk) dan om dan stil en beheerst te blijven zitten.
Maar misschien heeft deze hond veel meer beheersing rond voer en dan speelt dat probleem natuurlijk veel minder of niet.

Oh ja, tuurlijk. De hond leek het wel heel makkelijk op te pakken maar dat is natuurlijk ook meteen een valkuil, dat je dan te snel gaat omdat het nou eenmaal 'goed' gaat.

[Inge O]

Bij Amy was dat bijvoorbeeld een issue bij het aanleren van de blijf, ze wilde het graag goed doen, maar ze wilde ook heel graag naar het voer toe, het was voor haar een tweestrijd. Het is makkelijker om dan twintig kunstjes te doen (maar ook niet de bedoeling natuurlijk) dan om dan stil en beheerst te blijven zitten.

En om deze reden beloon ik de blijf dus nooit met voer (of met speeltjes) maar met een rustige dikke knuffel.

Ik wil dat de 'blijf' een rust-oefening is, dat de hond nog net niet fluitend om zich heen ligt te kijken en dus juist totaal niet focust op mij.

[Smoushond]

Bij Amy was dat bijvoorbeeld een issue bij het aanleren van de blijf, ze wilde het graag goed doen, maar ze wilde ook heel graag naar het voer toe, het was voor haar een tweestrijd. Het is makkelijker om dan twintig kunstjes te doen (maar ook niet de bedoeling natuurlijk) dan om dan stil en beheerst te blijven zitten.

En om deze reden beloon ik de blijf dus nooit met voer (of met speeltjes) maar met een rustige dikke knuffel.

Ik wil dat de 'blijf' een rust-oefening is, dat de hond nog net niet fluitend om zich heen ligt te kijken en dus juist totaal niet focust op mij.

Dat doe ik ook zo . Wachten beloon ik wel maar dat is dan ook korter “ even wachten”

[ranetje]

Het naar handen kijken om te gissen uit welke hand het voertje komt vind ik wel een reden om het voer niet (meer) in mijn hand te houden.
Dat komt wel ergens uit een jaszak o.i.d. vandaan na de klik of de goed zo .

Het voer zat niet in de hand . Ene hand clicker, andere hand niks. Pas na de click een voertje uit het tasje. Zou jij dan nog proberen om er iets mee te doen, om die focus te veranderen? Het speelde eigenlijk alleen bij de blijfoefening, verder geen onwijze focus op de handen.

Als het heen en weer kijken blijft naar de linker en rechter hand, ben ik zelf geneigd om mijn handen bij elkaar te houden voor mijn buik
Dan is er geen reden om die handen te "zoeken".
Belonen doe ik niet op fixatie op mijn handen, maar eventueel op oogcontact (bij een zit en blijf) of op rust (af en blijf).
Bij de af en blijf beloon ik tussen de voorpoten op de grond.

[Pendrag]

Bij Amy was dat bijvoorbeeld een issue bij het aanleren van de blijf, ze wilde het graag goed doen, maar ze wilde ook heel graag naar het voer toe, het was voor haar een tweestrijd. Het is makkelijker om dan twintig kunstjes te doen (maar ook niet de bedoeling natuurlijk) dan om dan stil en beheerst te blijven zitten.

En om deze reden beloon ik de blijf dus nooit met voer (of met speeltjes) maar met een rustige dikke knuffel.

Ik wil dat de 'blijf' een rust-oefening is, dat de hond nog net niet fluitend om zich heen ligt te kijken en dus juist totaal niet focust op mij.

Ik heb ooit geleerd dat Af en Blijf bij elkaar horen met als Zit en Wacht. En dat ik met een blijf altijd naar de hond toe ga en hem niet bij me roep. Blijf werd dus al heel snel blijven liggen net zolang tot de baas bij je was. Er viel nergens op te anticiperen en daarmee was de af en blijf heel snel erg betrouwbaar.

[Gudrun]

Ik loop nooit met voer of speel in mijn hand in het parcours, juist omdat dat inderdaad af kan leiden. Toch vind ik het zelf logischer om niet met voer of speel in de hand te lopen dan altijd maar naar me te laten kijken voor een beloning om te ondervangen dat de hond de focus verkeerd zou leggen. Je kunt dan toch net zo goed hebben dat de hond steeds oogcontact gaat zoeken in het parcours om die beloning te krijgen?
Maar goed, ik heb geen ervaring met hoog niveau waar het heel precies komt, dus misschien is jouw methode daar wel nodig voor. Doen veel mensen op hoog niveau het op die manier, alleen belonen als de hond eerst naar je kijkt?

Oei, ik was niet duidelijk merk ik, te veel aan mijn hoofd.
Neen, ik wil net NIET dat ze naar me kijkt in parcours, haar focus moet elders liggen (en dan graag toestel wat ze moet nemen aub en niet die tunnel die niet moet)
Ik bedoel dus dat ik van begin oefen in focus ergens anders leggen dan bij snoep of bal. Ook al heb ik die (zichtbaar) bij. Bij een pup is dat dus mij aankijken, bij een agility hond op de toestellen. Vb bij weave training vind ik het heel handig met een bal in mijn handen te kunnen lopen, bij raakvlaktraining met snoep.

En hoog niveau.. I wish. Graad 2 maar... vroeger met Pippa/Sherlock wel 3 gelopen maar Poppy is niet snel genoeg en agility is zo enorm geëvolueerd laatste 5 jaar en ik zo veel ouder geworden dat ik vrees dat ook met Kika graad 3 er niet in gaat zitten.. je moet EN je hond heel goed getraind hebben EN zelf ook nog eens goed en snel kunnen lopen.

Maar goed, genoeg off topic.

Ik lees dat we het hier toch allemaal vrij eens zijn dat het interemittent belonen bij de hond waar het hier over gaat not de ideale manier lijk.

edit: fout quote hersteld