Over de beauceron

[Crutz]

Het niet verder willen lopen, vind ik een interesante, omdat Lily er, gelukkig maar heel af en toe, een handje van heeft. Ik ben benieuwd hoe men dat hier aan zou pakken. Lily is nu loops en als ze in de verte een hond denkt te ontwaren, dan móet ze die ontmoeten. Ze gaat eventueel gewoon zitten, of desnoods liggen: 'sleep me hier maar weg'. En nee, de baas is niet leuker op dat moment.

Nomi flikte dat ook een keer. Zichzelf tegen de grond gegooid omdat ze terug naar die knappe man wilde en Nomi zou anders nooit de grond aanraken, ieuw. Mijn man liep met haar en hij was pissig maar hij kon er wel de humor van inzien. Hij pakte haar gewoon op en liep door. tot zover de opvoedkundige aanpak haha.

Ik wilde al schrijven. Over de schouder en door. En nee, met een volwassen beauceron lukt dat niet. Maar als pup is dat al m’n reactie hier.

[malinois]

Ik zie het zo: je geeft een mechel een opdracht waarbij hij over 1 minuut een beloning krijgt. De mechel denkt: goeie deal, doe ik. Vraag je ditzelfde aan een beauce, dan zal die dat een waardeloze overeenkomst vinden. Die houdt niet van uitgestelde betaling. Dus basistraining is al een hele opdracht, ook als pup. Zie verder ook al het voorgaande commentaar als je een beauce dingen vraagt waar hij geen zin in heeft. Dus zo netjes en strak opvoeden als een mechel lukt niet, je moet constant rekening houden met wat hij aankan en wil en vooral geen druk uitoefenen. Daar ging de hele puppentijd om eigenlijk, socialiseren en kijken in hoeverre hij bereid was iets te leren (bijna niets dus).

Neem het volgen: dat doet hij keurig zolang hij een worstje in het oog heeft. Heeft ie dat worstje op en is er geen nieuw in zicht, dan stopt ie meteen met volgen. Ik oefen dit eindeloos maar het schiet niet op. Hij wil een directe en zichtbare beloning, dát is zijn motivatie (dat schijnt ook echt een beauceron-dingetje te zijn: het motivatieprobleem).

Ik ben eerlijk gezegd een beetje verbaasd over deze zienswijze. 'Je geeft een mechel een opdracht waarbij hij over 1 minuut een belong krijgt. De mechel denkt: goeie deal, doe ik.'
Ik denk dat geen enkele hond dat ooit zou denken. Je kan honden alleen belonen voor het gedrag dat ze op dat moment doen. Niet een minuut later.
Als je hier bedoelt een 'blijf' opdracht ofzo, dan gaat daar natuurlijk een lang opbouwproces aan vooraf. En als je hem/haar na het blijven naar je toeroept, beloon je dus voor het naar je toe roepen en niet voor het blijven.

Een hond die je leert volgen, probeer je te leren dat het leuk is om bij je te blijven en met jou bezig te zijn. Ik heb zelf nooit met voedselbeloningen gewerkt, maar het netjes naast je lopen is in theorie niet wat je wilt. Als ik een mechelaar naast een baas zie lopen en hem/haar netjes zie volgen, al kijkend naar het baasje, dan is het samen werken dus al de beloning. Dat wil je met een beauceron net zo goed bereiken.
Op dit moment lijkt hij oefeningen doen en samenwerken niet het leukst te vinden wat er op de wereld is. Wat vindt hij wel het allerleukst? Je kan dat natuurlijk proberen in te zetten om verder te komen. Kijk wat hij wil. Samen gaan we daar naartoe.
Verder eens met posts hierboven dat basisdiscipline voor iedere hond geldt. Ook voor de kleintjes. Ook voor een beauceron. Ik zou echt zo snel klaar zijn met die onzin. Dan vindt hij me maar even niet leuk. Maar je laat natuurlijk ook zien wanneer het wel leuk is.

