Over de beauceron

[Crutz]

Allemaal heel interessant om te lezen, en het zorgt ervoor dat ik ook heel kritisch naar mezelf kijk als het om de opvoeding van mijn beauceron gaat. De mechelmensen zeiden tegen me dat ik het veel te lang heb laten gaan en dat hij daarom zich zo wild kan gedragen. Ik ben het daar niet mee eens, mijn hond moet gewoon anders benaderd dan een mechel. Daar ben ik na dit topic helemaal van overtuigd.

Ik ga hem dus ook niet fysiek corrigeren. Hij is in de puberteit en heeft een sterke wil. Wel loop ik tegen het volgende aan, en ik vind het interessant om het hier te posten. Het lukt me wel eromheen te werken, maar ik vind het wel leuk om te horen want anderen zouden doen in deze situaties:

1. hij wil niet aangeraakt worden, is ook heel wantrouwig. Zijn poten laat hij niet aanraken (soms weer wel, maar vaak gaat hij grommen). Op de patiëntenkaart van de dierenarts staat trouwens: 'echte beauceron, laat poten niet aanraken', haha. Je kan niet aan z'n bek zitten om z'n tanden te bekijken. Geen druppeltjes op z'n vacht doen tegen vlooien. Z'n hubertusklauwtjes niet knippen. En heeft ie eenmaal door dat je een trucje toepast (hem een pot uit laten likken of iets geven waar hij enige tijd mee doet om op te eten), dan loopt ie weg en laat ie zich enige tijd niet meer benaderen. Ik heb ooit zout water in zijn snotneus gespoten, heel snel, en toen vertrouwde hij me twee weken niet meer in zijn buurt.

2. hij wil buiten de weg bepalen. Kan vervelend worden als hij zijn zin niet krijgt. Hij mag best de weg bepalen soms, maar niet altijd (zeg ik).

3. hij wil de auto niet in als hij nog niet klaar is om terug te gaan. Gaat dan als een blok staan en trekt alles uit de kast om eruit te blijven. Is dan ook niet omkoopbaar met snoep, hoewel soms weer wel, afhankelijk van wat het is (en dat kan de volgende keer weer anders zijn). Lastig is het wel, want zin in een ellenlange trainingssessie om terug naar huis te kunnen rijden heb ik meestal niet echt...

Dat is voor nu wat ik kan bedenken. Er is vast nog wel meer

Ik denk dat de mechelmensen best eens voor een deel gelijk zouden kunnen hebben. Hij is al gegroeid in dit gedrag en dat vraagt een andere aanpak dan wanneer je een hond langzamerhand spelenderwijs opvoedt.

Dat betekent niet dat je perse nu zou moeten corrigeren, grote kans dat hij dat niet pikt. Maar je moet hem wel steeds een stap voor zijn. Mijn manier zou zijn om hem nooit die kans te hebben gegeven maar dat is al een gepasseerd station.

Slimmer zijn dan hij is, dat is denk ik de manier.

Dat denk ik ook.

dat denk ik ook
enkele jaren terug heb ik tijdelijk een beauceron van 18 maanden bij huis gehad met vergelijkbaar probleemgedrag zoals jij omschrijft, inclusief bijten

hier met rust, reinheid, regelmaat was er totaal niks mis mee en bij zijn baas in de USA waar hij na een paar maanden heen is gegaan was (en is) er ook totaal geen probleem

[Jackira]

Bovendien vind ik het niet echt pubergedrag. Het pubergedrag zal er misschien ook wel bijkomen i.v.m. de leeftijd maar pubergedrag bij een hond vind ik vooral een hond die als pup goed geleerd heeft en doet wat er verwacht wordt. Je denkt dat het supergoed gaat en als hij dan zo rond een jaar is lijkt het alsof hij niks meer doet wat hij heeft geleerd. Dat vind ik meer puberen.

Maar deze hond heeft ook als pup nog niet het gedrag laten zien wat er verwacht wordt toch? Of leerde hij toen wel dingen?

[Beauce-je]

Ik denk dat de mechelmensen best eens voor een deel gelijk zouden kunnen hebben. Hij is al gegroeid in dit gedrag en dat vraagt een andere aanpak dan wanneer je een hond langzamerhand spelenderwijs opvoedt.

