Lothian schreef: ↑24 jul 2022, 16:11
Ik houd de saaie maar correcte definitie aan: een correctie is iets wat je toevoegt of juist wegneemt
waardoor gedrag afneemt of verdwijnt.
Dat is de volledig correcte maar wel secce (is dat een woord?) behavioristische omschrijving, en hoewel behaviourisme technisch klopt en interessant (en nodig) is, worden dieren er bijna als software gezien met 100% voorspelbare reacties, en dat vind ik - zeker als het om huishonden gaat - ook weer niet correct.
Waarmee ik uiteraard niet bedoel dat je deze definitie niet zo zou mogen uitleggen - dat moet zelfs, als het gaat om het uitleggen van de basis van wat beloning vs. correctie is, maar in de praktijk geef ik de voorkeur aan Mijke's omschrijving omdat daar ook het stukje menselijke factor meetelt :
Mijke schreef:Ik zie opvoeden een beetje als blindemannetje spelen; je rent als een kip zonder kop door de wereld en daar krijg je positieve en negatieve feedback op; warm (goed) en koud (fout). Correcties zijn alle signalen die zeggen dat dit dus niet de bedoeling is. Daar valt "nuhuh" zeggen dus wel onder, maar afleiden bijvoorbeeld niet, al stuurt het het gedrag wel bij, omdat het wel aangeeft wat wel goed is, maar niet dat het andere niet goed is.
Wat ik dus meteen een groot nadeel vind aan het het werken zonder enige correctie : het duurt veel langer voor de hond doorheeft wat je - niet alleen deze keer, maar zo vaak mogelijk - wil, omdat er nog 1000 opties openliggen.
_Tiny_ schreef: ↑25 jul 2022, 08:23
Ik corrigeer mijn honden wel degelijk als ik dat nodig vind. Wanneer Billie hard tegen mij omhoog springt omdat ik de bal niet snel genoeg gooi berg ik de bal op en is het spel afgelopen. Dat is een correctie omdat je iets wegneemt wat de hond graag wil. Vijf minuten later pak ik de bal weer. Moet jij opletten hoe snel ze doorheeft wat de regels van het spel zijn. Maar het blijft een negatieve correctie omdat je iets wegneemt wat de hond wil. Het levert ook even frustratie op bij Billie. Is dat zielig? Nee.
Dat is meteen ook mijn frustratie bij veel positieve trainers. In mijn les mag je niet corrigeren, zeggen zw dan. Maar ondertussen leren ze hun cursisten om de hond de rug toe te draaien bij opspringen. Ja dat is dus eeen negatieve correctie Truus. Je neemt iets weg wat de hond wil nl aandacht van de baas. Prima, doe ik ook, maar wees dan eerlijk. Wanneer je net doet alsof corrigeren alleen maar een pijnprikkel toedienen is kan ik me voorstellen dat cursisten het niet meer snappen. Zeg dan liever wij trainen hier niet met pijnprikkels of door de hond te laten schrikken of te intimideren omdat wij dat niet zo vriendelijk vinden. Of zoiets. Daar heb ik ook wel respect voor.
Helemaal mee eens en ook mijn bijna constante frustratie. Time out's, verstijven, de kamer uitgaan enz. enz. zouden allemaal geen correcties zijn : natúúrlijk wel, héél stevige nog wel ook voor veel honden. En ze hebben daarbij meestal nog één gemeenschappelijke eigenschap : ze zijn vaak (niet altijd) uitermate onduidelijk naar de hond op het punt van waar het nu juist over gaat, oa. omdat de timing ervan zeer moeilijk juist te maken is.
Maart schreef: ↑25 jul 2022, 09:18
Ik had er liever ook niet voor gekozen hoor
Maar goed, hij is er wel en hij heeft best geluk dat hij bij mij zit, dat zeg ik hem ook vaak genoeg
Dat hij het maar goed in zijn oren knoopt, want een tweede zoals jij zal hij niet snel vinden. Ik geef grif toe dat ik hier vaak zo
zit als je het over Treskor hebt, en dat bedoel ik dan in de zin van 'ik zou het echt niet kunnen, bij zo'n hond zou al mijn ervaring compleet tot niets meer dienen', dus een pluim dat je wel een weg blijft zoeken (en tot op zekere hoogte ook vindt).
Hoe zie ik correcties : in grote lijnen zoals in Mijke's omschrijving, alleen zijn - zeker bij een jonge hond - correcties, afleiding, uitlokking (vooral!) en beloning héél erg sterk met elkaar verbonden, en switch ik op een halve minuut misschien wel vijf keer tussen het één en het ander. Ik heb dus meer dan 'je bent warm' en 'je bent koud', ik heb ook nog 'moet je zien, wat een leuke weg is dit' en 'dit kun je niet weerstaan, hier moét je heen' en 'dat leidt nergens heen'.
Dat hebben wel meer mensen, maar het snelle switchen hoor ik zelden, en vind ik dus juist zo belangrijk om die (jonge) hersentjes zo snel mogelijk van koud naar warm te brengen, en hen vooral ook te leren dat jij betrouwbaar bent : dat je altijd net zolang verder doet tot hij bij 'warm' uitkomt en er dus al-tijd een beloning zal volgen (als in = een goed gevoel omdat baasje blij is met je = sociale acceptatie).
Ook in het dagelijkse leven met volwassen honden blijf ik heel vaak verbaal belonen, niet door hen dramatisch continu de hemel inprijzen, da's overkill, wél door hen de hele dag door te bevestigen dat wat ze doen is wat ik wil zien, en daar laten ze zich goed en graag door leiden.
Heel veel baasjes zeggen dat ze dat ook doen en toch zie ik het zelden zoals ik het het beste vind werken, vooral qua timing. Ik moet me daarom vaak inhouden (
) om honden van goede vrienden - of bezoekende eigen puppen - niet plaatsvervangend te gaan belonen voor kleine details, omdat ik het zooo belangrijk vind en het vaak sterker is dan mezelf.
En nee, tijdens opvoeding werk ik nooit met snoep, dat is tussen mij en de hond en niet tussen de hond en het voertje.
.
) is dat zelfs een sine qua non : als er al wat spanning is rond iets wat gevraagd wordt is het compleet demotiverend om te wachten met stemverandering tot pup er is. 
.
) kritisch na te denken wat een correctie dan echt ís.