Gevoelig voor aanraking/contact op huid

[blondie]

Ik krijg het vermoeden dat Glory intenser contact op lichaam ervaart. Ze heeft geen huidaandoening, maar wat vroeger niet echt mijn aandacht had krijg ik nu het idee dat ze toch wat anders dingen binnen krijgt.
Met tuigje lopen toen we haar net hadden vond ik niet zo alarmerend dat ze ging schuren en soms het het tuig wilde gaan bijten.
Maar tegenwoordig valt ons op dat ze echt overdreven lijkt te reageren als iets haar raakt. Een vlieg, af en toe de flexlijn die haar kont raakt.
Het verklaart dan denk ook dat ze bijna out ging na de steek van de wesp, en een week later weer een akkefietje had met een wesp waardoor bij het zien van een wesp ze nu direct de benen wil nemen.

Dat ik het nu optik komt dan door gisteren, Aak ligt naast me op de bank en zij rustig ervoor op de bank. Hij verlegt en raakt haar blijkbaar met een poot. Ze schiet om en begint echt fel en lelijk naar hem te grommen..
Ik werd wat pissig, omdat ik dacht dat ze het wederom deed omdat ze "ineens" vond dat hij er niet meer mocht liggen. Maar nu denk ik echter dat dat per abuis haar aanraken een trigger is geweest.

Ze is nagekeken op gestel en alle gewrichten e.d. zijn prima en ook loopt ze niet mank dus pijn door ongemak zou het in principe niet kunnen zijn.

Aaien en aanhalen vind ze heerlijk, klopjes op de dijen e.d. kriebelen dat is allemaal geen probleem, maar het lijkt echt alsof ze bij plots een licht contact voelt, ze als door een wesp gestoken daarop reageert. Direct ook bijvoorbeeld naar achteren happen in datgene wat haar licht aanraakt.

Herkent iemand dit?

[blondie]

Dat gisteren grommen en ik pissig was meer mijn reactie van "Hé, doe normaal anders ga je maar van de bank!" waarna ze eigenlijk keek en vervolgens weer verder languit ging pitten.. daarom denk ik dat het niet was dat ze Aki niet wilde accepteren op de bank maar dat het puur om een korte aanraking vanuit hem ging.

[runninggirl]

Ik zou zelf voor de zekerheid toch even heel goed nog eens laten onderzoeken door bijv. een fysio. Ik weet niet wie haar heeft onderzocht maar ik heb te vaak meegemaakt dat een 'normaal' lichamelijk onderzoek bij de dierenarts toch dingen over het hoofd ziet qua pijn of ongemak.

[Kayltje]

Imp doet dat ook.
Nou wil ze trouwens ook maar beperkt geaaid worden en graag op haar voorwaarden. Wel wil ze eigenlijk altijd op schoot.
Er mag niemand bij haar komen liggen, en als ze bij iemand is gaan liggen (Djinn of Fitz) mogen die eigenlijk niet bewegen.
Onverwachte aanrakingen als ze slaapt vindt ze heel naar en valt dan ook uit. (Naar de honden en katten)
Het kan Fitz en Djinn weinig schelen, die reageren er helemaal niet op.
Imp gaat trouwens (nog altijd) half dood als ze een halsband om moet, en helemaal dood als ze een tuig om zou moeten.

Nou heeft Imp een gevoelige huid door allergieën, dus dat zou een oorzaak kunnen zijn.
Maar op de een of andere manier verdenk ik haar ook van “het gewoon zo willen als zij zegt”, ze is nogal een prinsesje

[_Tiny_]

Ik krijg het vermoeden dat Glory intenser contact op lichaam ervaart. Ze heeft geen huidaandoening, maar wat vroeger niet echt mijn aandacht had krijg ik nu het idee dat ze toch wat anders dingen binnen krijgt.
Met tuigje lopen toen we haar net hadden vond ik niet zo alarmerend dat ze ging schuren en soms het het tuig wilde gaan bijten.
Maar tegenwoordig valt ons op dat ze echt overdreven lijkt te reageren als iets haar raakt. Een vlieg, af en toe de flexlijn die haar kont raakt.
Het verklaart dan denk ook dat ze bijna out ging na de steek van de wesp, en een week later weer een akkefietje had met een wesp waardoor bij het zien van een wesp ze nu direct de benen wil nemen.

