Ik liep vandaag met Bertus te wandelen samen met nog iemand met een hondje. We zagen aan de overkant van het water waar we langs liepen 2 honden. Toen ik wat beter keek bleken het 2 Hollandse Smoushonden te zijn dus dat was toevallig die kom ik niet vaak tegen. De mevrouw vroeg aan mij of Bertus ook een smous was enz
Een van haar smouzen begon uit te vallen . Ik weet dat 1 een reu was die was stil maar de andere weet ik het geslacht niet van
Die bleef maar blaffen en we konden elkaar niet verstaan dus wilde ik doorlopen en toen begon Bertus ineens te joelen als een wolf
Nog nooit meegemaakt, toen ik verder liep kwam hij wel gewoon weer mee en verder zocht hij niet naar de smouzen of keek ook niet om . Ik denk dat het een jonge lekker ruikende teef is geweest ? Zou niet weten waarom hij dit anders doet
Wuilus was een teef en deed dat bij sommige reuen. Heel soms. Bij een Podenco uit Amsterdam bv. Dat was echt liefde bij haar. Zelfs vanuit het raam huilde ze naar elkaar. En met Randy een Greyhound had ze het ook. Die kon hoteldebotel raken van bepaalde honden. Was trouwens echt maar drie keer in haar leven. Als ze een van die honden zag ging ze letterlijk gillen en rondjes rennen en het was altijd wederzijds en ook de andere eigenaren hadden dat nog nooit meegemaakt met hun hond.
Nanna schreef: ↑09 mar 2025, 21:55
De mijne huilen al als er een blaadje valt. En dan doe ik gezellig mee. Staan we met zn vijven in het bos te gillen. Dweilorkest.
Marc schreef: ↑09 mar 2025, 22:00
Wuilus was een teef en deed dat bij sommige reuen. Heel soms. Bij een Podenco uit Amsterdam bv. Dat was echt liefde bij haar. Zelfs vanuit het raam huilde ze naar elkaar. En met Randy een Greyhound had ze het ook. Die kon hoteldebotel raken van bepaalde honden. Was trouwens echt maar drie keer in haar leven. Als ze een van die honden zag ging ze letterlijk gillen en rondjes rennen en het was altijd wederzijds en ook de andere eigenaren hadden dat nog nooit meegemaakt met hun hond.
Marc schreef: ↑09 mar 2025, 22:00
Wuilus was een teef en deed dat bij sommige reuen. Heel soms. Bij een Podenco uit Amsterdam bv. Dat was echt liefde bij haar. Zelfs vanuit het raam huilde ze naar elkaar. En met Randy een Greyhound had ze het ook. Die kon hoteldebotel raken van bepaalde honden. Was trouwens echt maar drie keer in haar leven. Als ze een van die honden zag ging ze letterlijk gillen en rondjes rennen en het was altijd wederzijds en ook de andere eigenaren hadden dat nog nooit meegemaakt met hun hond.
Wat bijzonder
Ik schrok de eerste keer heel erg omdat ze gilde alsof ze pijn had en heel gek kruiperig rondjes begon te draaien. Ik heb dat gedrag nooit eerder en later bij een hond gezien. Keihard krijsen. Helemaal gek en altijd bij een grote reu en altijd een windhond. Ze was dan overduidelijk helemaal in de wolken. Die Podenco in Amsterdam woonde op drie hoog en zat vaak op het balkon of hing uit het raam. Dan voerden ze hele gilconversaties.
Ik zou best meer over dat gedrag willen weten omdat ik er verder nooit over gehoord heb en het bij latere en eerdere honden nooit gezien heb.
Ik heb even gegoogled en het komt voort uit opwinding en vreugde bij een ontmoeting met een hond die ze heel leuk vinden. Wuilus was dol op Greyhounds en Podencos mits ze reu waren. Geen idee waarom. En alleen bij die honden deed ze dat.
Ik herinner me ineens mijn eerste Weimaraner (30 jaar geleden) die deed dat als haar grote vriend een Grote Münsterländer ergens had gelopen waar wij liepen. Ik weet dat omdat ik de baas en hond heel in de verte zag. Ze ging dan snuffelen op de grond en gooide haar neus in de lucht en begon te huilen. Ik vond dat zo schattig. Het is in de 12 jaar dat ze leefde de enige hond geweest waar ze dat bij deed. En alleen als hij er niet bij was. Ik heb het bij mijn volgende honden ook nooit meegemaakt.
