Diana schreef: ↑02 okt 2023, 22:17
Mensen denken vaak: o, herder of collie, dus... maar ook binnen rassen en rasgroepen heb je toch wel flinke verschillen in hoe snel en makkelijk ze leren. Ik had bij jouw Groenendaeler eigenlijk wat dat betreft ook meer een heel snelle leerling verwacht
Fayah is ook zeker niet dom hoor, en ze heeft altijd haar volle aandacht erbij en laat zich niet snel afleiden, dat is natuurlijk wel rastypisch, maar ze is gewoon niet zo'n enorme streber, daar is ze te laid back voor. Wel enthousiast, en dat is Arlo ook, maar Mila en Amy zijn echt van die strebers die altijd voor een 10 gaan
Ik denk dat uiteindelijk Amy de slimste is, omdat zij iets heeft wat Mila nogal ontbeert, en dat is dat ze heel streetwise is. Ze leert niet alleen snel commando's, trucjes, woorden en bedoelingen, maar ze snapt ook veel van de wereld om zich heen en is heel goed in het zelf inschatten van situaties. Daar heeft Mila dan weer veel minder aandacht voor.
Heerlijk, die zandbekkies.
Dat is inderdaad het vooroordeel. Ik had eerlijk gezegd van tevoren dus ook verwacht: gevoelige hond, hoge will to please, pit/energiek, intelligent. Groenendaelers zouden op de puppycursus de beste van de klas zijn. Nou, dat idee had ik echt niet. Zeno is ook altijd enthousiast en blij, maar eveneens totaal zonder dat streberige. Dat streberige heb je nodig om de beste van de klas te zijn. Het ligt dus niet aan zijn humeur. Hij heeft altijd goede zin... om altijd lekker gek te doen. Hij vindt alles wel leuk. Bij hem zit dat plaat-voor-de-kopperige erin, dus eerst ergens op af kannonneren en dan pas nadenken. En als iets te moeilijk werd (als de stapjes blijkbaar niet duidelijk genoeg waren/mijn sturing blijkbaar niet precies genoeg was), dan kon zijn brein het niet aan en ging hij in overdrive, wat er bij hem uitzag als een uitbarsting van de zoomies of een bijtsessie. Dat bijterige verdween gelukkig zodra hij in de puberteit kwam.
Hij is inderdaad ook niet de domste. Zeker niet. Hij pakt dingen ook weer niet enorm sloom op, maar het moet gewoon mega-duidelijk voor hem zijn. En als dat niet zo is, dan komt hij eventjes in de knoop, al is hij daarna weer heel erg snel vrolijk (die hele uitbarsting kon fel zijn maar nooit kwaadaardig, zo zit hij niet in elkaar.)
Dat wereldwijze van Amy heeft Zeno ook echt totaal niet. Ik vraag me soms af of hij thuis zou kunnen komen als ik hem twee kilometer van huis zou droppen. Uitproberen doe ik dit natuurlijk nooit, denk gevaar, auto's, etc. Maar ik vraag me serieus af
of hij dat zou kunnen (hij loopt nooit helemaal alleen) en ook
hoe hij dit zou doen (de kortste weg zal het vermoedelijk niet zijn). Zeno is tijdens het wandelen ook niet type alert. Ik merk anderen mensen/honden/katten altijd veel eerder op dan hij, daar is hij gewoon niet zo mee bezig totdat het dichtbij komt. Dan is het even opkijken van 'oh' en 'hier ben ik' en daarna gaat hij weer verder met zijn wandeling.