Hahaha, ik probeer al een half uur een post met klein verhaaltje (en daaronder reacties) te plaatsen maar elke keer dat ik op verzenden klik zijn er weer nieuwe reacties
. Dan post ik dat verhaaltje zo nog wel, eerst even een post met reacties
.
Borderbende schreef: ↑02 nov 2021, 06:39
die opkrulslaapfoto met Lais
Heerlijk verhaaltje zo.
Goh wat is dat intens genieten om te zien! Wel jammer dat hij meestal binnen een half uur toch weer gaat kloten (vindt Lais)
.
Smoushond schreef: ↑02 nov 2021, 07:26
Kijk eens aan gaat al beter in de auto dus. Niet meer verstoppen . En wat schattig de streepjes samen ik snap dat je daar van smelt
Jazeker! Hij vond het gisteren bij huis nog steeds stom om de auto in te gaan en zat eerst een minuutje te rillen maar daarna was het goed (en lekker want worstjes). En bij de rit van bouwmarkt naar hondenschool en later die naar huis was hij al zo moe dat hij het volgens mij wel fijn vond om van de onbekende omgevingen de auto in te gaan en daar 'veilig' te kunnen gaan slapen
.
Door omstandigheden kon ik de eerste 2,5 week maar één keer de bewoonde wereld in (en met de auto) en toen ik dat vorige week weer ging oppakken zag je de stilstand=achteruitgang (qua auto maar ook qua verkeer meemaken - we wonen echt doodstil).
Zolang hij het trekt ga ik nu het weer kan dagelijks de bewoonde wereld in met hem (en dus ook met de auto want lopend komen we daar niet
) en ik plan het nu ook beter qua voeren dus zorg dat hij dan trek heeft (ipv net een bak KVV opheeft
) en dan geniet hij lekker van de worstjes en brokjes.
Yvette schreef: ↑02 nov 2021, 07:40Ja af en toe ben ik wel geduldig
Ik had ooit gelezen op het forum hier over rondjes lopen door je huis omdat je hond verlatingsangst had. Nu had Chupa dat niet maar hij was wel onrustig als we weg gingen in het begin. Dus toen gingen we dat doen, kijken of het hielp. Maar dat duurde ook zoooo lang, de eerste dag hebben we bijna 3 uur rondjes gelopen rond het blok huizen, achterdeur uit, voordeur in, met tas en sleutels in de hand en m'n man in tegenovergestelde richting. Pas toen hij totaal niet meer reageerde zijn we gestopt.
Volgende dag opnieuw begonnen met godzijdank dacht ie toen na een half uur al oh nee, daar gaan ze weer
vanaf die dag is het alleen laten nooit meer een probleem geweest, was het toch ergens goed voor
Oh ja, dat soort dingen kan ik ook! Man zit dan heel verwonderd en bewonderend te kijken dat ik dat soort dingen toch zo lang volhou (ja
zit, want echt niet dat hij daaraan mee gaat doen
). Mooi hoe jullie dat gedaan hebben samen (en het werkt echt hè)! Ik kan zoiets wel op het erf doen (achterdeur uit, voordeur in) maar als ik via de weg (en het bos) de kortste route zou nemen ben ik een uur onderweg voor ik weer thuis ben
.
Yvette schreef: ↑02 nov 2021, 07:40Wat een heerlijke foto's van je kleine manneje, dat slaapgezichtje is zo schattig!
Wat train je met Ravi? Ga je met Murphy ook?
Ik doe behendigheid
. Puur voor de lol samen; wedstrijden zou ik ook best af en toe gedaan hebben als die dingen niet zo achterlijk lang duren. Zo'n dag is echt he-le-maal niks voor mij
. Een uurtje zou voor mij lang zat zijn, maar dat bestaat niet dus dan hou ik het wel bij alleen les.
