De aanpak van een ras

[ellen en de birmanen]

mijn tollers zijn over het algemeen heel meewerkend. samen alles doen is geweldig, werken met de baas vinden ze geweldig. foei is een zware correctie, meestal kan je het met een nee af. soms heel soms moet ik er 1 even heel diep in de ogen kijken, gelukkig komt dat zelden voor.

[blondie]

Kan me wel deels vinden in EM en Mal die het over de Belgische herder hebben, maar ik dan bij de Duitse Herder en misschien dat het stukje werklijn in de honden die ik heb en heb gehad/gekend daar aan bij draagt.
Finn moest ik in eerste instantie oppeppen en weer zelfverzekerd krijgen, mijn 1e eigen Duitse Herder en goede leermeester op moment dat hij weer "het mannetje" was, werd ik zijn alles maar dat maakte dat hij ook van alles dacht te gaan bepalen voor hem en mij.
Door weer duidelijkheid en consequent te worden, maakte hem dat direct weer de betrouwbare hond die hij was en geen aanvallend en uitvallend monster meer.
Bluf was ietsjes te vrij opgevoed tijdens opgroeien, en dat merkte ik dus buiten toen ik haar net had. Die joeg achter veel aan, en mij (of iemand die met haar liep) uit het oog verliezen deerde haar niet, mij vond ze zelf wel op haar tijd terug, en bij mijn vader had ze geen zin om naar hem te luisteren en besloot maar vast naar huis te lopen om daar voor de deur te gaan zitten
Dus ook bij haar moest ik zeer consequent zijn en duidelijkheid geven, maar wel in balans eerst goed aanleren met beloning maar als dat eenmaal duidelijk was en ze negeerde heb ik wel degelijk correctie moeten geven om het punt duidelijk te maken, daarna was het voor haar helder. Maar alleen bij mij.. bij anderen probeerde ze het zo weer als ze de signalen mistte (Finn had dat niet, die luisterde naar de persoon waar hij mee op pad was)
Daarbij DH's toen ik opgroeide gekend die ook niet zo lekker waren door stukje gebrek aan consequente opvoeding, of juist een te corrigerende opvoeding waardoor ze soms niet al te betrouwbaar waren met mens en dier, en dat is gewoon zonde vind ik.

Bij Aak die we als pup kregen heb ik dus vooral veel op voorhand willen aanleren om te voorkomen dat we moesten gaan afleren, zoals bij Bluf. Dus jagen of neiging tot jagen zat ik vrij snel rap bovenop. Het is een drukke enthousiaste hond, nog steeds, maar luistert gewoon erg goed en door de toch wat striktere "aanpak" denk ik juist dat hij zo fijn is uitgegroeid.

-
Bij Jol x Stabij met Border Collie kon ik de door mij gewende omgang en "aanpak" van de DH laten varen
Eigenwijs stuk Stabijna die was niet van de commando's, als iets haar niet zinde maar mij ook niet en ik vond er wat van, heb ik 1x een knauw gekregen. Bij haar was water bij de wijn, haar vertrouwen geven voldoende om een hele speciale band mee op te bouwen. Ze was van karakter meer stabij dan border collie denk ik. Heerlijke hond, maar 1 die ook geheel haar eigen gang wilde en moest kunnen gaan beetje een einzelgänger, geen hond die door de baas entertaint wilde worden.

Chara en Glory zijn lastig te benoemen, al zit er toch bij beiden wel weer denk Duitse Herder in, en dat stukje merk je aan de manier van commando's aanleren of hoe we duidelijk kunnen zijn.

Maar alle drie de huidige honden zijn wel enorm gevoelig voor stembeloning, ze staan te glimlachen en dansen mee als we zeggen hoe goed en knap we ze wel niet vinden

[CatnDog]

Een belgische herder is een samenwerker op hoge snelheid, snel schakelen en vooral stembelonen voor goed gedrag maar wel vanuit een basis van rust. Het mag best hyperen maar je moet terug kunnen naar arbeidstempo. Niet laten ontsporen.
En vooral niet denken dat je een intelligente hond minder duidelijk hoeft in te werken. Aan corrigeren ontkom je niet en daarbij mag je er ook nog vanuit gaan dat ze een keer terugcorrigeren als je het zelf fout doet.

