Over de beauceron

[EchoMira]

Anders. Dat zegt ze toch?
Bij een beaceron is alles alleen maar anders. Dat moet je niet willen definieren want dan raak je de verbinding kwijt.

[Paxi]

Wat een rare wending heeft dit topic gekregen. Wat is er mis mee als iemand om wat tips of alleen maar bemoediging vraagt van mensen die het ras of gedrag herkennen? Het gaat helemaal niet om positieve opvoeding of niet. De vraag die ik dacht dat het was, was '' gaat dit nog over en komt het ooit goed?"
Hier werd op gereageerd door mensen die ras/gedrag herkennen en wat tips geven over hoe problemen te omzeilen bij laat volwassen en/of zelfstandige honden. Niemand heeft gezegd dat je zulke honden volkomen los laat in gedrag tot 3 jaar oud of zo. Huiselijke regels zijn er gewoon (niet opspringen, niet kind omgooien, geen katten pesten, weet ik veel) zoals bij elke hond van wat voor ras ook. Maar het tijdstip van echt trainen en hoe problemen in de training te vermijden is bij deze honden anders dan bijvoorbeeld een setter. Of een Jack Russel of Duitse Herder. Waarom zou je dat ontkennen?

[lucie]

Natuurlijk moet je sturen en grenzen aangeven, dat hoort gewoon bij opvoeden. Maar de manier waarop verschilt wel degelijk per hond / ras. Een / mijn Beauceron accepteert niet alles omdat jij het zegt (dus ook geen correctie), maar heeft vaak een eigen mening. Een conflict ontstaat als de meningen van de mens en de hond uiteenlopen. Dus moet je zorgen dat de neuzen in de basis dezelfde kant opstaan.
Daarvoor moet je soms wat meeveren, en dat spel waarin je tot die samenwerking komt, vind ik heel boeiend. Veel leuker dan als een commandant aan de zijlijn brullen wat wel en niet mag. Bij mijn Duiste herder Kailen heb ik daar erg aan moeten wennen, maar hij is juist wel een type wat gedijt bij 'omdat ik het zeg'.
En Maverick, daar moet je nog niet eens het kleinste beetje onderhandelingsruimte laten ontstaan, want dan komt het nooit meer goed.
Met Mara werk ik dus vanuit dat basisvertrouwen, maar dat moet je eerst opbouwen ja, dat is er niet vanzelf. Ook niet omdat je toevallig anderhalf jaar met een hond in één huis woont

[lucie]

Een vraagje voor de beauceron-kenners. Stel, je begint aan een eerste hond en je droomras is een beauceron. Zou je dan adviseren om met een pup te beginnen, of juist met een hond van 3+ die al wat meer geland is?
Het voordeel van het beginnen met een pup lijkt mij dat je dan van jongs af aan al een band opbouwt. Maar Lucie heeft zo te lezen ook een prima band op kunnen bouwen op latere leeftijd. En een driejarige beauceron kan natuurlijk ook een niet-zo-fijne start hebben gehad.

Ik denk dat dat persoonlijk is en je ook een beetje geluk moet hebben. Er is geen enkele reden waarom je geen goede band op zou kunnen bouwen met een volwassen hond, maar als een hond een slechte basis heeft, kan het wel een (te) grote opgave zijn. Zo ga ik niet meer beginnen aan een hond met een minimum aan socialisatie. Hier in Frankrijk zijn daar nogal wat van, honden die alleen een ketting, kennel of garage kennen . Die zijn totaal verknipt tenzij je heel veel geluk hebt.
Mara had totaal geen cursussen oid gehad, maar wel een goeie socialisatie. Dat maakt alles al een stuk makkelijker

[malinois]

Maar voor het ene ras werkt hiërarchie beter dan voor het andere. Een Mechelaar zal er bij gedijen maar als je er bij een Kaukaas mee aan komt heb je goeie kans in je flikker gebeten te worden.
Wil niet zeggen dat je nooit mag straffen hoor. Maar ieder ras vereist toch wel een bepaalde aanpak.

Nou, die ik ken wordt echt wel op haar plek gezet hoor door haar bazin (en die ken jij ook en kan best zacht zijn tegen haar honden), maar de kaukaas heeft t toch zeker wel nodig. En niet luisteren is sporadisch ook een fysieke correctie want ze neemt anders echt een loopje met je. Overigens een heerlijke hond voor eigen en goede bekenden en zeker ook tegen vreemde honden, ze kan met alles. Maar je moet wel heel duidelijk zijn tegen haar.