Uitgestelde beloning... nee die leert dat ook gewoon aan. Mechels worden niet opgevoed en getraind geboren. Het volgen hebben ze dus ook 1 stapje = voertje, 3 stapjes is voertje, 6 stapjes etc etc etc

[Crutz]

Nomi flikte dat ook een keer. Zichzelf tegen de grond gegooid omdat ze terug naar die knappe man wilde en Nomi zou anders nooit de grond aanraken, ieuw. Mijn man liep met haar en hij was pissig maar hij kon er wel de humor van inzien. Hij pakte haar gewoon op en liep door. tot zover de opvoedkundige aanpak haha.

Ik wilde al schrijven. Over de schouder en door. En nee, met een volwassen beauceron lukt dat niet. Maar als pup is dat al m’n reactie hier.

Precies, the walk of shame, over de schouder. met Lilly zal het ook best lukken maar veel plezier met je kalf. Sorry beauce.

Oh ik heb met jonge honden wat dat betreft weinig geduld. Gedoe is over de schouder en doorrrr….

[EchoMira]

Het niet verder willen lopen, vind ik een interesante, omdat Lily er, gelukkig maar heel af en toe, een handje van heeft. Ik ben benieuwd hoe men dat hier aan zou pakken. Lily is nu loops en als ze in de verte een hond denkt te ontwaren, dan móet ze die ontmoeten. Ze gaat eventueel gewoon zitten, of desnoods liggen: 'sleep me hier maar weg'. En nee, de baas is niet leuker op dat moment.

Grondwerk. Het hele idee dat ik ga staan wachten is er niet want ik doe dat niet.
Heel vaak wel natuurlijk maar nooit of te nimmer nadat ik aanstalten heb gemaakt door te lopen. Ik wacht gewoon terwijl ze klooien.
Op een bepaald moment besluit dat we gaan en dan gaan we. Ik geef ze geen gelegenheid om te oefenen op weigeren.

Gebeurt natuurlijk toch een keer (alhoewel ik het bij mijn honden nooit heb gezien maar goed, dan zijn er andere voorbeelden) en dan sleur ik je inderdaad achteruit of of je rug naar de auto.
Niet dat dat gebeurt maar dat komt omdat ze weten dat ik gewoon geen ideeenbus handhaaf. Ze hebben geen inbreng. Nergens en nooit. Dus dat verzet blijft latent. Het heeft geen enkele zin.

De baas is misschien niet leuker maar de baas heeft het ook niet de hele dag nodig om leuk gevonden te worden. Heb je hondengevoeletjes maar lekker maar wat we niet gaan doen is en of andere democratische onzin met dieren uitkuren. Ik ben sneeuwwitje niet.
Als ik je aanlijn en marcheer marcheer jij gewoon mee.

[Noor]

Het niet verder willen lopen, vind ik een interesante, omdat Lily er, gelukkig maar heel af en toe, een handje van heeft. Ik ben benieuwd hoe men dat hier aan zou pakken. Lily is nu loops en als ze in de verte een hond denkt te ontwaren, dan móet ze die ontmoeten. Ze gaat eventueel gewoon zitten, of desnoods liggen: 'sleep me hier maar weg'. En nee, de baas is niet leuker op dat moment.

Het komt niet vaak voor, maar freek kan dit doen. Boem in de ankers. En dan is het ook ineens een zwaar hondje het kan diverse redenen hebben, bv. De andere baas ging de andere kant op of ik had voor het wandelen hondenvoer klaargezet en dat wil hij dan eigenlijk liever dan lopen, of gewoon soms zonder dat ik er iets aan kan koppelen. Maar het maakt me ook niet uit waarom hij niet wil lopen ( of het moet vanuit pijn zijn) hij gaat gewoon lopen, geen discussie, ik " sleep" hem mee en dat dat niet prettig is? Logisch, dus hij kiest vlot om maar gewoon zijn pootjes te gebruiken. Nou "sleept" een jack russell wel iets makkelijker dan bv een boosje, maar ook van een grote hond accepteer ik het niet, wanneer ik zeg lopen, gaan we lopen. En eenmaal weer braaf de gang erin? Vertel ik hem dat hij de knapste is.

