De duurste tennisbal ooit
of
"Fred vind het wel gezellig bij ons, hij wordt ook graag uitgelaten"
Zeer beknopte samenvatting: maagtorsie
Zeer uitgebreide verhaal :
Stukje achtergrond:
Afgelopen vrijdag mastceltumor weg laten halen bij Fred op zn rechterknie. Bult opgestuurd maar flinke jaap. Gisterochtend naar de da voor een grasaar in zijn rechter voorpoot want Fred weigerde pertinent te lopen.
Fred heeft een hekel aan de dierenarts en begint al te bibberen als we de hoek omrijden naar de kliniek. Dus toen hij gisteravond wat nerveus bleef dachten we dat het kwam door de stress van vrijdag, pijn in zijn poot en gewoon te veel spanning bij elkaar omdat we ook proberen te verhuizen deze week (let op het woord proberen
). Om half 7 begon hij wat te drentelen en omdat 8 uur zijn vaste uitlaattijd is zijn we met hem naar buiten gegaan. Na vrijdag doen we korte stukjes om zijn knie te ontzien. Het viel me opweg naar buiten al op dat hij zn eetbak niet leeg had maar het was warm en bovenstaand verhaal speelt natuurlijk ook mee. Eenmaal buiten wilde hij gras eten wat we al een beetje vreemder vonden.
Na een klein rondje liepen we weer terug naar huis en toen viel in een keer op dat Fred een compleet opgeblazen buik had en dat deze knetterhard was.
We hebben geen seconde getwijfeld, telefoon gepakt en de dierenarts gebeld en de dienstdoende kliniek nam op. Ik vertelde dat hij een opgeblazen buik had en we bang waren voor een torsie en op het moment dat zij de vraag wil stellen of hij ook over probeert te geven begint hij met droog spugen. Ik heb gezegd dat we er per direct aankomen en binnen tien minuten na de eerste symptomen staan we al op de stoep.
De DA was gewapend met een stethoscoop en probeert direct een slang in te brengen maar het was al niet meer mogelijk. Fred kreeg een enorme bult methadon en ik kreeg een infuus in mijn handen geduwd en we worden op pad gestuurd naar de spoedkliniek. Dat is het moment waarop ik vraag of dat nog wel eerlijk is naar Fred omdat ik bang ben dat we onderweg alsnog een hond verliezen en dat ik dan liever heb dat we afscheid van hem nemen. Maar de da gaf aan dat hij echt wel een kans had.
Binnen een redelijk korte tijd staan we bij de spoedkliniek voor de deur, leveren we Fred in en moeten we wat vragenlijsten invullen (bent u op de hoogte van de kosten, wilt u dat we uw hond reanimeren etc. etc.). Dan horen we van de dienstdoende dierenarts dat op de rontgenfoto inderdaad een torsie te zien is, Fred in shock was en 40 graden koorts heeft, dat de chirurg elk moment binnen kan komen en dat ze de bloedwaardes afwachten voor o.a. de eiwitten en dan gaan kijken hoe het met zijn ingewanden zit. Uiteindelijk zijn we naar huis getogen want de operatie zou al met al 4 uur duren en we zouden pas de volgende dag de details krijgen en alleen als het mis was gebeld worden. Ergens om 2 uur zijn we in slaap gevallen maar om 5 uur hoorde ik de vogels alweer fluiten.
Gelukkig kregen we vanmorgen vroeg al eerst een foto toegestuurd van een wakkere Fred
Eenmaal open bleek dat toen ze Fred prepareerden voor de operatie en hem op zijn rug hadden gedraaid de maag uit zichzelf teruggedraaid is
Zijn ingewanden zijn gecontroleerd, volgens verslag:
Hij is een enorme ritssluiting op zijn buik rijker, heeft een dikke lading medicatie voor pijnstilling, misselijkheid en om de maag/darmen te stimuleren. Ook zat er in de "goodiebag" een tennisbal.geen klinisch relevante schade aan maag, darmen, milt, pancreas.
Ik grapte al: duurste tennisbal ooit! Grappig genoeg hadden ze ons een best hoge kostenraming gegeven en het viel enorm mee - het was maar de helft van de berekening. Ik vroeg nog of dat vaker voorkomt maar ik geloof dat het redelijk zeldzaam was.
En zodra we hem thuis hadden heb ik een bakje voer neergezet en dat zat er binnen een paar seconden in. Wat nou niet willen eten
En dan lees je het verslag (16 pagina's) en dan lees je dit:
Fred vindt het wel gezellig bij ons, hij wordt ook graag uitgelaten.
wij een hartverzakking, hij lekker wandelen