[lucie]

Maar voor het ene ras werkt hiërarchie beter dan voor het andere. Een Mechelaar zal er bij gedijen maar als je er bij een Kaukaas mee aan komt heb je goeie kans in je flikker gebeten te worden.
Wil niet zeggen dat je nooit mag straffen hoor. Maar ieder ras vereist toch wel een bepaalde aanpak.

Nou, die ik ken wordt echt wel op haar plek gezet hoor door haar bazin (en die ken jij ook en kan best zacht zijn tegen haar honden), maar de kaukaas heeft t toch zeker wel nodig. En niet luisteren is sporadisch ook een fysieke correctie want ze neemt anders echt een loopje met je. Overigens een heerlijke hond voor eigen en goede bekenden en zeker ook tegen vreemde honden, ze kan met alles. Maar je moet wel heel duidelijk zijn tegen haar.

maar om fout gedrag te corrigeren, zul je toch eerst goed gedrag moeten hebben aangeleerd. Daar gaat het m.i. vaak mis. Straffen zonder eerst helder te hebben gemaakt welk gedrag je wilt zien. Als je het goed hebt aangeleerd, zal de correctie normaal gesproken niet tot problemen leiden.

[Fabienne]

Maar voor het ene ras werkt hiërarchie beter dan voor het andere. Een Mechelaar zal er bij gedijen maar als je er bij een Kaukaas mee aan komt heb je goeie kans in je flikker gebeten te worden.
Wil niet zeggen dat je nooit mag straffen hoor. Maar ieder ras vereist toch wel een bepaalde aanpak.

Nou, die ik ken wordt echt wel op haar plek gezet hoor door haar bazin (en die ken jij ook en kan best zacht zijn tegen haar honden), maar de kaukaas heeft t toch zeker wel nodig. En niet luisteren is sporadisch ook een fysieke correctie want ze neemt anders echt een loopje met je. Overigens een heerlijke hond voor eigen en goede bekenden en zeker ook tegen vreemde honden, ze kan met alles. Maar je moet wel heel duidelijk zijn tegen haar.

maar om fout gedrag te corrigeren, zul je toch eerst goed gedrag moeten hebben aangeleerd. Daar gaat het m.i. vaak mis. Straffen zonder eerst helder te hebben gemaakt welk gedrag je wilt zien. Als je het goed hebt aangeleerd, zal de correctie normaal gesproken niet tot problemen leiden.

Ligt er helemaal aan in welke context. Ik heb Floris nooit geleerd dat hij gewoon met 4 pootjes naast het konijnenhok moet staan, wel dat hij de konijnen normaal en met rust moet benaderen en niet via de ren gaan proberen om een oor door de tralies te krijgen (niet om op te vreten trouwens). En toch stond hij vorige week bovenop het konijnenhok en dat mag echt NIET, nooit niet en ook niet voor de fun want die konijnen schrikken zich dood. Dan ben ik toch echt wat minder vriendelijk hoor en daar krijgt hij helemaal niks van als alleen wat schrik.
Klinkt echt heel leuk en vriendelijk hoor dat je je hond voornamelijk wilt leren wat wel moet en mag en daar ben ik zeker ook een groot voorstander van maar soms komt er iets naar boven gedreven waar je best iets minder vriendelijk en zonder positieve twist mee om mag gaan.
Floris wordt nu sterker dan Lola en dus vindt hij het een leuk spelletje om haar omver te kegelen buiten en niet enkel vanuit en voor spel maar ook omdat hij het gewoon kan. Lola doet er niks aan en mee maar loopt vervolgens wel op 3 poten. Flinke brul kan hij dan krijgen en een tijdje aan de lijn, kan hij er fijn over nadenken. Dus ja een hond van 40 kilo die in je handen hapt en behoorlijk tegen je aan springt omdat hij zijn zin niet krijgt mag je best corrigeren. Ben het wel met je eens dat over de hele linie er ergens waarschijnlijk een kink in de kabel zit waar goed naar gekeken en moet worden maar daarom hoef je dit soort heftig gedrag nog niet te pikken.