Dit dus, daarnaast duidelijk en consequent. Altijd en overal. Ze kennen zwart en wit. Zodra ze grijs leren dan kun je overnieuw beginnen.
De x hollanders die ik heb kun je er ook onder scharen. Ik merk weinig tot geen verschil.

In deze omschrijvingen kan ik me prima vinden (al heb ik slechts ervaring met een enkele Belg).
Voor mijn gevoel moest ik met Zeno heel erg duidelijk zijn. Hij heeft veel sturing nodig. En begrenzing.
Met de stem, maar ook met lichaamstaal (hand signalen). Dubbel duidelijk.
En dat je snel moet zijn. Die beweeglijkheid zit er zo in. Een rondje om zijn as is zo gemaakt.
En daarnaast de mogelijkheid bieden om gek te kunnen doen, want hij is echt prettig gestoord.

[EchoMira]

al heb ik slechts ervaring met een enkele Belg

Dat maakt niets uit. Voor hondenmensen is 10 jaar een poedel zich 10 jaar verdiepen in De Poedel.
Dan heb je er 1 gehad en heb je er 1500 goed genoeg leren kennen om t eweten wat voor soort honden het zijn.

[Rennendehond]

Haha! Ja, gek is dat toch. Ik zit op Facebook in een grote groep met enkel Husky-eigenaren. Het is lachwekkend hoe die mensen het ras ophemelen en wegzetten alsof mensen met “andere” honden totaal niet zouden weten hoe je een husky kan trainen. Ze kunnen ook alleen met andere husky’s en dan wel met élke husky hè. Ze zijn àllemaal dol op eigen ras namelijk. Husky’s zijn nooit agressief, ze hebben een heel speciale aanpak nodig. Het is niet zomaar een hond, het is een husky. Het is gênant.

Ja Gerda, jouw hondje is ook heel bijzonder.

[Diana]

Haha! Ja, gek is dat toch. Ik zit op Facebook in een grote groep met enkel Husky-eigenaren. Het is lachwekkend hoe die mensen het ras ophemelen en wegzetten alsof mensen met “andere” honden totaal niet zouden weten hoe je een husky kan trainen. Ze kunnen ook alleen met andere husky’s en dan wel met élke husky hè. Ze zijn àllemaal dol op eigen ras namelijk. Husky’s zijn nooit agressief, ze hebben een heel speciale aanpak nodig. Het is niet zomaar een hond, het is een husky. Het is gênant.

Ja Gerda, jouw hondje is ook heel bijzonder.

Volgens mij is dit in alle groepen voor rashonden zo. Bij podenco's is het niet anders, toch? Mensen met collies vinden hun ras ook allemaal heel bijzonder, met zeer unieke eigenschappen, die ook een zeer speciale aanpak nodig hebben, en daar mag of kun je niet echt over meepraten als je zelf geen collie hebt. En eigenaren van buitenlandse honden doen dat ook, terwijl dat al helemaal een vergaarbak is van allerlei rassen en kruisingen uit allerlei windstreken.

Natuurlijk zijn er wel raskenmerken die je vaak ziet en die bij bijvoorbeeld een collie ongetwijfeld een wat andere aanpak vereisen dan bij een labrador of een berghond, maar uiteindelijk zijn het allemaal honden die volgens dezelfde leerprincipes leren en in het algemeen hondengedrag vertonen. En het lijkt me logisch dat je als baas je aanpak afstemt op de individuele hond en dat die dus bij elke hond net iets anders is.
Zoals ik in mijn stukje al schreef, verschilt mijn aanpak voor Amy en Arlo niet heel veel van die van de collies. Er zijn wat kleine verschillen, maar die zijn er ook tussen wat goed werkt bij Mila versus Fayah.
Dat is ook niet alleen een kwestie van het type hond, maar ook van welke aanpak en manier van omgaan bij jou als baas past en welke keuzes jij dus zelf maakt qua manier van opvoeden en trainen, en überhaupt al de keuze die je maakt in de rassen die je wel en niet kiest.

[Rennendehond]

Ik vind de husky-mensen wel heel extreem, maar dat is dan ook een beetje de nieuwe tokkenhond
Podenco’s vind ik dan wel weer een vak apart, maar dat komt vooral door Uma. Die was niet echt trainbaar, daar moest je gewoon vooral herhalen en nul druk erop zetten. Wachten tot ze iets zou doen was al teveel druk. Niet alle Podenco’s zullen zo zijn.