[EchoMira]

In het bijzondere geval van slepen...ik bedoel waar hebben we het in godesnaam over? In dat geval werkt de maat en het gewicht ook tegen de hond. Een grote hond wordt minder graag aan de strot getrokken dan een hondje van een paar kilo.

Je hoeft een grote hond niet naar Deventer te sleuren. 3 meter maakt ook zat duidelijk. Maar nogmaals, wie komt hier met zijn hond?
Dan heb je toch een veel groter probleem?
In de praktijk hoef je niet te sleuren maar je moet wel echt zo duidelijk zijn dat je hond snapt dat jij zijn gedragingen ziet en nog steeds gewoon je eigen zin doordrukt. En dat je weet dat je hond snapt dat je het doorgedrukt hebt.
Termen als Eigenaar en Baas maken dat toch niet onduidelijk?

[Noor]

Ik heb gelukkig geen probleem met freek, het is ook feitelijk de hond van mijn man mijn eigen honden hebben nog nooit de hakken in het zand gedrag vertoond. Nee, onzin natuurlijk, ondertussen is het ook mijn hond, maar misschien zegt het wel iets over de opvoeding, want daar was ik bij freek niet bij betrokken.

Het is ook maar zelden. Bij mij 30 seconden, bij mijn man krijgt hij wat meer tijd. Tja. Verder is het een super braaf, werkwillend en gehoorzaam hondje. Niet problematisch dus.

[EchoMira]

Hein is ook zo. Je hebt hem met groene ogen hakkend op een trimtafel gezien. Dat los je niet op met koekjes.
Nu maakt het niet zoveel meer uit maar vroeger moest je hem echt wel manieren opleggen, hoor. Als je stopte met reguleren werd hij meteen groter in gedrag en ging hij kijken of hij iets kon manipuleren. En dat mocht en kon ook maar wel binnen kaders. En bij die kaders ontbreekt het bij me dan niet aan duidelijkheid.
Niet eens omdat ik streng wil zijn, ik wil gewoon heel duidelijk maken wat ik wel en niet bedoel. Haha.

Hij is nu met mijn vader en moeder in de villa op het platteland. Los buiten terwijl ze in de tuin werken. Ook rustig alleen buiten want het is geen loper en er is amper verkeer.
Hij heeft een wereldleven en dat heeft alles te maken gehad met af en toe gewoon een keer de deksel op de neus te krijgen.

Als je in de vroege jaren onduidelijk bent krijgen honden soms het idee dat jouw mening niet echt telt en dat jouw gepruttel genegeerd mag worden.
Ik vind daar niets positief aan. Ik breek dat af. Ik vind een hond die denkt dat hij zelf de wereld moet navigeren eerder zielig.

[Nanna]

Alles prima en wel maar ik wens niet door mijn hond of welke andere hond dan ook gepiepeld te worden.
We kunnen het samen allemaal reuzeleuk en aardig oplossen maar als je hem wilt hebben kun je hem krijgen. En aangezien ik dat soort dingen altijd meen zijn ze dat liever voor

[blondie]

Detectie voor jonge honden, beetje zoeken naar een geurbron. Speuren is een leuk spel, klein spoortje lopen halfuurtje per week (ook weer snel mee gestopt). Balans een paar keer gedaan op wat krukjes (weigert ie te doen). Appèl is gewoon zit-oefening, blijf etc.

Niks overvragen, eerder ver eronder want daar zorgt meneer zelf wel voor

Wat ik probeer aan te geven is dat mijn beauceron zich niet graag iets wil laten vertellen. Hij zoekt het graag zelf allemaal uit.

Ik ben benieuwd of de kenners hier iets in herkennen...

Maar dan ben ik benieuwd wat er dan niet ok ging bij detectie?