[Diana]

Nou, die ik ken wordt echt wel op haar plek gezet hoor door haar bazin (en die ken jij ook en kan best zacht zijn tegen haar honden), maar de kaukaas heeft t toch zeker wel nodig. En niet luisteren is sporadisch ook een fysieke correctie want ze neemt anders echt een loopje met je. Overigens een heerlijke hond voor eigen en goede bekenden en zeker ook tegen vreemde honden, ze kan met alles. Maar je moet wel heel duidelijk zijn tegen haar.

maar om fout gedrag te corrigeren, zul je toch eerst goed gedrag moeten hebben aangeleerd. Daar gaat het m.i. vaak mis. Straffen zonder eerst helder te hebben gemaakt welk gedrag je wilt zien. Als je het goed hebt aangeleerd, zal de correctie normaal gesproken niet tot problemen leiden.

Ligt er helemaal aan in welke context. Ik heb Floris nooit geleerd dat hij gewoon met 4 pootjes naast het konijnenhok moet staan, wel dat hij de konijnen normaal en met rust moet benaderen en niet via de ren gaan proberen om een oor door de tralies te krijgen (niet om op te vreten trouwens). En toch stond hij vorige week bovenop het konijnenhok en dat mag echt NIET, nooit niet en ook niet voor de fun want die konijnen schrikken zich dood. Dan ben ik toch echt wat minder vriendelijk hoor en daar krijgt hij helemaal niks van als alleen wat schrik.
Klinkt echt heel leuk en vriendelijk hoor dat je je hond voornamelijk wilt leren wat wel moet en mag en daar ben ik zeker ook een groot voorstander van maar soms komt er iets naar boven gedreven waar je best iets minder vriendelijk en zonder positieve twist mee om mag gaan.
Floris wordt nu sterker dan Lola en dus vindt hij het een leuk spelletje om haar omver te kegelen buiten en niet enkel vanuit en voor spel maar ook omdat hij het gewoon kan. Lola doet er niks aan en mee maar loopt vervolgens wel op 3 poten. Flinke brul kan hij dan krijgen en een tijdje aan de lijn, kan hij er fijn over nadenken. Dus ja een hond van 40 kilo die in je handen hapt en behoorlijk tegen je aan springt omdat hij zijn zin niet krijgt mag je best corrigeren. Ben het wel met je eens dat over de hele linie er ergens waarschijnlijk een kink in de kabel zit waar goed naar gekeken en moet worden maar daarom hoef je dit soort heftig gedrag nog niet te pikken.

Ja, helemaal eens, maar dat beweert toch ook niemand, dat je dat gedrag moet pikken?
Het gaat volgens mij vooral om hoe je wellicht kunt voorkomen dat het tot dergelijk gedrag komt. Want er is een reden dat een hond dit gaat doen. Het kan best zijn dat hij het doet omdat hij er de ruimte voor krijgt en de baas niet serieus neemt, maar je kunt er ook anders of eerder op inspelen om het niet zo ver te laten komen. Daar worden tips voor gegeven over samenwerking, creativiteit, humor, zorgen dat de neuzen allebei dezelfde kant op staan, zoals @lucie het zo mooi formuleert. Dat zit hem dan meer in de algemene omgang met de hond en wat je allemaal verwacht, denk ik. En hóe je er dus voor zorgt dat die neuzen dezelfde kant op staan. En als dat eenmaal zo is, heb je wellicht die problemen helemaal niet meer, óf veel betere omstandigheden om daaraan te werken.
Niemand zegt hier dat je geen grenzen moet aangeven, maar er zijn natuurlijk verschillende manieren om dat te doen. En voor de ene hond werkt de ene manier beter dan voor de andere hond.

[Maart]

Ik wil je best wel eens een bijtende 40kg wegende hond zien corrigeren Dan heb je het in alle geval nog nooit meegemaakt als je denkt dat het zo simpel is.
Voorkomen dat het zo ver komt, is veel handiger. Ik corrigeer mijn jongste trouwens gewoon als dat nodig is, maar niet op een zelfde manier als ik dat met de andere hoefde te doen. Hij pikt gewoon 0 fysieke correcties, dus nee, ik ga geen fysieke strijden met hem aan. En dat beleef ik idem met de beaucerons waarmee ik samenwerk (die gaan niet tegen me in gaan, maar gaan zich gewoon afsluiten en zetten je in de negeer). Er bestaan meerdere vormen van correcties dan je hond maar aan te pakken omdat je iets niet pikt. De ene vragen alleen meer denkwerk van je als eigenaar dan domweg maar wat in het wilde te slaan, schoppen, schreeuwen, trekken, duwen,...
Ik vind het overigens wel makkelijker om domweg te kunnen brullen hoor

[Alfilillo]

domweg maar wat in het wilde te slaan, schoppen, schreeuwen, trekken, duwen,...

