Overprikkeld

[mijke]

Ik ben zelf met mijn ADD in een druk huishouden geregeld overprikkeld. Maar dat zijn korte momenten, dat mijn hoofd gewoon even overloopt, en er niks nieuws bij kan. Ik kan dat managen door even om rust te schreeuwen en dan als het stil is, even diep adem te halen. Of even een ommetje te maken met de hond. Ik kan dat, omdat ik me er van bewust ben wat er aan de hand is, en de keuze kan maken om rust op te zoeken. Honden, met name pups, vinden dat moeilijker, ze moeten het nog leren. Ranja is ook wel eens overprikkeld. Bijvoorbeeld als er op wandeling een stapeling is van spannende situaties die niet goed te omzeilen waren (knallende uitlaatpijpen, ambulances, dat soort dingen). Als dat te vaak of te snel achter elkaar komt, dan zit het emmertje even vol, en kan er even niks meer bij in haar hoofd. Het gedrag wordt dan even all over the place - niet doelgericht. Aan het eind van de dag vindt ze het ook vaak moeilijk om haar rust te pakken, en dan gaat ze als een idioot om zich heen happen, en moet ik haar echt optillenom in de bench te doen, omdat ze zichzelf anders van de bank stort in dolle happerigheid. Dat vind ik overprikkeld. Maar, en daar zit em de crux denk ik, dat zijn momenten. Terwijl ik het vaak in voorbeelden als van blondie ook lees alsof het een permanente staat zou zijn. 'Ach zo sneu dat die hond altijd iedereen bijt, hij is vreselijk overprikkeld'. Alsof dat iets zou zijn dat de hele dag, en de dag erna, en voor altijd duurt. Dat bestaat volgens mij niet. Een hond kan denk ik niet constant overprikkeld zijn, tenzij je hem de hele dag vastbindt op een kermis, voorop een achterbaan ofzo Als Ranja overprikkeld is gaat ze in de bench 2 uurtjes slapen, en daarna is het weer over. En soms is gewoon 5 minuutjes verplicht in de bench op een bot kauwen ook gewoon genoeg om te ontspannen.

Ja bij pups en jonge honden is het normaal . Net als bij kleine kinderen. Maar een hond die na een nacht slapen mee mag gaan wandelen en buiten de deur stapt en het keffende hondje van de buren niet trekt en bijt als hij de kans krijgt is niet overprikkeld lijkt me

Ja precies, dat zeg ik

[Mo-yi]

Ja bij pups en jonge honden is het normaal . Net als bij kleine kinderen. Maar een hond die na een nacht slapen mee mag gaan wandelen en buiten de deur stapt en het keffende hondje van de buren niet trekt en bijt als hij de kans krijgt is niet overprikkeld lijkt me

Dat noem ik dan gewoon te hoog in de adrenaline, of opgefokt.
Mijn jonge hond zit zich in de auto op weg naar het bos ook altijd flink op te draaien en als ik die dan los uit de auto laat vliegen is ze ook niet leuk. Dit moet dan dus even aan de lijn blijven tot ze iets rustiger is en dan mag ze daarna los. Dan is ze ook veel bereikbaarder. Maar daar is op zo’n moment niks overprikkelds aan.

Maar dat komt van binnenuit wat je nu beschrijft en is ook vrij normaal, opwinding.
Prikkels komen meerendeel van buitenaf en overprikkeling bestaat voor iedereen, mensen en dieren.
Werkt het koppie "normaal"dan is er een filter die dat soms wat haperig maar wel aan gewenning kan komen en ermee kan leren omgaan. Vaak kun je prikkels ook negeren, je ervoor afsluiten.
Werkt dat niet naar behoren, niet vanwege bij mensen de DSM , maar omdat je er zelf ( als mens ) last van hebt dan worden situaties intenser en moet je meer zeilen bij gaan zetten.
Zelf heb ik add en autisme ( asperger ) en zo alleen in mn huis gaat het prima, buiten de deur moet ik veel meer schakelen, de gewenning is er een pak minder. Je kunt jezelf dan wel dwingen om er steeds in te gaan omdat je er eenmaal gewoon aan moet wennen want doe normaal, maar zo werkt t toch niet helemaal. En als het negeren niet werkt en de filter laat het afweten, dan kun je beter vermijden of meer rustmomenten erin gooien.

Ik vond vergaderingen bv altijd een hel. Veel mensen bij elkaar, en als we zouden beginnen dan zijn er altijd nog mensen die "gezellig"aan het keuvelen zijn, kopjes en theelepels, alles komt even hard binnen. Twee uur vergaderen is een ramp en je kunt me wegdragen. Nou ja, het vergaderen an sich gaat prima als er 1 voor 1 gepraat wordt, het zijn meer de tussendoor momenten. Als ik dan wat strategisch ging zitten en iets van de groep af, was het iets behapbaarder.