Dat betekent niet dat je perse nu zou moeten corrigeren, grote kans dat hij dat niet pikt. Maar je moet hem wel steeds een stap voor zijn. Mijn manier zou zijn om hem nooit die kans te hebben gegeven maar dat is al een gepasseerd station.

Ik heb hier zelf ook al over nagedacht, wat is mijn rol in het geheel?

Maar wat jij hier zegt gaat dan weer lijnrecht in tegen wat de 'beauce-kenners' (of Franse herder-kenners) lieten blijken: dat een beauce geen mechel is en totaal niet vergelijkbaar kan worden opgevoed.

Ik zie het zo: je geeft een mechel een opdracht waarbij hij over 1 minuut een beloning krijgt. De mechel denkt: goeie deal, doe ik. Vraag je ditzelfde aan een beauce, dan zal die dat een waardeloze overeenkomst vinden. Die houdt niet van uitgestelde betaling. Dus basistraining is al een hele opdracht, ook als pup. Zie verder ook al het voorgaande commentaar als je een beauce dingen vraagt waar hij geen zin in heeft. Dus zo netjes en strak opvoeden als een mechel lukt niet, je moet constant rekening houden met wat hij aankan en wil en vooral geen druk uitoefenen. Daar ging de hele puppentijd om eigenlijk, socialiseren en kijken in hoeverre hij bereid was iets te leren (bijna niets dus).

Neem het volgen: dat doet hij keurig zolang hij een worstje in het oog heeft. Heeft ie dat worstje op en is er geen nieuw in zicht, dan stopt ie meteen met volgen. Ik oefen dit eindeloos maar het schiet niet op. Hij wil een directe en zichtbare beloning, dát is zijn motivatie (dat schijnt ook echt een beauceron-dingetje te zijn: het motivatieprobleem).

[Beauce-je]

Bovendien vind ik het niet echt pubergedrag. Het pubergedrag zal er misschien ook wel bijkomen i.v.m. de leeftijd maar pubergedrag bij een hond vind ik vooral een hond die als pup goed geleerd heeft en doet wat er verwacht wordt. Je denkt dat het supergoed gaat en als hij dan zo rond een jaar is lijkt het alsof hij niks meer doet wat hij heeft geleerd. Dat vind ik meer puberen.

Maar deze hond heeft ook als pup nog niet het gedrag laten zien wat er verwacht wordt toch? Of leerde hij toen wel dingen?

Nee dus, hij was als pup enorm koppig en eigengereid. Als hij iets van de grond opat, was dat bijvoorbeeld niet te ruilen (nog steeds niet). Niet met het allerlekkerste voer, ook al was dat vele malen waardevoller dan wat ie in zijn bek had (een vieze prop papier tegenover een bifi-worstje, bijvoorbeeld). En tja, hoever ga je dan om ervoor te zorgen dat ie het toch loslaat? Je wilt tegelijkertijd wel een band met je pup opbouwen en niet van elk ding een strijd maken.

Overigens kreeg ik hem pas toen hij al bijna 16 weken was. Dus al niet meer zo te kneden als een 8 weken oude pup.

[Beauce-je]

Bovendien vind ik het niet echt pubergedrag. Het pubergedrag zal er misschien ook wel bijkomen i.v.m. de leeftijd maar pubergedrag bij een hond vind ik vooral een hond die als pup goed geleerd heeft en doet wat er verwacht wordt. Je denkt dat het supergoed gaat en als hij dan zo rond een jaar is lijkt het alsof hij niks meer doet wat hij heeft geleerd. Dat vind ik meer puberen.

Maar deze hond heeft ook als pup nog niet het gedrag laten zien wat er verwacht wordt toch? Of leerde hij toen wel dingen?

Nee dus, hij was als pup enorm koppig en eigengereid. Als hij iets van de grond opat, was dat bijvoorbeeld niet te ruilen (nog steeds niet). Niet met het allerlekkerste voer, ook al was dat vele malen waardevoller dan wat ie in zijn bek had (een vieze prop papier tegenover een bifi-worstje, bijvoorbeeld). En tja, hoever ga je dan om ervoor te zorgen dat ie het toch loslaat? Je wilt tegelijkertijd wel een band met je pup opbouwen en niet van elk ding een strijd maken.

Overigens kreeg ik hem pas toen hij al bijna 16 weken was. Dus al niet meer zo te kneden als een 8 weken oude pup. Hij wist al verdraaid goed wat ie wel en wat ie niet wilde.