Letterlijk niemand zegt dat dat een goede aanpak is.

[Beauce-je]

Allemaal heel interessant om te lezen, en het zorgt ervoor dat ik ook heel kritisch naar mezelf kijk als het om de opvoeding van mijn beauceron gaat. De mechelmensen zeiden tegen me dat ik het veel te lang heb laten gaan en dat hij daarom zich zo wild kan gedragen. Ik ben het daar niet mee eens, mijn hond moet gewoon anders benaderd dan een mechel. Daar ben ik na dit topic helemaal van overtuigd.

Ik ga hem dus ook niet fysiek corrigeren. Hij is in de puberteit en heeft een sterke wil. Wel loop ik tegen het volgende aan, en ik vind het interessant om het hier te posten. Het lukt me wel eromheen te werken, maar ik vind het wel leuk om te horen want anderen zouden doen in deze situaties:

1. hij wil niet aangeraakt worden, is ook heel wantrouwig. Zijn poten laat hij niet aanraken (soms weer wel, maar vaak gaat hij grommen). Op de patiëntenkaart van de dierenarts staat trouwens: 'echte beauceron, laat poten niet aanraken', haha. Je kan niet aan z'n bek zitten om z'n tanden te bekijken. Geen druppeltjes op z'n vacht doen tegen vlooien. Z'n hubertusklauwtjes niet knippen. En heeft ie eenmaal door dat je een trucje toepast (hem een pot uit laten likken of iets geven waar hij enige tijd mee doet om op te eten), dan loopt ie weg en laat ie zich enige tijd niet meer benaderen. Ik heb ooit zout water in zijn snotneus gespoten, heel snel, en toen vertrouwde hij me twee weken niet meer in zijn buurt.

2. hij wil buiten de weg bepalen. Kan vervelend worden als hij zijn zin niet krijgt. Hij mag best de weg bepalen soms, maar niet altijd (zeg ik).

3. hij wil de auto niet in als hij nog niet klaar is om terug te gaan. Gaat dan als een blok staan en trekt alles uit de kast om eruit te blijven. Is dan ook niet omkoopbaar met snoep, hoewel soms weer wel, afhankelijk van wat het is (en dat kan de volgende keer weer anders zijn). Lastig is het wel, want zin in een ellenlange trainingssessie om terug naar huis te kunnen rijden heb ik meestal niet echt...

Dat is voor nu wat ik kan bedenken. Er is vast nog wel meer

[Smoushond]

Het is natuurlijk ook gewoon een puber die grenzen opzoekt. Bertus ging ook in de ankers als hij nog niet klaar was met zwemmen of wandelen. Hij liet zich wel gewoon aanlijnen. De volgende keren zorgde ik ervoor dat hij niet gegeten had en ik lekkers bij me had en ben ik na het aanlijnen oefeningen met hem gaan doen. Zit en naast en brokjes gooien en hij zoeken .

Dat gaat nu goed . Hij weet het precies . Na het aanlijnen doen we dat een paar meter en dan is het goed. Dan is de frustratie van het aanlijnen en naar huis gaan verdwenen denk ik

[malinois]

Tja welk ras dan ook, die heeft zich hier maar te schikken vwb dierenarts en dingen die écht moeten. Ik heb er 1 waar je ook niet aan de nagels moet komen omdat hij er ooit 1 compleet doormidden gescheurd heeft en onder een roesje eruit hebben moeten halen omdat t zo lomp ging dat de da bang was dat zn teen gebroken was. Jammer dan vorige week had hij een doorn tussen zn tenen zitten en die gaat er dus uit. Links of rechtsom hij schikt zich maar. Nu zal hij niet bijten maar zou ik bang zijn voor een hond dan ging er een korf om en ging t nog gebeuren.

[Fabienne]

Maar dat niet laten betasten en behandelen indien nodig vindt je voor nu oké dan? In plaats van al die cursussen die al ondernomen zijn met de hond zou ik juist hierin investeren en desnoods met goede hulp. Goed voor jullie band en je pakt dat gene aan waar nu juist de schoen wringt. Want hoe moet dit allemaal als er echt nood aan de man is? Jouw hond wilt namelijk heel veel niet....