Dat ik het nu optik komt dan door gisteren, Aak ligt naast me op de bank en zij rustig ervoor op de bank. Hij verlegt en raakt haar blijkbaar met een poot. Ze schiet om en begint echt fel en lelijk naar hem te grommen..
Ik werd wat pissig, omdat ik dacht dat ze het wederom deed omdat ze "ineens" vond dat hij er niet meer mocht liggen. Maar nu denk ik echter dat dat per abuis haar aanraken een trigger is geweest.

Ze is nagekeken op gestel en alle gewrichten e.d. zijn prima en ook loopt ze niet mank dus pijn door ongemak zou het in principe niet kunnen zijn.

Aaien en aanhalen vind ze heerlijk, klopjes op de dijen e.d. kriebelen dat is allemaal geen probleem, maar het lijkt echt alsof ze bij plots een licht contact voelt, ze als door een wesp gestoken daarop reageert. Direct ook bijvoorbeeld naar achteren happen in datgene wat haar licht aanraakt.

Herkent iemand dit?

Ja ik herken dat wel. Mijn Billie is ook zo behalve dat ze aaien ook niet prettig vindt. Ze lijkt het als heel kietelig te ervaren. Billie heb ik vanaf 7 weken en ze is altijd zo geweest. Ze heeft ook geen pijn, dit is iets wat gewoon bij haar hoort. Ze is erg gevoelig voor aanrakingen en hoe lichter hoe irritanter lijkt het. Haar huid rilt dan ook zoals een paardehuid waar een vlieg op zit.

[BieneMaya]

Maya heeft dat ook. Aaien, ravotten enzo helemaal goed maar dwarrelt er bv. een blaadje op haar kont dan springt ze, als door een wesp gestoken, weg.
In het begin had ik vaak iets van 'stel je niet aan' maar nu heb ik het gewoon geaccepteerd.

[CatnDog]

Zeno is ook best wel gevoelig voor aanraking. Ik probeer ook altijd duidelijk van tevoren aan hem te communiceren dat ik hem zal aanraken.
Maar dat extreme dat je beschrijft over Glory (fel en lelijk grommen) heeft hij niet. Hij zou zich eerder in een ruk omdraaien, maar dus verder niets doen.

[ranetje]

@blondie sliep ze toen ze werd aangeraakt?
Want dat kan ook nog verschil uitmaken, afhankelijk van op welk punt ze zit in die slaap.

[blondie]

Ja ze sliep bedenk ik me. Aak draaide overigens zijn hoofd weg na haar grom reactie en tanden ontbloot. Ze stopte toen ik zei dat ze normaal moest doen en ging weer dus verder slapen.
Ik hou het gewoon even in de gaten, ze heeft er wel een handje van om soms ook wel bank te claimen ook t.o.v. de katten.
Haar betasten kunnen we gewoon, vandaag op training ook die oefening weer herhaald.
Ze kan zich soms zoals iemand anders over haar hond reageerde zich wel gedragen als een prinsesje inderdaad, en Aak en Chara laten dat tot op een bepaalde hoogte ook wel gebeuren/toe. Ze is soms echt nog heel jong in de kop en in haar gedrag, en soms is ze weer veel "wijzer".
Aparte tante.

[Zamunda]

Imp doet dat ook.
Nou wil ze trouwens ook maar beperkt geaaid worden en graag op haar voorwaarden. Wel wil ze eigenlijk altijd op schoot.
Er mag niemand bij haar komen liggen, en als ze bij iemand is gaan liggen (Djinn of Fitz) mogen die eigenlijk niet bewegen.
Onverwachte aanrakingen als ze slaapt vindt ze heel naar en valt dan ook uit. (Naar de honden en katten)
Het kan Fitz en Djinn weinig schelen, die reageren er helemaal niet op.
Imp gaat trouwens (nog altijd) half dood als ze een halsband om moet, en helemaal dood als ze een tuig om zou moeten.