Ik denk inderdaad dat wat jij zegt klopt. Het zijn allemaal honden die leren volgens dezelfde leerprincipes. Je zal het altijd individueel een beetje aan moeten passen, maar dat is binnen een ras ook lijkt me. Ik heb bij Meeko de veedrijver hetzelfde toegepast als ik voor husky Manu geleerd had. Bij Meeko gaat het alleen veel sneller makkelijk

[Lothian]

Ik zat ook ergens waar iemand om de haverklap filmpjes van diens roedel postte. Leuke filmpjes hoor maar volgens mij vond deze persoon het het summum van interessant hondengedrag en sociale intelligentie. Ik zie hetzelfde gedrag in mijn roedel, alhoewel met minder gejoel en meer respect voor het meubilair

[Diana]

Ik zat ook ergens waar iemand om de haverklap filmpjes van diens roedel postte. Leuke filmpjes hoor maar volgens mij vond deze persoon het het summum van interessant hondengedrag en sociale intelligentie. Ik zie hetzelfde gedrag in mijn roedel, alhoewel met minder gejoel en meer respect voor het meubilair

Guilty!

[galga's]

Haha! Ja, gek is dat toch. Ik zit op Facebook in een grote groep met enkel Husky-eigenaren. Het is lachwekkend hoe die mensen het ras ophemelen en wegzetten alsof mensen met “andere” honden totaal niet zouden weten hoe je een husky kan trainen. Ze kunnen ook alleen met andere husky’s en dan wel met élke husky hè. Ze zijn àllemaal dol op eigen ras namelijk. Husky’s zijn nooit agressief, ze hebben een heel speciale aanpak nodig. Het is niet zomaar een hond, het is een husky. Het is gênant.

Ja Gerda, jouw hondje is ook heel bijzonder.

Husky's zijn gewoon honden, hoor. Ik heb Windhonden. Dat zijn pas aparte honden En zeker een Afghaan. Een Afghaan mag geen hond genoemd worden, hoor. Dat is een Afghaan Het summum van het summum. Geen enkel ander ras is daarmee te vergelijken. Verheven boven de rest. Niet te trainen zoals honden, heel bijzonder, niet te vergelijken.

Het poept, het plast, het eet (soms), het luistert als het wil, wentelt in de modder, duikt de sloot in, gaat zitten op commando (als ze wil), gaat achter katten aan. Mijn langhaarvarken is soms net gewoon een hond

Wat wel zo is, veel windhonden zijn behoorlijk racistisch. Andere windhonden zijn meestal gelijk prima, andere rasgroepen niet, die moeten verjaagd/weggeblaft worden.

Windhonden zijn slim, zelfstandig en missen een will-to-please. Maar dat betekent niet dat ze niets kunnen leren. Zolang het voor hun maar voordeel oplevert. En het niet tig keer herhaald wordt. Aislynn is gek op apporteren. 2x is wel genoeg. Vraag je haar om te gaan zitten? Prima. Maar het snoepje moet wel heel lekker zijn om het vaker te doen. Netjes volgen? Ja hoor, totdat ze daar verderop iets denken te zien. De focus ligt echt op samenwerken en accepteren dat ze aandachtsboog van een goudvis hebben. Totdat ze een prooi zien, dan kunnen ze prima focussen.

[Lothian]

Ik zat ook ergens waar iemand om de haverklap filmpjes van diens roedel postte. Leuke filmpjes hoor maar volgens mij vond deze persoon het het summum van interessant hondengedrag en sociale intelligentie. Ik zie hetzelfde gedrag in mijn roedel, alhoewel met minder gejoel en meer respect voor het meubilair

Guilty!

neeee, niet jouw roedel, dat is altijd leuk! Dit was een roedel huskies

[Diana]

Ik zat ook ergens waar iemand om de haverklap filmpjes van diens roedel postte. Leuke filmpjes hoor maar volgens mij vond deze persoon het het summum van interessant hondengedrag en sociale intelligentie. Ik zie hetzelfde gedrag in mijn roedel, alhoewel met minder gejoel en meer respect voor het meubilair

Guilty!

neeee, niet jouw roedel, dat is altijd leuk! Dit was een roedel huskies

Ik dacht ook niet echt dat je mij bedoelde hoor (volgens mij valt het bij mij wel redelijk mee ), maar ik merk wel dat ik vaak parallellen ga trekken met wat ik herken bij mijn eigen honden, als concreet voorbeeld van een situatie of aanpak bijvoorbeeld.
En als het om sociaal hondengedrag gaat, heb je daar inderdaad met een eigen roedel, zoals jij ook al schrijft, meestal ook wel legio voorbeelden van.