[Alfilillo]

Het niet verder willen lopen, vind ik een interesante, omdat Lily er, gelukkig maar heel af en toe, een handje van heeft. Ik ben benieuwd hoe men dat hier aan zou pakken. Lily is nu loops en als ze in de verte een hond denkt te ontwaren, dan móet ze die ontmoeten. Ze gaat eventueel gewoon zitten, of desnoods liggen: 'sleep me hier maar weg'. En nee, de baas is niet leuker op dat moment.

Nomi flikte dat ook een keer. Zichzelf tegen de grond gegooid omdat ze terug naar die knappe man wilde en Nomi zou anders nooit de grond aanraken, ieuw. Mijn man liep met haar en hij was pissig maar hij kon er wel de humor van inzien. Hij pakte haar gewoon op en liep door. tot zover de opvoedkundige aanpak haha.

Hahaha, daar heb ik wat aan! Maar goed, dat doe ik dus ook, maar dat beest is massief hoor. Nomi is vooral poot, Lily is vooral lijf zeg maar. Loop je 20 meter te puffen met die hond over je schouder (die zich dan natuurlijk extra zwaar maakt) om vervolgens een minuut te staan uithijgen, waardoor die andere hond je inmiddels ingehaald heeft. Heeft madam uiteindelijk toch haar zin .

Maar zonder gekheid. Slepen zit niet in mijn aard en waarschijnlijk weet Lily dat. Ik kan mijn hond gewoon niet wurgen, ook al weet je dat ze niet echt de pijp uitgaat. Bovendien zou ik de halsband heel strak moeten doen, wil ze er niet uitschieten.

Bij een volgende hond, ook al is het type podenco, ga ik meer aan opvoeding doen vanaf puppy. Ik besef nu dat ik iets teveel vrije scholerig geweest ben.

[Nanna]

Vergeet het maar. Aangeboren jachtdrift kun je niet ‘weg opvoeden’.
Als je dat gejaag vervelend vindt kun je beter voor een type kiezen dat dezulks niet al generaties lang in de genen heeft

[Alfilillo]

Vergeet het maar. Aangeboren jachtdrift kun je niet ‘weg opvoeden’.
Als je dat gejaag vervelend vindt kun je beter voor een type kiezen dat dezulks niet al generaties lang in de genen heeft

Heb je het tegen mij? Lily heeft 0 jachtdrift . Nou ja, als ze een eekhoorn of een konijn ziet, gaat ze er wel achteraan, net als Alfil, maar ze gaat nooit actief op zoek en ze blijft er ook niet in hangen. Vangen doen ze overigens nooit.

[Barkley]

Nomi flikte dat ook een keer. Zichzelf tegen de grond gegooid omdat ze terug naar die knappe man wilde en Nomi zou anders nooit de grond aanraken, ieuw. Mijn man liep met haar en hij was pissig maar hij kon er wel de humor van inzien. Hij pakte haar gewoon op en liep door. tot zover de opvoedkundige aanpak haha.

Hahaha, daar heb ik wat aan! Maar goed, dat doe ik dus ook, maar dat beest is massief hoor. Nomi is vooral poot, Lily is vooral lijf zeg maar. Loop je 20 meter te puffen met die hond over je schouder (die zich dan natuurlijk extra zwaar maakt) om vervolgens een minuut te staan uithijgen, waardoor die andere hond je inmiddels ingehaald heeft. Heeft madam uiteindelijk toch haar zin .

Maar zonder gekheid. Slepen zit niet in mijn aard en waarschijnlijk weet Lily dat. Ik kan mijn hond gewoon niet wurgen, ook al weet je dat ze niet echt de pijp uitgaat. Bovendien zou ik de halsband heel strak moeten doen, wil ze er niet uitschieten.

Bij een volgende hond, ook al is het type podenco, ga ik meer aan opvoeding doen vanaf puppy. Ik besef nu dat ik iets teveel vrije scholerig geweest ben.

Hier is 5 of 10 meter over de schouder dragen vaak genoeg al voldoende hoor, het is meer om een punt te maken dan wat anders. misschien alleen de eerste paar keren wat langer, ja.