Toen Mo-yi een pupke was dacht ik ook dat we prikkels moesten gaan opzoeken, gewenning. Dus ook ik ging met haar naar de markt ( kwam ik anders nooit ). Het is een hele kleine markt hier in het dorp en er staat een hondensnoepwagen, dus dat was het doel. Ze ging voor het eerst in verzet, zitten, kop laten hangen, je zag aan alles dat het teveel was en dan vooral alle boodschappen karretjes die mensen achter zich aan trokken over de keien. De koekjes meneer wilde haar gelijk koekjes geven toen we daar aankwamen maar ze vond alles niet meer leuk. En ik dacht; ik snap jou ZO goed. Maar hoe ronden we dit nu toch goed af?
We zijn verderop bij een bankje gaan zitten, op afstand. Waar ze tegen mn been aan ging zitten en daar begon te kijken naar de mensen. Mooi! Want haar nieuwsgierigheid helpt haar, ze moet alleen wat meer ruimte hebben dus, oke, prima!
Bij pupjes is het vrij normaal natuurlijk ook. Alleen zal de 1 er sneller doorheen gaan , een volgende gaat vrolijk mee in drukte, en een ander heeft meer tijd/ruimte/afstand nodig,, en uiteindelijk gewenning en wordt het bij het steeds opnieuw aanbieden beter op gereageerd, en bij sommigen ook niet.

[Smoushond]

Mijn dochter heeft NAH dus ik ben wel bekend met overprikkeld zijn ze heeft meer tijd nodig om prikkels te verwerken . En als ze goed uitgerust is kan ze dus ook meer prikkels aan. Helemaal alles ontlopen kan niet en zou ook niet goed zijn . Maar echt helemaal normaal leven kan ze ook niet

Als je bedenkt hoe een pup moet wennen in zijn nieuwe huis ,met de auto naar nieuwe mensen en nieuwe geuren en zonder de rest van het nest kan je wel bedenken dat een hond uit het buitenland dat nog veel meer moet. Want dan is ook het klimaat anders en de taal en de reis die ze achter de rug hebben is ook vermoeiend dus in die zin snap ik wel dat dat soort honden overprikkeld zijn en overal aan moeten wennen

Ik ben zelf trouwens ook behoorlijk snel overprikkeld. Zoek altijd een rustige plek op en als ik met Bertus op stap ben doe ik dat dus ook. Laatst met de nestwandeling liepen we in een heel druk bos met een groep. Bertus trok het prima maar ik minder. Zou er niet aan moeten denken om zo elke dag te moeten wandelen . Wandelen en een gesprek aangaan en op je hond letten en veel drukte om je heen

[Mellow]

Mijn Nikki was ook niet angstig.
Kreeg haar met 4 maanden en waarbij al haar broertjes en zusjes behandeld werden als zijnde breekbare angstige en overprikkelde ( ) pups zag ik aan Nikki dat ze alles geweldig leuk vond.
Het kon haar niet gek genoeg.
Op dag 2 speelde ze al met de rest van mijn honden, op dag 3 was ze beste vriendinnetjes met de mechelaar roedel van mijn vriendin en ja, ze schrok wel eens van een knalpot en kleine kinderen zag ze niet de humor van in (té onvoorspelbaar) maar de rest was een groot feest.
Dus met een 2 weken liep ze al met een normale (anti aftrek) halsband (ze had een gruwelijke hekel aan het tuig) en een week erna liep ze al los te racen en spelen op een omheind losloopveld.
Haar broertjes en zusjes durfden nog amper een drempel over te stappen om naar buiten te gaan.
Ik kreeg van de stichting commentaar dat ze het tuig nog aan moest en dat ze nog dubbel gezekerd moest en kreeg zelfs het idee dat ze liever hadden gehad dat ze de eerste maand (of 2) niet buiten de tuin was gelaten.
Ivm haar angst en alle prikkels want alle honden waren overprikkeld ivm de stress van de reis etc.
Welke angst? Welke stress?
Ik had ze filmpjes gestuurd waarin je een normale, vrolijke jonge pup zag die alles geweldig vond.
Daar kreeg ik geen enkele positieve opmerking over.
Een hond uit buitenland moest minimaal de eerste 3 maanden met een anti ontsnappingstuig en dubbel gezekerd een paar rondjes om het blok om zo 'te wennen'.
Tja, da's niet mijn manier ik kijk naar de hond en wat die nodig heeft, niet naar de regeltjes van anderen.

[Diana]

Als je bedenkt hoe een pup moet wennen in zijn nieuwe huis ,met de auto naar nieuwe mensen en nieuwe geuren en zonder de rest van het nest kan je wel bedenken dat een hond uit het buitenland dat nog veel meer moet. Want dan is ook het klimaat anders en de taal en de reis die ze achter de rug hebben is ook vermoeiend dus in die zin snap ik wel dat dat soort honden overprikkeld zijn en overal aan moeten wennen

Dat is echt niet zo voor iedere buitenlandse hond , Jimi draaide direct mee net als Spok en Micron en Woody van mijn dochter.
De buitenlandse hond is niet een standaard hond met angsten en moeite met gewenning.
Die zijn er zeker wel bij maar het is geen absoluut gegeven.
En ik denk dat als dat de insteek is , jij bent angstig jij hebt moeite met wennen, dat zoiets je omgang met een hond kan beïnvloeden.
En zelden op positieve wijze.
Ik zie echt wel wat wangedrag wat onstaan is vanuit de visie jij bent een buitenlandse hond dus angstig en bovenal zielig.
Terwijl gewoon nuchter kijken naar de hond als individu beter is zowel voor de flierefluiter alswel de hond met issues.