Nou heeft Imp een gevoelige huid door allergieën, dus dat zou een oorzaak kunnen zijn.
Maar op de een of andere manier verdenk ik haar ook van “het gewoon zo willen als zij zegt”, ze is nogal een prinsesje

Dat heeft Raaf ook, bij hem interpreteer ik het als flinke angst, hij kan ook echt als door een wesp gestoken opspringen als ik onverwacht een teen beweeg terwijl hij tegen me aan ligt. Ook tijdens het in beweging zijn is hij bang voor pijn, als ik bijv met een tak loop (geen stok maar lange gesnoeide tak) dan springt hij met een boog weg. Halsband en tuig heeft hij dan weer geen moeite mee, dat maakt geen onverwachte bewegingen zeg maar, hij is bang voor pijn en heeft verder geen naar gevoel aan de huid voor zover ik dat zie.

Nyah gaat dan weer half dood van de stress en angst als je iets anders doet dan gewoon over de rug, kop of flank aaien. De staart is een groot drama maar de buik ook. Ik ben erg benieuwd of ik haar daar meer vertrouwen in kan gaan geven, ze staat al nerveus op als je haar aanraakt terwijl ze ligt, laat staan dat ik ooit iets bij haar zou moeten doen wat een beetje pijn doet. Ik heb dit nog niet eerder meegemaakt bij een hond (eigen, logee of opvang) ik kan eigenlijk altijd heel snel al van alles doen vanuit rust.

[blondie]

Bedankt, reacties en ook eigen ervaringen zetten met te denken. Ook wat @Zamunda nu als laatste schrijft over Raaf. Ze is de laatste tijd ook wat wisselend in reacties, enerzijds veel uitdagen en op spits drijven van dingen, en anderzijds bij tegenreactie voor mijn gevoel weer té extreem in onderdanig of bijna angst, we moeten dan ook zeer zorgvuldig zijn in hoe we haar beperken bij gedrag wat niet acceptabel is. Onder onze neus aan een vloerkleed beginnen bijvoorbeeld..

Training vandaag was dan weer een groot feestje een ik had de grootste moeite om haar aandacht te krijgen, wind in de kop en bij aandacht alles zeer rap en snel doen maar als ze geen zin meer had was dat ook wel duidelijk.. is maar een half uurtje les en slechts 2 andere hondjes maar pffff.. alsof ik met een pup van 14 weken van doen had ipv een eenjarig meisje. En dan weer geen angst, trainer kon ook zo dingen voor doen, ik vertrouw hem dus vandaar dat ik geen moeite heb lijntje soms over te dragen.

[CatnDog]

Imp doet dat ook.
Nou wil ze trouwens ook maar beperkt geaaid worden en graag op haar voorwaarden. Wel wil ze eigenlijk altijd op schoot.
Er mag niemand bij haar komen liggen, en als ze bij iemand is gaan liggen (Djinn of Fitz) mogen die eigenlijk niet bewegen.
Onverwachte aanrakingen als ze slaapt vindt ze heel naar en valt dan ook uit. (Naar de honden en katten)
Het kan Fitz en Djinn weinig schelen, die reageren er helemaal niet op.
Imp gaat trouwens (nog altijd) half dood als ze een halsband om moet, en helemaal dood als ze een tuig om zou moeten.