Ik heb trouwens ook ooit een flatcoated gehad die ik niet meer de auto in kreeg na de wandeling al lag bij haar de intentie wel anders trouwens. Ik ben ooit daar waar het kon met de rest van mijn honden in de auto gestapt en ben langzaam weg gereden, natuurlijk niet echt weg weg maar dat wist mijn hond niet. Dat gedrag was in 1x afgelopen, moeilijk doen in je eentje is namelijk minder leuk als dan wanneer je fans hebt.

[malinois]

Ik heb een dober gehad die t kanaal in sprong als hij merkte dat we naar huis gingen. Dan blijf je daar maar lekker, houdoe. 2x weggereden en toen kwam ie toch maar mee. Op tijd een lijntje erom wil ook helpen

[Smoushond]

Dat niet laten betasten en zelf de weg willen bepalen vind ik trouwens geen pubergedrag

[Fabienne]

Dat betasten van lijf en leden heb ik bij Floris vanaf dag 1 dat hij hier was geoefend in kleine sessies. Ik wil namelijk mijn hond wel gewoon overal kunnen aanraken en friemelen waar en wanneer nodig. Beker voer, pup tussen mijn benen en elke aanraking van mij levert je iets op en uiteraard heb ik dat vlot verschoven naar een relaxte houding vanaf Floris zijn kant. Dus pootje vast houden en daar verder zelf rustig en ontspannen bij blijven, niet trekken en happen omdat hij andere plannen had. Ik heb namelijk totaal geen zin in een spartelende hond van (straks)een kilo of 35.

En een hond die geen zin heeft om normaal mee te lopen of in de auto te springen zou ik niet lokken met voer, voor je het weet is dat juist het spelletje geworden. Normaal mee lopen kan je voer opleveren maar vol in de ankers gaan niet. Kan hij wel in de auto springen? Heeft hij niet toevallig ergens pijn of ongemak in z'n rug of poten?

[Maart]

domweg maar wat in het wilde te slaan, schoppen, schreeuwen, trekken, duwen,...

Letterlijk niemand zegt dat dat een goede aanpak is.

ik lees anders wel dat er flinke brullen gegeven worden. Dat hoef ik dus niet toe te passen bij bepaalde honden. Niet dat ik het niet bij een volgende hond wel weer zou toepassen indien nodig

[Fabienne]

Dat niet laten betasten en zelf de weg willen bepalen vind ik trouwens geen pubergedrag

Nee precies. Straks moet je voor nood naar de dierenarts of zelf iets doen bij je hond en moet je hem eerst aan alle kanten insnoeren omdat meneer er geen zin in heeft. Hij groeit natuurlijk ook in dit gedrag dus het gaat op deze manier sowieso niet afnemen. Zelfde voor niet door willen lopen, sta je over 10 jaar nog op je hond te wachten...
Beauceron of niet maar met dit soort fratsen was ik snel klaar geweest en daarmee aan de gang gegaan om het om te buigen

[Nanna]

Even hoor, maar hoe heet hij eigenlijk?

[Diana]

Dat betasten van lijf en leden heb ik bij Floris vanaf dag 1 dat hij hier was geoefend in kleine sessies. Ik wil namelijk mijn hond wel gewoon overal kunnen aanraken en friemelen waar en wanneer nodig. Beker voer, pup tussen mijn benen en elke aanraking van mij levert je iets op en uiteraard heb ik dat vlot verschoven naar een relaxte houding vanaf Floris zijn kant. Dus pootje vast houden en daar verder zelf rustig en ontspannen bij blijven, niet trekken en happen omdat hij andere plannen had. Ik heb namelijk totaal geen zin in een spartelende hond van (straks)een kilo of 35.

En een hond die geen zin heeft om normaal mee te lopen of in de auto te springen zou ik niet lokken met voer, voor je het weet is dat juist het spelletje geworden. Normaal mee lopen kan je voer opleveren maar vol in de ankers gaan niet. Kan hij wel in de auto springen? Heeft hij niet toevallig ergens pijn of ongemak in z'n rug of poten?

Lokken met voer vind ik eigenlijk nooit handig. Ik beloon desnoods elk minuscuul stapje in de goede richting, maar niet met voer voor de neus. Dat wordt een soort omkoping waarbij de hond steeds de afweging gaat maken of hij het voer lekker genoeg vindt voor wat je van hem vraagt.