[Diana]

Ik vind de husky-mensen wel heel extreem, maar dat is dan ook een beetje de nieuwe tokkenhond
Podenco’s vind ik dan wel weer een vak apart, maar dat komt vooral door Uma. Die was niet echt trainbaar, daar moest je gewoon vooral herhalen en nul druk erop zetten. Wachten tot ze iets zou doen was al teveel druk. Niet alle Podenco’s zullen zo zijn.

Ik denk inderdaad dat wat jij zegt klopt. Het zijn allemaal honden die leren volgens dezelfde leerprincipes. Je zal het altijd individueel een beetje aan moeten passen, maar dat is binnen een ras ook lijkt me. Ik heb bij Meeko de veedrijver hetzelfde toegepast als ik voor husky Manu geleerd had. Bij Meeko gaat het alleen veel sneller makkelijk

Bij podenco's die ter adoptie aangeboden worden, zie ik ook vaak iets als: 'ervaring met podenco's vereist' o.i.d.
Ten eerste: hoe kan iemand die ervaring hebben als podenco's alleen bij mensen met ervaring geplaatst zouden kunnen worden (eens moet de eerste keer zijn)? En ten tweede denk ik dan: ik snap dat je voor sommige honden een meer ervaren eigenaar zoekt, maar als iemand een goed idee heeft van wat een podenco is, en dus geen Duitse herder verwacht, waarom zou dat dan niet kunnen? Als de verwachtingen maar reëel zijn, zie ik niet waarom die specifieke ervaring met het ras nodig is.

Ik vind podenco's gemiddeld genomen ook wel aan een extreem uiteinde staan van het hele spectrum 'hond' hoor Maar nog steeds zijn het vooral honden. Natuurlijk hoef je geen slaafse gehoorzaamheid te verwachten van de gemiddelde podenco, maar dat is niet anders bij andere rassen die honderden jaren op zelfstandigheid zijn gefokt. En natuurlijk hebben veel podenco's een enorm zelfstandig jachtinstinct, maar dat is bij andere zelfstandig jagende rassen niet anders. En ik denk dat bij een hond als Uma haar verleden ook een grote rol heeft gespeeld in het niet trainbaar zijn. Zij was natuurlijk wel heel volgzaam aan jou, alleen dan op een manier helemaal zonder commando's en totaal uit eigen keuze. Taartje was daar iets anders in, die was minder volgzaam, maar vond het wel geinig om af en toe iets te leren en stond daar ook wel voor open, maar natuurlijk ook totaal niet te vergelijken met bijvoorbeeld een collie. Ze moest er wel de zin en de lol van inzien en voor in de stemming zijn, anders kon je echt de pot op met je lekkers of je speeltje, er zat gewoon geen enkel plichtsbesef in. Maar tegelijk was ze toch ook best gevoelig voor mijn stemming en reactie op haar, ze vond het echt wel leuk als ik heel blij deed als ze een trucje had uitgevoerd en dat was voor haar dan ook wel een reden om het nog wel een keer te willen doen. Oké, niet tien keer zoals een collie, maar het principe werkte wel gewoon hetzelfde.

[Nanna]

Het jammere is dat mensen vaak teveel kijken naar het plaatje uit de Toepoel en niet naar de aard van een beestje/ras.
“O die vind ik mooi, vet gaaf”. Ja. En je dan totaal verloren lopen met je Afghaan , Tatra of Malamute. Die voor geen meter bij je past. Spijt!
Fokkers hebben daar ook een rol in die ze vaak niet oppakken. Die zijn veel te blij dat ze die laatste pups voor de drie maanden verkocht krijgen.

[Maart]

och ja en dan van die herders die hun kind beschérmen. Zit de hond bij 1 of ander kind, cirkelt er een pakwerker omheen en baas staan dan buiten beeld op de teletac van de hond te duwen

[Loraine]

al heb ik slechts ervaring met een enkele Belg

Dat maakt niets uit. Voor hondenmensen is 10 jaar een poedel zich 10 jaar verdiepen in De Poedel.
Dan heb je er 1 gehad en heb je er 1500 goed genoeg leren kennen om t eweten wat voor soort honden het zijn.