Precies. Ook bij een buitenlandse hond speelt volgens mij net als bij een hond uit Nederland mee hoe goed of niet goed de hond van nature met prikkels kan omgaan. Ik geloof heus dat socialisatie daarin ook een rol speelt, immers wat als nieuwe of spannende prikkel wordt ervaren door een hond die totaal niet is gesocialiseerd, is anders dan bij een hond die overal van jongs af aan aan gewend is. Maar daarnaast denk ik dat er ook een genetische component meespeelt en dat sommige honden ofwel gevoeliger zijn voor prikkels of wel meer moeite hebben met/meer tijd nodig hebben voor de verwerking ervan.
Taartje was bomproof en heb ik nooit overprikkeld gezien. Ook Amoz kon, ondanks dat hij echt niks gewend was, eigenlijk heel goed met prikkels omgaan en herstelde overal snel van. Amy is iets gevoeliger en kan dichtklappen als het haar echt te veel wordt, maar ook zij kan eigenlijk meer aan dan Mila en herstelt sneller.
Mila heeft op zich geen moeite met prikkels, maar ze heeft meer rust en tijd nodig om alles te verwerken en ervan bij te komen. Krijgt ze die rust niet, dan wordt ze chagrijnig en krijgt een kort lontje. Ik weet niet of je haar dan overprikkeld moet noemen, ze is dan gewoon heel moe, niet aan haar broodnodige rust toegekomen en dan is alles wat daarna nog komt haar te veel. Dat is wel een resultaat van de combinatie veel prikkels/drukte en te weinig rust. Kan ze wel voldoende rust nemen, dan heeft ze nergens last van en kan ze prima een normale hoeveelheid prikkels aan. Het gaat bij haar dus meer om de balans tussen prikkels en volledige rust dan om alleen de hoeveelheid prikkels.

Al mijn honden zijn overigens relaxter geworden van de verhuizing naar Spanje en de enorm rustige omgeving waar we nu wonen. Het emmertje is zo'n beetje altijd compleet leeg, dus het is ook minder snel vol, waardoor ze meer aankunnen. Alleen bij Taartje merkte ik daarin geen enkel verschil. Fayah lijkt tot nu toe daarin op Taartje, ze is niet snel onder de indruk, vrij laconiek en kan zichzelf overal en altijd prima kalmeren, waardoor ze prikkels dus ook meteen en makkelijk verwerkt en het zich niet opstapelt.

[Inge O]

Bij jonge pups zie ik het soms ook wel gebeuren door een overdaad aan socialisatie.
Sommige werken echt een programma af lijkt het wel of een hele lijst.
Van ov tot de kermis staat er soms op.
Iedere dag moet er iets gedaan worden.
Dat kan voor een pup veel zijn, soms teveel.

Dat vind ik inderdaad een erge vorm van overprikkeling met vaak (heel) negatieve gevolgen voor op latere leeftijd.

[Diana]

Mijn Nikki was ook niet angstig.
Kreeg haar met 4 maanden en waarbij al haar broertjes en zusjes behandeld werden als zijnde breekbare angstige en overprikkelde ( ) pups zag ik aan Nikki dat ze alles geweldig leuk vond.
Het kon haar niet gek genoeg.
Op dag 2 speelde ze al met de rest van mijn honden, op dag 3 was ze beste vriendinnetjes met de mechelaar roedel van mijn vriendin en ja, ze schrok wel eens van een knalpot en kleine kinderen zag ze niet de humor van in (té onvoorspelbaar) maar de rest was een groot feest.
Dus met een 2 weken liep ze al met een normale (anti aftrek) halsband (ze had een gruwelijke hekel aan het tuig) en een week erna liep ze al los te racen en spelen op een omheind losloopveld.
Haar broertjes en zusjes durfden nog amper een drempel over te stappen om naar buiten te gaan.
Ik kreeg van de stichting commentaar dat ze het tuig nog aan moest en dat ze nog dubbel gezekerd moest en kreeg zelfs het idee dat ze liever hadden gehad dat ze de eerste maand (of 2) niet buiten de tuin was gelaten.
Ivm haar angst en alle prikkels want alle honden waren overprikkeld ivm de stress van de reis etc.
Welke angst? Welke stress?
Ik had ze filmpjes gestuurd waarin je een normale, vrolijke jonge pup zag die alles geweldig vond.
Daar kreeg ik geen enkele positieve opmerking over.
Een hond uit buitenland moest minimaal de eerste 3 maanden met een anti ontsnappingstuig en dubbel gezekerd een paar rondjes om het blok om zo 'te wennen'.
Tja, da's niet mijn manier ik kijk naar de hond en wat die nodig heeft, niet naar de regeltjes van anderen.