[Beauce-je]

Bovendien vind ik het niet echt pubergedrag. Het pubergedrag zal er misschien ook wel bijkomen i.v.m. de leeftijd maar pubergedrag bij een hond vind ik vooral een hond die als pup goed geleerd heeft en doet wat er verwacht wordt. Je denkt dat het supergoed gaat en als hij dan zo rond een jaar is lijkt het alsof hij niks meer doet wat hij heeft geleerd. Dat vind ik meer puberen.

Maar deze hond heeft ook als pup nog niet het gedrag laten zien wat er verwacht wordt toch? Of leerde hij toen wel dingen?

Nee dus, hij was als pup enorm koppig en eigengereid. Als hij iets van de grond opat, was dat bijvoorbeeld niet te ruilen (nog steeds niet). Niet met het allerlekkerste voer, ook al was dat vele malen waardevoller dan wat ie in zijn bek had (een vieze prop papier tegenover een bifi-worstje, bijvoorbeeld). En tja, hoever ga je dan om ervoor te zorgen dat ie het toch loslaat? Je wilt tegelijkertijd wel een band met je pup opbouwen en niet van elk ding een strijd maken.

Overigens kreeg ik hem pas toen hij al bijna 16 weken was. Dus al niet meer zo te kneden als een 8 weken oude pup. Hij wist al verdraaid goed wat ie wel en wat ie niet wilde.

[Maart]

Neem het volgen: dat doet hij keurig zolang hij een worstje in het oog heeft. Heeft ie dat worstje op en is er geen nieuw in zicht, dan stopt ie meteen met volgen. Ik oefen dit eindeloos maar het schiet niet op. Hij wil een directe en zichtbare beloning, dát is zijn motivatie (dat schijnt ook echt een beauceron-dingetje te zijn: het motivatieprobleem).

Dan kan hij een worstje volgen, maar geen mens volgen
Dat is het nadeel van gedrag te lokken ipv ze het zelf te laten uitzoeken.
Dat is overigens met een mechel identiek hoor, net zoals met het gros van de honden, ras of niet.

[EchoMira]

Overigens kreeg ik hem pas toen hij al bijna 16 weken was. Dus al niet meer zo te kneden als een 8 weken oude pup.

Je kunt met elke hond overnieuw beginnen. Zoals je al las zijn herplaatser vaak meteen van hun probleemgedrag af zodra de baas de boel niet meer in stand houdt.

Je hebt echt vrij weinig kaas gegeten van honden trainen. Dat is helemaal niet erg maar het helpt wel om je er bewust van te zijn. Onbewust onbekwaam willen we vermijden. Dan kun je beter een instructeur in de arm nemen. Nooit een slecht idee.
Ken je de verschillende bekrachtigers? Kun je daar in de praktijk vrij mee werken?

[Beauce-je]

Neem het volgen: dat doet hij keurig zolang hij een worstje in het oog heeft. Heeft ie dat worstje op en is er geen nieuw in zicht, dan stopt ie meteen met volgen. Ik oefen dit eindeloos maar het schiet niet op. Hij wil een directe en zichtbare beloning, dát is zijn motivatie (dat schijnt ook echt een beauceron-dingetje te zijn: het motivatieprobleem).

Dan kan hij een worstje volgen, maar geen mens volgen
Dat is het nadeel van gedrag te lokken ipv ze het zelf te laten uitzoeken.
Dat is overigens met een mechel identiek hoor, net zoals met het gros van de honden, ras of niet.

Een mens laten volgen, waarom zou hij dat doen? Hij heeft wel wat anders aan z'n kop buiten

Heb jij tips dan hoe hij (een beauce heb ik het over) een mens kan laten volgen? Voor zover ik weet wordt het volgen uitgelokt met voer, zo kom ik het overal tegen tenminste.

[Maart]

Waarom oefen je het dan eindeloos, als het van geen belang is?

[EchoMira]

Waarom zou hij dat doen?

Dat is de hamvraag.