Komt in grote lijnen overeen met eigenaren van élk ras/type geloof ik.
Laatst stond er één me nog te vertellen dat een Keeshond hetzelfde type is als een Tsjechoslowaakse wolf(s?)hond en hoe ik Dívka moest aanpakken zonder dat ze haar überhaupt ooit gezien had.

Tegelijkertijd kan ik met wel 1 Shih Tzu te hebben in grote lijnen wel vertellen wat voor vlees je ermee in de kuip hebt en tips geven.
Uiteraard zitten er altijd wel verschillen tussen de individuen, dat zal voor elk ras/type wel geldend, maar het overgrote deel is gewoon een fokking eigenwijze luie bankaardappel die het liefst dicht bij of strak tegen je aan ligt.
Ze genieten heus wel van een wandeling maar verwacht er qua prestaties op cursus etc niet zoveel van want commando's opvolgen en strak moeten luisteren is saai en dan bedenken ze zelf wel wat.

[CatnDog]

Wat ik regelmatig heb gezien, is dat mensen die helemaal verknocht zijn aan een ras (daar val ik overigens niet onder, ik ga bij een volgende hond hoogstwaarschijnlijk niet voor een Belg), bij hun zoveelste van hun ras ineens een 'ander type' treffen waarbij het allemaal niet zo gemakkelijk af gaat als bij de vorige honden. En dan staan ze daar echt soort van hopeloos en machteloos te zijn.

Over Border Collies heb ik weleens gehoord dat er binnen hetzelfde nest vaak enorm verschillende individuen zitten. Meer dan bij andere rassen. Kan iemand dit bevestigen of is dit zoiets wat Border Collie fans al snel beweren?
De fokkers van Zeno vonden het nestje waar hij uit kwam overigens wel vrij 'homogeen'.

[ranetje]

Ik dacht dat homogeen vooral ging over het uiterlijk en niet over het karakter?
Zo wordt het bij ons (Korthals Griffonclub) tenminste gebruikt.
Karakters kunnen sowieso enorm verschillen.

Wat ik lees aan opmerkingen over "typisch Griffon" op de diverse pagina's op Facebook vind ik niet typisch.
Meestal is dat gewoon "typisch honds"
Dat het voorstaande jachthonden zijn is door fokken/selecteren.

[Saschesfloor]

Wat ik regelmatig heb gezien, is dat mensen die helemaal verknocht zijn aan een ras (daar val ik overigens niet onder, ik ga bij een volgende hond hoogstwaarschijnlijk niet voor een Belg), bij hun zoveelste van hun ras ineens een 'ander type' treffen waarbij het allemaal niet zo gemakkelijk af gaat als bij de vorige honden. En dan staan ze daar echt soort van hopeloos en machteloos te zijn.

Over Border Collies heb ik weleens gehoord dat er binnen hetzelfde nest vaak enorm verschillende individuen zitten. Meer dan bij andere rassen. Kan iemand dit bevestigen of is dit zoiets wat Border Collie fans al snel beweren?
De fokkers van Zeno vonden het nestje waar hij uit kwam overigens wel vrij 'homogeen'.

Met mijn zeer beperkte ervaring qua fokken, kan ik zeker zeggen dat er binnen een nest behoorlijke verschillen kunnen zitten qua karakter. Mijn eerste nest waren 2 pups, echt een verschil van dag en nacht. De een heel zacht, de andere een kleine heks. Mijn tweede nest was een eenling, dus daar kan ik weinig over zeggen. Mijn laatste nest waren 4 pups en ook echt 4 totaal verschillende hondjes. Ik fok af en toe een nestje Cairn Terriers.

[Fabienne]

Wat ik regelmatig heb gezien, is dat mensen die helemaal verknocht zijn aan een ras (daar val ik overigens niet onder, ik ga bij een volgende hond hoogstwaarschijnlijk niet voor een Belg), bij hun zoveelste van hun ras ineens een 'ander type' treffen waarbij het allemaal niet zo gemakkelijk af gaat als bij de vorige honden. En dan staan ze daar echt soort van hopeloos en machteloos te zijn.