Ik lees dat ook vaak en ik krijg daar ook best wel de kriebels van. Het is gewoon geen eenheidsworst en ik heb er om andere redenen ook bedenkingen bij. Ik denk namelijk zelf dat wat je de eerste weken voorschotelt als normaal, 'hoort er gewoon bij', makkelijker geaccepteerd wordt, omdat de hond dan vaak nog alles wat over zich heen laat komen en precies juist aan het ontdekken is wat in dat nieuwe leven normaal ís.
Bijvoorbeeld als het gaat om bezoek ontvangen. Ik lees geregeld dat wordt geadviseerd de eerste weken geen bezoek te ontvangen. Ik snap dat dat stressvol kan zijn voor een buitenlandse hond, maar ik denk dat als je de eerste weken helemaal geen bezoek ontvangt en dan opeens wel, dat het bezoek veel meer als een plotselinge indringer wordt gezien en je veel meer kans hebt op een uitvallende hond. Ik heb juist altijd wel meteen mensen over de vloer gehad, natuurlijk met mate, niet elke dag en niet meteen meerdere personen, en met de instructie om de nieuwe hond volledig te negeren. Het bezoek was dus nooit een bedreiging voor de veilige plek die ons huis was, het was er gewoon net als een meubelstuk en de honden leerden dat ze er niets van te vrezen hadden en niets mee hoefden als ze dat niet wilden. Misschien heb ik gewoon veel mazzel gehad met mijn buitenlandse honden, maar bij hen heeft dat altijd heel goed gewerkt, terwijl Amy en Amoz totaal niet met mensen gesocialiseerd waren en ook angstig waren voor vreemde mensen.
Ook voor wandelen geldt dat volgens mij. Natuurlijk kijk je naar de hond, wat hij aankan en wat hij nodig heeft, maar al mijn honden gingen binnen een paar dagen mee wandelen, behalve Amy omdat ze te ziek was. Als een hond fysiek zijn ei helemaal niet kwijt kan, heb je volgens mij nog veel meer kans op ongewenst gedrag en angsten waar de hond in blijft hangen omdat hij geen uitlaatklep heeft. En nee, dan ging ik uiteraard niet door het centrum van de stad wandelen, maar een rustige boswandeling maken bijvoorbeeld. Bewegen, snuffelen, iets meer van de wereld zien is in mijn ogen een voorwaarde voor een mentaal gezonde hond. En samen dingen ondernemen, samen omgaan met situaties die voor de hond moeilijk zijn, is in mijn ogen ook een grote meerwaarde bij het opbouwen van een vertrouwensband.

[Inge O]

@Mellow en @Diana : eens met allebei .

[Mo-yi]

Mijn Nikki was ook niet angstig.
Kreeg haar met 4 maanden en waarbij al haar broertjes en zusjes behandeld werden als zijnde breekbare angstige en overprikkelde ( ) pups zag ik aan Nikki dat ze alles geweldig leuk vond.
Het kon haar niet gek genoeg.
Op dag 2 speelde ze al met de rest van mijn honden, op dag 3 was ze beste vriendinnetjes met de mechelaar roedel van mijn vriendin en ja, ze schrok wel eens van een knalpot en kleine kinderen zag ze niet de humor van in (té onvoorspelbaar) maar de rest was een groot feest.
Dus met een 2 weken liep ze al met een normale (anti aftrek) halsband (ze had een gruwelijke hekel aan het tuig) en een week erna liep ze al los te racen en spelen op een omheind losloopveld.
Haar broertjes en zusjes durfden nog amper een drempel over te stappen om naar buiten te gaan.
Ik kreeg van de stichting commentaar dat ze het tuig nog aan moest en dat ze nog dubbel gezekerd moest en kreeg zelfs het idee dat ze liever hadden gehad dat ze de eerste maand (of 2) niet buiten de tuin was gelaten.
Ivm haar angst en alle prikkels want alle honden waren overprikkeld ivm de stress van de reis etc.
Welke angst? Welke stress?
Ik had ze filmpjes gestuurd waarin je een normale, vrolijke jonge pup zag die alles geweldig vond.
Daar kreeg ik geen enkele positieve opmerking over.
Een hond uit buitenland moest minimaal de eerste 3 maanden met een anti ontsnappingstuig en dubbel gezekerd een paar rondjes om het blok om zo 'te wennen'.
Tja, da's niet mijn manier ik kijk naar de hond en wat die nodig heeft, niet naar de regeltjes van anderen.

Ik snap je volledig, soms zijn die adviezen stiekem meer eisen dan adviezen.
Maar dat gezegd hebbende, ik vind dat als een hond aangelijnd moet zijn dat ie dat ook echt fatsoenlijk moet zijn. Buitenlands of niet, bang of niet. Ik krijg echt jeuk van mensen die met hun grote hond aan een 3 jaar oude plastic bandje van de action lopen. Je vergeeft jezelf nooit als je hond zo maar los komt door een wardrobe malfunction en onder een vrachtwagen belandt.