Het 'stiekem' nagels knippen of een handeling uitvoeren die de hond niet prettig vind, is denk ik bij een dergelijke hond ook geen handige keuze. Dat werkt wantrouwen natuurlijk juist in de hand. Hij denkt dat je een volgende keer misschien weer ineens iets heel onaangenaams gaat doen, omdat hij er geen voortekenen van krijgt. Jij maakt jezelf als baas dus onvoorspelbaar. Juist als een hond ergens heel ongemakkelijk van wordt of iets eng vindt, maak ik het zo voorspelbaar mogelijk. Ik laat alle stappen en eventuele attributen zien, benoem dat, beloon voor nieuwsgierigheid ernaar en ga eerst aan de slag met alle stappen ernaartoe aanleren en flink veel belonen, zodat daar de spanning af is. In kleine stapjes opbouwen, hem daarbij zelf ook iets laten doen (bijvoorbeeld de poot geven bij het nagels knippen), even stoppen als het voor hem te stressvol wordt en het juist een gekende routine maken, werkt (in ieder geval bij sommige van mijn honden die moeite hebben met zulke dingen) véél beter, en dan verliezen ze ook niet het vertrouwen in jou.

Wat ik heb gedaan met mijn hond die niet in de auto wilde en die ik echt niet fysiek kon dwingen, is gewoon in de auto gaan zitten met een kop koffie en een tijdschrift en wachten tot hij uit zichzelf toch die auto in ging (hij was wel aangelijnd, maar stond dus buiten de auto), zonder verdere aanmoediging of druk. Bij elk stapje richting de auto kreeg hij een stukje kip, maar verder deed ik niets. Toen hij eenmaal in de auto stapte, kreeg hij een hele hand vol kip. De eerste keer duurde dat drie kwartier, de tweede keer een kwartier en daarna is het nooit meer een issue geweest.
Een van mijn andere honden was als jonge hond bang en gestrest in de auto en bij haar heeft het juist veel geholpen om het naar de auto toe lopen en erin springen heel belonend te maken, door daar een spelletje van te maken: achter elkaar aan racen naar de auto toe en om de auto heen, de auto laten aanraken voor een click, in de auto springen met alle deuren open waardoor ik er een bal doorheen kon gooien waar ze dan achteraan mocht, etc. Toen die spanning bij het in de auto springen weg was, was het autorijden zelf voor haar ook opeens veel minder stressvol.

[Fabienne]

Dat betasten van lijf en leden heb ik bij Floris vanaf dag 1 dat hij hier was geoefend in kleine sessies. Ik wil namelijk mijn hond wel gewoon overal kunnen aanraken en friemelen waar en wanneer nodig. Beker voer, pup tussen mijn benen en elke aanraking van mij levert je iets op en uiteraard heb ik dat vlot verschoven naar een relaxte houding vanaf Floris zijn kant. Dus pootje vast houden en daar verder zelf rustig en ontspannen bij blijven, niet trekken en happen omdat hij andere plannen had. Ik heb namelijk totaal geen zin in een spartelende hond van (straks)een kilo of 35.

En een hond die geen zin heeft om normaal mee te lopen of in de auto te springen zou ik niet lokken met voer, voor je het weet is dat juist het spelletje geworden. Normaal mee lopen kan je voer opleveren maar vol in de ankers gaan niet. Kan hij wel in de auto springen? Heeft hij niet toevallig ergens pijn of ongemak in z'n rug of poten?

Lokken met voer vind ik eigenlijk nooit handig. Ik beloon desnoods elk minuscuul stapje in de goede richting, maar niet met voer voor de neus. Dat wordt een soort omkoping waarbij de hond steeds de afweging gaat maken of hij het voer lekker genoeg vindt voor wat je van hem vraagt.

Het 'stiekem' nagels knippen of een handeling uitvoeren die de hond niet prettig vind, is denk ik bij een dergelijke hond ook geen handige keuze. Dat werkt wantrouwen natuurlijk juist in de hand. Hij denkt dat je een volgende keer misschien weer ineens iets heel onaangenaams gaat doen, omdat hij er geen voortekenen van krijgt. Jij maakt jezelf als baas dus onvoorspelbaar. Juist als een hond ergens heel ongemakkelijk van wordt of iets eng vindt, maak ik het zo voorspelbaar mogelijk. Ik laat alle stappen en eventuele attributen zien, benoem dat, beloon voor nieuwsgierigheid ernaar en ga eerst aan de slag met alle stappen ernaartoe aanleren en flink veel belonen, zodat daar de spanning af is. In kleine stapjes opbouwen, hem daarbij zelf ook iets laten doen (bijvoorbeeld de poot geven bij het nagels knippen), even stoppen als het voor hem te stressvol wordt en het juist een gekende routine maken, werkt (in ieder geval bij sommige van mijn honden die moeite hebben met zulke dingen) véél beter, en dan verliezen ze ook niet het vertrouwen in jou.