Over Border Collies heb ik weleens gehoord dat er binnen hetzelfde nest vaak enorm verschillende individuen zitten. Meer dan bij andere rassen. Kan iemand dit bevestigen of is dit zoiets wat Border Collie fans al snel beweren?
De fokkers van Zeno vonden het nestje waar hij uit kwam overigens wel vrij 'homogeen'.

Ik ben wel redelijk verkocht aan mijn ras en ik heb lang genoeg zonder gezeten om te weten dat de flatcoated echt wel mijn hond is. Ik heb 2 uitschieters gehad die echt niet makkelijk waren en waarbij ik regelmatig heb staan vloeken en janken of het überhaupt ooit nog goed kwam. Zo onwijs zelfstandig en in hun eigen bubbel en dat past niet geheel binnen het ras. Het kwam goed dat wel maar het bleef investeren tot de laatste dag. Floris neigt qua hangen aan mij ook wel een beetje die kant op en ergens vindt ik het sneu en aan de andere kant is ook dat typisch flatcoated, die zijn er niet voor iedereen zoals een labrador bijvoorbeeld.

En bij de border...ik heb er 1 gehad en dat was genoeg om te weten dat ik absoluut geen border meer hoef. De rasgroep ligt mij niet heel erg en een border is echt niet zo simpel als dan dat mensen soms denken. Of er binnen 1 nest zoveel verschil kan zitten weet ik niet maar globaal gezien vindt ik ze pittig en echt niet altijd sociaal handig

[Nicoline]

Tja, pitbulls, ze zijn hier op het forum niet zo populair daar merk ik in de "echte wereld" weinig van maar dat zal ook zijn doordat de meeste mensen een heel ander beeld hebben bij het ras en zo ziet Colin (slank type) er niet uit. Qua opvoeding, houd rekening met eventuele hondagressie en handel daar ruim op tijd naar, kom ik meteen bij punt 2: muilkorf training zo snel mogelijk, dat zou ik sowieso bij elk sterk ras doen want je weet maar nooit wanneer het nodig is, dan heb je dat maar vast gedaan.
Verder zijn het werkende terriërs in grote verpakking, hebben absoluut een uitlaatklep nodig, schakelen snel en dus moet jij dat ook doen maar toch ook de rust bewaren. En wat denk ik ook belangrijk is, communicatie niet corrigeren, want dan krijg je dus zo'n fixerende starende tikkende tijdbom. Als Colin uitvalt (meestal naar "rare" mensen, honden gaat vaak wel goed) corrigeer ik hem niet, heb namelijk 10x liever dat hij van zich laat horen dan dat hij die stap overslaat. Ik denk dat daar bij veel mensen een hoop fout gaat bij dit soort honden, op hun flikker geven als de hond lelijk doet en dus leren ze een hond, die sowieso al snel in de hoogste versnelling zit, die stap over te slaan.
Nou ben ik natuurlijk geen expert, maar dit zijn mijn bevindingen na 5 jaar Colin. Denk niet dat het heel anders is dan bij andere werkende terriërs, het grootste verschil is het formaat en bijbehorende kracht en dus ook meer verantwoordelijkheid.

[Diana]

Tja, pitbulls, ze zijn hier op het forum niet zo populair daar merk ik in de "echte wereld" weinig van maar dat zal ook zijn doordat de meeste mensen een heel ander beeld hebben bij het ras en zo ziet Colin (slank type) er niet uit. Qua opvoeding, houd rekening met eventuele hondagressie en handel daar ruim op tijd naar, kom ik meteen bij punt 2: muilkorf training zo snel mogelijk, dat zou ik sowieso bij elk sterk ras doen want je weet maar nooit wanneer het nodig is, dan heb je dat maar vast gedaan.
Verder zijn het werkende terriërs in grote verpakking, hebben absoluut een uitlaatklep nodig, schakelen snel en dus moet jij dat ook doen maar toch ook de rust bewaren. En wat denk ik ook belangrijk is, communicatie niet corrigeren, want dan krijg je dus zo'n fixerende starende tikkende tijdbom. Als Colin uitvalt (meestal naar "rare" mensen, honden gaat vaak wel goed) corrigeer ik hem niet, heb namelijk 10x liever dat hij van zich laat horen dan dat hij die stap overslaat. Ik denk dat daar bij veel mensen een hoop fout gaat bij dit soort honden, op hun flikker geven als de hond lelijk doet en dus leren ze een hond, die sowieso al snel in de hoogste versnelling zit, die stap over te slaan.
Nou ben ik natuurlijk geen expert, maar dit zijn mijn bevindingen na 5 jaar Colin. Denk niet dat het heel anders is dan bij andere werkende terriërs, het grootste verschil is het formaat en bijbehorende kracht en dus ook meer verantwoordelijkheid.