Even los van dit topic, maar ik denk weleens dat er zoveel mensen rondlopen die denken met "een gouden mandje"aanbieden dat ze er dan al zijn.
Een pup heeft ook gewenning nodig aan zn omgeving, maar een hond met "een rugzak"volwassen/puber in een totaal andere omgeving heeft misschien wel wat kleinere stapjes nodig ( uitzonderingen daar gelaten ) .
Ik zou er alvast rekening mee houden, en dan vul ik teveel in, maar je weet vaak niet wat de situatie is waar de hond uit komt, dan heeft het daar waarschijnlijk eerst in een opvang gezeten, dan gaat het een lange autorit maken, dan komt het hier weer bij een opvang, om vervolgens hopelijk dan bij het "vaste"mens/huis terecht te komen. Dat is nogal wat. Het is maar net hoe de hond zelf reageert op jou, op je omgeving en dat schat je dan wel in in hoe je dingen gaat aanbieden. Van mensen hier van het forum denk ik dat we er allemaal zo wel mee bezig zijn. Maar hoeveel denken er niet; ahhhhh kom maar hier schatje..en dat ze heeeeeel veel dankbaarheid vast zullen ontvangen want ja, jij bent wel "de reddende engel"natuurlijk. Daar wordt ik een beetje moe van, en dan sta ik ook niet raar te kijken dat fikkie weg is gelopen en nu angstig in het bos ergens zit en vooral niet benaderen!!! enz enz. Sta je dan met je flexlijntje en je goede bedoelingen, haal de vangkooi maar weer op.

[mijke]

Bij jonge pups zie ik het soms ook wel gebeuren door een overdaad aan socialisatie.
Sommige werken echt een programma af lijkt het wel of een hele lijst.
Van ov tot de kermis staat er soms op.
Iedere dag moet er iets gedaan worden.
Dat kan voor een pup veel zijn, soms teveel.

Dat vind ik inderdaad een erge vorm van overprikkeling met vaak (heel) negatieve gevolgen voor op latere leeftijd.

En die mensen draaien volgens mij inderdaad letterlijk een lijstje af. In het boek easy peasy puppyopvoeding staat een lijst met voorbeelden die je zelf dient aan te vullen, en waarmee je direct de eerste dag aan de slag moet. Dat wordt echt belangrijk gemaakt, en nuance van doseren, maar de pup kijken, en rekening houden met de angstfase waar ze dan vol in zitten, is er niet bij. Ik kan me best voorstellen dat mensen dus met de beste bedoelingen die lijst afwerken en pups pushen onder het mom van 'anders leert ie het nooit' (iets wat ik toch al te vaak gebruikt zie worden als reden om je pup niet te helpen/ begrenzen/ steunen/ beschermen). Ik moest met Ranja ook enorm schakelen toen ze zo angstig bleek, want ik was ook van alles voornemens, en moet echt wel 5 stappen terug zetten om weer aan te sluiten bij wat zij op dat moment aan kon. Twee maanden later is dat bijna helemaal weg en rent ze vrij en blij over straat of door een groep van 15 honden. Maar volgens dat boek is de belangrijkste socialisatieperiode al voorbij. Tja, ik kan me voorstellen dat mensen dan haast maken met dierentuinen en treinen en markten enzovoort. Terwijl socialiseren met je eigen huis, tuin, kinderen, huisdieren, ritme, vrienden, verkeer, geluid, drukte van je eigen wijk, paarden in de wei, kinderen van school halen, mensen op visite, boodschappen levering, de hond van mijn moeder, bandjes en tuigjes dragen, de bench, in badjes plonzen, de tv die aan staat, noem maar op, al die tijd natuurlijk wel is gebeurd en 1000x belangrijker is dan of ze relaxt mee kan naar de kermis.

[Inge O]

Maar volgens dat boek is de belangrijkste socialisatieperiode al voorbij. Tja, ik kan me voorstellen dat mensen dan haast maken met dierentuinen en treinen en markten enzovoort. Terwijl socialiseren met je eigen huis, tuin, kinderen, huisdieren, ritme, vrienden, verkeer, geluid, drukte van je eigen wijk, paarden in de wei, kinderen van school halen, mensen op visite, boodschappen levering, de hond van mijn moeder, bandjes en tuigjes dragen, de bench, in badjes plonzen, de tv die aan staat, noem maar op,

En zelfs dat zie ik (gedeeltelijk) anders : socialiseren doe je niet per ding of per situatie, geen enkele hond heeft in zijn hersenen twee lijstjes met wat hij al wel heeft gezien en meegemaakt en wat niet, en dat hij voor die laatste situaties d u s bang zou moeten zijn..

Het belangrijkste aan socialiseren voor een pup is gewoon hem langzamerhand tot het besef laten komen dat de wereld groter is dan hun veilge nest of huis, en dat - en dan komt het enige wat van belang is - hij dat allemaal aankan en het zelfs leuk is. En dat leert hij door.......soms juist helemaal niks te doen, zelfs niet eens de dingen uit jouw rijtje.