Nou heeft Imp een gevoelige huid door allergieën, dus dat zou een oorzaak kunnen zijn.
Maar op de een of andere manier verdenk ik haar ook van “het gewoon zo willen als zij zegt”, ze is nogal een prinsesje

Dat heeft Raaf ook, bij hem interpreteer ik het als flinke angst, hij kan ook echt als door een wesp gestoken opspringen als ik onverwacht een teen beweeg terwijl hij tegen me aan ligt. Ook tijdens het in beweging zijn is hij bang voor pijn, als ik bijv met een tak loop (geen stok maar lange gesnoeide tak) dan springt hij met een boog weg. Halsband en tuig heeft hij dan weer geen moeite mee, dat maakt geen onverwachte bewegingen zeg maar, hij is bang voor pijn en heeft verder geen naar gevoel aan de huid voor zover ik dat zie.

Nyah gaat dan weer half dood van de stress en angst als je iets anders doet dan gewoon over de rug, kop of flank aaien. De staart is een groot drama maar de buik ook. Ik ben erg benieuwd of ik haar daar meer vertrouwen in kan gaan geven, ze staat al nerveus op als je haar aanraakt terwijl ze ligt, laat staan dat ik ooit iets bij haar zou moeten doen wat een beetje pijn doet. Ik heb dit nog niet eerder meegemaakt bij een hond (eigen, logee of opvang) ik kan eigenlijk altijd heel snel al van alles doen vanuit rust.

Dit klinkt misschien heel stom, maar heb je wel eens geprobeerd om naast haar te gaan liggen en vanuit die positie (poten of iets dergelijks) aan te raken?

[Zamunda]

Dit klinkt misschien heel stom, maar heb je wel eens geprobeerd om naast haar te gaan liggen en vanuit die positie (poten of iets dergelijks) aan te raken?

Voordat je je neergevlijd hebt staat zij al lang te dansen . Ik kan trouwens prima poot vragen maar oh wee als ik dan iets anders doe dan simpel poot aannemen. Ik ben héél rustig en vooral spelenderwijs haar aan het desensibiliseren, ik zie daar wel iets aan verbetering in maar ik vraag me echt af hoever ik daarin ga komen. Het komt niet op me over dat het ook maar iets met onheuse bejegening in het verleden te maken heeft, ik vermoed dat ze het echt niet gewend is én het van jongs af aan al gewoon echt niet prettig gevonden heeft.

De DA omschreef het als: "RR zijn niet de meest stabiele honden.''. Het kwam ter sprake omdat ze het temperaturen niet goed toeliet omdat hij haar staart met zijn hand omvatte, toen ik uitlegde dat hij zijn hand beter vlak en onder haar staart kon houden liet ze het wel toe (maar ze is dan oh zo gespannen en dat is niet om die thermometer of de mens maar om het contact met de staart).

[CatnDog]

Voordat je je neergevlijd hebt staat zij al lang te dansen . Ik kan trouwens prima poot vragen maar oh wee als ik dan iets anders doe dan simpel poot aannemen. Ik ben héél rustig en vooral spelenderwijs haar aan het desensibiliseren, ik zie daar wel iets aan verbetering in maar ik vraag me echt af hoever ik daarin ga komen. Het komt niet op me over dat het ook maar iets met onheuse bejegening in het verleden te maken heeft, ik vermoed dat ze het echt niet gewend is én het van jongs af aan al gewoon echt niet prettig gevonden heeft.

De DA omschreef het als: "RR zijn niet de meest stabiele honden.''. Het kwam ter sprake omdat ze het temperaturen niet goed toeliet omdat hij haar staart met zijn hand omvatte, toen ik uitlegde dat hij zijn hand beter vlak en onder haar staart kon houden liet ze het wel toe (maar ze is dan oh zo gespannen en dat is niet om die thermometer of de mens maar om het contact met de staart).

Zo te lezen is ze ook heel slim (dat ze meteen staat te dansen, zodra je naast haar ligt)
Spelenderwijs lijkt me inderdaad the way to go.
Als ze is opgestaan, komt ze dan helemaal niet meer terug bij je? Als je bijvoorbeeld met je hand op de vloer zou kloppen, zou ze dan naar je terug komen en wellicht sphynx-achtig net iets van je hand vandaan gaan liggen? Dan zoekt ze in ieder geval interactie. En ja, kleine stapjes. Ik hoop dat je uiteindelijk steeds meer haar vertrouwen wint en meer met haar weet te bereiken. Als ze als pup ook al niet van aanraking hield (je hebt haar niet vanaf puppytijd begrijp ik, dus je weet dat niet), lijkt het me wel een stuk lastiger.

