In de avond wil ze helemaal niet aan de lijn wandelen. Dat is al erg lang zo. Waarschijnlijk omdat er al sinds jaren geleden vooral in de avond rotjes werden afgestoken. En nu was er dus knallen in de ochtend bij de fruitteelt. Honden heeft ze geen problemen mee... ze heeft alleen geen behoefte om ermee te spelen of zo. Soms even snuffelen, vaak negeert ze hen.Smoushond schreef: ↑25 jul 2024, 12:37 Heb je al eens geprobeerd om de langere wandeling in de avond te doen? Ook met warme dagen kan ik me voorstellen dat dat fijner is. Misschien heeft ze wat tijd nodig om op te starten ? En als ze wandelen niet leuk vind ivm met andere honden heb je al eens geprobeerd haar mee te nemen naar stad of in ieder geval een plek waar ze nog nooit honden heeft gezien
Is dat misschien de reden waarom ze het verzorgingstehuis zo leuk vind ? Omdat daar geen andere honden zijn?
Omdat ik niet op iedereen apart reageer, wil ik hier iedereen bedanken voor de imput. Een aantal zaken waren erg waardevol, zoals het feit dat oefeningen echt wel goed zijn en wandelen zeker moet blijven doen. Omdat ik al schrijvend met jullie ook wat beter kan nadenken, heb ik nog eens flink gezocht op internet en nu een hele goede lezing gevonden van een arts, gespecialiseerd in angstgedrag. Ze refereert veelvuldig aan onderzoeken die zijn gedaan, dus alles is goed onderbouwd. Ik heb het nog niet allemaal afgeluisterd, maar alvast geleerd dat een aantal dingen te verwachten vielen. Van honden met problemen met spierstelsel of gewrichten/botten ontwikkelt 84 % angst voor harde geluiden. Dus is er wel degelijk een correlatie. Uiteraard moet de pijn worden aangepakt, maar daarmee los je de angst niet op. Angst voor harde geluiden komt in verhouding het meest voor bij gesteriliseerde teefjes. Ook hier check. Dan hebben we nog de relaties die honden leggen tussen een nare gebeurtenis (geschrokken, pijn) en de situatie en/of plaats. Opnieuw gaat een licht branden. 's avonds wilde ze al jaren niet aan de riem naar buiten sinds laat in de avond tegen oud op nieuw vuurwerk werd afgestoken, vaak al lang voor de jaarwisseling. Ze raakte daar enorm van getraumatiseerd en tegenwoordig gaan we meteen na de kerst naar frankrijk. Zij legde dus al het verband donker/angst-en of pijn. Nu is er geknal geweest bij de fruitteelt en heeft ze waarschijnlijk meer ongemak van de rug gehad bij de ochtendwandeling en verbindt ze dus ochtendwandeling met angst/pijn. Dus nu begrijp ik waarom ze nu ook uitgerekend in de ochtend niet meer mee wil. De scootmobiel verbindt ze met leuke dingen en scharrelen in het bos en gezellige dingen doen. Uitje naar mijn mam wil zeggen: aandacht en lekkere hapjes en er gebeuren dan eigenlijk nooit nare dingen voor haar. En ik moet bij mijzelf te rade gaan. IN het begin, als ze opeens raar gedrag vertoonde bij de ochtendwandeling, trok ik haar toch een beetje mee. Geen heftig gedwing, maar ze is een beetje een dutzel die heel graag luistert en dus liet ze zich dan maar weer mee nemen, maar ik had moeten zien dat ze gestresst was en dat doorlopen niet voor verbetering ging zorgen. Dus hier heb ik zelf fouten gemaakt. (overbodig te zeggen dat ik dat dus niet meer doe) Kortom... ik kan het nu wel verklaren en dat is voor mij al heel wat. Vooralsnog nemen we in de ochtend maar gewoon de scootmobiel mee en houden we het gezellig. Eventuele tactieken hoor ik vast nog later in het programma. En zo blijf je leren, ook met een leven lang honden. Misschien helpt verhuizen