[Nanna]

Waarom zou je überhaupt een hond meenemen naar de kermis of de markt.
Schei toch uit.

[mijke]

Maar volgens dat boek is de belangrijkste socialisatieperiode al voorbij. Tja, ik kan me voorstellen dat mensen dan haast maken met dierentuinen en treinen en markten enzovoort. Terwijl socialiseren met je eigen huis, tuin, kinderen, huisdieren, ritme, vrienden, verkeer, geluid, drukte van je eigen wijk, paarden in de wei, kinderen van school halen, mensen op visite, boodschappen levering, de hond van mijn moeder, bandjes en tuigjes dragen, de bench, in badjes plonzen, de tv die aan staat, noem maar op,

En zelfs dat zie ik (gedeeltelijk) anders : socialiseren doe je niet per ding of per situatie, geen enkele hond heeft in zijn hersenen twee lijstjes met wat hij al wel heeft gezien en meegemaakt en wat niet, en dat hij voor die laatste situaties d u s bang zou moeten zijn..

Het belangrijkste aan socialiseren voor een pup is gewoon hem langzamerhand tot het besef laten komen dat de wereld groter is dan hun veilge nest of huis, en dat - en dan komt het enige wat van belang is - hij dat allemaal aankan en het zelfs leuk is. En dat leert hij door.......soms juist helemaal niks te doen, zelfs niet eens de dingen uit jouw rijtje.

Nee maar die dingen uit dat rijtje gaan vanzelf, omdat dat nu eenmaal het nieuwe leven is waar hij in terecht gekomen is. Dat is dus niet een bewust lijstje dat afgewerkt moet worden. En ze leren het inderdaad ook door helemaal niets te doen, gewoon omdat die dingen gebeuren als ze een hele dag thuis zijn. Je kunt het niet tegenhouden al wou je het graag

[Kruimel]

Waarom zou je überhaupt een hond meenemen naar de kermis of de markt.
Schei toch uit.

Kermis niet nee want daar wil ik zelf voor geen goud heen. Markt, tja, dat zou ik nu eventueel doen omdat Brimi niet alleen thuis wil blijven. Maar als ik de keus had echt niet.
Gisteren bij 33 graden mensen met honden in het Openluchtmuseum. Waar bezielt je in vredesnaam? Die beesten leggen het af, althans de exemplaren met vacht. Ja er is schaduw en er staan bomen maar binnen bij de ventilator is toch echt beter.
Trouwens ook diverse kleine baby's. Achterlijk.

[mijke]

Waarom zou je überhaupt een hond meenemen naar de kermis of de markt.
Schei toch uit.

De enige reden die ik kan bedenken is omdat je op vakantie bent, en je je hond dan moeilijk in de tent op de camping kunt laten. Dan is het fijn als je een flexibele hond hebt die die dingen ook echt leuk vindt. Maar een eerste voorwaarde voor een gezonde stabiele hond is het natuurlijk niet.

[Dagmar]

Verreweg de meeste pups hebben een angstige periode na de verhuizing/verlies van alles wat vertrouwd is, die meestal overgaat in de eerst angstfase.
Helemaal wanneer ze geen hond hebben om zich aan op te trekken. Als dat nergens genoemd wordt, verzaakt mr Easy Peasy.
Ik vind sowieso dat je beter een konijntje kunt kopen wanneer je de capaciteit zelfstandig na te denken mist en lijstjes van de eerste de beste zelfbenoemde expert moet volgen.
De mensen van de bunnybunch zijn heel leuk. Die kunnen je precies vertellen welk voer en wat de afmetingen van het hok moeten zijn.

[mijke]

Verreweg de meeste pups hebben een angstige periode na de verhuizing/verlies van alles wat vertrouwd is, die meestal overgaat in de eerst angstfase.
Helemaal wanneer ze geen hond hebben om zich aan op te trekken. Als dat nergens genoemd wordt, verzaakt mr Easy Peasy.
Ik vind sowieso dat je beter een konijntje kunt kopen wanneer je de capaciteit zelfstandig na te denken mist en lijstjes van de eerste de beste zelfbenoemde expert moet volgen.
De mensen van de bunnybunch zijn heel leuk. Die kunnen je precies vertellen welk voer en wat de afmetingen van het hok moeten zijn.

Haha. Nouja ik vind dat er hier ook wel vaak erg hard wordt gedacht over mensen die het niet allemaal direct 'goed' doen hoor. Iedereen moet het toch ooit eens leren.