[Zamunda]

Zo te lezen is ze ook heel slim (dat ze meteen staat te dansen, zodra je naast haar ligt)
Spelenderwijs lijkt me inderdaad the way to go.
Als ze is opgestaan, komt ze dan helemaal niet meer terug bij je? Als je bijvoorbeeld met je hand op de vloer zou kloppen, zou ze dan naar je terug komen en wellicht sphynx-achtig net iets van je hand vandaan gaan liggen? Dan zoekt ze in ieder geval interactie. En ja, kleine stapjes. Ik hoop dat je uiteindelijk steeds meer haar vertrouwen wint en meer met haar weet te bereiken. Als ze als pup ook al niet van aanraking hield (je hebt haar niet vanaf puppytijd begrijp ik, dus je weet dat niet), lijkt het me wel een stuk lastiger.

Sterker nog: ze gaat niet weg hoor, ze wil heel graag contact en aangehaald dus ze blijf zéker kijken of dat erin zit (plus ze wil het graag goed doen) alleen ze voelt zich een stuk veiliger als ze die affectie staand (en dansend) krijgt. Interactie is er volop, geen enkel punt, graag zelfs! Maar alsjeblieft niet als ze ligt en ook echt niet op allerlei kwetsbare plekken. En ze gaat ook liever echt niet liggen als ze eenmaal opgestaan is (en het idee heeft dat je mogelijk iets van haar wil).
Het is trouwens niet alleen gerelateerd aan onze handen, als de flexlijn tegen haar staart aankomt probeert ze ook meteen om daar vanaf te komen.

Ja ik vermoed dat ze gewoon altijd zo geweest is. Bij de enorme gevoeligheid omtrent de staart zou je nog kunnen denken dat er iets met de staart kan zijn, maar het is overal op het lijf waar het een beetje kwetsbaar is dus ik denk dat het algemeen is en niet vanuit (associatie met) pijn.

[ranetje]

Zo te lezen is ze ook heel slim (dat ze meteen staat te dansen, zodra je naast haar ligt)
Spelenderwijs lijkt me inderdaad the way to go.
Als ze is opgestaan, komt ze dan helemaal niet meer terug bij je? Als je bijvoorbeeld met je hand op de vloer zou kloppen, zou ze dan naar je terug komen en wellicht sphynx-achtig net iets van je hand vandaan gaan liggen? Dan zoekt ze in ieder geval interactie. En ja, kleine stapjes. Ik hoop dat je uiteindelijk steeds meer haar vertrouwen wint en meer met haar weet te bereiken. Als ze als pup ook al niet van aanraking hield (je hebt haar niet vanaf puppytijd begrijp ik, dus je weet dat niet), lijkt het me wel een stuk lastiger.

Sterker nog: ze gaat niet weg hoor, ze wil heel graag contact en aangehaald dus ze blijf zéker kijken of dat erin zit (plus ze wil het graag goed doen) alleen ze voelt zich een stuk veiliger als ze die affectie staand (en dansend) krijgt. Interactie is er volop, geen enkel punt, graag zelfs! Maar alsjeblieft niet als ze ligt en ook echt niet op allerlei kwetsbare plekken. En ze gaat ook liever echt niet liggen als ze eenmaal opgestaan is (en het idee heeft dat je mogelijk iets van haar wil).
Het is trouwens niet alleen gerelateerd aan onze handen, als de flexlijn tegen haar staart aankomt probeert ze ook meteen om daar vanaf te komen.