[Fabienne]

Maar nogmaals, je vindt het dus oké en prima dat jouw hond het nu voor elkaar heeft dat hij niet betast wenst te worden en zelf zijn leven qua indeling bepaald en dat jij als baas dus eigenlijk helemaal niks kan met hem of hebt in te brengen. Ik zal in deze fase waarin je nu zit de keuzes helemaal bij de hond weg halen en heel zwart wit gaan handelen. Dit niet en dat wel en daartussen zit niks. Dat hoeft niet hard en barbaars en dat is ook absoluut niet mijn insteek maar ik vrees dat als je op deze voet verder gaat straks de problemen alleen maar groter worden. Haal er een goede gedrags therapeut bij die wel van deze tijd is maar ook ervaring heeft met dit type hond

[malinois]

Bovendien vind ik het niet echt pubergedrag. Het pubergedrag zal er misschien ook wel bijkomen i.v.m. de leeftijd maar pubergedrag bij een hond vind ik vooral een hond die als pup goed geleerd heeft en doet wat er verwacht wordt. Je denkt dat het supergoed gaat en als hij dan zo rond een jaar is lijkt het alsof hij niks meer doet wat hij heeft geleerd. Dat vind ik meer puberen.

Maar deze hond heeft ook als pup nog niet het gedrag laten zien wat er verwacht wordt toch? Of leerde hij toen wel dingen?

Nee dus, hij was als pup enorm koppig en eigengereid. Als hij iets van de grond opat, was dat bijvoorbeeld niet te ruilen (nog steeds niet). Niet met het allerlekkerste voer, ook al was dat vele malen waardevoller dan wat ie in zijn bek had (een vieze prop papier tegenover een bifi-worstje, bijvoorbeeld). En tja, hoever ga je dan om ervoor te zorgen dat ie het toch loslaat? Je wilt tegelijkertijd wel een band met je pup opbouwen en niet van elk ding een strijd maken.

.

Nou je mag bij mijn hond zn bal proberen te ruilen hoor... al hou je daar een hele braadworststand voor dan krijg je hem niet. En ja dat is nog steeds een dingetje af en toe en dan wordt t idd soms strijd want uiteindelijk is ie toch altijd voor mij linksom of rechtsom. Die koppigheid heeft een mechel ook gewoon hoor. Ik heb dat niet goed genoeg geleerd. Dat heeft niets met t ras te maken wel met opvoedingsfouten.

[Crutz]

Bovendien vind ik het niet echt pubergedrag. Het pubergedrag zal er misschien ook wel bijkomen i.v.m. de leeftijd maar pubergedrag bij een hond vind ik vooral een hond die als pup goed geleerd heeft en doet wat er verwacht wordt. Je denkt dat het supergoed gaat en als hij dan zo rond een jaar is lijkt het alsof hij niks meer doet wat hij heeft geleerd. Dat vind ik meer puberen.

Maar deze hond heeft ook als pup nog niet het gedrag laten zien wat er verwacht wordt toch? Of leerde hij toen wel dingen?

Nee dus, hij was als pup enorm koppig en eigengereid. Als hij iets van de grond opat, was dat bijvoorbeeld niet te ruilen (nog steeds niet). Niet met het allerlekkerste voer, ook al was dat vele malen waardevoller dan wat ie in zijn bek had (een vieze prop papier tegenover een bifi-worstje, bijvoorbeeld). En tja, hoever ga je dan om ervoor te zorgen dat ie het toch loslaat? Je wilt tegelijkertijd wel een band met je pup opbouwen en niet van elk ding een strijd maken.

Overigens kreeg ik hem pas toen hij al bijna 16 weken was. Dus al niet meer zo te kneden als een 8 weken oude pup. Hij wist al verdraaid goed wat ie wel en wat ie niet wilde.

8 of 16 weken. Ik heb liever 16 weken. Bouw dan nog een prima band op en je kan prima grenzen stellen en toch een band opbouwen.

Juist het aangeven van grenzen, duidelijkheid, geeft meer binding dan vrijheid. Die vrijheid zorgt er voor dat hij dus, zoals gebeurd is, volledig z’n eigen pad kiest

[Beauce-je]

Maar nogmaals, je vindt het dus oké en prima dat jouw hond het nu voor elkaar heeft dat hij niet betast wenst te worden en zelf zijn leven qua indeling bepaald en dat jij als baas dus eigenlijk helemaal niks kan met hem of hebt in te brengen. Ik zal in deze fase waarin je nu zit de keuzes helemaal bij de hond weg halen en heel zwart wit gaan handelen. Dit niet en dat wel en daartussen zit niks. Dat hoeft niet hard en barbaars en dat is ook absoluut niet mijn insteek maar ik vrees dat als je op deze voet verder gaat straks de problemen alleen maar groter worden. Haal er een goede gedrags therapeut bij die wel van deze tijd is maar ook ervaring heeft met dit type hond