Wat ik heb gedaan met mijn hond die niet in de auto wilde en die ik echt niet fysiek kon dwingen, is gewoon in de auto gaan zitten met een kop koffie en een tijdschrift en wachten tot hij uit zichzelf toch die auto in ging (hij was wel aangelijnd, maar stond dus buiten de auto), zonder verdere aanmoediging of druk. Bij elk stapje richting de auto kreeg hij een stukje kip, maar verder deed ik niets. Toen hij eenmaal in de auto stapte, kreeg hij een hele hand vol kip. De eerste keer duurde dat drie kwartier, de tweede keer een kwartier en daarna is het nooit meer een issue geweest.
Een van mijn andere honden was als jonge hond bang en gestrest in de auto en bij haar heeft het juist veel geholpen om het naar de auto toe lopen en erin springen heel belonend te maken, door daar een spelletje van te maken: achter elkaar aan racen naar de auto toe en om de auto heen, de auto laten aanraken voor een click, in de auto springen met alle deuren open waardoor ik er een bal doorheen kon gooien waar ze dan achteraan mocht, etc. Toen die spanning bij het in de auto springen weg was, was het autorijden zelf voor haar ook opeens veel minder stressvol.

Ik zou ook zeker niet stiekem gaan nagels knippen bijvoorbeeld of toch stiekem dat vlooien spul in zijn vacht sprietsen maar ik zou eerst inderdaad in alle rust werken dat hij wel normaal te betasten is en dat je van poten aanraken echt niet dood gaat net als van oren bekijken. Dit soort dingen zijn nagenoeg dagelijkse handelingen en zoals nu met dit schijt weer is het toch heel fijn dat je je hond normaal kan afdrogen enzo. Hij hoeft het niet perse leuk te gaan vinden maar normaal ondergaan zonder gedoe of gehap zou denk ik voor beide al fijn kunnen zijn. Vanuit het prille begin opbouwen en inderdaad in kleine stapjes en met duidelijkheid. Maar daar ligt al de basis in die duidelijkheid en kleine stapjes.

[Jackira]

Allemaal heel interessant om te lezen, en het zorgt ervoor dat ik ook heel kritisch naar mezelf kijk als het om de opvoeding van mijn beauceron gaat. De mechelmensen zeiden tegen me dat ik het veel te lang heb laten gaan en dat hij daarom zich zo wild kan gedragen. Ik ben het daar niet mee eens, mijn hond moet gewoon anders benaderd dan een mechel. Daar ben ik na dit topic helemaal van overtuigd.

Ik ga hem dus ook niet fysiek corrigeren. Hij is in de puberteit en heeft een sterke wil. Wel loop ik tegen het volgende aan, en ik vind het interessant om het hier te posten. Het lukt me wel eromheen te werken, maar ik vind het wel leuk om te horen want anderen zouden doen in deze situaties:

1. hij wil niet aangeraakt worden, is ook heel wantrouwig. Zijn poten laat hij niet aanraken (soms weer wel, maar vaak gaat hij grommen). Op de patiëntenkaart van de dierenarts staat trouwens: 'echte beauceron, laat poten niet aanraken', haha. Je kan niet aan z'n bek zitten om z'n tanden te bekijken. Geen druppeltjes op z'n vacht doen tegen vlooien. Z'n hubertusklauwtjes niet knippen. En heeft ie eenmaal door dat je een trucje toepast (hem een pot uit laten likken of iets geven waar hij enige tijd mee doet om op te eten), dan loopt ie weg en laat ie zich enige tijd niet meer benaderen. Ik heb ooit zout water in zijn snotneus gespoten, heel snel, en toen vertrouwde hij me twee weken niet meer in zijn buurt.

2. hij wil buiten de weg bepalen. Kan vervelend worden als hij zijn zin niet krijgt. Hij mag best de weg bepalen soms, maar niet altijd (zeg ik).

3. hij wil de auto niet in als hij nog niet klaar is om terug te gaan. Gaat dan als een blok staan en trekt alles uit de kast om eruit te blijven. Is dan ook niet omkoopbaar met snoep, hoewel soms weer wel, afhankelijk van wat het is (en dat kan de volgende keer weer anders zijn). Lastig is het wel, want zin in een ellenlange trainingssessie om terug naar huis te kunnen rijden heb ik meestal niet echt...