Ik was er bijna mee gestopt trouwens. Ravi vond de hondenschool zo spannend dat het heel lang duurde voor hij een beetje mee durfde te doen. En toen hij dat eenmaal deed moest ik echt alle zeilen bijzetten om hem te motiveren. En dat luisterde ontzettend nauw: ik moest enthousiast doen, maar ook weer niet té enthousiast want dan schrok hij weer. En het leukste: binnen dezelfde les was dan op het ene moment niveau 4 (qua enthousiasme) niet enthousiast genoeg en iets later was datzelfde niveau weer té enthousiast. Héél vermoeiend vond ik het.
Toen zei ik vorig jaar december aan het eind van een les dat mijn jaarkaart bijna afliep en ik die waarschijnlijk niet ging verlengen omdat hij het wel deed maar niet de echte lol van het spelletje voelde... en vanaf de les daarna hoef ik hem ineens veel minder te enthousiasmeren
. Hij ging het toen zelf steeds leuker vinden en meer tempo maken (daarvoor sukkelde mijn windhond vooral bij de sprongen door het parcours - en dan aanzetten voor de schut en kat natuurlijk - ).
Het gaat nu zo leuk, hij neemt meer ruimte en ik kom eindelijk meer aan de tactiek van het spelletje toe.
Maar goed, behendigheid dus
. Met de smurf wil ik dat ook heeeeeeeel graag gaan doen, ik zie me al over anderhalf jaar (of weet ik het) met twee honden in de les zitten
.
Met Murphy ga ik morgen naar de eerste puples
. Dat is een introductieles met waarschijnlijk alleen hem (of max één andere), gewoon om even kennis te maken en een beginnetje te maken. Dan vanaf volgende week in de groep, zoveel zin in! Maar hij heeft dus gisteren lekker al kennisgemaakt met de ruimte (en lag dus te slapen tijdens het harde gepraat en geblaf van de behendigheidsles).
Wanneer ga jij met Barrie beginnen, of ben je al begonnen?
K@ren schreef: ↑02 nov 2021, 08:13
Wat een superschattige plaatjes weer.
Dat vechten tegen de slaap, heerlijk
En die foto’s met Lais
Ik zit hier mee te genieten
Zo te zien vindt Murphy autorijden nu wat minder spannend?
Leuk om te lezen! En ja, autorijden gaat elke keer weer beter
.
Dueros schreef: ↑02 nov 2021, 08:16
Wat zalig dat hij nu gewoon in de auto gaat slapen!
Ja heel fijn is dat.
*Esther schreef: ↑02 nov 2021, 08:23
Wat ben jij een lieve baas! Stokken en een pak vla slopen op de bank! Sowieso zou elke fokker wel een pup bij jou willen plaatsen natuurlijk. Heerlijk die ruimte en aandacht!
Hahaha. Tja ik ben nou eenmaal voor gemak, dus lekker overal dekens over die je kunt uitkloppen en wassen en als ze zich dan vermaken met stokken en pak vla slopen dan moeten ze dat lekker doen (en ondertussen geniet ik met volle teugen van het schouwspel
). Volgende week zuig ik wel weer een keer
.
Dat die doos met stokken eigenlijk bedoeld is als aanmaakhout voor de kachel laten we verder maar even buiten beschouwing
.
Kijk meubels slopen gaan we niet doen
, maar dit kan geen kwaad en schept ook niet per sé precedent. Als ik het niet meer wil is het heel makkelijk te voorkomen door geen hout binnen bereik te zetten in huis.
*Esther schreef: ↑02 nov 2021, 08:23Die foto waar ze samen liggen te dutten, daar word je zo blij van hè! Hazel en Polar zijn ook de dikste vriendinnen, dat was echt een geluksmoment.
Ja, je kunt het niet afdwingen dus dat maakt het des te mooier als zoiets gebeurt hè
! Heel mooi van Hazel en Polar.
Ik hoop zó dat Lais er nog een hele tijd bij is, die twee gaan het zo leuk hebben samen.