Nee hoor, ik ben elke dag heel hard aan het werk hieraan, al blijkt dat niet uit mijn teksten. Ik maak me niet zoveel zorgen en weet dat het allemaal goed komt. Ik noem hier even de uitersten, omdat dat voor mij de beste reacties uitlokt waar ik van kan leren, maar dat ik niks met hem kan of niets in te brengen heb klopt niet. Het is niet makkelijk, maar dat had ik ook niet verwacht toen ik voor deze hond koos. Wél enorm leerzaam.

En een goede gedragstherapeut die van deze tijd is en ook ervaring heeft met dit type hond ga ik niet vinden. Daar heb ik echt nul vertrouwen in. Ik heb zoveel hondenprofs gekend en hoe meer ik er ken, hoe meer ik besef dat ze een stukje hondenkennis hebben, die ze proberen uit te smeren over alle honden maar waarbij ze net zo vaak de plank misslaan. Na mijn recente ervaring met de mechelprofs ben ik het helemaal beu, die snappen dit type hond gewoon niet en proberen één op één hun kennis van en ervaring met mechelaren over te brengen, zonder enige nuance. Daar heb ik niets aan dus en kan ik niets mee.

Waar ik wel heel veel aan heb, zijn de eigen ervaringen van de eigenaren van Franse herders uit dit topic. Die hebben mij geweldig geholpen en hun bijdragen ga ik nog vaker overlezen. Dát waren dingen die ik herkende en waar ik heel veel mee kon/ga kunnen. Heel specifiek ook, gericht op mijn ras. De reacties van anderen ook wel, maar daar filter ik dan weer uit wat ik kan gebruiken.

[EchoMira]

Ja, blijf vooral in je eigen vijvertje vissen en pik er uit wat je bekend voorkomt. Dat is de pokon.

[Fabienne]

Prima, jouw hond natuurlijk en jullie problemen. Maar zolang je je blijft verschuilen achter het feit dat het een boosje is en er dus niks aan te doen valt want 'zo zijn ze nu eenmaal' valt er inderdaad ook geen verdere winst te behalen. Succes ermee dan.

[malinois]

Dat is t enige wat ik ook lees: ik heb een boosje en dat is een speciale hond daar kan geen enkele andere hondenraseigenaar iets over adviseren. Dat vind ik dus lulkoek maar als jij daar gelukkig van wordt: be my guest

[Crutz]

Maar nogmaals, je vindt het dus oké en prima dat jouw hond het nu voor elkaar heeft dat hij niet betast wenst te worden en zelf zijn leven qua indeling bepaald en dat jij als baas dus eigenlijk helemaal niks kan met hem of hebt in te brengen. Ik zal in deze fase waarin je nu zit de keuzes helemaal bij de hond weg halen en heel zwart wit gaan handelen. Dit niet en dat wel en daartussen zit niks. Dat hoeft niet hard en barbaars en dat is ook absoluut niet mijn insteek maar ik vrees dat als je op deze voet verder gaat straks de problemen alleen maar groter worden. Haal er een goede gedrags therapeut bij die wel van deze tijd is maar ook ervaring heeft met dit type hond

Nee hoor, ik ben elke dag heel hard aan het werk hieraan, al blijkt dat niet uit mijn teksten. Ik maak me niet zoveel zorgen en weet dat het allemaal goed komt. Ik noem hier even de uitersten, omdat dat voor mij de beste reacties uitlokt waar ik van kan leren, maar dat ik niks met hem kan of niets in te brengen heb klopt niet. Het is niet makkelijk, maar dat had ik ook niet verwacht toen ik voor deze hond koos. Wél enorm leerzaam.

En een goede gedragstherapeut die van deze tijd is en ook ervaring heeft met dit type hond ga ik niet vinden. Daar heb ik echt nul vertrouwen in. Ik heb zoveel hondenprofs gekend en hoe meer ik er ken, hoe meer ik besef dat ze een stukje hondenkennis hebben, die ze proberen uit te smeren over alle honden maar waarbij ze net zo vaak de plank misslaan. Na mijn recente ervaring met de mechelprofs ben ik het helemaal beu, die snappen dit type hond gewoon niet en proberen één op één hun kennis van en ervaring met mechelaren over te brengen, zonder enige nuance. Daar heb ik niets aan dus en kan ik niets mee.