Slepen doen wij ook niet en zeker niet aan een halsband.

Ik denk niet dat wij ze streng hebben opgevoed of zo, maar we zijn niet van de halve maatregelen als we iets niet willen laten gebeuren, dan gebeurt het ook gewoon niet en punt. Maar vaak genoeg staan we te giechelen om iets wat anderen helemaal niet acceptabel zouden vinden of laten we ze bij een muizenhol veel langer dan anderen zouden toelaten. Maar ik heb de podenco's veel liever op de muizen gericht dan ander wild en dan zijn ze net zo blij en voldaan zonder dat er echt wat aan de hand is, sorry muisjes

dit is zo herkenbaar

[Nanna]

Vergeet het maar. Aangeboren jachtdrift kun je niet ‘weg opvoeden’.
Als je dat gejaag vervelend vindt kun je beter voor een type kiezen dat dezulks niet al generaties lang in de genen heeft

Heb je het tegen mij? Lily heeft 0 jachtdrift . Nou ja, als ze een eekhoorn of een konijn ziet, gaat ze er wel achteraan, net als Alfil, maar ze gaat nooit actief op zoek en ze blijft er ook niet in hangen. Vangen doen ze overigens nooit.

Dan heb je geluk De meeste podenco’s hebben wel een behoorlijke jachtdrift. Ook niet raar want daar worden ze specifiek op gefokt.

[blondie]

Wat een rare wending heeft dit topic gekregen. Wat is er mis mee als iemand om wat tips of alleen maar bemoediging vraagt van mensen die het ras of gedrag herkennen? Het gaat helemaal niet om positieve opvoeding of niet. De vraag die ik dacht dat het was, was '' gaat dit nog over en komt het ooit goed?"
Hier werd op gereageerd door mensen die ras/gedrag herkennen en wat tips geven over hoe problemen te omzeilen bij laat volwassen en/of zelfstandige honden. Niemand heeft gezegd dat je zulke honden volkomen los laat in gedrag tot 3 jaar oud of zo. Huiselijke regels zijn er gewoon (niet opspringen, niet kind omgooien, geen katten pesten, weet ik veel) zoals bij elke hond van wat voor ras ook. Maar het tijdstip van echt trainen en hoe problemen in de training te vermijden is bij deze honden anders dan bijvoorbeeld een setter. Of een Jack Russel of Duitse Herder. Waarom zou je dat ontkennen?

Zit toevallig even bij waar ik op cursus ben gegaan met mijn onherleidbare 2 rassen te kijken. Pup cursus nu zit een chi, een mastiff, een husky en nog wat boomers e.d. in 1 les bij elkaar. Max. 5 of 6 honden overigens geloof ik hoor. En niet cursus met vrij rondrennen met elkaar, puur basistraining en aanleren van standaard handige dingen zoals leren volgen met afleiding, niet opspringen, leren omgaan met rondlopen met andere honden etc. meer gericht ook op hoe de baas contact maakt met de hond en hoe deze te motiveren om dingen met en voor de baas (snoepje) te doen.

Het is prima mogelijk om met een bepaalde basis dingen aan of af te leren, of beter nog voorkomen dat ze te ver groeien in bepaald gedrag. Bij een kleinere hond zal snappen of happen nog als grappig worden gezien, bij een grotere hond in de pup/puber periode wordt het ook soms nog als onschuldig gezien, maar vergeet men even dat die hond vrij rap veel groter wordt en zijn bijtkracht harder gaat worden.
Niet toestaan dus.

En echt trainen, wat is dat dan.. eerst laten groeien in gedrag wat je niet wenst, en dan later gaan indammen?
Ik wilde hier het inbijten eigenlijk niet per definitie afleren bij mijn herder, ik had voornemen om training te gaan doen. Maar dat betekende niet dat hij zomaar in alles en iedereen mocht in blijven bijten.. en dat zat wel in hem.
Dus dan biedt je alternatief en ga je spelenderwijs leren wanneer hij mag toehappen en wanneer niet.
Wanneer niet was bijvoorbeeld in trimmers op strand, of kinderen die rap voorbij hem kwamen met skateboard, en ook niet in mij als hij opgewonden raakte en even niet wist waar hij die opgewondenheid kwijt moest en dus mij in arm en zelfs eens in mijn gezicht hapte..