[Loraine]

Dívka is vooral altijd heel klein gehouden door haar vorige eigenaar, vond ze iets eng dan werd dat ontzettend bevestigd en vervolgens zoveel mogelijk vermeden want 'ze heeft een slecht verleden'.
Komt nog bij dat Dívka zelf al niet de meest stabiele hond is en constant van oppas naar uitlaat etc heen en weer gesleept werd en tadaaaa, een bloednerveuze hond die compleet de weg kwijt was.
Toen ze hier kwam wonen zijn we eerst gaan focussen op een stabiele woonplek: zo min mogelijk uit logeren etc en even rustig 'aarden'.
Ik wist dat ze reizen met het ov doodeng vond (werd ze ook in bevestigd en het ov werd vervolgens vermeden) maar daar zijn we mee gaan oefenen, eerst met de bus: instappen en 1-2 haltes verderop weer uitstappen en terug naar huis lopen, later ook de trein erbij gepakt.
Ze vindt het nog steeds niet leuk maar 'mama' is erbij, wanneer ze het nodig heeft mag ze steun zoeken maar we gaan niet hyperen, hysterisch doen etc.

We hebben uiteindelijk een soort van puppyprogramma afgewerkt waarbij ze mee is gegaan naar de winkel, tuincentrum, braderie, in de trein&bus, mee de stad in, ergens koffie drinken, zelf lekkers uitzoeken in de dierenwinkel/tuincentrum etc.
Eerst op rustige tijden, later op drukke tijden maar wel met de mogelijkheid om afstand te nemen (braderie: achter de kraampjes langs lopen bijvoorbeeld).
Het bleek ontzettend te helpen als ze overal mag snuffelen, dus dat doen we ook als het mogelijk is: verken alles maar met je neus, neem alle indrukken in je op.
Eenmaal thuis valt ze na ong een kwartier als een blok in slaap, compleet uitgeput van alle indrukken.

Het scheelt ook aanzienlijk dat ik Mahdu erbij heb, hij is echt zo'n type dat je de pis niet lauw maakt, áls hij al eens schrikt is hij binnen 2 seconden weer hersteld.
Hij showt haar heel vaak dat dingen heus zo eng niet zijn, is de bliksemafleider en haar steun.

[Nanna]

Waarom zou je überhaupt een hond meenemen naar de kermis of de markt.
Schei toch uit.

De enige reden die ik kan bedenken is omdat je op vakantie bent, en je je hond dan moeilijk in de tent op de camping kunt laten.

Wanneer komt dat nou voor. Misschien alleen als je in je eentje op vakantie bent.
Hier doet één van ons de boodschappen en de ander blijft bij het huisje met de honden.
En ze lopen gerust wel eens mee door het drukke dorp als dat de weg terug is van het strand. En dat kunnen ze prima. Maar dan kijken mensen gewoon om zich heen ipv te loeren wat er uitgestald ligt in de marktkramen en dan ondertussen even vol op je hond zijn poten staan.
Er zijn plekken waar honden gewoon niet thuishoren.

[Smoushond]

Als je bedenkt hoe een pup moet wennen in zijn nieuwe huis ,met de auto naar nieuwe mensen en nieuwe geuren en zonder de rest van het nest kan je wel bedenken dat een hond uit het buitenland dat nog veel meer moet. Want dan is ook het klimaat anders en de taal en de reis die ze achter de rug hebben is ook vermoeiend dus in die zin snap ik wel dat dat soort honden overprikkeld zijn en overal aan moeten wennen

Dat is echt niet zo voor iedere buitenlandse hond , Jimi draaide direct mee net als Spok en Micron en Woody van mijn dochter.
De buitenlandse hond is niet een standaard hond met angsten en moeite met gewenning.
Die zijn er zeker wel bij maar het is geen absoluut gegeven.
En ik denk dat als dat de insteek is , jij bent angstig jij hebt moeite met wennen, dat zoiets je omgang met een hond kan beïnvloeden.
En zelden op positieve wijze.
Ik zie echt wel wat wangedrag wat onstaan is vanuit de visie jij bent een buitenlandse hond dus angstig en bovenal zielig.
Terwijl gewoon nuchter kijken naar de hond als individu beter is zowel voor de flierefluiter alswel de hond met issues.

Dat is ook zo. Karakter heeft ook een grote invloed natuurlijk.

[Gudrun]

Overprikkeld hoor je inderdaad te veel tegenwoordig.
Een mentaal in aanleg gezonde hond moet leren met prikkels omgaan.
Maar moet vooral een basisvertrouwen in zijn mens leren hebben. Zit dat echt goed, dan kan je hond enorm veel aan. Maar zit dat goed, dan ken je je hond ook en bied je "vanzelf" de nodige rust.
En ja, dat is als ik terug denk aan mijn eerste honden helemaal niet vanzelfsprekend. Want je wil het vooral goed doen en er zijn lijstjes en veel te veel info waar je in verloren loopt.
Ik denk vaak dat het "vroeger" toch makkelijker was, met minder overvloed aan dwingende info volgden meer mensen hun gevoel en kwam het meestal vanzelf wel allemaal goed.

