Onze Portugese schone vindt het helemaal geweldig om los te zijn op de heide. Lekker 'de dagelijkse krant' lezen, flink rennen en natuurlijk spelen met haar nogal uitgebreide vriendenkring.
Maar jagen schijnt ook een grote hobby van haar te zijn. Als er eenmaal een lekkere geur in haar neus komt dan zie je ineens haar hele houding veranderen, je hebt dan ongeveer 30 seconden om haar te roepen en aan te lijnen, want anders gaat ze er als een speer vandoor en hoort/ziet ze je echt niet meer.
Dikke pech voor haar, want we herkennen steeds sneller wanneer haar houding gaat veranderen en dan gaat ze toch echt aan de lange lijn.
thom schreef: ↑19 mar 2025, 12:39
Onze Portugese schone vindt het helemaal geweldig om los te zijn op de heide. Lekker 'de dagelijkse krant' lezen, flink rennen en natuurlijk spelen met haar nogal uitgebreide vriendenkring.
Maar jagen schijnt ook een grote hobby van haar te zijn. Als er eenmaal een lekkere geur in haar neus komt dan zie je ineens haar hele houding veranderen, je hebt dan ongeveer 30 seconden om haar te roepen en aan te lijnen, want anders gaat ze er als een speer vandoor en hoort/ziet ze je echt niet meer.
Dikke pech voor haar, want we herkennen steeds sneller wanneer haar houding gaat veranderen en dan gaat ze toch echt aan de lange lijn.
Herkenbaar, ik heb er ook zo één. Weet ik precies wanneer ik er als de sodemieter een lijn aan moet klikken.
Dan gaat het over het algemeen goed. Behalve als er een haas in de buurt opspat, die krengen duiken meestal totdat je vlakbij bent. Dan kan ik alleen maar zwaaien en hopen dat ze snel terug komt.
Nee, niet meteen aanlijnen. Dat is zonde.
Op de bussumse hei loopt het echt best wel los met het wild. Weinig risico op onhoudbare toestanden.
Beter kun je er een protocol van maken. Ze gaat even lekker haar spoortje uitwerken en dan komt ze blij terug en krijgt ze iets heerlijks en een knuffel.
Smorgens niet voeren en dan bij terug komen meteen een halve gehaktbal. En kusjes.
Dan krijg je dat echt onder controle. Heel klein beginnen en dan opschalen naar een leuke paar minuten neuswerk.
Als je het toch te spannend vindt doe je er een tracker om.
Maar niet meteen naar de lange lijn grijpen. Dat is te makkelijk.
En laten we niet doen alsof ik geen jagers heb. Ik weet waar het over gaat.
Een hond aan je arm vastbinden is echt de laatste oplossing. Het is veel fijner om het jagen samen te bedenken. Mijn honden lopen gewoon los. Ook nadat ze een haas gezien hebben.
Wat doet ze eigenlijk als ze wel echt iets vindt? Gaat ze dan voorstaan? Gaat ze proberen de prooi te pakken?
Ik vind het jammer om te doen alsof alle vormen van jachtgedrag harram zijn en er dan meteen een eind aan het plezier moet komen.
Tanja en Anne hebben het jagen ook ontdekt. Eerst gingen ze er pas achteraan als ze een haas zagen nu gaan ze op zoek, het werkt ook niet mee dat Gerard gaat staan wachten, ik loop altijd gewoon door en dan komen ze wel op den duur.
Als het in veilig gebied is, èn je hond richt geen schade aan zou ik me er niet al te druk om maken, honden zijn meestal binnen no time terug ook al voelt dat als achterblijver soms wat langer
Met mateo in de polder is het geen probleem omdat ik daar goed overzicht heb en in niemandsland loop. Hij rent dan eens achter een haas aan, of ganzen als ik zeg dat t mag.
In het bos laat ik hem niet los (want onoverzichtelijk en hij is niet betrouwbaar met evt mensen) maar speuren we samen aan de flex, gaan we op herten jacht. Super leuk om samen met je hond te doen. Spoor uitlopen, samen herten spotten en kijken hoe ze dan wegrennen met hun witte bipsen. Daarna is hij de allerbeste en vervolgen we onze weg.
Volgens mij heeft het 'samen jagen' ook echt geholpen bij het los jagen.
Omdat je aan de lijn samenwerkt; let op, wacht, links, rechts, kijk daar, etc.
Ik kan mattie nu los ook super goed sturen of stoppen in zijn driften maar ik doe ook maar wat hoor
De hei is hier best heel groot en voor een groot gedeelte prima te overzien, maar er zijn ook stukken bos en dan zie je natuurlijk weinig tot niks. Maar hoe groot de hei ook is, er is natuurlijk wel ergens een einde en dan kom je meteen bij drukke wegen. Bovendien is de hei in het bezit van het Goois Natuur Reservaat en die zijn de laatste jaren flink strenger geworden vanwege het hoge aantal gewond wild. Wil écht niet dat Farah achter wild aan gaat, zeker niet in deze periode met al het net geboren en jong wild.
En problemen met het Goois Natuur Reservaat wil ik al helemaal niet.
Onze vorige cocker verdween ook regelmatig al hij een vogel of konijn zag.
Hoelang en hoevaak ik niet heb gestaan in het bos waar hij in de ondoordringbare bosjes verdween.
Het was goed in de gaten houden of hij wat zag en hem dan meteen aan lijnen.
In Centre Marcs verdween hij een keer zo het prikkeldraad onder door.
Ik moest toen liggend op mijn rug er onder door om achter hem aan te gaan.
Uiteindelijk kreeg ik hem te pakken in een droge sloot.