Dat is voor nu wat ik kan bedenken. Er is vast nog wel meer

Ik denk dat de mechelmensen best eens voor een deel gelijk zouden kunnen hebben. Hij is al gegroeid in dit gedrag en dat vraagt een andere aanpak dan wanneer je een hond langzamerhand spelenderwijs opvoedt.

Dat betekent niet dat je perse nu zou moeten corrigeren, grote kans dat hij dat niet pikt. Maar je moet hem wel steeds een stap voor zijn. Mijn manier zou zijn om hem nooit die kans te hebben gegeven maar dat is al een gepasseerd station.

Slimmer zijn dan hij is, dat is denk ik de manier.

[Mellow]

*knip*
Bij dit type hond (net als bij andere hoeders of berghonden) geven keuzes juist geen druk. Het zijn honden die zelfstandig beslissingen nemen. *knip*

Maya, van @BieneMaya is een berghond maar die moet je juist geen keuzes geven.
Wordt ze onzeker van of ze wordt hieper de pieper.
Dan duikt ze tegen je op, beukt je omver, maait met de poten in je snufferd of duikt zomaar op je schoot.
Die moet je echt sturing geven, discipline en soms zelfs gewoon een strak commando.
Daar wordt ze blij van en relaxed.

[malinois]

Allemaal heel interessant om te lezen, en het zorgt ervoor dat ik ook heel kritisch naar mezelf kijk als het om de opvoeding van mijn beauceron gaat. De mechelmensen zeiden tegen me dat ik het veel te lang heb laten gaan en dat hij daarom zich zo wild kan gedragen. Ik ben het daar niet mee eens, mijn hond moet gewoon anders benaderd dan een mechel. Daar ben ik na dit topic helemaal van overtuigd.

Ik ga hem dus ook niet fysiek corrigeren. Hij is in de puberteit en heeft een sterke wil. Wel loop ik tegen het volgende aan, en ik vind het interessant om het hier te posten. Het lukt me wel eromheen te werken, maar ik vind het wel leuk om te horen want anderen zouden doen in deze situaties:

1. hij wil niet aangeraakt worden, is ook heel wantrouwig. Zijn poten laat hij niet aanraken (soms weer wel, maar vaak gaat hij grommen). Op de patiëntenkaart van de dierenarts staat trouwens: 'echte beauceron, laat poten niet aanraken', haha. Je kan niet aan z'n bek zitten om z'n tanden te bekijken. Geen druppeltjes op z'n vacht doen tegen vlooien. Z'n hubertusklauwtjes niet knippen. En heeft ie eenmaal door dat je een trucje toepast (hem een pot uit laten likken of iets geven waar hij enige tijd mee doet om op te eten), dan loopt ie weg en laat ie zich enige tijd niet meer benaderen. Ik heb ooit zout water in zijn snotneus gespoten, heel snel, en toen vertrouwde hij me twee weken niet meer in zijn buurt.

2. hij wil buiten de weg bepalen. Kan vervelend worden als hij zijn zin niet krijgt. Hij mag best de weg bepalen soms, maar niet altijd (zeg ik).

3. hij wil de auto niet in als hij nog niet klaar is om terug te gaan. Gaat dan als een blok staan en trekt alles uit de kast om eruit te blijven. Is dan ook niet omkoopbaar met snoep, hoewel soms weer wel, afhankelijk van wat het is (en dat kan de volgende keer weer anders zijn). Lastig is het wel, want zin in een ellenlange trainingssessie om terug naar huis te kunnen rijden heb ik meestal niet echt...

Dat is voor nu wat ik kan bedenken. Er is vast nog wel meer

Ik denk dat de mechelmensen best eens voor een deel gelijk zouden kunnen hebben. Hij is al gegroeid in dit gedrag en dat vraagt een andere aanpak dan wanneer je een hond langzamerhand spelenderwijs opvoedt.

Dat betekent niet dat je perse nu zou moeten corrigeren, grote kans dat hij dat niet pikt. Maar je moet hem wel steeds een stap voor zijn. Mijn manier zou zijn om hem nooit die kans te hebben gegeven maar dat is al een gepasseerd station.

Slimmer zijn dan hij is, dat is denk ik de manier.

Dat denk ik ook.