Ja ik vermoed dat ze gewoon altijd zo geweest is. Bij de enorme gevoeligheid omtrent de staart zou je nog kunnen denken dat er iets met de staart kan zijn, maar het is overal op het lijf waar het een beetje kwetsbaar is dus ik denk dat het algemeen is en niet vanuit (associatie met) pijn.

Dit herken ik van Claire

Bij haar heeft het mogelijk te maken met haar ervaringen in haar puppytijd met veel doktersbehandelingen en infusen en zo.
Maar ik denk ook wel eens dat het ook gewoon Claire kan zijn zoals ze is.
in ieder geval is ze nu zo, dus dat is waar ik (en jij ook) mee te maken heb.

[Zamunda]

Sterker nog: ze gaat niet weg hoor, ze wil heel graag contact en aangehaald dus ze blijf zéker kijken of dat erin zit (plus ze wil het graag goed doen) alleen ze voelt zich een stuk veiliger als ze die affectie staand (en dansend) krijgt. Interactie is er volop, geen enkel punt, graag zelfs! Maar alsjeblieft niet als ze ligt en ook echt niet op allerlei kwetsbare plekken. En ze gaat ook liever echt niet liggen als ze eenmaal opgestaan is (en het idee heeft dat je mogelijk iets van haar wil).
Het is trouwens niet alleen gerelateerd aan onze handen, als de flexlijn tegen haar staart aankomt probeert ze ook meteen om daar vanaf te komen.

Ja ik vermoed dat ze gewoon altijd zo geweest is. Bij de enorme gevoeligheid omtrent de staart zou je nog kunnen denken dat er iets met de staart kan zijn, maar het is overal op het lijf waar het een beetje kwetsbaar is dus ik denk dat het algemeen is en niet vanuit (associatie met) pijn.

Dit herken ik van Claire

Bij haar heeft het mogelijk te maken met haar ervaringen in haar puppytijd met veel doktersbehandelingen en infusen en zo.
Maar ik denk ook wel eens dat het ook gewoon Claire kan zijn zoals ze is.
in ieder geval is ze nu zo, dus dat is waar ik (en jij ook) mee te maken heb.

Ik zit nog in de fase dat ik hoop dat er nog wat winst te behalen valt met training en gewenning... Hoe doe jij het met Claire als je bijvoorbeeld een teek van de buik ofzo moet verwijderen? Is het dan een kwestie van een sterk appèl waarmee je haar op de zij laat liggen?

[Inge O]

Ik denk dat dit - in zijn overdreven vorm - gewoon te maken heeft met aanleg, inderdaad. Ik heb hier met Plezantje iets dat er familie van is : zij is niet overgevoelig voor aanraking maar voor 'bedwongen worden', en daar viel voor haar in eerste instantie álles onder dat niet 'volledig vrij' was.
Met de jaren (en opvoeding op dat punt) is het beheersbaar geworden, maar ze blijft het allemaal vreselijk vinden. En dat het aangeboren is was me meteen vanaf dag 1 na de geboorte al duidelijk : optillen vond ze een ware aanslag op haar leven, op een manier die ik nooit eerder bij een pup had gezien. Ze viel voor mij om die reden meteen af om haar zelf aan te houden maar ja .

[blondie]

Mijn gedachte erover m.b.t. Glory ga ik bijstellen.
Denk wel dat ze zeer snel geprikkeld raakt door lichte dingen die haar aanraken, maar ook dat sommige aanrakingen als ze in rust is haar doen schrikken en wellicht in combi dat ze toch een tijd op straat heeft geleefd en dat verdediging de beste manier van overleven was ze als reflex uit rust ietwat heftig kan reageren in onze ogen.
Van de week leunde mijn vriend per abuis op haar staart terwijl ze bij hem lag te dutten, toen reageerde ze ook ineens best fel. Maar gelukkig dus niet met direct bijten merk ik.