Los van ras zijn er gewoon dingen die je niet toe kan staan, en als de hond weigert jou iets toe te staan zoals tanden kijken, borstelen, betasten of wat dan ook, dan ben ik van mening dat zeker een hond van 1,5 jaar van dit type jou al in je broekzak heeft zitten.

[Paxi]

Daar ben ik het helemaal mee eens hoor. Wat voor ras je ook hebt, de basisregels zijn gewoon nodig. Briards zijn langharig, dus borstelen MOET gebeuren. Of ze dat leuk vinden of niet, het moet gewoon. En zonder in mijn handen te bijten graag. Als ze na een jaar ineens denken `ik kan dat ook weigeren, ik kom gewoon niet`, dan gebeurt het aangelijnd alsnog. Plus tanden kijken en nagels knippen.
Dus nee, niet laten groeien in ongewenst gedrag.
Ik ben zo lang naar cursus gegaan omdat ik van te voren wist dat ze hondagressief zouden kunnen worden. Ze deden de oefeningen dan wel niet, maar mijn doel was ze te laten wennen aan het negeren van honden en gedoe om hun heen. Samen aan de rand van het veld zitten, werkte meteen ook mee aan een band tussen ons kweken. Het enige wat er goed in zat na anderhalf jaar voor spek en bonen op dat veld, was het HIER commando. Dat was erg handig, want ze werden inderdaad niet hondvriendelijk
Niet dat ze uitvielen naar andere honden, ze wilden geen contact. Niet met andere honden en niet met andere mensen. Wilde een vreemde hond toch snuffelen of wilde iemand aaien, gingen ze stapje opzij. Bij doorzetten van veemde hond of mens, beten ze meteen zonder grommen. Om dat te voorkomen was het HIER commando en later het FREEZE commando heilig bij mij.
Ze konden gewoon los in het bos of op het strand hun hele leven (na hun volwassenheid) en hebben nooit gaten gemaakt omdat ik ze terug kon roepen.
En huisregels gelden ongeacht ras, of het nou een Briard, een Afghaan of de Yorkshire die ik nu heb, is. Niet opspringen, van de bank af als ik dat wil, al zulk soort dingen. Dat is gewoon de basis van het met elkaar leven onder 1 dak, vind ik.
Dat valt allemaal onder opvoeden. En de vertrouwensband kweken.
Van daaruit begint het trainen voor mij. En dat is voor een laatvolwassen en\of zelfstandige hond (of zonder will to please) pas op het moment dat hijzelf bedenkt dat het eigenlijk wel leuk is om iets voor jou te doen. Dat moment komt soms pas na laaaange tijd En na veel onderhandelen hoe het dan te doen
De topicstarter heeft zo te lezen weinig basisregels toegepast dus zal het nog langer duren voor het`ok, we werken vanaf nu samen`moment komt, denk ik

[CatnDog]

Vergeet het maar. Aangeboren jachtdrift kun je niet ‘weg opvoeden’.
Als je dat gejaag vervelend vindt kun je beter voor een type kiezen dat dezulks niet al generaties lang in de genen heeft

Maar, als het gejaag er wel in zit. Zou je dat dan kunnen gebruiken om een betere band op te bouwen/samen te gaan werken met je hond?
Ik denk alleen niet of beaucerons welkom zijn op jachttraining/clubs. Maar zelf aan de slag gaan met speuren of een flirt pole zou kunnen?