Waar ik wel heel veel aan heb, zijn de eigen ervaringen van de eigenaren van Franse herders uit dit topic. Die hebben mij geweldig geholpen en hun bijdragen ga ik nog vaker overlezen. Dát waren dingen die ik herkende en waar ik heel veel mee kon/ga kunnen. Heel specifiek ook, gericht op mijn ras. De reacties van anderen ook wel, maar daar filter ik dan weer uit wat ik kan gebruiken.

Nou ja eh. Deze mechel eigenaar heeft dus een paar maanden een beauceron met vergelijkbare issues als die van jou gehad en dat is zonder geweld of groot conflict opgelost door duidelijkheid

[*Esther]

Ik ken een gedragstherapeute die Beaucerons fokt. Pb me maar voor haar foonnr.

[alinelaila]

En een goede gedragstherapeut die van deze tijd is en ook ervaring heeft met dit type hond ga ik niet vinden. Daar heb ik echt nul vertrouwen in. Ik heb zoveel hondenprofs gekend en hoe meer ik er ken, hoe meer ik besef dat ze een stukje hondenkennis hebben, die ze proberen uit te smeren over alle honden maar waarbij ze net zo vaak de plank misslaan. Na mijn recente ervaring met de mechelprofs ben ik het helemaal beu, die snappen dit type hond gewoon niet en proberen één op één hun kennis van en ervaring met mechelaren over te brengen, zonder enige nuance. Daar heb ik niets aan dus en kan ik niets mee.

Ik ken een goede gedragstherapeute die zelf ook een beauceron heeft. Maar dan moet je er wel voor openstaan. Als je op voorhand al gaat denken dat het niets wordt of je er nul vertrouwen in hebt heeft het natuurlijk weinig zin.

[Crutz]

En een goede gedragstherapeut die van deze tijd is en ook ervaring heeft met dit type hond ga ik niet vinden. Daar heb ik echt nul vertrouwen in. Ik heb zoveel hondenprofs gekend en hoe meer ik er ken, hoe meer ik besef dat ze een stukje hondenkennis hebben, die ze proberen uit te smeren over alle honden maar waarbij ze net zo vaak de plank misslaan. Na mijn recente ervaring met de mechelprofs ben ik het helemaal beu, die snappen dit type hond gewoon niet en proberen één op één hun kennis van en ervaring met mechelaren over te brengen, zonder enige nuance. Daar heb ik niets aan dus en kan ik niets mee.

Ik ken een goede gedragstherapeute die zelf ook een beauceron heeft. Maar dan moet je er wel voor openstaan. Als je op voorhand al gaat denken dat het niets wordt of je er nul vertrouwen in hebt heeft het natuurlijk weinig zin.

Dat is lees ik het grootste probleem. Niemand snapt het en niks gaat werken

[lucie]

het is misschien geen leuke boodschap, maar het klinkt of er bij jullie totaal geen sprake is van samenwerking. De voorbeelden die je noemt geven steeds aan dat je hond er geen heil in ziet om met jou mee te doen, zich te voegen of te luisteren. Voor alle duidelijkheid: ook een Beauceron heeft kaders en duidelijkheid nodig, net zo goed als iedere hond, want juist dan gaat ie jouw vertrouwen. Jouw handelen wordt voorspelbaar en dat maakt jou een betrouwbare partner voor hem.
Zoals anderen zeggen, met omkopen of stiekem iets doen, bereik je het tegenovergestelde.
Ik worstelde in het begin ook met het nagels knippen van Mara. Diana gaf toen als tip om haar een poot te laten geven. Supersimpel, maar het bleek de gouden tip. Nu begreep ze ineens wat ik van haar wilde. Zij geeft poot, ik beloon. Zij trots en blij want dat snapt ze en dan wil ze daar graag aan meewerken. Dan vraag ik weer poot, houdt even de tang tegen de nagel, en beloon weer. Volgende keer knipbeweging / geluid enz enz, tot het moment (ddesnoods in een andere sessie) dat je echt knipt, en dan is het Groot Feest. Snap je? Je maakt hem tot een partner van het project Nagelknippen, waarin hij ook een aandeel kan leveren en niet alleen maar lijdzaam hoeft te ondergaan. En je bent voorspelbaar, want je vraagt eerst zijn poot, en daarmee zijn medewerking. Werkt hij niet mee, loop je met koek en al weg. Niet boos worden of poot gaan vasthouden. Of je geeft hem zijn bal als beloning, als hij daar meer voor doet. ALs ik vergeet poot te vragen voor ik een nagel knip, wordt Mara ook wantrouwend. Zo hadden we dat toch niet afgesproken? Nee Mara, jij hebt gelijk, eerst poot. Dus wel degelijk heel consequent daarin zijn.