Ze wil wel zelf contact liggen, bij ons en ook bij Aki en Chara en sinds deze week zelfs met kat Kaïn op de bank. Gisteren kreeg ze echter even lik op stuk omdat Kaïn het gevlooi van haar zat was, die gaf haar plots een niet zo lieve omhelsing in de hals... en toen kwam er geen tegenreactie.
5 minuten later ging Kaïn wel weer bij haar liggen en mocht ze weer tegen haar aanliggen met de kop

Blijft bijzonder wel om van alles in die karakters van de dieren en de onderlinge verhoudingen te ontdekken eerlijk gezegd.

***
Vind het wel heel interessant om de ervaringen en reacties van anderen hier nu te lezen en evt. mogelijke verklaringen!

[Diana]

Mijn gedachte erover m.b.t. Glory ga ik bijstellen.
Denk wel dat ze zeer snel geprikkeld raakt door lichte dingen die haar aanraken, maar ook dat sommige aanrakingen als ze in rust is haar doen schrikken en wellicht in combi dat ze toch een tijd op straat heeft geleefd en dat verdediging de beste manier van overleven was ze als reflex uit rust ietwat heftig kan reageren in onze ogen.
Van de week leunde mijn vriend per abuis op haar staart terwijl ze bij hem lag te dutten, toen reageerde ze ook ineens best fel. Maar gelukkig dus niet met direct bijten merk ik.

Ze wil wel zelf contact liggen, bij ons en ook bij Aki en Chara en sinds deze week zelfs met kat Kaïn op de bank. Gisteren kreeg ze echter even lik op stuk omdat Kaïn het gevlooi van haar zat was, die gaf haar plots een niet zo lieve omhelsing in de hals... en toen kwam er geen tegenreactie.
5 minuten later ging Kaïn wel weer bij haar liggen en mocht ze weer tegen haar aanliggen met de kop

Blijft bijzonder wel om van alles in die karakters van de dieren en de onderlinge verhoudingen te ontdekken eerlijk gezegd.

***
Vind het wel heel interessant om de ervaringen en reacties van anderen hier nu te lezen en evt. mogelijke verklaringen!

Klinkt vergelijkbaar als Mila, en die heeft nochtans geen leven op de straat achter de rug.
Bij Mila is het 'gewoon' slaapagressie. Als zij wakker schrikt als ze heel diep ligt te slapen - dat kan door een plotselinge aanraking zijn, maar ook door iets anders - reageert zij met een uitval. Ze bijt dan niet, maar schiet wel heel fel overeind, met opgetrokken lippen en een grauw. Ze is ook een contactligger en heeft het nooit bij mij gedaan als ik bewoog terwijl ze tegen me aan lag, maar zou ik op zo'n moment plotseling mijn hand op haar leggen bijvoorbeeld, dan zou ze het denk ik wel doen. Als ik eerst even tegen haar praat, zodat ze een beetje wakker wordt, is het geen probleem meer. Bij met name de katten heeft ze die schrikreactie ook als ze bijvoorbeeld opeens over haar heen springen of vlak voor haar gezicht langs lopen, dus vandaar dat ze niet meer op bed mag. Op de bank ligt ze zelden zó diep te slapen, dus dan is het geen issue, ze heeft het alleen als ze echt diep slaapt. Ze heeft dit altijd al gehad, met acht weken zag ik haar het voor het eerst doen.

Mila is denk ik niet bijzonder gevoelig voor aanraking, maar reageert wel heftig (boos) als je bijvoorbeeld op haar pootje gaat staan. Mijn andere honden doen dan: 'auw, auw, ik ben nu heel zielig' en Mila doet: 'Auw! Jij deed mij pijn! Grrr!' Aanrakingen vindt ze lang niet altijd fijn, meestal alleen als ze zelf om een knuffel komt vragen. Dat gebeurt nu wel vaker dan toen ze jong was. Verzorgende handelingen vond ze als jonge hond ook heel vervelend, maar na veel oefenen gaat dat wel goed nu. Dat wil zeggen: ze ondergaat het en werkt mee, omdat ze weet dat het even moet en om er zo snel mogelijk weer vanaf te zijn

[ranetje]