Ik snap je uitgangspunt heel goed, dat je het liever ziet als hij een aversie heeft tegen iemand, maar ik twijfel er wel aan of overmatig corrigeren de reden is dat je van die fixerende, tikkende tijdbommen krijgt als het gaat om pitbulls. Uitvallen is natuurlijk een vorm van communicatie (vaak: blijf uit mijn buurt!) en wat ik juist zo kenmerkend vind voor dit type hond, is dat ze vaak vanuit prooidrift aanvallen en dus geheel en al zonder communicatie naar hun 'prooi' toe (want met prooien communiceer je niet). Als baas zie je natuurlijk wel de signalen als je je hond goed leest, maar dat zijn andere signalen dan die van een uitvallende hond.

Ik vind het altijd wel heel geruststellend om te lezen hoe jij met je pitbull omgaat. Vooral omdat je maatregelen neemt vóórdat het fout kan gaan, in plaats van te wachten op een 'dat doet-ie anders nooit'.

[Fabienne]

Nou ik kan me voorstellen dat overmatig corrigeren van gedrag wel bepaalde frustraties oplevert en dat kan vele uitingen hebben maar bij een pitt heeft het vaak een uiting die door de ander niet meer na te vertellen is.

Uiteraard is het heel fijn dat jij rekening houdt met Colin zijn type hond en wat de evt gevolgen zouden kunnen zijn indien....maar zo werkt het helaas bij het gros van de pitt (en andere HR honden) eigenaren niet. Dit type hond trekt vaak een bepaald type mens aan en die zijn niet zo van het nadenken en handelen met voorkennis.
En helaas gaat dat denk ik ook niet veranderen anders was dat allang wel een x gebeurt.

[malinois]

Tja, pitbulls, ze zijn hier op het forum niet zo populair daar merk ik in de "echte wereld" weinig van maar dat zal ook zijn doordat de meeste mensen een heel ander beeld hebben bij het ras en zo ziet Colin (slank type) er niet uit. Qua opvoeding, houd rekening met eventuele hondagressie en handel daar ruim op tijd naar, kom ik meteen bij punt 2: muilkorf training zo snel mogelijk, dat zou ik sowieso bij elk sterk ras doen want je weet maar nooit wanneer het nodig is, dan heb je dat maar vast gedaan.
Verder zijn het werkende terriërs in grote verpakking, hebben absoluut een uitlaatklep nodig, schakelen snel en dus moet jij dat ook doen maar toch ook de rust bewaren. En wat denk ik ook belangrijk is, communicatie niet corrigeren, want dan krijg je dus zo'n fixerende starende tikkende tijdbom. Als Colin uitvalt (meestal naar "rare" mensen, honden gaat vaak wel goed) corrigeer ik hem niet, heb namelijk 10x liever dat hij van zich laat horen dan dat hij die stap overslaat. Ik denk dat daar bij veel mensen een hoop fout gaat bij dit soort honden, op hun flikker geven als de hond lelijk doet en dus leren ze een hond, die sowieso al snel in de hoogste versnelling zit, die stap over te slaan.
Nou ben ik natuurlijk geen expert, maar dit zijn mijn bevindingen na 5 jaar Colin. Denk niet dat het heel anders is dan bij andere werkende terriërs, het grootste verschil is het formaat en bijbehorende kracht en dus ook meer verantwoordelijkheid.

Nou ik zie er hier 1 lopen, altijd over de losloopplaats aangelijnd en in de halsband gorgelend, krijsend en hangend... dan vraag ik me af A. Waarom? Want je kunt 15 meter verder aan de andere kant van t water in t aanlijngebied lopen. Voor alle partijen beter.
B. Die had ik toch echt laten vliegen want zo gaan we niet over straat. Dat is geen waarschuwen dat is totaal debiel gedrag.