[Nanna]

Vergeet het maar. Aangeboren jachtdrift kun je niet ‘weg opvoeden’.
Als je dat gejaag vervelend vindt kun je beter voor een type kiezen dat dezulks niet al generaties lang in de genen heeft

Maar, als het gejaag er wel in zit. Zou je dat dan kunnen gebruiken om een betere band op te bouwen/samen te gaan werken met je hond?
Ik denk alleen niet of beaucerons welkom zijn op jachttraining/clubs. Maar zelf aan de slag gaan met speuren of een flirt pole zou kunnen?

Ik had het over Podenco’s
In de Beauceron zit niet specifiek jacht gefokt.

[CatnDog]

Vergeet het maar. Aangeboren jachtdrift kun je niet ‘weg opvoeden’.
Als je dat gejaag vervelend vindt kun je beter voor een type kiezen dat dezulks niet al generaties lang in de genen heeft

Maar, als het gejaag er wel in zit. Zou je dat dan kunnen gebruiken om een betere band op te bouwen/samen te gaan werken met je hond?
Ik denk alleen niet of beaucerons welkom zijn op jachttraining/clubs. Maar zelf aan de slag gaan met speuren of een flirt pole zou kunnen?

Ik had het over Podenco’s
In de Beauceron zit niet specifiek jacht gefokt.

Nee, maar ik dacht dat de hond van Beauce-je ook wel wat jachtinstinct in zich had. Dat biedt misschien een mogelijkheid om dichter tot elkaar te komen.

[EchoMira]

Jagen kun je niet wegopvoeden maar je kunt het wel hanteerbaar maken en dat doe je gek genoeg niet door het te verbieden maar door het juist toe te staan onder voorwaarden. Samen jagen en dan sturen verpakt als helpen.
Met Mira en Echo heb ik er een sport van gemaakt om groepen ganzen te "besluipen". Gek genoeg hebben ze er nooit een te pakken gekrgen want ganzen kunnen omhoog en zij niet.
Meerkoeten van het strandje af jagen is ook heel leuk.

Dan zit er toch het strategische en de ontlading van het najagen in maar je hond loopt niet weg en daar gaat het natuurlijk om.

[Josefien]

Briards zijn langharig, dus borstelen MOET gebeuren. Of ze dat leuk vinden of niet, het moet gewoon.

En dat is het voordeel van een Briard. Door die vachtverzorging, waar je op heel jonge leeftijd al mee begint om latere ellende te voorkomen, kweek je een basis. Zowel qua gehoorzaamheid als vertrouwen, connectie. En dat is wat ik mis bij TS en ik ook aangaf in de eerste post in dit draadje, de basis ontbreekt.
En ja, je komt ze tegen , die leuke, lieve Briards aangeboden ter herplaatsing met kortgeschoren vacht. En dan schieten mijn haren gelijk omhoog Je kunt op je klompen aanvoelen, dat het basisvertrouwen er niet is geweest tussen baas en hond.
Qua evt intolerantie cq agressiviteit naar andere honden, heb ik me nooit druk hoeven maken. Dat heb ik te danken aan mijn JRT, (destijds de senior in mijn roedeltje) die ze mede heeft opgevoed. Hij liet duidelijk merken wat wel en niet geoorloofd was, en als pup leerden ze daar het nodige van. Dat andere honden hen niet boeiden, helemaal prima. Ze hadden genoeg aan elkaar. Het was een (h)echtpaar, erg gericht op en verknocht aan elkaar. Toen de reu overleed op 15-jarige leeftijd, werd het teefje een hond in rouw. Ze was zelf ook op leeftijd (13 jaar). Er kwam een jonge reu bij, een mastin. Mijn ervaring was eerder bij een sterk gehecht koppel waarvan een kwam te overlijden (DSD en xlab), de ander opfleurde bij de komst van een pup.Maar niets van dat al, het verlies van haar man kwam ze niet teboven.

[Diana]

Jagen kun je niet wegopvoeden maar je kunt het wel hanteerbaar maken en dat doe je gek genoeg niet door het te verbieden maar door het juist toe te staan onder voorwaarden. Samen jagen en dan sturen verpakt als helpen.
Met Mira en Echo heb ik er een sport van gemaakt om groepen ganzen te "besluipen". Gek genoeg hebben ze er nooit een te pakken gekrgen want ganzen kunnen omhoog en zij niet.
Meerkoeten van het strandje af jagen is ook heel leuk.