Overigens doe ik dat belonen via clickertraining, wat een uitstekende manier is om op een duidelijke, consequente èn positieve manier met je hond bezig te zijn. Misschien kun je zoeken naar een hondenschool waarin clickertraining wordt gegeven. Dat werkt voor iedere hond

[CatnDog]

Ik zie het zo: je geeft een mechel een opdracht waarbij hij over 1 minuut een beloning krijgt. De mechel denkt: goeie deal, doe ik. Vraag je ditzelfde aan een beauce, dan zal die dat een waardeloze overeenkomst vinden. Die houdt niet van uitgestelde betaling. Dus basistraining is al een hele opdracht, ook als pup. Zie verder ook al het voorgaande commentaar als je een beauce dingen vraagt waar hij geen zin in heeft. Dus zo netjes en strak opvoeden als een mechel lukt niet, je moet constant rekening houden met wat hij aankan en wil en vooral geen druk uitoefenen. Daar ging de hele puppentijd om eigenlijk, socialiseren en kijken in hoeverre hij bereid was iets te leren (bijna niets dus).

Neem het volgen: dat doet hij keurig zolang hij een worstje in het oog heeft. Heeft ie dat worstje op en is er geen nieuw in zicht, dan stopt ie meteen met volgen. Ik oefen dit eindeloos maar het schiet niet op. Hij wil een directe en zichtbare beloning, dát is zijn motivatie (dat schijnt ook echt een beauceron-dingetje te zijn: het motivatieprobleem).

Ik ben eerlijk gezegd een beetje verbaasd over deze zienswijze. 'Je geeft een mechel een opdracht waarbij hij over 1 minuut een belong krijgt. De mechel denkt: goeie deal, doe ik.'
Ik denk dat geen enkele hond dat ooit zou denken. Je kan honden alleen belonen voor het gedrag dat ze op dat moment doen. Niet een minuut later.
Als je hier bedoelt een 'blijf' opdracht ofzo, dan gaat daar natuurlijk een lang opbouwproces aan vooraf. En als je hem/haar na het blijven naar je toeroept, beloon je dus voor het naar je toe roepen en niet voor het blijven.

Een hond die je leert volgen, probeer je te leren dat het leuk is om bij je te blijven en met jou bezig te zijn. Ik heb zelf nooit met voedselbeloningen gewerkt, maar het netjes naast je lopen is in theorie niet wat je wilt. Als ik een mechelaar naast een baas zie lopen en hem/haar netjes zie volgen, al kijkend naar het baasje, dan is het samen werken dus al de beloning. Dat wil je met een beauceron net zo goed bereiken.
Op dit moment lijkt hij oefeningen doen en samenwerken niet het leukst te vinden wat er op de wereld is. Wat vindt hij wel het allerleukst? Je kan dat natuurlijk proberen in te zetten om verder te komen. Kijk wat hij wil. Samen gaan we daar naartoe.
Verder eens met posts hierboven dat basisdiscipline voor iedere hond geldt. Ook voor de kleintjes. Ook voor een beauceron. Ik zou echt zo snel klaar zijn met die onzin. Dan vindt hij me maar even niet leuk. Maar je laat natuurlijk ook zien wanneer het wel leuk is.

[Alfilillo]

Het niet verder willen lopen, vind ik een interesante, omdat Lily er, gelukkig maar heel af en toe, een handje van heeft. Ik ben benieuwd hoe men dat hier aan zou pakken. Lily is nu loops en als ze in de verte een hond denkt te ontwaren, dan móet ze die ontmoeten. Ze gaat eventueel gewoon zitten, of desnoods liggen: 'sleep me hier maar weg'. En nee, de baas is niet leuker op dat moment.