Mijn honden mogen dus niet uitvallen. Ze kunnen prima op een andere manier waarschuwen. En dat werkt uitstekend. Ze hebben t ook totaal niet nodig de houding spreekt blijkbaar boekdelen en anders is in t ergste geval een beleefde grom al meer dan voldoende.

[Mellow]

Bij podenco's die ter adoptie aangeboden worden, zie ik ook vaak iets als: 'ervaring met podenco's vereist' o.i.d.
Ten eerste: hoe kan iemand die ervaring hebben als podenco's alleen bij mensen met ervaring geplaatst zouden kunnen worden (eens moet de eerste keer zijn)? En ten tweede denk ik dan: ik snap dat je voor sommige honden een meer ervaren eigenaar zoekt, maar als iemand een goed idee heeft van wat een podenco is, en dus geen Duitse herder verwacht, waarom zou dat dan niet kunnen? Als de verwachtingen maar reëel zijn, zie ik niet waarom die specifieke ervaring met het ras nodig is

Ik had dat dus met Nikki.
Geen enkele ervaring met podenco's maar ik had/heb wel een heel reëeel beeld gehad en heb ik nu nog.
Nikki is zoals Amy, ze luistert echt heel goed en dat wil ze ook graag.
Tót ze een konijn of iets ziet, dan kan je op je kop staan te zwabberen met knakworst maar madam is gillend erachter aan.
Dus ik zorg dat ze dat niet kan.
In wild rijke gebieden blijft ze aan de lijn en ik houd de focus op de omgeving zodat ik, hoop ik , eerder de hazen etc zie en Nikki nog bij mij kan roepen.

De poedels (alhoewel ik soms wel twijfel of Daisy er wel een is) zijn zacht van karakter.
Fluwelen handschoen is de beste aanpak máár buiten accepteer ik bij een paar situaties geen ongehoorzaamheid.
Zoals katten, Daisy wil daar wel graag achteraan en dat is voor mij een grote Nee.
En tennisballen bij Puck.
Die is daar zo fanatiek op, zelfs al zijn ze van een ander.
Die wil hij dus apporteren.
Beide honden zijn niet van de trucjes, (voer) motivatie werkt bij Puck wel maar als hij iets niet direct snapt wordt hij onzeker.
Hij hoeft het niet direct te snappen maar soms denk ik wel eens dat hij dat te graag wil.
Té graag goed doen.
Daisy wil alleen maar knuffelen als je 1 op 1 bezig gaat dus als ik dan zeg Blijf dan is ze helemaal in de stress omdat ze niet bij mij mag komen.
Ik lees alleen wel heel veel dat poedel reuen etters zijn tov andere reuen maar Puck is dat dus totaal niet, nooit geweest ook.

Semmy is geen goed voorbeeld voor de shihtzu.
Wel een beetje qua eigenwijzigheid maar verder niet.
Door zijn hersenbeschadiging en zijn blind (en deels doof) zijn is de aanpak bij hem heel anders.
Ik heb vanaf het begin hem aangeleerd dat wat er ook aan de hand is, als ik zijn naam bulder, dan blijf je stokstijf staan.
Dit is ivm onverwachte fietsers (Sem gaat nooit los waar fietsers mogen komen maar ja, niet iedereen houd zich daaraan) of bepaalde honden enzo.
Plus dat ik Puck heb aangeleerd om Sem te zoeken als ik hem wel kwijt ben.
Soms loopt Sem wel ineens een dichtbegroeid bosje in en blijft haken met zijn vacht en dan staat hij stil.
Als hij dan vast zit blokkeert hij en valt in 'robot-modus'.
Dan schakelt hij zichzelf uit lijkt het wel.
Vindt hem dan maar eens weer.
Dus dan zoekt Puck hem op en pluk ik Sem uit de bosjes.
Hij gaat dan direct weer 'aan' en is helemaal blij.
Pebbles is wel een redelijk voorbeeld voor een chihuahua.
Ze denkt dat ze een tank is en mag graag blaffen (alleen vanuit de veiligheid van haar tuin) maar buiten is ze heel gereserveerd.
Als je wil dat ze luistert moet dat op een vrolijke manier want anders denkt ze dat ze op haar kop krijgt en komt ze niet.
Samen met/bij haar roedel is ze soms een echt krengetje, altijd haantje de voorste en ze mag graag Sem plagen.
Niet dat die dat erg vindt, hij ziet alles als spel