Ook een hondje als mijn Kika moet niet overprikkeld geraken. Ze moet zelfcontrole leren, leren rust nemen, nog meer leren vertrouwen dat het niet hoeft, dat ik er voor haar ben. En ik moet dan weer nog beter leren omgaan met die hele hoge drive en zorgen dat ze blijft denken. Niet helemaal voorkomen dat ze er overheen gaat, want dan leert ze niks en ik ook niet. Wel hoe ik haar, als ze er overheen gaat, er terug uit kan halen, haar terug bereikbaar maken. En ook dat brengt rust en vertrouwen in dat kopje van haar. En uiteindelijk leert ze daar ook van.
Ik kan nu vb na een wedstrijdparcours lopen en even trekspelletje doen rustig weg wandelen zonder uitvallen. En nu en dan blijft ze al eens een gans parcours bereikbaar. Het zou wat zijn als ik niks met haar deed uit vrees voor/omwille van overprikkeling...

[mijke]

Waarom zou je überhaupt een hond meenemen naar de kermis of de markt.
Schei toch uit.

De enige reden die ik kan bedenken is omdat je op vakantie bent, en je je hond dan moeilijk in de tent op de camping kunt laten.

Wanneer komt dat nou voor. Misschien alleen als je in je eentje op vakantie bent.
Hier doet één van ons de boodschappen en de ander blijft bij het huisje met de honden.
En ze lopen gerust wel eens mee door het drukke dorp als dat de weg terug is van het strand. En dat kunnen ze prima. Maar dan kijken mensen gewoon om zich heen ipv te loeren wat er uitgestald ligt in de marktkramen en dan ondertussen even vol op je hond zijn poten staan.
Er zijn plekken waar honden gewoon niet thuishoren.

Oh, Oor is op vakantie volop mee geweest naar dorpjes en steden en braderien en dingen op kastelen en weet ik veel. Ik vind dat persoonlijk echt wel een pluspunt hoor, als een hond dat kan. Anders moet je de vakantie wel heel erg om de hond laten draaien en dat gebeurt al genoeg, maar er zijn ook soms dingen die je voor jezelf wilt doen ipv voor de hond. Mensen gaan na een strandwandeling met hun hond toch ook graag even up een terrasje zitten? Dus in die zin snap ik het wel, dat je je hond dat wilt leren. Het is gewoon handig én leuk als je al je (vakantie)uitjes gewoon met zijn allen kunt doen, met voor elk wat wils, zowel hond als mens dus.

[Nanna]

Jawel, maar dat hoef je dus niet persė allemaal als pup al te leren. Een hond die de baas vertrouwt gaat gewoon mee naar dat terras al heeft ie het nooit eerder gedaan.
Ik kreeg mijn eerste Deerhound pas met 12 weken dus ruim na de soosjalisaasiefase uit de boekjes. Prima hond, maakte je de pis niet lauw. Dat hele af te werken lijstje gooi ik dus gierend in de prullenbak.

[Inge O]

En zelfs dat zie ik (gedeeltelijk) anders : socialiseren doe je niet per ding of per situatie, geen enkele hond heeft in zijn hersenen twee lijstjes met wat hij al wel heeft gezien en meegemaakt en wat niet, en dat hij voor die laatste situaties d u s bang zou moeten zijn..

Het belangrijkste aan socialiseren voor een pup is gewoon hem langzamerhand tot het besef laten komen dat de wereld groter is dan hun veilge nest of huis, en dat - en dan komt het enige wat van belang is - hij dat allemaal aankan en het zelfs leuk is. En dat leert hij door.......soms juist helemaal niks te doen, zelfs niet eens de dingen uit jouw rijtje.

Nee maar die dingen uit dat rijtje gaan vanzelf, omdat dat nu eenmaal het nieuwe leven is waar hij in terecht gekomen is. Dat is dus niet een bewust lijstje dat afgewerkt moet worden. En ze leren het inderdaad ook door helemaal niets te doen, gewoon omdat die dingen gebeuren als ze een hele dag thuis zijn. Je kunt het niet tegenhouden al wou je het graag

[Mellow]

Ik snap je volledig, soms zijn die adviezen stiekem meer eisen dan adviezen.
Maar dat gezegd hebbende, ik vind dat als een hond aangelijnd moet zijn dat ie dat ook echt fatsoenlijk moet zijn. Buitenlands of niet, bang of niet. Ik krijg echt jeuk van mensen die met hun grote hond aan een 3 jaar oude plastic bandje van de action lopen. Je vergeeft jezelf nooit als je hond zo maar los komt door een wardrobe malfunction en onder een vrachtwagen belandt.

Geef ik je volledig gelijk in.
Alleen geldt dat ook weer per hond.
Puck kan ik bij wijze van aan een stukje naaigaren meenemen en er zal niets gebeuren.
Als dat al knapt blijft hij toch stug met mij meelopen.
Geen haar op zijn hoofd die eraan denkt ongehoorzaam te zijn.
Ik had bij haar altijd een goede degelijke halsband en eerder ook nog zo'n anti loslaat bandje om mijn pols en de handvat van de riem.
Ik heb nu bij elke hond een jachtlijntje en bij Nikki heb ik een halfcheck en een flex.
Omdat ze niet altijd en overal los kan en met die 8m heeft ze wat meer snuffelruimte.