Sterker nog: ze gaat niet weg hoor, ze wil heel graag contact en aangehaald dus ze blijf zéker kijken of dat erin zit (plus ze wil het graag goed doen) alleen ze voelt zich een stuk veiliger als ze die affectie staand (en dansend) krijgt. Interactie is er volop, geen enkel punt, graag zelfs! Maar alsjeblieft niet als ze ligt en ook echt niet op allerlei kwetsbare plekken. En ze gaat ook liever echt niet liggen als ze eenmaal opgestaan is (en het idee heeft dat je mogelijk iets van haar wil).
Het is trouwens niet alleen gerelateerd aan onze handen, als de flexlijn tegen haar staart aankomt probeert ze ook meteen om daar vanaf te komen.

Ja ik vermoed dat ze gewoon altijd zo geweest is. Bij de enorme gevoeligheid omtrent de staart zou je nog kunnen denken dat er iets met de staart kan zijn, maar het is overal op het lijf waar het een beetje kwetsbaar is dus ik denk dat het algemeen is en niet vanuit (associatie met) pijn.

Dit herken ik van Claire

Bij haar heeft het mogelijk te maken met haar ervaringen in haar puppytijd met veel doktersbehandelingen en infusen en zo.
Maar ik denk ook wel eens dat het ook gewoon Claire kan zijn zoals ze is.
in ieder geval is ze nu zo, dus dat is waar ik (en jij ook) mee te maken heb.

Ik zit nog in de fase dat ik hoop dat er nog wat winst te behalen valt met training en gewenning... Hoe doe jij het met Claire als je bijvoorbeeld een teek van de buik ofzo moet verwijderen? Is het dan een kwestie van een sterk appèl waarmee je haar op de zij laat liggen?

Grotendeels inderdaad gewoon "moeten" omdat het nou eenmaal moet gebeuren.
Ik heb wel altijd iets lekkers klaar staan op een schoteltje (hondenworst o.i.d.) en dat krijgt ze direct nadat de "operatie" succesvol is afgerond.
In de loop van de jaren geeft dat net een fractie meer ontspanning.
Maar leuk is het nog altijd niet.
Dus die worst staat als "beloofd" nog steeds klaar.

Als het enigszins kan haal ik teken van de buik terwijl ik haar staand op de achterpoten rechtop houd.
Dat is al een oefening op zich

[Alfilillo]

Ik denk dat dit - in zijn overdreven vorm - gewoon te maken heeft met aanleg, inderdaad. Ik heb hier met Plezantje iets dat er familie van is : zij is niet overgevoelig voor aanraking maar voor 'bedwongen worden', en daar viel voor haar in eerste instantie álles onder dat niet 'volledig vrij' was.
Met de jaren (en opvoeding op dat punt) is het beheersbaar geworden, maar ze blijft het allemaal vreselijk vinden. En dat het aangeboren is was me meteen vanaf dag 1 na de geboorte al duidelijk : optillen vond ze een ware aanslag op haar leven, op een manier die ik nooit eerder bij een pup had gezien. Ze viel voor mij om die reden meteen af om haar zelf aan te houden maar ja .

Lily is net zo. Het is een vrije geest, dus in die zin klopt het wel. Tuigje is hel, dus dat heb ik opgegeven. Opgetild is heel ongemakkelijk. Op schoot: bah! De dierenarts is drama als het gaat om nagels knippen, in de bek kijken etc. Een prik vindt ze dat weer niet zo erg, want dan wordt ze niet vastgegrepen. Niet dat ze bang is hoor, want ze neemt vervolgens gewoon snoep aan en is vrolijk. Ze wil gewoon NIET gedwongen worden. Ze vindt het wel heerlijk om gekriebeld en geaaid te worden, maar kom liever niet te dichtbij met je hoofd. Dan zet ze een ooit tegen je borst. Dat is dan de afstand die je moet houden. Vervolgens rolt ze zich wel gewoon op tegen je aan op de bank en un de winter slaapt ze tegen me aan onder de dekens.