Dan zit er toch het strategische en de ontlading van het najagen in maar je hond loopt niet weg en daar gaat het natuurlijk om.

Ja, dat spelletje deed ik ook met Amy. Samen de ganzen spotten, wachten op mijn commando voordat ze mocht gaan, oefenen met meteen terugroepen als het spelletje afgelopen was - maar die kreeg dus wél een (slome) gans te pakken. Amy had er daarna er ook een obsessie voor (water)vogels bij, die ze eerst niet had, want die kon je toch niet te pakken krijgen, het was maar een spelletje. Maar na dat succes wilde ze het er bij andere vogels ook wel op wagen en ging ze rivieren over zwemmen als er aan de andere kant ganzen zaten.
Ik appelleer aan haar (na)jaag- en zoekinstinct door speur- en zoekspelletjes en met de flirtpole, maar bij haar werkt haar helemaal niet laten jagen tijdens de wandelingen (dus ook niet voortdurend laten zoeken naar beestjes, want dat is ook al jachtmodus en ze heeft er té vaak succes mee, ook aangelijnd) veruit het beste. Anders is wandelen bij haar meteen synoniem voor jagen en betekent één stap buiten de deur zetten: we gaan op jacht samen, waar zijn de beestjes? Nu ze die kans al heel lang niet meer heeft gekregen, wandelt ze ook niet meer standaard in jachtmodus en is ze veel relaxter op de wandelingen.
Elke hond is anders en ik kan me voorstellen dat het voor sommige honden inderdaad prima kan werken om ze een uitlaatklep in deze vorm te bieden. Maar ik denk dat het niet voor elke hond met veel zelfstandige jachtpassie zo werkt.

[blondie]

@Paxi Moet wel lachen om hoe je briards kunnen reageren. Ik kende er 1, en was toen in de veronderstelling dat het een bouvier was met vreemde oren Die wenste inderdaad ook niet door vreemde mensen bepoteld te worden, zat ook als waakhond 's avonds in de strandtent overigens.

[blondie]

Toen ik ooit nog trainde bij een NBG vereniging (meerdere rassen) heb ik trouwens wel verschil gezien in trainen met de Mechelse en de Duitsers, Bouviers en ook 2x Beauceron's. (en nog wat rassen uiteraard)

1x een harlequin jonge hond, maar die baas hield het rap voor gezien omdat hij zich irriteerde aan het gedrag van zijn hond, en teveel keek naar de vorderingen van de vaak even oude Mechels en Duitsers.

De ander én die met de bouvier gingen wel gewoon door, en wat door iemand eerder al werd gezegd, met een flinke dosis humor. Ik ervaarde ze ook als zeer jong in de kop, en als ze de wind in de kop hadden was er geen normaal appel mee te lopen
Dan was het duidelijk en werd er afgesloten met een simpele oefening die wél goed werd gedaan en werd er wat uitgelopen buiten het terrein. Volgende keer weer beter.
De trainers/begeleiders pasten overigens moet ik toegeven wel de trainingen aan, aan het type hond.

Maar het was gewoon niet zo, dat de honden niet begrensd werden. En dat vind ik in het schrijven van TS wel een dingetje. Wat ik eerder al schreef, de hond heeft met zijn gedrag dan al meermaals succes gehad en is daarin gegroeid letterlijk en figuurlijk, dat is dan lastiger terug te draaien dan bij een wat jongere hond.

En "excuus" dat je de hond pas met 16 weken hebt gekregen, zelf vind ik dat juist een prettige leeftijd omdat je juist wat duidelijker kunt zijn in zwart en wit.
Het is vind ik juist nóg lastiger om een nog wat oudere hond te krijgen die bepaald gedrag als normaal is gaan beschouwen, en dat je die moet gaan vertellen dat jij het anders wilt zien.